Παιδικοί σταθμοί και ΚΑΠΗ οδηγούνται σε κατάργηση ή συγχώνευση

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ

Με την ολοκλήρωση της διαβούλευσης του προσχέδιου νόμου «Οργάνωση Δημόσιας Διοίκησης και άλλες διατάξεις», την Παρασκευή 17-05-2013, του Υπουργείου Διοικητικής Μεταρρύθμισης, οδηγούνται σε κατάργηση ή συγχώνευση ΝΠΙΔ και ΝΠΔΔ. Μέσα σε αυτές, ανήκουν βασικές Κοινωνικές δομές και αρμοδιότητες της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, όπως παιδικοί σταθμοί, ΚΑΠΗ και κέντρα δημιουργικής απασχόλησης.

Με ένα απλό Προεδρικό Διάταγμα θα δίνεται η δυνατότητα οι υπάλληλοι.......

αυτών των δομών είτε να απολυθούν, είτε να τεθούν σε διαθεσιμότητα. Οι ίδιες οι δομές, προορίζεται για κατάργηση, συγχώνευση ή εκχώρηση σε ιδιώτες.

Σε πολλούς Δήμους ήδη έχουν εκδηλωθεί διαμαρτυρίες από τους υπαλλήλους αλλά και από τους άμεσα εμπλεκόμενους πολίτες που αντιλαμβάνονται ότι σειρά θα πάρουν και άλλες δομές κοινωνικών παροχών.

Στο διαδίκτυο ήδη κυκλοφορούν λίστες με τα Νομικά Πρόσωπα που θα καταργηθούν ή θα συγχωνευθούν ή θα μετατραπούν σε Ιδιωτικού Δικαίου, επιφέροντας συνέπειες όπως μείωση του εκπαιδευτικού προσωπικού, αύξηση των τροφείων (στους παιδικούς σταθμούς) οριστική κατάργηση της κοινωνικής προσφοράς τους (ΚΑΠΗ, Κέντρα Δημιουργικής Απασχόλησης).

Αυτή η εξέλιξη θεωρείται από εργαζόμενους, γονείς και ηλικιωμένους απόλυτα αρνητική. Όσοι γονείς εμπιστεύονται τα παιδιά τους σε έναν παιδικό σταθμό ή σε ένα δημιουργικό κέντρο απασχόλησης, είτε επειδή εργάζονται είτε επειδή αναζητούν κάπου εργασία, καταλαβαίνουν ότι το έργο τους δυσχεραίνει. Καλούνται να βρουν άλλες λύσεις, ακριβότερες και αμφιβόλου εμπιστοσύνης. Οι ηλικιωμένοι που έβρισκαν ένα χώρο με μικρές οικονομικές απαιτήσεις για να αξιοποιήσουν το χρόνο τους, να έρθουν σε επαφή και να ανταλλάξουν μια κουβέντα, χάνουν αυτό το προνόμιο. Τομές στην ελληνική κοινωνία με ευεργετικό χαρακτήρα σε διάφορες κοινωνικές ομάδες παρασύρονται στη στιγμή από την ορμή των «μνημονιακών ρυθμίσεων».

Βιώνουμε όλοι, καθημερινά, την ολοένα και περισσότερη σμίκρυνση του κοινωνικού κράτους. Παροχές αναγκαίες με σκοπό την ελάφρυνση των οικονομικών βαρών αλλά και ιδιαίτερης σημασίας για τους πολίτες αυτής της χώρας τίθονται υπό αμφισβήτηση, χωρίς ισόρροπα μέτρα. Θέσεις εργασίας με μεγάλη προσφορά και ανυπολόγιστη αξία μέσα στη κοινωνία αντιμετωπίζονται σαν απλοί αριθμοί. Η Δημοτική Κοινωνική Μέριμνα περιορίζεται σημαντικά και η δύναμη της τοπικής αυτοδιοίκησης, η αμεσότητα, η κάλυψη σοβαρών αναγκών και η επαφή με τους δημότες, αποδομείται.

Πόσο ακόμα έχει; Πόσο πιο κάτω θα ρίξουμε το επίπεδο ζωής μας; Ως πότε;

ΠΗΓΗ