ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΔΕΣΥΛΛΑΣ: ΣΤΟ ΓΥΨΟ ΣΥΝΕΤΑΙΡΙΣΜΟΙ - ΚΑΙ ΑΓΡΟΤΙΚΟΙ ΣΥΛΛΟΓΟΙ

  Νομοσχέδιο έκτρωμα

   Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ και ο Υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων κ. Σκανδαλίδης προωθούν σύντομα για ψήφιση στη Βουλή νομοσχέδιο με τίτλο: «Θεσμικό πλαίσιο  για τους αγροτικούς συνεταιρισμούς, τις συλλογικές οργανώσεις και την επιχειρηματικότητα του αγροτικού κόσμου – Οργάνωση της εποπτείας του Κράτους».

   Το νομοσχέδιο αυτό δεν αφορά μόνο τους υπάρχοντες 6.500 Αγροτικούς Συνεταιρισμούς, την οργανωτική δομή και λειτουργία τους. Η κυβέρνηση φιλοδοξεί «να τα αλλάξει όλα»  γενικά στην αγροτική οικονομία και στο χωριό, φυσικά σε πολύ πιο αντιαγροτική και αντιδραστική κατεύθυνση. Θέλει να πετύχει «με ένα σμπάρο πολλά τρυγόνια». Επιδιώκει πολλαπλούς, κυνικά ομολογημένους, αλλά και ανομολόγητους στόχους:

·                    Πρώτο: Να διαλύσει πραξικοπηματικά και αντισυνταγματικά (παραβιάζοντας τα άρθρα 12 και 23 του Συντάγματος) τους 6500 Αγροτικούς Συνεταιρισμούς και τις 120 Ενώσεις τους και τους 3000 Αγροτικούς Συλλόγους και τις Ομοσπονδίες τους. Θέλει στη θέση τους να «κατασκευάσει» και να επιβάλλει  300 «Καλλικρατικούς», επιχειρηματικούς Συνεταιρισμούς και 300 Αγροτικούς Συλλόγους μεγαλοαγροτών κατά Δήμο και κατά προϊόν. Πιο ασφυκτικά ελεγχόμενους από το Υπουργείο, το Κράτος και την Ε.Ε. και πολύ πιο μακριά από τους φτωχομεσαίους αγρότες, τα οξύτατα προβλήματα τους, τις αγωνίες και τους αγώνες τους.

·                    Δεύτερο: Να καταργήσει κάθε υπόλειμμα «αγροτικού κράτους πρόνοιας» που εφαρμοζόταν μέχρι τώρα μέσω των Συνεταιρισμών, για λογαριασμό του Κράτους, αλλά με «ξένα κόλλυβα» (με επιβάρυνση των Συνεταιρισμών) και που είναι η βασική αιτία για την σημερινή καταχρέωση και αναξιοπιστία τους. Πέρα από την κακοδιαχείριση και τις ρεμούλες των αγροτοπατέρων που είναι η δευτερεύουσα αιτία και πλευρά. Η κυβέρνηση σκοπεύει να επιβάλλει άμεσα και.................. στον αγροτικό τομέα την εφαρμογή του «Μνημονίου Διαρκείας» με την διάλυση των Ενώσεων Αγροτικών Συνεταιρισμών ή την υποχρεωτική μετατροπή-υποβιβασμό τους σε πρωτοβάθμιους Συνεταιρισμούς καθώς και με τη διάλυση όλων των Συνεταιριστικών Εταιριών, Κοινοπραξιών και Κεντρικών Συνεταιριστικών Ενώσεων (άρθρο 7 του νομοσχεδίου). Ακόμα με την ιδιωτικοποίηση της Α.Τ.Ε. όπου το 65%  των αγροτών έχουν υποθηκεύσει τα υπάρχοντά τους και με το ξεπούλημα κερδοφόρων συνεταιριστικών βιομηχανιών όπως είναι η Δωδώνη στην Ήπειρο. Πρόκειται για τεράστιο αντιαγροτικό πισωγύρισμα, για επιστροφή σε εποχές πριν από τον Αλέξ. Παπαναστασίου και την ίδρυση της Α.Τ.Ε. (1929), πριν από τον Ελ. Βενιζέλο και τη θεσμοθέτηση των Συνεταιρισμών (Νόμος 602/1915), για επιστροφή στον κοινωνικό μεσαίωνα!  Όσο για τον «προνοιακό ακτιβισμό» που αναφέρει η εισηγητική έκθεση του νομοσχεδίου, μόνο ως κρύο αστείο του κ. Σκανδαλίδη μπορεί να εκληφθεί!

