ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΕΠΑΜ ΑΓΡΙΝΙΟΥ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΟΝΤΡΑ ΔΗΜΑΡΧΟΥ ΜΕΣΟΛΟΓΓΙΟΥ ΚΑΙ Δ. ΒΙΤΣΑ

Τις τελευταίες μέρες παρακολουθούμε ένα χαρτοπόλεμο ανακοινώσεων ανάμεσα στον Δήμαρχο Μεσολογγίου κ. Ν. Καραπάνο και στον Υπουργό Μεταναστευτικής Πολιτικής κ. Δ. Βίτσα, για την έλευση μεταναστών σε...

ξενοδοχείο της πόλεως του Μεσολογγίου.

Κύριε Δήμαρχε Μεσολογγίου μια Ελληνική Παροιμία λέει ότι «όποιος ανακατεύεται με τα πίτουρα τον τρώνε οι κότες». Ανοίξατε έναν διάλογο με μια συμμορία που παριστάνει την κυβέρνηση της πρώην Ελληνικής Δημοκρατίας. Είναι σαν να πήγαινε ο κάθε Δήμαρχος επί εποχής ναζιστικής κατοχής στον Τσολάκογλου να του ζητήσει να αλλάξει πολιτική. Το ίδιο ζούμε και τώρα.

Αντί κ. Δήμαρχε να ανοίξετε χαρτοπόλεμο ανακοινώσεων με κάποιον που συμμετέχει σε μια κυβέρνηση δωσίλογων, έπρεπε να απευθυνθείτε στον λαό του Μεσολογγίου και των γύρω περιοχών και να τους εξηγήσετε τι συμβαίνει στην πατρίδα μας σήμερα. Πήρατε μια απόφαση που λέει ότι: «το δημοτικό Συμβούλιο είχε πάρει μία σχεδόν ομόφωνη απόφαση τον Δεκέμβριο του 2017, σύμφωνα με την οποία, αναγνωρίζουμε το μεταναστευτικό πρόβλημα, αλλά λόγοι ιστορικοί, θρησκευτικοί, αλλά και λόγοι ασφαλείας και αλλοίωσης του πληθυσμιακού ισοδύναμου, είναι απαράβατοι για εμάς». Αυτή η απόφαση είναι σωστή, οι λόγοι που όμως που επικαλείστε δεν συγκινούν καθόλου τους κυβερνώντες.

Σαν Δήμαρχος, έπρεπε να βγείτε στον λαό του Μεσολογγίου και να τους ενημερώσετε, να τους εξηγήσετε δηλαδή ότι οι άνθρωποι αυτοί δεν είναι πρόσφυγες αλλά μετανάστες, και μάλιστα δεν θέλουν να μείνουν στην Ελλάδα, αλλά θέλουν να προχωρήσουν προς τη Βόρεια Ευρώπη. Όμως οι δωσιλογικές κυβερνήσεις τους κρατάνε με το ζόρι εδώ, για να μπορούν να εισπράττουν από την ΕΕ τεράστιες αποζημιώσεις, οι οποίες όμως δεν πάνε στους μετανάστες. Ένα πολύ μικρό ποσοστό πάει στις ανάγκες των μεταναστών, τα υπόλοιπα δεν ξέρει κανένας πού πάνε, μόνο υποθέσεις μπορεί κάποιος να κάνει. Χαρακτηριστικά ήταν τα δημοσιεύματα στον ξένο τύπο, τόσο στην Ευρώπη όσο και στις ΗΠΑ. Αυτό που γίνεται σήμερα στο Μεσολόγγι πολύ γρήγορα να είμαστε σίγουροι ότι θα γίνει και στην πόλη μας, στο Αγρίνιο. Έχουμε και εδώ ακίνητα που είναι κλειστά, ξενοδοχεία, μια ιδιωτική κλινική και ένα δημόσιο (παλαιό) νοσοκομείο το οποίο είναι κλειστό κι αυτό.

Οι ανάγκες των πολιτών των Δήμων δεν έχουν καμία σημασία για τους δωσίλογους που κυβερνάνε με τις πλάτες των κατακτητών μας. Από τις 6-5-2010 έχει καταλυθεί το Σύνταγμα και έχουμε τεθεί υπό ξένη κατοχή, με τη βοήθεια όλων των πολιτικών κομμάτων. Σε μας πέφτει πια το βάρος να διεκδικήσουμε την πατρίδα μας πάλι και να την παραδώσουμε στα παιδιά μας. Όπως κάνανε και οι προηγούμενες γενιές δηλαδή για μας.

Η ΠΡΟΤΑΣΗ ΤΟΥ Ε.ΠΑ.Μ.

Το ΕΠΑΜ υποστηρίζει ότι το μεταναστευτικό –προσφυγικό πρόβλημα μπορεί να επιλυθεί αποτελεσματικά και ουσιαστικά μόνο από ένα κράτος που ασκεί κυριαρχικά δικαιώματα, προστατεύοντας την επικράτεια και τον πληθυσμό του. Ένα κράτος που υπεραμύνεται του δικαιώματος αυτοδιάθεσης του ελληνικού λαού. Μόνο μια πραγματικά δημοκρατική, μια πατριωτική κυβέρνηση ενός κυρίαρχου κράτους μπορεί να εφαρμόσει:

1. Άμεση αποδέσμευση από τις συνθήκες Σένγκεν, Δουβλίνου και τη Συμφωνία ΕΕ –Τουρκίας.

2. Καταγγελία στους Διεθνείς οργανισμούς των πρακτικών της Τουρκίας που καταπατά το Διεθνές Δίκαιο κι άσκηση περιοριστικών μέτρων εναντίον της.

