Απεργιακές συγκεντρώσεις στο Αγρίνιο κατώτερες των περιστάσεων!

Συνεχίστηκε για μια ακόμη φορά το ίδιο έργο της διάσπαση της ενότητας των εργαζομένων και σε τούτη την κρίσιμη περίοδο με δύο παράλληλες "απεργιακές" συγκεντρώσεις, που πραγματοποιήθηκαν σήμερα το πρωί στο Αγρίνιο, στο πλαίσιο της πανελλαδικής απεργίας που κήρυξαν η ΓΣΕΕ και η ΑΔΕΔΥ. 

Η συμμετοχή των εργαζομένων της περιοχής στην απεργία ήταν μικρή κάτι που δείχνει την κρίση που έχει το συνδικαλιστικό κίνημα, γεγονός που όπως φαίνεται δείχνει να μην ανησυχεί τις συνδικαλιστικές ηγεσίες, εκτός και εάν δεν το έχουν καταλάβει ακόμα ότι χάθηκε η "μπάλα" με αυτές τις........
ομφαλοσκοπήσεις, τις απολυτότητες και τον πολιτικό αμοραλισμό, που διακρίνει ορισμένες ηγεσίες! Το σοβαρό πρόβλημα με τον εμφύλιο της αριστεράς, όπως επίσης και η  συντηρητικοποίηση των μεσαίων στρωμάτων, που προσπαθούν πλέον να σωθούν κατά μόνας είναι που έχουν φέρει τη συλλογική διεκδίκηση σε πολύ δεινή θέση, δυστυχώς σε απαξίωση!

Το ΠΑΜΕ έχει κάτι περισσότερο κόσμο στη συγκέντρωσή του στην πλατεία Δημοκρατίας, έναντι των Σωματείων της ΑΔΕΔΥ, χωρίς βέβαια να αποτελούνταν από αμιγώς απεργούς με την έννοια ότι ο ιδιωτικός τομέας και οι αγρότες βρίσκονται εκτός παραγωγικής διαδικασίας λόγω και της μεγάλης ανεργίας που υπάρχει σε αυτούς τους κλάδους, που αποτελούν τα μέλη του ΕΚΑ-ΠΑΜΕ! Βέβαια το δικαίωμα της διαμαρτυρίας είναι ιερό αλλά να ξέρουμε όμως κάθε φορά τι συγκρίνουμε ώστε να εξάγονται αντικειμενικά συμπεράσματα. 

Στη συγκέντρωση της κ. πλατείας μίλησαν εκπρόσωποι του ΕΚΑ, Σωματείων, φοιτητές, κυρίως προερχόμενοι από τη παράταξη του ΠΑΜΕ ενώ η συγκέντρωση κατέληξε με πορεία στους κεντρικούς δρόμους της πόλης.

Μέλη του ΠΑΜΕ μάλιστα, βρέθηκαν νωρίς το πρωί έξω από το κτήριο της ΔΕΗ στο Αγρίνιο και πραγματοποίησαν "κατάληψη", απομακρύνοντας μάλιστα τους εργαζομένους της ΔΕΗ προσωρινά γιατί οι "απεργοσπάστες" πήγαν ξανά για την είσπραξη των χαρατσιών. Αυτά τα "χάπενινγκ" καλά είναι αλλά δεν έχουν κανένα αποτέλεσμα στη συνείδηση του κόσμου της εργασίας. Δεν μπορεί από την πλήρη αδράνεια, την απόλυτη κομματικοποίηση να κινητοποιηθούν με τον τρόπο αυτό οι μάζες, αυτό δεν μπορεί να γίνει ιστορικά τουλάχιστο (εκτός και εάν δεν θέλουμε μαζικό κίνημα)! Ας γίνει πρώτα η πρέπουσα αυτοκριτική απ' όλους και ύστερα ας ανοίξει η συζήτηση για ανασυγκρότηση του εργατικού κινήματος που διακηρύσσουν ανέξοδα κάποιοι. 