·                    Τρίτο: Να επιταχύνει το ξεκλήρισμα των αγροτο-εργατών, που κάνουν μια δεύτερη δουλειά για να επιβιώσουν σε σκληρές συνθήκες. Επιβάλλει και μέσω των Συνεταιρισμών το κακόφημο «Μητρώο Αγροτών» (Νόμος 3874/2010). Έτσι οι μη κατά κύριο επάγγελμα αγρότες, ενώ υποχρεώνονται να παραδίδουν πάνω από το 80% της παραγωγής τους στο Συνεταιρισμό (άρθρο 3) αποκλείονται από την εκλογή τους στα όργανά του (άρθρο 17, παραγρ. 7, σημείο 9). Ενώ αντίθετα ακόμα και στη Διοίκηση της ΠΑΣΕΓΕΣ., που είναι η πανελλαδική ιδεολογική και συντονιστική οργάνωση χωρίς εμπορική ιδιότητα, μπορούν να εκλεγούν εκπρόσωποι εμπορικών εταιριών (Α.Ε., Ε.Π.Ε.) όπως είναι οι «Ομάδες Παραγωγών», οι οποίες γίνονται τώρα μέλη της ΠΑΣΕΓΕΣ (άρθρο 8)!

·                    Τέταρτο: Να αφαιρέσει με διοικητικό τρόπο τα όποια διεκδικητικά-αγωνιστικά στοιχεία υπήρχαν και παραμένουν στη δράση των Αγροτικών Συνεταιρισμών. Με στόχο την πλήρη υποταγή τους στην επερχόμενη, πολύ πιο αντιδραστική, αναθεώρηση της Κοινής Αγροτικής Πολιτικής (Κ.Α.Π.) της Ε.Ε. για το διάστημα 2013-2020. Γι’ αυτό στην αρχή της εισηγητικής έκθεσης του νομοσχεδίου υπογραμμίζει ότι «Ο αγροτικός συνεταιρισμός δεν είναι συνδικαλιστική οργάνωση». Γι’ αυτό επιβάλλει στις εκλογές το αντιδημοκρατικό πλειοψηφικό σύστημα και το ενιαίο ψηφοδέλτιο (άρθρο 17, παραγρ.7, σημείο 2). Γι’ αυτό καταργεί το καταστατικό της ΠΑΣΕΓΕΣ και εντελώς πραξικοπηματικά, επιβάλλει την εκλογή του Διοικητικού Συμβουλίου της, όχι από την Γενική Συνέλευση των αντιπροσώπων των μελών της, αλλά από «αντιπροσώπους» που θα ψηφίζονται «χύμα» σε κάθε Περιφέρεια από όλους τους αγρότες - μέλη Συνεταιρισμών και «Ομάδων Παραγωγών» (άρθρο 8, παραγρ. 7). Αλλά και στις κατεξοχήν συνδικαλιστικές οργανώσεις που είναι οι Αγροτικοί Σύλλογοι, η κυβέρνηση με το νομοσχέδιο αυτό, προωθεί την πολυδιάσπαση, τον κατακερματισμό και την αποπολιτικοποίηση. Κυρίως με τους κλαδικούς και συντεχνιακούς Αγροτικούς Συλλόγους κατά προϊόν φυτικής, ζωικής και αλιευτικής παραγωγής (άρθρο 18)! Δηλαδή «βρυκολακιάζει» η παλιά πρακτική του συντεχνιακού ευνουχισμού του αγροτικού συνδικαλιστικού κινήματος, που για πρώτη φορά το 1983 αποπειράθηκε να επιβάλλει το αλαζονικό-αντιαγροτικό «δίδυμο» Μπασαγιάννη – Σημίτη. Μεθόδευση που απέκρουσαν και ματαίωσαν τότε οι αγρότες και που πρέπει και τώρα να ματαιωθεί.

