1η ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΗ ΣΥΣΚΕΨΗ ΛΑ.Ε ΚΑΙ ΘΕΜΑΤΑ ΠΟΥ ΠΡΟΕΚΥΨΑΝ - Μέλιος Παντελής, Νομαρχιακό Συντονιστικό ΛΑ.Ε Αιτωλ-νίας

Μερικές σκέψεις για την 1^η Πανελλαδική Σύσκεψη της ΛΑΙΚΗΣ ΕΝΟΤΗΤΑΣ

Α.   Η 1^η σύσκεψη της ΛΑ.Ε, ήττα του αντιπάλου.

1. Η μαζικότητα που ξεπέρασε τους 1.300 συνέδρους, από όλη τη χώρα, τα ίδια τα χαρακτηριστικά του ακροατηρίου, (ταξική καταγωγή-εμπλοκή με το συνδικαλιστικό κίνημα –αυτοδιοίκηση – κινήματα ανυπακοής)  και η επίμονη παρακολούθηση των τοποθετήσεων και των διαδικασιών, από το σώμα των συνέδρων, σηματοδοτούν τον πρώτο μου ισχυρισμό. Η 1^η Συνδιάσκεψη της ΛΑ.Ε, ήταν μια ήττα των...

άμεσων επιδιώξεων κυβέρνησης – δανειστών για συντριβή της μαχόμενης αριστεράς.

Ήταν επίσης μια μεγάλη ήττα της πολιτικής του κεφαλαίου, της Μεταδημοκρατίας, ενός αντιδραστικού νεολογισμού που κατέστησε επίκαιρη, η ραγδαία μετάλλαξη της ηγεσίας ΣΥ.ΡΙΖ.Α σε γάγγραινα στο κοινωνικό σώμα.. Κοινωνία χωρίς τάξεις – κοινοβουλευτισμός χωρίς πραγματικά κόμματα – κόμματα χωρίς κανέναν ρόλο των μελών, της λαϊκής μάζας – Ενώσεις Εθνών, χωρίς έθνη με κυριαρχικά δικαιώματα.

Λίγες μέρες μετά τις εκλογές που θα συνέβαλαν «στη λύση του ελληνικού προβλήματος» κατα τη Μέρκελ, είχαμε την πρώτη επιτυχή Γενική Απεργία και μια μαζική αριστερή διοργάνωση, με ανοικτούς διαύλους με την υπόλοιπη αριστερά (Κ.Κ.Ε – ΑΝΤΑΡΣΥΑ), και κύριο θέμα, την πολιτική –κοινωνική αποσταθεροποίηση της κυβέρνησης του 3^ου Μνημονίου. Την απόκρουση με κάθε μέσο πληστηριασμών, περικοπών, διάλυσης των όποιων κοινωνικών δομών έχουν απομείνει.

Δεν είμαστε απλά , ακόμα ζωντανοί που λέει και το άσμα, είμαστε εδώ, είμαστε πολλοί και πρόθυμοι νεκροθάφτες όσων συμφωνήθηκαν στο Συμβούλιο των πολιτικών αρχηγών , στον βούρκο όπου έσυρε ο Τσίπρας το περήφανο ΟΧΙ του λαού , είτε φορούσε την ψείρα-μικρόφωνο των Αμερικανών είτε οχι. Τέτοιες γκλάβες , μόνον ψείρες κατεβάζουν.

 Β.    Η  ΛΑΪΚΉ ΕΝΟΤΗΤΑ ΜΠΟΡΕΙ

Ο δεύτερος ισχυρισμός μου είναι οτι η ΛΑ.Ε διαθέτει όλες τις κρίσιμες πολιτικές προυποθέσεις να συγκροτήσει, να συντονίσει και να εκπροσωπήσει τη λαική αντίσταση στο 3^ο Μνημόνιο.

1. Διαθέτει ένα σημαντικό πανελλαδικό δίκτυο αγωνιστών–στριών που ζυμώθηκαν και στην τεχνογνωσία της κοιν. Αντίστασης , αλλά και στην αριστερή της πολιτικοποίηση.

