Γράφει ο Νίκος Κοτζιάς
Τα τελευταία 25 χρόνια η χώρα ασχολείται με το παρελθόν και όχι το μέλλον. Παγιδεύεται σε επιμέρους θεματικές και της διαφεύγουν τα κύρια. Τα ζητήματα επιβίωσης και ανάπτυξής. Το κακό άρχισε στη δεκαετία του ογδόντα, με την προετοιμασία του «βρώμικου ‘89». Από την αριστερά μέχρι και την δεξιά όλοι ασχολούνταν με την προσωπική ζωή του τότε πρωθυπουργού. Αντικαταστάθηκε η πολιτική συζήτηση, η ανάγκη σχεδιασμού και αντιμετώπισης της νέας εποχής της παγκοσμιοποίησης με την σκανδαλολογία. Οι δυνάμεις του δικομματισμού τράβηξαν τον δρόμο της ευκολίας, ενώ τα κόμματα της αριστεράς ακολούθησαν τις κυρίαρχες επιλογές, εγκλωβισμένα σε σχήματα του παρελθόντος. Από την δεξιά μέχρι την αριστερά ουδείς ασχολήθηκε με τις νέες δυνατότητες και τα προβλήματα της εποχής της παγκοσμιοποίησης. Με καθυστέρηση υπήρξε συνείδηση της σημασίας για την Ελλάδα των αλλαγών στην περιοχή της βαλκανικής. Της νέας θέσης και επιλογών της Γερμανίας. Του νέου ρόλου των χρηματοπιστωτικών αγορών. Συνολικά η χώρα δεν προετοιμάστηκε και δεν εξοπλίστηκε προκειμένου να αντιμετωπίσει τις νέες συνθήκες.
Στη δεκαετία του ενενήντα, η ένταξη στην ΟΝΕ έγινε το εθνικό φετίχ, αλλά ουδείς ασχολήθηκε στα σοβαρά ως προς τις συνθήκες παραμονής σε αυτήν. Το χρηματιστήριο έγινε η πραγματική αγορά των Ελλήνων που πίστεψαν γεμάτοι αυταπάτες ότι έπιασαν διαπλοκή και συμφέροντα κοροΐδα και θα τους τα πέρναν. Όλοι είχαν ειδικευτεί, πλέον, μετά την καρδιοχειρουργική του ’89, στα ομόλογα και τις μετοχές. Το λεγόμενο «life style» κατέλαβε την δημόσια σφαίρα συζητήσεων και αναζητήσεων. Η κάθε τσόντα, κοσμική σύναξη, εμφάνιση σε παραλία νήσων, έγινε «in». Την στιγμή που άλλες χώρες, από την Φινλανδία μέχρι την Νότια Κορέα, ασχολούνταν με τις νέες τεχνολογίες, όπως με τις ψηφιακές τηλεπικοινωνίες, την βιογενετική και την νανοτεχνολογία, η Ελλάδα αναστέναζε στα πεδία του κουτσομπολιού και της γκλαμουριάς.
Στην πρώτη δεκαετία του 21ου Αιώνα, η Ελλάδα κινήθηκε ανάμεσα σε ιδιόμορφες κυβερνητικές στατιστικές κατασκευές και σε αλληλοκατηγορίες των κομμάτων για την πραγματικά κακή κατάσταση της οικονομίας, χωρίς κανένα από τα δύο μεγάλα κόμματα να έχει επαρκές σχέδιο και ισχυρή διήγηση για το μέλλον. Ο Αλογοσκούφης «ανακάλυψε» τις «στατιστικές απάτες του ΠΑΣΟΚ» και το ΠΑΣΟΚ τις κατά πολύ χειρότερες και πραγματικές λαθροχειρίες της ΝΔ. Όμως, και οι μεν και οι δε, έκαναν τις αποκαλύψεις τους περισσότερο προκειμένου να δικαιολογήσουν ως μονοδρομικές τις επιλογές τους παρά για να ξετυλίξουν κάποιο σχέδιό. Χωρίς μελέτες σε βάθος, χωρίς, κατά κανόνα, το κατάλληλο προσωπικό, χωρίς στρατηγική διαχειρίζονταν την καθημερινότητα της εξουσίας κάτω, ασφαλώς, και υπό την πίεση των συσσωρευμένων προβλημάτων.
Σήμερα η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ δίνει μια μεγάλη μάχη με την ανοχή μεγάλης μερίδας της αντιπολίτευσης και της κοινωνίας. Δεν δείχνει, όμως, να έχει να διηγηθεί της τελευταίας κάποιο στόρι. Να της περιγράψει μια προοπτική πέραν εκείνης της «κατά ανάγκη» ανακατανομής πλούτου και εισοδήματος υπέρ των ξένων τοκογλύφων, υπέρ της διάσωσης των τραπεζών και υπέρ της πολιτικής διαχείρισης των ελλειμμάτων του παρελθόντος. Πρόκειται, όμως, για μια πολιτική που οδηγεί τη χώρα ή στην κατάθλιψη ή στην τυφλή εξέγερση. Και οι δύο προοπτικές βαθιά αντιπαραγωγικές και αδιέξοδες. Τότε, θα θερίσουμε ως χώρα, όσα σπείραμε τα τελευταία 25 χρόνια.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δεν επιτρέπονται νέα σχόλια.