·                    Πέμπτο: Το κυριότερο, η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, μέσω των επιχειρηματικών Αγροτικών Συνεταιρισμών, αλλά και συνολικά, προωθεί μια βαθύτερη καπιταλιστική αναδιάρθρωση της αγροτικής παραγωγής και οικονομίας. Με στόχο την πλήρη προσαρμογή και υποταγή της στις ανάγκες και τους νόμους της αγοράς, της Ε.Ε. και της καπιταλιστικής «παγκοσμιοποίησης». Με το νομοσχέδιο ο αντιαγροτικός αυτός στόχος προωθείται με πολλούς και συγκεκριμένους τρόπους. Πριν απ’ όλα, με την αναβάθμιση, θεσμοποίηση και ένταξη στη συνεταιριστική δομή (γίνονται ακόμη και μέλη της ΠΑΣΕΓΕΣ) των «Ομάδων Παραγωγών» όμοιων ή ομοειδών αγροτικών προϊόντων κατά Περιφέρεια (άρθρα 5 και 8), ενώ αυτές είναι εταιρίες του εμπορικού νόμου (Α.Ε., Ε.Π.Ε. κλπ) που τις έχει θεσμοθετήσει και τις ενισχύει προνομιακά η Ε.Ε. και που έδρασαν ως τώρα ως «δούρειοι ίπποι» στο συνεταιριστικό κίνημα. Στη συνέχεια με τις «Αγροτικές Εταιρικές Συμπράξεις», κεφαλαιουχικές εταιρίες που θα δημιουργηθούν κατά Περιφέρεια ή και σε εθνικό επίπεδο, από σύμπραξη Αγροτικών Συνεταιρισμών και «Ομάδων Παραγωγών» (άρθρο 6). Ακόμα με τη θεσμοθέτηση και αναβάθμιση των «Διεπαγγελματικών Οργανώσεων» που θα συγκροτούνται μόνο σε εθνικό επίπεδο κατά προϊόν ή ομάδα ομοειδών προϊόντων (άρθρο 9), ως όργανα συναίνεσης βιομηχάνων τροφίμων – μεγαλεμπόρων – μεγαλοαγροτών και επιβολής των συμφερόντων τους στους φτωχομεσαίους αγρότες. Θα χρησιμοποιηθούν επίσης τρία (3) ακόμη βασικά εργαλεία: Η ίδρυση σε κάθε Περιφέρεια των «Αγροδιατροφικών Συμπράξεων» με μορφή αστικών μη κερδοσκοπικών εταιριών, με τη σύμπραξη των Δήμων της Περιφέρειας, Συνεταιρισμών, «Ομάδων Παραγωγών», εμπόρων, βιομηχάνων, ΑΕΙ και Ερευνητικών Κέντρων (άρθρο 10). Δεύτερο, η θεσμοθέτηση και γενίκευση της «Συμβολαιακής Γεωργίας» (άρθρο 11) όπου οι βιομήχανοι και μεγαλέμποροι, με τα συμβόλαια μελλοντικής πώλησης  αγροτικών προϊόντων, θα επιβάλλουν στους αγρότες τους δικούς τους όρους, για όλη τη διαδικασία της παραγωγής, για τις τιμές, τον χρόνο και τον τρόπο πληρωμής. Τέλος η δημιουργία σε κάθε Περιφέρεια, «Δημοπρατηρίων αγροτικών προϊόντων» (άρθρο 12), με μορφή ανωνύμων εταιριών, που θα συγκροτούνται από τις Περιφέρειες, Αγροτικούς Συνεταιρισμούς, «Ομάδες Παραγωγών», εμπόρους, βιομηχάνους και το Υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης. Με τα «Δημοπρατήρια» η κυβέρνηση επιδιώκει να αντιμετωπίσει την παραοικονομία και την φοροδιαφυγή και όχι, όπως λέει, να προστατέψει το αγροτικό εισόδημα από την αισχροκέρδεια ή να κλείσει τάχα την «ψαλίδα» των τιμών παραγωγού – καταναλωτή.

