Η “μικρή” ΔΕΗ και το “μεγάλο” πλιάτσικο …

Συνεχίζουμε και σήμερα με τη μάχη της ΔΕΗ, που η αποτυχημένη κυβέρνηση των Σαμαρά-Βενιζέλου έχει βαλθεί να διαλύσει. Σπάζοντας τη ΔΕΗ σε “μικρή” και “μεγάλη”, που κι αυτή δεν είναι πια “μεγάλη”, αφού τη μικραίνουν συνειδητά, το τελευταίο που τους ενδιαφέρει είναι το όφελος του Έλληνα καταναλωτή, το όφελος της Ελληνικής οικονομίας, το όφελος της Ελληνικής βιομηχανίας.

Δεν πρέπει να ξεχνούμε ποτέ ότι η ηλεκτρική ενέργεια έχει τη μοναδική ιδιαιτερότητα ότι δεν αποθηκεύεται και όση ενέργεια χρειαστείς, πρέπει να την παράγεις εκείνη τη στιγμή, απ’ τις όποιες πηγές υπάρχουν διαθέσιμες. Δεν μπορείς να έχεις μεγάλο αριθμό εργοστασίων, για να ικανοποιείς τις ιδεοληψίες περί “ανταγωνισμού”, καθόσον τα εργοστάσια θα παράγουν όση ενέργεια χρειάζεται και τα υπόλοιπα θα κάθονται, μετατρεπόμενα σε...
ανενεργές επενδύσεις, μη εξυπηρετούμενα κεφάλαια, “stranded assets”. Οι ανενεργές επενδύσεις είναι εξαιρετικά βλαπτικές για το σύνολο της οικονομίας, καθώς δεσμεύουν πολύτιμους πόρους. Σε μια χρεοκοπημένη χώρα η ζημιά γίνεται πολύ μεγαλύτερη. Και με την ιδιαιτερότητα που έχει το σάπιο ελληνικό πολιτικό σύστημα, τα μη εξυπηρετούμενα κεφάλαια πιέζουν τους πολιτικούς κι εξασφαλίζουν χαριστικές ρυθμίσεις, όπως το να εξασφαλίζουν απόσβεση σε 8 χρόνια χωρίς καν να δουλεύει η μονάδα ή να βαφτίζεται μια μονάδα φυσικού αερίου σε ΑΠΕ.

Ο λόγος λοιπόν που στην ηλεκτρική ενέργεια είναι προτιμότερο να υπάρχει μια μόνο μεγάλη και καθετοποιημένη επιχείρηση είναι η καλύτερη αξιοποίηση των κεφαλαίων, προς όφελος της χώρας, προς όφελος της κοινωνίας. Αυτή την πολύ απλή αλήθεια υπηρέτησε …

ο ιδρυτικός νόμος της ΔΕΗ το 1950 και την επίσπευση της υλοποίησης υπηρέτησε το ΝΔ 3523/1956, που παρουσιάσαμε προχθές. “Χάριν του δημοσίου συμφέροντος” έγιναν όλα και η χώρα αναπτύχθηκε μαζί με τη ΔΕΗ, με το μόχθο δυο γενιών Ελλήνων, με το αίμα των εργαζομένων, που έδωσαν τη ζωή τους ή τη σωματική τους ακεραιότητα για την εξυπηρέτηση “του δημοσίου συμφέροντος”.

Μ’ αυτό τον τίτλο, “Χάριν του δημοσίου συμφέροντος“, συντάχθηκε πέρυσι ένα εξαιρετικά ενδιαφέρον πόνημα, “συλλεκτικής αξίας”, που αναφέρεται στην ιστορική διαδρομή της ΔΕΗ. Απ’ αυτό το κείμενο προέρχεται η πληροφορία για το ΝΔ 3523, και σήμερα δημοσιεύουμε ένα μικρό απόσπασμα, που καταγράφει το γιατί η αμαρτωλή συγκυβέρνηση θέλει να πουλήσει τη ΔΕΗ:

“Η ΔΕΗ λοιπόν είναι ένας ιδιαίτερος οικονομικός στόχος γιατί όποιος την αποκτήσει:

Εξασφαλίζει τον έλεγχο της μεγαλύτερης βιομηχανικής επιχείρησης στην Ελλάδα.