2. Δεν πρόκειται απλά για ένα δυναμικό που αντιλαμβάνεται την αξία της σταθερής πολιτικής πάλης , αλλά έχει επίσης ζυμωθεί με την πολιτική της ενότητας της Αριστεράς και των διάφορων ρευμάτων της. Είναι ικανό πολιτικά , να εγκολπωθεί κάθε οργανωμένη προσπάθεια των εκμεταλευόμενων αυτης της κοινωνίας , να αντισταθούν οργανωμένα και πολιτικά. Η Αριστερή Συμπαράταξη ήταν και παραμένει στοιχείο ταυτοτικό για τις δυνάμεις της ΛΑ.Ε.

3. Είναι δυναμικό γειωμένο κοινωνικά , στους χώρους δουλειάς , στον Πολιτισμό , τις Επιστήμες , την Τέχνη , στον αγώνα για καλύτερη ζωή. Η ΛΑ.Ε έχει συγκεντρώσει και θα συνεχίσει να συγκεντρώνει τον αφρό του αντιδικτατορικού αγώνα , του Πολυτεχνείου , των ταξικών αγώνων της Μεταπολίτευσης , των αντιδεξιών αγώνων , των σκληρών αντιμνημονιακών αγώνων.

4. Διαθέτει το σημαντικότερο από όλα. Στοιχεία πολιτικής στρατηγικής. Η αριστερή πλατφόρμα κατάφερε να προσανατολίσει ένα μαζικό ρεύμα και του ΣΥΡΙΖΑ και έξω από αυτόν , στη στρατηγική ρήξης με την Ευρωζώνη και την Ε.Ε του χρηματιστικού κεφαλαίου.

Η τεκμηρίωση αυτης της στρατηγικής και η μετάφρασή της σε απτή – ρεαλιστική διέξοδο , προυποθέτει βαθειά όσμωση του χώρου μας με τους επαγγελματικούς συλλόγους , τη διανόηση , τα συνδικάτα , τον αγροτικό κόσμο.

Ρήξη με την Ε.Ε , οχι απλά με τον κόσμο ενήμερο και προετοιμασμένο που λέγαμε επί ΣΥΡΙΖΑ , αλλά με ένα κίνημα σε άνοδο , με δημιουργικότητα , ιδέες , εφαρμογή των τεχνολογικών κατακτήσεων της εποχής μας. Έναν νέο , σφριγηλό ΛΑΙΚΟ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟ χρειαζόμαστε , ώστε να σπάσουμε τα ευρωενωσιακά και κεφαλαιοκρατικά δεσμά. Η Ε.ΑΜ ική εποπεία είναι ο σημαντικότερος ιστορικός οδηγός μας και πρέπει να μελετηθεί σε βάθος.

Πέρα από την απεργιακή κινητοποίηση και κατάληψη , πρέπει να δούμε δομές που παρακάμπτουν τη γραφειοκρατία των συνδικάτων , την αλληλεγγύη των φτωχών για τους φτωχούς, την αξιοποίηση της αργούσας Δημόσιας περιουσίας , την αντιρατσιστική –αντιφασιστική πάλη.

    

Γ.       ΓΙΑ ΤΟ ΚΟΜΜΑ ΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ

Προσωρινά έχουμε κάποιες , σχεδόν σουρρεαλιστικές εκδοχές της συζήτησης.

Το κόμμα των εργαζομένων ( οχι οποιαδήποτε λαικιστική –αστική καρικατούρα ) , δεν έχει καμιά σχέση με τον διαμερισμό των ιματίων της διάσπασης και τους αναμετάξυ μας διορισμών σε «όργανα» , στη βάση της κομματικής επετηρίδας ή φατριαστικών συνεννοήσεων , με συγκολητική ουσία , οχι το πρόγραμμα , οχι τη στρατηγική , ούτε κάν το επείγον της κυβερνητικής αλλαγής.

