Τα ξένα συμφέροντα, οι επιδοτήσεις και οι αγροτοπατέρες εξουδετέρωσαν την αγροτική μας οικονομία

του Θανάση Κατερινόπουλου
Η Ελλάδα είναι μία χώρα, που την οικονομία της στο παρελθόν και κυρίως μεταπολεμικά την στήριξε σε τρεις βασικούς τομείς.

Ο πρώτος τομέας (η βαριά μας βιομηχανία θα έλεγε κάποιος) είναι η ναυτιλία μας και δεν είναι τυχαίο ότι κατέχουμε την πρώτη θέση παγκόσμια (φυσικά και αυτός λόγω ιδιωτικών πρωτοβουλιών).

Ο δεύτερος τομέας είναι ο Τουρισμός, που στηρίζεται στην ιστορία μας, στον πολιτισμό μας, στην φιλοξενία μας και στις γενικότερες ομορφιές της Πατρίδας.

Και ο τρίτος τομέας, αυτός που κράτησε όρθιο τον Ελληνισμό, σε .....
όλες τις δύσκολες ιστορικές περιόδους είναι ο Αγροτοκτηνοτροφικός Τομέας, που είναι και η κινητήριος δύναμη, ή μάλλον ήταν η κινητήριος δύναμή μας....

Σήμερα εκτός από τη Ναυτιλία μας που μεσουρανεί, παρά τις αντιδράσεις και τα προβλήματα που δημιουργούν οι ''κατ επάγγελμα'' συνδικαλιστικοπατέρες, πρέπει να παραδεχτούμε ότι ο Τουρισμός μας αντιμετωπίζει σοβαρά προβλήματα, δεδομένου οτι οι τιμές παροχής υπηρεσιών είναι ιδιαίτερα υψηλές σε σχέση με εκείνες των ανταγωνιστικών μας χωρών, αλλά και της γενικότερης νοοτροπίας, που διακατέχει ένα μέρος των απασχολουμένων σε αυτόν τον τομέα, που θέλουν ''σε τρείς μήνες να εισπράξουν για όλη τη χρονιά. Δηλαδή, έλλειψη διαχρονικής παροχής υπηρεσιών με αντίστοιχη μονιμότητα της ποιότητας που επιβάλλεται να υπάρχει, αλλά και παντελής έλλειψη προϋποθέσεων και κρατικού ελέγχου για την διατήρηση και της ποιότητας και των τιμών..

Τι γίνεται όμως με την Γεωργία και την Κτηνοτροφία μας;

Τα παρακάτω συγκριτικά στοιχεία (προέρχονται από την στατιστική υπηρεσία) ειναι αδιάψευστοι μάρτυρες του σοβαρού προβλήματος, σε αυτούς τους τομείς.

Φίλοι μου, πρίν τριάντα χρόνια, η ντόπια παραγωγή αγροτικών προιόντων κάλυπτε των 90% των αναγκών μας.

Σήμερα, το 70% των αναγκών μας το καλύπτουμε από ΕΙΣΑΓΩΓΕΣ αγροτικών προιόντων. Η γη μας είναι ίδια και δεν έγινε ξαφνικά άγονη.

Η ''φασολάδα μας'', φίλοι μου είναι εισαγόμενη σε ποσοστό 60%, όταν πριν τριάντα χρόνια το ποσοστό αυτό ήταν μηδενικό.

Στην κτηνοτροφία μας, η κατάσταση δεν είναι καλύτερη. Το 40% του χοιρινού κρέατος που καταναλώνουμε είναι εισαγωγής, το 30 % του μοσχαρίσιου επίσης εισαγωγής. Δυστυχώς ακόμα και κοτόπουλα εισάγουμε.

Οκτώ [8] δισ. πληρώθηκαν στο εξωτερικό το 2011 για εισαγωγές αγροτικών προϊόντων, σύμφωνα με στοιχειά της Εθνικής Στατιστικής Υπηρεσίας.

Τι έφταιξε όμως ή τι φταίει ακόμα και οδηγηθήκαμε σε αυτή την κατάσταση;

Γνωρίζουμε όλοι ότι δόθηκαν στους Αγρότες πάνω από 40 δισ ευρώ.