Εξασφαλίζει τον έλεγχο της μεγαλύτερης εταιρείας παραγωγής και προμήθειας ηλεκτρικής ενέργειας στην Ελλάδα.

Ελέγχει την πώληση ενός πραγματικά αναγκαίου κοινωνικού αγαθού για το σύνολο της οικονομίας και της κοινωνίας.

Αποκτά αυτόματα στοιχεία και πελατολόγιο 7,5 εκατομμυρίων νοικοκυριών και επιχειρήσεων. Επιπλέον γίνεται κάτοχος του συνόλου των στοιχείων που βρίσκονται διασκορπισμένα στους κατά τόπους δήμους, για όλα τα ακίνητα της χώρας: σπίτια, καταστήματα, επιχειρήσεις, βιομηχανίες …τα πάντα. Το πόσο σημαντικό είναι αυτό μπορούμε να το καταλάβουμε αν θυμηθούμε ότι ακόμα και το ΕΕΤΗΔΕ στηρίχτηκε στα στοιχεία που διέθετε η ΔΕΗ και όχι στα στοιχεία που διέθετε το επίσημο κράτος.

Αποκτά πρόσβαση σε σημαντικά ευαίσθητα στοιχεία, όπως για παράδειγμα τις καταναλώσεις ηλεκτρικής ενέργειας για το σύνολο σχεδόν των βιομηχανικών και εμπορικών επιχειρήσεων, των σπιτιών, αλλά ακόμα και των στρατιωτικών εγκαταστάσεων.

Εξασφαλίζει σίγουρα και τεράστια κέρδη, αφού προμηθεύει ένα απαραίτητο αγαθό τόσο για τα νοικοκυριά, όσο και για τη βιομηχανία, τον τουρισμό, το εμπόριο, τις συγκοινωνίες και γενικά όλες τις δραστηριότητες.

Αλλά δεν είναι μόνο η οικονομική πλευρά. Είναι σαφές ότι η απόκτηση τη ΔΕΗ εξυπηρετεί ξεκάθαρους στρατηγικούς στόχους, δηλαδή:

Τον έλεγχο της παραγωγής και διανομής της ηλεκτρικής ενέργειας.

Τον έλεγχο των ενεργειακών πλουτοπαραγωγικών πηγών που διαθέτει η χώρα.

Τον έλεγχο τον υδάτινων αποθεμάτων της χώρας, τα οποία είναι στρατηγικής σημασίας τόσο για τις ανάγκες ευστάθειας του συστήματος ηλεκτροπαραγωγής, όσο και για την άρδευση της αγροτικής γης. Φυσικό λοιπόν επακόλουθο ο έλεγχος και η χειραγώγηση ακόμα και της πρωτογενούς παραγωγής της χώρας μας.

Τον έλεγχο ουσιαστικά όλης της οικονομίας της χώρας, αφού όλες οι δραστηριότητες απαιτούν ενέργεια. Διαμορφώνοντας τιμολογιακή πολιτική ανάλογη με την κατανάλωση του πελάτη, την επιχειρηματική του δραστηριότητα, ή τη γεωγραφική του θέση μπορεί να επιλέγει ποιες οικονομικές δραστηριότητες ή ποιες γεωγραφικές περιοχές θα αναπτυχθούν και ποιες δεν θα επιβιώσουν.”

Και, συμπληρώνουμε, εξασφαλίζει τον έλεγχο της βιομηχανίας με τις μεγαλύτερες ετήσιες επενδύσεις στην Ελλάδα και με σταθερά μεγάλες προμήθειες εξοπλισμού και υπηρεσιών. 