   Αλγεινή εντύπωση προκαλεί η απίστευτη γραφειοκρατία και η υπερσυγκέντρωση εξουσιών στο πρόσωπο του Υπουργού Αγροτικής Ανάπτυξης (άρθρα 2,4,5,6 κ.α.). Αυτός αναγορεύεται σε  απόλυτο άρχοντα, μονάρχη και «νεοτσιφλικά» των Αγροτικών Συνεταιρισμών και όλων των οργανώσεων (τις αναγνωρίζει, τις γράφει και διαγράφει από το Μητρώο, τις εποπτεύει, τις αξιολογεί, κάνει την αναγκαστική εκκαθάρισή τους και τις διαλύει)! Από την άλλη, κρατάει μεγαλύτερο «καρότο», αυξάνει τις κρατικές και Υπουργικές χρηματοδοτήσεις σε ΠΑΣΕΓΕΣ, ΓΕΣΑΣΕ,  ΣΥΔΑΣΕ και σε άλλες οργανώσεις. Με στόχο την εξαγορά της συναίνεσης και τη διαφθορά των συνειδήσεων. Η κατάργηση των κρατικών χρηματοδοτήσεων σε ΠΑΣΕΓΕΣ, ΓΕΣΑΣΕ, ΣΥΔΑΣΕ και  Αγροτικούς Συλλόγους και η οικονομική στήριξή τους αποκλειστικά στα μέλη τους, είναι βασικός όρος για την αυτοτέλεια και ανεξαρτησία τους από το κράτος.

   Συμπερασματικά, το νομοσχέδιο είναι βαθιά αντιαγροτικό και αντιδημοκρατικό, αντισυνταγματικό και αντίθετο στις διεθνείς συμβάσεις (Σύσταση 193/2002 του Διεθνούς Γραφείου Εργασίας, κατευθυντήριες γραμμές του Ο.Η.Ε. για τους συνεταιρισμούς – Α/56/73). Δεν παίρνει διορθώσεις παρά μόνον ανατροπή. Πρέπει άμεσα να αποσυρθεί και να ανατραπεί, με τους ενωτικούς, μαχητικούς και αποτελεσματικούς αγώνες των φτωχομεσαίων αγροτών. Με αγωνιστικό μέτωπο φτωχών αγροτών – εργατών γης – εργατικής τάξης – νεολαίας. Με Επιτροπές Αγώνα, με κοινή δράση της Αριστεράς μέσα στο μαζικό κίνημα και τους αγώνες.

   Η πάλη κατά του νομοσχεδίου θα είναι αποτελεσματική, μόνο εάν συνδεθεί με το γενικότερο αγώνα για την ανατροπή του «Μνημονίου διαρκείας» και της αντιαγροτικής και αντιλαϊκής πολιτικής κυβέρνησης – Ε.Ε. – Δ.Ν.Τ. – Κεφαλαίου. Αν γίνει όχι με λογική υπεράσπισης της υπάρχουσας κατάστασης στους Συνεταιρισμούς, αλλά από τη σκοπιά της αντικαπιταλιστικής και επαναστατικής ανατροπής και της σύγχρονης Κομμουνιστικής προοπτικής. Για νέα κοινωνία, με παραγωγικούς Συνεταιρισμούς, αγροτική παραγωγή και προϊόντα, όχι για τις ανάγκες της αγοράς, της χωματερής και του κέρδους, αλλά για τις σύγχρονες ανάγκες των εργαζομένων, σε πλήρη αρμονία με τη φύση!

                                                                 Νέα Ιωνία 16/5/2011