3. Προστασία και φύλαξη των συνόρων μας από εθνικές, αποκλειστικά, δυνάμεις διασφαλίζοντας την εθνική κυριαρχία.

4. Τη λειτουργία ανοιχτών δομών προσωρινής φιλοξενίας στα ακριτικά νησιά –εξαιτίας της γεωστρατηγικής κι εθνικής τους σημασίας – υπό την αποκλειστική ευθύνη του κράτους, το οποίο θα εγγυάται αξιοπρεπή διαβίωση για λίγες εκατοντάδες φιλοξενούμενους, διαχωριζόμενους κατά εθνικές ομάδες.

5. Την ταχύτατη διεκπεραίωση της ταυτοποίησής τους υπό τον αποκλειστικό έλεγχο κι εποπτεία κρατικών υπηρεσιών με τη συνδρομή της Ύπατης Αρμοστείας.

6. Επαναλειτουργία της πρεσβείας της Συρίας στην Ελλάδα, ώστε να επιταχυνθεί η ταυτοποίηση όσων δηλώνουν Σύριοι κι ο επαναπατρισμός τους, καθώς το 90% πλέον της χώρας αυτής βρίσκεται υπό την κυριαρχία της νόμιμης κυβέρνησης κι έχει αποκατασταθεί η ειρήνη.

7. Μετεγκατάσταση κι απεγκλωβισμό από τη χώρα των προσφύγων –μεταναστών κατά τα διεθνώς νόμιμα (Σύμβαση της Γενεύης 1951, Πρωτόκολλο Νέας Υόρκης 1967).

8. Ταχύτατη προμήθεια με τα κατάλληλα έγγραφα, των ταυτοποιημένων ως πρόσφυγες που χρήζουν διεθνούς προστασίας, προκειμένου να μεταβούν όπου θέλουν εκτός Ελλάδος διά της νομίμου οδού κι υπό την άμεση συνδρομή κι αποκλειστική εποπτεία του ΟΗΕ.

9. Άμεση επαναπροώθηση στη χώρα προέλευσής τους ή στην πρώτη χώρα υποδοχής όσων ταυτοποιούνται από τις ελληνικές αρχές και την Interpol για παραβατικότητα κι απειλή της εθνικής και κοινωνικής ασφάλειας.

10. Στα ακριτικά νησιά κατάργηση και κλείσιμο των φυλακών για τους παραβατικούς μετανάστες, τα γνωστά ως Προαναχωρησιακά Κέντρα Κράτησης (ΠΡΟΚΕΚΑ), και δη όσων έχουν δημιουργηθεί, ή προβλέπεται, εντός στρατοπέδων και χώρων στρατιωτικής άσκησης, καθώς εξασθενεί η άμυνα της χώρας στα σύνορα κι εγκυμονούνται κίνδυνοι για την εθνική ασφάλεια.

11. Απόρριψη του χρηματοδοτούμενου από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή (Ε.Ε.) προγράμματος εγκατάστασης, ένταξης κι απασχόλησης μεταναστών και προσφύγων, που υλοποιεί, -με όρους όχι επαρκώς διασαφηνισμένους, αλλά με προσφορές πολύ δελεαστικές- η Ύπατη Αρμοστεία σε συνεργασία με Δημοτικές Αρχές και ΜΚΟ σε διάφορες περιοχές της χώρας, καθώς προωθούνται σχέδια πληθυσμιακής ανάμιξης κι εποικισμού με στόχο τη διαμόρφωση πολυπολιτισμικών κοινωνιών χωρίς συνεκτικούς δεσμούς και χωρίς ιστορικό δικαίωμα στην χώρα που κατοικούν.

12. Κρατικό έλεγχο κάθε ιδιωτικής προσφοράς κι ιδιωτικής πρωτοβουλίας παροχής βοήθειας.

13. Μη συμμετοχή της χώρας μας, καθ’ οιονδήποτε τρόπο, σε υπερεθνικούς οργανισμούς που εμπλέκονται σε στρατιωτικές επεμβάσεις και πολέμους, δημιουργώντας τις στρατιές των απελπισμένων προσφύγων και υπονομεύοντας την κυριαρχία της χώρας μας στο Αιγαίο.

14. Μη αποδοχή εντός της εθνικής επικράτειας της λειτουργίας βάσεων υπερεθνικών στρατιωτικών οργανισμών που θέτουν σε κίνδυνο την εθνική μας ασφάλεια.

Το πρόβλημα μπορεί να αντιμετωπιστεί όταν ο ελληνικός λαός -όπως και κάθε λαός στη δική του χώρα- υπερασπιστεί το πρωταρχικό του δικαίωμα αυτοδιάθεσης, αγωνιστεί για το ιστορικό του δικαίωμα στη χώρα του και υπερασπιστεί τα Δικαιώματα του Ανθρώπου, με βάση το Διεθνές Δίκαιο. Οι δοσιλογικές κυβερνήσεις που συναινούν και υλοποιούν μέσω διμερών συμφωνιών -ή ακόμη και μυστικών συμβάσεων- τη ρευστοποίηση της χώρας και τη μετατροπή της σε χώρο, προωθούν και εξυπηρετούν συμφέροντα της παγκοσμιοποίησης. Όλα αυτά μπορούν να ανατραπούν από μια πατριωτική, δημοκρατική κυβέρνηση που θα προασπιστεί τα συμφέροντα του λαού που την εξέλεξε και θα υπεραμυνθεί του δικαιώματος αυτοδιάθεσής του, στα πλαίσια ενός κυρίαρχου κράτους.