Το 1993 Σαμαράς, Συμπιλίδης και η λοιπή παρέα έριξαν τη δική τους κυβέρνηση, την κυβέρνηση της ΝΔ του Μητσοτάκη. Σύμφωνα με το χρονικό των ημερών, στις 6/9/93 ο Σαμαράς δήλωνε ότι “Η Πολιτική Άνοιξη θεωρεί ότι η κατολίσθηση της χώρας σε εθνικό, οικονομικό, θεσμικό και κοινωνικό επίπεδο ξεπέρασε πλέον τα όρια του πολιτικού συναγερμού. Και πιστεύει ότι μόνον η διακοπή ανοχής προς τη σημερινή κυβέρνηση μπορεί να αποτρέψει επερχόμενα δραματικά γεγονότα που θα εξωθούσαν μοιραία σε ακρότητες την κοινωνική ισορροπία του τόπου. Κατά συνέπεια καθιστώ δημόσια σαφές προς όλους ότι Άνοιξη και στήριξη της κυβέρνησης αποτελούν δύο αντίθετες θέσεις που είναι αδύνατον να συνυπάρξουν“. Στις 7/9 έφυγε απ’ τη ΝΔ ο Στεφ. Στεφανόπουλος (βουλευτής Ηλείας), στις 8/9 οι Ν. Κλείτος (βουλευτής Σερρών) & Βασ. Ματζώρης (βουλευτής Αρκαδίας). Και στις 9/9 όλοι περίμεναν να φύγει ο Γεροντόπουλος (βουλευτής Έβρου), αλλά ο Γεροντόπουλος απλά παραιτήθηκε κι εμφανίστηκε ξαφνικά απ’ το πουθενά ο Συμπιλίδης (βουλευτής Κιλκίς), να ανεξαρτητοποιείται και να ρίχνει την κυβέρνηση. Κι ο Μητσοτάκης δήλωσε ότι τον έριξαν τα συμφέροντα που σχετίζονταν με την ιδιωτικοποίηση του ΟΤΕ. 

Σήμερα υπάρχουν άραγε βουλευτές στη ΝΔ ή στο Πασοκ, που να θεωρούν ότι “η κατολίσθηση της χώρας σε εθνικό, οικονομικό, θεσμικό και κοινωνικό επίπεδο ξεπέρασε πλέον τα όρια του πολιτικού συναγερμού. Και ότι μόνον η διακοπή ανοχής προς τη σημερινή κυβέρνηση μπορεί να αποτρέψει επερχόμενα δραματικά γεγονότα που θα εξωθούσαν μοιραία σε ακρότητες την κοινωνική ισορροπία του τόπου”; Υπάρχουν βουλευτές που να σκέφτονται εθνικά, πατριωτικά και να αποτρέψουν το μεγάλο πλιάτσικο της δημόσιας περιουσίας; Και θα βιώσει φέτος ο Σαμαράς στο πετσί του, για την ιδιωτικοποίηση της ΔΕΗ, αυτά που έκανε ο ίδιος το 1993, για την ιδιωτικοποίηση του ΟΤΕ;

Η ιστορία έχει το κακό συνήθιο να επαναλαμβάνεται κάπου-κάπου ως φάρσα …

ΥΓ. Και μέσα στην αναμπουμπούλα για τη ΔΕΗ, αποφυλακίζεται ο Λαυρέντης Λαυρεντιάδης, λόγω παρόδου του 18μήνου προφυλάκισης. 500 χιλ. ευρώ η εγγύηση, ενώ πριν λίγους μήνες ο εισαγγελέας ζήτησε 100 εκατομμύρια! Σκάνδαλο της Proton Bank, είπατε, που ακουμπάει και το Βενιζέλο; Ποιο σκάνδαλο; Εδώ η Δικαιοσύνη δεν προσάγει το Λαυρεντιάδη σε δίκη στο 18μηνο …Θα πάει να βρει το Χριστοφοράκο και το Γκαραβέλα, να τα πίνουν “εις υγείαν των κορόιδων”;

Ιστορικές διαστάσεις προσλαμβάνει δυστυχώς η ηθική παρακμή του Ελληνισμού.

Τα λινκς τεκμηρίωσης βρίσκονται στο http://greeklignite.blogspot.gr/2014/06/blog-post_25.html και στο Facebook, στη διεύθυνση Greeklignite!