Ποιά είναι τα κριτήρια μεταξύ πολιτικής οργάνωσης και κόμματος ?

1.  Το κόμμα έχει πετύχει να καθοδηγήσει αν οχι νικηφόρα , με ψηλά το κεφάλι , αγώνα ή αγώνες της εργατικής τάξης. Είναι ποιοτικό κριτήριο , τεράστιας σημασίας.

2.  Το κόμμα έχει στενούς-αδερφικούς δεσμούς με τις δυνάμεις της ζωντανής εργασίας και τους μισθωτούς – οχι απλά δεσμούς εκλογικής εκπροσώπησης. Ζεί , δρά , αναπτύσσεται , μέσα στους εργαζόμενους , τους άνεργους , τους φτωχούς αγρότες , τα πληβειακά στρώματα.

3.  Αν προσομοιάζαμε το κόμμα με σχήμα , θα ήταν σφήνα οχι καμπύλη. Είναι εργαλείο αιχμηρό , παρεμβατικό , δεν δημοσιογραφεί , δημιουργεί τα γεγονότα. Το ίδιο και στην ιδεολογία που σε καπιταλιστικές συνθήκες δεν μπορεί παρά να είναι η ιδεολογία της κυρίαρχης τάξης. Κόμμα συλλογικός μαρξιστής διανοούμενος , ο εγκέφαλος και η μνήμη της εργατικής τάξης. Αδιάλλακτος μαχητής σε κάθε μορφή διάσπασης της τάξης , ρατισμό , σεξισμό , ομοφοβία. Ένα από τα σημαντικότερα στοιχεία ποιοτικά της 1^ης Σύσκεψης της ΛΑ.Ε , ήταν η αναλογική εκπροσώπηση όλων των γενιών της κοινωνικής αντίστασης , από το ΕΑΜ-ΕΛΑΣ μέχρι τον αντιμνημονιακό αγώνα και τη νεολαία.

Δ.  ΤΟ ΚΟΜΜΑ ΝΕΟΥ ΤΥΠΟΥ στο φώς της εμπειρίας μας.

Όσοι αναφερόμαστε στον αναγκαίο επαναστατικό χαρακτήρα του νέου κομματικού υποδείγματος που θέλουμε να είναι η ΛΑ.Ε , δεν πάσχουμε από ιδεοληψία. Σημειοτέον , ακόμα και οι Μπολσεβίκοι , προσδιορίστηκαν ως κόμμα ΝΕΟΥ ΤΥΠΟΥ , σε αντίστιξη προς την εμπειρία και τις εμβληματικές προδοτικές αποφασεις της παραδοσιακής σοσιαλδημοκρατίας της εποχής τους .

Το επαναστατικό κόμμα είναι όπως ο Μάρξ προσδιόρισε την Κομμουνιστική τάξη πραγματων. Δεν πρόκειται έλεγε για ένα προκαθορισμένο σύστημα που μπορώ να περιγράψω , αλλά για  τη ζωντανή κίνηση των μαζών για την ανατροπή της καθεστικύιας τάξης πραγμάτων.

 Από τον ΣΥΡΙΖΑ στη ΛΑ.Ε

από τον «πόλεμο θέσων, στον «πόλεμο κινήσεων»

Ζήσαμε λοιπόν και όσοι είμασταν στον ΣΥΡΙΖΑ και άλλοι πολλοί απέξω , μια 13ετή διαδικασία συσσώρευσης δυνάμεων, αύξησης εκλογικών αποτελεσμάτων, οργανωτικής ανάπτυξης,  κατάκτησης θέσεων  σε αυτοδιοίκηση και Βουλή.

Όταν ήρθε η ώρα της κρίσης , η ώρα της αναμέτρησης με τον αντίπαλο για καθοριστικά ζητήματα για την επιβίωση του λαού , αυτός ο συριζικος όγκος αποδείχτηκε βαμβάκι. Ο «πάγος» που έβαλε η ηγεσία από το 12 και μετά , δεν αρκεί ώστε να εξηγήσει την παθητικότητα πλειάδας στελεχών και μελών , αιρετών και ιδεολογικών ταγών.