Στην πλατεία Ειρήνης, στις 10,30π.μ. πραγματοποιήθηκε η 2η πράξη του δράματος με τη συγκέντρωση που διοργάνωσε το Νομαρχιακό Τμήμα της ΑΔΕΔΥ σε συνεργασία με σωματεία του δημοσίου τομέα της περιοχής, η οποία δεν χαρακτηρίστηκε από μεγάλη συμμετοχή. Μίλησαν ο πρόεδρος της Β’ ΕΛΜΕ κ. Γιώργος Καραμητσόπουλος, ο πρόεδρος του Νομαρχιακού Τμήματος της ΑΔΕΔΥ κ. Δημήτρης Μπαϊρακτάρης, ο πρόεδρος των δασκάλων-νηπιαγωγών Αγρινίου Θέρμου κ. Σπύρος Αδάμης και ο κ. Βασίλης Κωσταράς πρόεδρος των νοσοκομειακών γιατρών του νοσοκομείου Αγρινίου.

«Σήμερα είναι μέρα αντίστασης των εργαζομένων και του λαού απέναντι στο μνημονιακό καθεστώς. Βρισκόμαστε σήμερα εδώ για να διαδηλώσουμε την εναντίωσή μας απέναντι στις διαθεσιμότητες, τις απολύσεις και τις μνημονιακές πολιτικές της κατάργησης των δημόσιων αγαθών», είπε ο πρόεδρος της Β” ΕΛΜΕ ενώ ο Σπ. Αδάμης σημείωσε πως τα προβλήματα και ο αγώνας είναι κοινός για τους εργαζομένους σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα.

Πραγματοποιήθηκαν ξεχωριστές πορείες στους κεντρικούς δρόμους του Αγρινίου, χωρίς την αναμενόμενη συσπείρωση, όπως έχουμε αναφέρει πιο πάνω.

Για μια ακόμα φορά ο Εμπορικός Σύλλογος Αγρινίου ήταν παρατηρητής, παρά του ότι την Κυριακή 3-11-2013 η κοινωνία του Αγρινίου ήταν μαζί τους. Τελευταία το Δ.Σ. του Εμπορικού Συλλόγου, πέρα από τις ρηξικέλευθες ανακοινώσεις, που εκδίδει κάθε φορά, φαίνεται να έχει αλλάξει τακτική με την μετά την αποχώρησή του από τον αγωνιστικό συντονιστικό με την μισθωτή εργασία. Περιχρακώθηκαν στα καθαρά κλαδικά τους αιτήματα. Κάτι που θα σημάνει και το τέλος του μύθου για το κατά πόσο οι έμποροι μπορεί να είναι σύμμαχοι των εργαζομένων... Με τη στάση τους δε.. ορισμένοι του Δ.Σ. που αντανακλάτε και στα μέλη τους δικαιώνουν τον Κώστα Ζουράρι που είπε: "ότι οι έμποροι είναι εσωτερικοί κατακτητές". Αν πάρουμε υπόψη μας τι έγινε την Κυριακή στην Αθήνα, Πειραιά και σε άλλες μεγάλες πόλεις της χώρας ίσως να έχει δίκιο.             

Δεν υπάρχει δυστυχώς στη πόλη μας κινητήριος δύναμη με ανεξάρτητη κινηματική λογική για τη σφυρηλάτηση ενός παλλαϊκού μετώπου απελευθέρωσης του λαού, πρώτα και κύρια από τα δεσμά των κατακτητών και την αποτίναξη των πολιτικών που στηρίζουν το ξένο και ντόπιο κεφάλαιο. 

Το ρολόι της πόλης σταμάτησε στο 1936. Όταν ξεσηκώθηκαν οι καπνεργάτες και στο Αγρίνιο, όπου μαζί με άλλες πόλης με πυρήνα τη Θεσσαλονίκη (εδώ), αμφισβήτησαν στα ίσια την κυριαρχία των αστών τσιφλικάδων. Έκτοτε αναζητείται εργατικό κίνημα στη πόλη του καπνού. Η ταξική συμφιλίωση είναι διάχυτη και στις μέρες μας, όσο και αν προσπαθούν ορισμένοι να παρουσιάζονται ως το αντίπαλο δέος της κρατούσας τάξης.

Τις φωτο δανειστήκαμε από το http://www.agriniopress.gr/?p=51191