Οι αρμόδιες ελεγκτικές αρχές ήταν και παραμένουν ανύπαρκτες ή αδύναμες ή διαπλεκόμενες και δεν έκαναν ή δεν κάνουν έλεγχο, για το που πήγαιναν αυτά τα χρήματα. Ηδη η "τρύπα" στον ΕΛΓΑ έφθασε τα 450 εκατ. ευρώ, και ακόμα δεν έχει "ανοίξει μύτη". Η κακή διοίκηση συνεχίζεται και η έλλειψη οράματος αλλά και διάθεσης υλοποίησης καινοτόμων ιδεών θεωρείται και αποδυκνείεται ότι είναι ανύπαρκτες.

Τα πολιτικά κόμματα, είτε ήταν στην Κυβέρνηση είτε όχι, εθελεοτυφλούσαν και συμπαρίστατο στους αγρότες που έκλειναν τους δρόμους για την καταβολή ή την αύξηση των επιδοτήσεων, και όταν κατέθεταν κάποια πρόταση, αυτό ήταν για τα μάτια, φοβούμενοι το πολιτικό κόστος και απλά συνέχιζαν να διεκδικούν τα ''ψηφαλάκια''. Το να τάχουμε με όλους καλά, δεν βοήθησε ούτε στο παρελθόν ούτε βοηθάει και τώρα την Ελλάδα. Πολιτική και πολιτικοί πρέπει να είναι εκείνοι που τα βάζουν με επιχειρήματα και τεκμηριωμένες απόψεις, με το κατεστημένο. Για αυτό εκλέγονται, για αυτό ο λαός τους δίνει την εμπιστοσύνη του, και για αυτό οφείλουν και να φαίνονται, αλλά και να είναι άξιοι της κάθε περίστασης.

Κατά καιρούς αρκετοί από τους εκπρόσωπους των Αγροτών, έπαιξαν το δικό τους παιχνίδι, παιχνίδι ατομικού συμφέροντος και μόνο, χρησιμοποιώντας τις διαμαρτυρίες των αγροτών συναδέλφων τους ως μέσο εκβιασμού. Άλλοι πέτυχαν αυτό που ήθελαν, άλλοι κατάφεραν να ικανοποιήσουν τα προσωπικά τους συμφέροντα. ''Ένας έλεγχος του πόθεν έσχες' 'του καθενός, θα σας πείσει για την σκληρή πραγματικότητα.

Οι συνεχείς αυξήσεις των τιμών του πετρελαίου και των λιπασμάτων επιβάρυναν το κόστος παραγωγής.

Η απασχόληση των αλλοδαπών (είτε χρειάζονταν είτε όχι) δημιούργησε κάποιες γενιές τεμπέληδων αγροτών  που δεν πρόκειται να δουλέψουν τώρα, γιατί έμαθαν με τον ''αλλοδαπό εργάτη" τους.

Και η δικαιολογία των περισσοτέρων, σε όλα τα παραπάνω; ''Δεν συμφέρει'' η παραγωγή.

Και να που φτάσαμε στην κρίση, μια κρίση που αγγίζει τους πάντες. Μιλάμε για ανάπτυξη και ανάπτυξη δεν βλέπουμε.

Η ανάπτυξη φίλοι μου θα αρχίσει και πρέπει να αρχίσει από τον αγροτικό και κτηνοτροφικό τομέα. Η Πολιτεία εκεί πρέπει να δώσει βαρύτητα.

Οι επιδοτήσεις οσονούπω σταματούν. Ας σταματήσουν πολιτικοί και πολιτικάντηδες, να μιλούν γενικά και αόριστα, για ''ριζική ανασυγκρότηση του Υπουργείου Γεωργίας'', για ''Οργανωτική διασύνδεση και συνεργασία των αγροτικών εκμεταλλεύσεων με τις επιχειρήσεις του ευρύτερου δημόσιου τομέα ...''' και μπλά μπλά μπλά.

Ποιοί είναι λοιπόν εκείνοι οι γνώστες τεχνοκράτες, που θα εισηγηθούν με επιμονή και αποδείξεις στους εκάστοτε κυβερνώντες, τα σωστά πράγματα που θα φέρουν την Ελλάδα σε υγιή κατάσταση. Πότε οι πολιτικοί από όλους τους χώρους, θα αναλάβουν επιτέλους ευθύνες και πρωτοβουλίες εμπράκτως, αφήνοντας τις ''φρούδες'' υποσχέσεις στην άκρη.

Η εποχή του "ΘΑ" τελείωσε ανεπιστρεπτή. Τα περιθώρια στένεψαν και οι πολίτες δεν "παραμυθιάζονται" πλέον!!