Ακόμα και με τον εξανδραποδισμό του παλλαικού ΟΧΙ , ακόμα και μετά την υπογραφή της προδοτικής συμφωνίας , επικράτησε από μούδιασμα μέχρι ανοκτή υπεράσπιση στις Ο.Μ , της άποψης , κακή η Ε.Ε , αλλά να ολοκληρώσουμε την 4ετία. ΤΟ ΚΟΜΜΑ ΑΠΟΔΕΙΧΤΗΚΕ Ο ΜΕΓΑΛΟΣ ΑΣΘΕΝΗΣ. Καλός στην κατάκτηση θέσεων μέσα στο πολιτικό σύστημα , αλλά ρίψασπις την ώρα της μάχης.

Ε.   ΓΙΑ ΤΟ ΚΟΜΜΑ ΝΕΟΥ ΤΥΠΟΥ

Οι επαναστάτες μαρξιστές στη ΛΑ.Ε , δεν είμαστε λοιπόν λαογράφοι να επιθυμούμε την αναβίωση του Μπολσεβικισμού ως πιστού αντίγραφου. Επιδιώκουμε και εισηγούμαστε στο σώμα της ΛΑ.Ε , ένα ΝΕΟ ΤΥΠΟΥ ΚΟΜΜΑ που θα είναι σε θέση να διεξάγει επιτυχώς τον πόλεμο κατάκτησης θέσεων σε κοινοβούλιο, σνδικαλιστικές οργανώσεις , αυτοδιοίκηση , αλλά εξίσου επιτυχώς να μπορεί να περάσει στον πόλεμο κινήσεων , την επιθετική διάταξη δηλαδή των δυνάμεων και τη λήψη αντίστοιχων πρωτοβουλιών. Τί θα σήμαινε πόλεμος κινήσεων  στην πρόσφατη εμπειρία μας ?

1. Οργανωμένη έφοδο του λαικού παράγοντα στο προσκήνιο με απεργία , μαζική κινητοποίηση , κατάληψη δημοσίων κτηρίων , επιχειρήσεων γερμανικών συμφερόντων , των γραφείων της Ε.Ε κτλ. Κόμμα σάρκα από τη σάρκα μας , οχι τηλεφωνικό δίκτυο , ή κάστα στελεχών.

2. Άμεση εφαρμογή του υπεσχημένου νομοθετικού έργου , κρατικοποιήσεις , κατασχέσεις περιουσιακών στοιχείων της ασύδοτης συστημικής φοροδιαφυγής. Επίσης νομική άρση όλων των νομικών περιορισμών της ανεξάρτητης δράσης της εργατικής τάξης.

Η Κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ ακόμη και να καταργούσε τον ΕΝΦΙΑ δεν θα ήταν κυβέρνηση της Αριστεράς. Επαναπροσέλαβε μια ομάδα καθαριστριών , αλλά εμπεδωσε τη σκλαβιά των συμβάσεων μισής ώρας (!!) , τη μερική απασχόληση , την ομηρία και τον εξευτελισμό των νέων με τα 5άμηνα. Μέτρα χειραφέτησης του εργατικού κινήματος παίρνει η αριστερή κυβέρνηση , οχι διαιώνισης της ειλωτίας στην εργοδοσία.

3. Το ΚΟΜΜΑ ΝΕΟΥ ΤΥΠΟΥ που εισηγούμαστε έχει κομμουνιστική στρατηγική. Προφανώς κανείς δεν κάνει πολιτική με τη στρατηγική , αλλά δεν αρκεί ούτε ο «σοσιαλιστικός ορίζοντας» που ως γνωστόν όσο τον πλησιάζεις τόσο απομακρύνεται ( όποιος συνάντησε τον ορίζοντα να το μοιραστεί μαζί μας ) , ούτε η γενική αναφορά στη σοσιαλιστική προοπτική που μέχρι και ο ΣΥΡΙΖΑ διατηρούσε μέχρι το  αλήστου μνήμης 1^ο Συνέδριο.

Υπάρχουν δυό πλευρές :

1. Υπάρχει μια παρομοίωση του Λέοντα Τρότσκι που με βοηθάει . Ας πούμε οτι ο καπιταλισμός είναι ο ασθενής που πράγματι είναι σε βάρος όλων μας και του ίδιου του πλανήτη. Ο σοσιαλδημοκράτης πολιτικός είναι ο γιατρός...πρέπει να σωθεί ο ασθενής , ακόμα και αν πεθάνουν 100άδες πειραματόζωα , ώστε να βρεθεί η γιατρειά.

Ο ρόλος που οι κομμουνιστές επιλέγουν , είναι απλούστερος και αποτελεσματικότερος. Είμαστε οι νεκροθάφτες του ανίατου ασθενούς.

2. Το πρόγραμμά μας δεν είναι ένα απλό μεταρρυθμιστικό πρόγραμμα. Θα παλαίψουμε για κάθε μικρή και μεγάλη μεταρρύθμιση , αλλά το πρόγραμμά μας έχει συγκεκριμένα χαρακτηριστικά. Αμφισβητεί τις στρατηγικές επιλογές της αστικής ταξης και του ιμπεριαλισμού. Οι πυλώνες μας , Διαγραφή χρεόυς , εθνικοποιήσεις , ρήξη με την ευρωενωσιακή φυλακή , μπορεί να μην αμφισβητούν την ατομική ιδιοκτησία , αλλά είναι μέτρα σωτηρίας του λαού και του έθνους των εργαζομένων. Θα τα υλοποιήσουμε με κάθε κόστος , αναδεικνύοντας την ταξικότητα δικαστών –κράτους και παρακράτους των πλουσίων , θα καλέσουμε τον εργαζόμενο λαό να επιβάλλει τη θέλησή του , την ανάγκη του για επιβίωση και προκοπή , με κάθε δυνατό μέσο , όπως έκανε ο γιός της καλόγριας το 21 , ο Άρης της ελεύθερης Ελλάδας , οι νέοι του Πολυτεχνείου , οπως κάνει ο κάθε συνειδητός εργάτης όταν γυρνά σπίτι του χωρίς το μεροκάματο , αλλά με ψηλά το κεφάλι.

 Ζ.   ΔΥΟ ΛΟΓΙΑ ΜΕ ΤΟ ΜΕΤΩΠΟ

 1. Θεωρώ δεδομένο οτι δεν υπάρχει κανείς στη ΛΑ.Ε που να νομίζει οτι διαθέτει την πολιτική και ηθική νομιμοποίηση να διεκδικήσει διοικητική περιστολή τάσεων ή οργανώσεων. Οτι μπορεί να βάλει στη ΛΑ.Ε από το παράθυρο , τον δεξιό οχετό του «κόμματος των μελών» που μετέτρεψε τον Τσίπρα σε Εβίτα Περόν. Ιδίως οι σύντροφοι του ΑΡ.Ρ , πρέπει να θυμούνται οτι άμα είχε πλειοψηφήσει η ανάλογη πρόταση για τους ίδιους , στη Συνδιάσκεψη των Αντιπροσώπων στον ΣΥΡΙΖΑ , σήμερα δεν θα υπήρχε οχι ΛΑ.Ε , αλλά ούτε περίπτερο.

Τα ιδεολογικοολιτικά κέντρα θα υπάρχουν και το καλύτερο είναι να διέπονται από ιδεολογικές αναφορές , αντίληψη για τον σοσιαλισμό , αδιαμφισβήτητη εκπροσώπηση και βέβαια δημοκρατικές διαδικασίες στο εσωτερικό τους. Πολιτικές τάσεις και οργανώσεις και ρεύματα καλύτερα  , από φατριές , συνεταιρισμούς προσωπικοπολιτικών συμφερόντων που εκμαυλίζουν το κομματικό σώμα , διαλύουν τα  κριτήρια τα πολιτικά των νέων κυρίως μελών , στήνονται με απόλυτο κέντρο την ανέλιξή τους στην κομματική ιεραρχεία.

Τα ξεχωριστά οργανωτικοπολιτικά δίκτυα είναι παράμετρος που θα καθοριστεί από τα συνολικότερα κοινωνικά και προγραμματικά προχωρήματα της όλης ΛΑ.Ε. Αν καλυφτεί ο κόσμος του αγώνα , της εργασίας , της γής και της ευρεσιτεχνίας , από τον φορέα που παλεύουμε να φτιάξουμε , οι τελευταίοι που θα έχουμε ζήτημα από την ενοποίηση των οργανωτικοπολιτικών δικτύων , θα είμαστε τα μέλη της Δ.Ε.Α και οι σύντροφοι του Κόκκινου Δικτύου.

 Υ.Γ

 Επειδή υπάρχει και μια άλλη πλευρά της συζήτησης, του μετώπου έξω από τα όρια της αριστεράς , προς τους μικρομεσαίους και τις πολιτικές τους εκφράσεις. Πράγματι σε επίπεδο αρχών το εργατικό κόμμα μπορεί να συνάψει συμφωνίες συγκυριακής μορφής με πολιτικές εκπροσωπήσεις των μικροαστικών στρωμάτων. Και εδώ όμως υπάρχουν προαπαιτούμενα πολιτικά.

1^ον Να υπάρχει εργατικό μαζικό κόμμα. Μιλούμε για Μέτωπο της αριστεράς , γιατί αυτη την ανάγκη αντιμετωπίζουμε, την ενότητα της εργατικής τάξης που σήμερα βρίσκεται είτε πολυκερματισμένη είτε στην αποχή.

 2^ον Το εργατικό κόμμα να εφαρμόζει μέσω των συνδικάτων και των Εργατικών έντρων , πολιτική ενιαίου μετώπου , απόσπασης από την αστική επιρροή , τμήματος της φτωχής αγροτιάς , των μικροαστών της πόλης , των πληβειακών στρωμάτων  ή έστω σημαντικό τμήματος τους , στη στρατηγική του εργατικού κινήματος. Μέτωπα με τάξεις ή κοινωνικα στρώματα , δεν κάνουν κομματα , κάμουν οι ενωτικές εκφράσεις των τάξεων αναμετάξυ τους. Μέσα από του φορείς και τα συνδικάτα  λοιπόν , « εργατιά χωρίς λεφτά – μαγαζιά χωρίς δουλειά».                                    

3^ον Μαζική κομματική έκφραση των μικραστικών στρωμάτων , οχι μεταριστερές μαζώξεις γύρω από κομήτες που προσγειώθηκαν πρόσφατα στην αντικαπιταλιστική προοπτική. 

Να κλείσω με μια παρότρυνση στους αγωνιστές. ΜΕ ΤΗΝ ΑΡΙΣΤΕΡΑ !!!!! Ο τραχανάς της πολιτικής εκπροσώπησης έχει απλώσει πολύ , οι μικροαστοί έχουν πάντα περισσότερο χρόνο να ασχολούνται με την πολιτική από ότι οι μισθωτοί και οι εργάτες και χρειάζεται προσοχή που διοχετεύει η αριστερή βάση των ΣΥΡΙΖΑ-ΛΑ.Ε –Κ.Κ.Ε τη δίκαι αγανάκτησή της. Οι κομητες , είτε του σταρ σύστεμ (τύπου Βαρουφάκη ) , είτε των πατριωτικών σπεκουλαδόρων ( τύπου Καζάκη ) , υπηρετούν πάντα τον εαυτό τους και την ιθύνουσα τάξη.

ΕΜΠΡΟΣ  ΛΑ.Ε !!!

Μέλιος Παντελής, Προσωρινή Νομαρχιακή Επιτροπή ΛΑ.Ε, νομού Αιτ/νίας