ΑΝΟΙΧΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ

(Με αφορμή τις εκλογές για νέο Δ.Σ. στη Β’ ΕΛΜΕ  Αιτωλ/νίας)

«Ήρθε συντηρητικός Χειμώνας!»

Σήμερα την εποχή της τρόικας και του ΔΝΤ, δεν μπορούμε να συνεχίζουμε με τον ίδιο ακριβώς τρόπο, με την ίδια λογική  ήττας που μας επιβάλλουν οι συνδικαλιστικές γραφειοκρατίες.

Το συνδικαλιστικό εκπαιδευτικό κίνημα έχει ανάγκη  απο  νέους στόχους, για την  ανατροπή αυτού του ειδικού «κατοχικού» καθεστώτος  που έχει επιβληθεί στη χώρα. 

Έχει ανάγκη απο αιτήματα και στρατηγική απεγκλωβισμού απο τα συνεχή μνημόνια που μας δένουν χειροπόδαρα. 

Έχει ανάγκη απο  αιτήματα για την επιβίωση των εργαζόμενων και την κάλυψη  των στοιχειωδών αναγκών μας, αιτήματα ενάντια στις απολύσεις-μετατάξεις που φέρνει ο ΚΑΛΛΙΚΡΑΤΗΣ, άμεσα αιτήματα ΕΠΑΝΑΦΟΡΑΣ  των κλεμμένων μισθών-δώρων και επιδομάτων και την προστασία των ανέργων που δημιουργεί η πολιτική κυβέρνησης- κεφαλαίου-τρόικας. 

Έχει ανάγκη απο ένα πραγματικό συντονισμό και μια άλλου τύπου ενότητα πάνω σε  κοινούς στόχους όλων των εργαζόμενων δημόσιου-ιδιωτικού τομέα έξω από τα στενά όρια των παρατάξεων.

Οι εργαζόμενοι έχουμε ανάγκη απο νικηφόρους αποτελεσματικούς αγώνες και όχι απο καρικατούρες κινητοποιήσεων τύπου ΑΔΕΔΥ, αγώνες προοπτικής νίκης, αυθεντικούς βασισμένους στη θέλησή μας και καθοδηγούμενους μόνο απο εμάς, χωρίς αναθέσεις και εξουσιοδοτήσεις.

Το παραδομένο στο κεφάλαιο συνδικαλιστικό κίνημα και αιχμάλωτο στη λογική  της τρόικας κυβέρνησης -ΕΕ-ΔΝΤ, που κρατά εγκλωβισμένο τον κόσμο της εργασίας, έφαγε τα ψωμιά του.

Είναι η ώρα πλέον να γυρίσουμε οριστικά σελίδα, αφήνοντας στην άκρη τον κυβερνητικό-εργοδοτικό και κομματικό συνδικαλισμό.

Να δώσουμε από τα κάτω την μάχη της πραγματικής αντίστασης παλαιοί και νέοι συνάδελφοι, μόνιμοι και έκτακτοι μαζί με τους άνεργους εκπαιδευτικούς και να δημιουργήσουμε τις βασικές προϋποθέσεις  με αιτήματα και στόχους και συντονισμό, με διαδικασίες και έλεγχο του αγώνα μας από τους ίδιους τους εργαζόμενους.

Δυστυχώς για μια ακόμα φορά, αποδεικνύεται ότι τα όρια του συνδικαλισμού των συναλλαγών και της υποταγής που επιβάλουν οι κυρίαρχες συνδικαλιστικές ηγεσίες ΠΑΣΚ – ΔΑΚΕ έχουν τελειώσει. 

Ο συγκεκριμένος συνδικαλισμός  είναι ανήμπορος να οργανώσει ακόμη και μια στοιχειώδη αντίσταση στον κοινωνικό μεσαίωνα που μας επιβάλουν.

Χωρίς αυταπάτες και αναμονές  ξεπερνώντας  δυσκολίες και απογοητεύσεις να συνεχίσουμε με κάθε μέσο τον αγώνα μας ως την τελική νίκη για την ανατροπή των βάρβαρων  αντεργατικών  και αντιλαϊκών μέτρων που ρημάζουν τις ζωές μας και μας οδηγούν στην απόλυτη φτώχεια.

Θα δεχθούμε συνάδελφοι/σσες, ως εκπαιδευτικοί και εργαζόμενοι στη δημόσια εκπαίδευση να γίνουμε οι σύγχρονες «Ιφιγένειες» στο βωμό του χρήματος των εμπόρων των Εθνών;

Θα δεχθούμε να υπηρετήσουμε ένα σύστημα αξιών που θέλει εμάς και τη νέα γενιά εύκολη λεία στα θυσιαστήρια των χρηματοπιστωτικών τους συναλλαγών ντόπιας και ευρωπαϊκής ελίτ;

Θα εκχωρήσουμε το δικαίωμα στην εργασία μας σε ορισμένους «κρατικούς υπαλλήλους» που μεταμφιέζονται κάθε φορά σε εκπροσώπους μας και να διαπραγματεύονται για εμάς χωρίς εμάς;

Θέλουμε ένα σωματείο χαμηλών προσδοκιών μόνο για τη λάντζα της διοίκησης της κάθε φορά κυβερνητικής εξουσίας;

Αν όχι οφείλουμε σε αυτές τις εκλογές (Β΄ΕΛΜΕ) να αλλάξουμε επιτέλους τους συσχετισμούς υπέρ του κλάδου των καθηγητών και όχι των κομματικών μηχανισμών που τελικά έχουν ευθύνες γιατί είμαστε εδώ!

Θα μείνουμε απαθείς;

Όταν καταργούνται, σχολεία, 295 Γραφεία Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης σε όλη τη χώρα (25 στη Δ. Ελλάδα), τα Γραφεία Φυσικής Αγωγής και Τεχνικής Εκπαίδευσης κι ενοποιούνται σε οικονομικό και διοικητικό επίπεδο οι περιφερειακές διευθύνσεις πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης;

Όταν το υπουργείο ευθαρσώς λέει η εφαρμογή του «Καλλικράτη» στη διοίκηση, στην εκπαίδευση και στο υπουργείο θα στείλει τη νέα χρονιά δεκάδες εκπαιδευτικούς σε άλλο πόστο ή στο σπίτι τους;

Όταν η απόκτηση κάποιας ειδικότητας των νέων παιδιών θα είναι υπόθεση του τοπικού κολεγίου των ιδιωτών (ΣΔΙΤ) και όχι της δημόσιας ΤΕΕ;

Εμείς ακόμα θα κοιτάμε το δάχτυλό μας αντί το φεγγάρι.

Είμαι σίγουρος ότι τούτη τη φορά οι συνάδελφοί μου θα καταλάβουν τους κινδύνους και θα πράξουν ανάλογα αναλογιζόμενοι και τις ιστορικές ευθύνες μας ως κλάδος έναντι της ελληνικής κοινωνίας και των νέων παιδιών που την επομένη θα πρέπει να τα κοιτάμε στα μάτια.

Οι δύσκολοι καιροί σήμερα απαιτούν ανασυγκρότηση και Παλλαϊκή συνεννόηση για αντίσταση σε όλη την εκπαίδευση και όχι σε μετωπικά σχήματα του χθες. Έτσι θα μπορέσουμε να δράσουμε μαζί με όλη τη κοινωνίας απέναντι στα μνημόνια και τη σύγχρονη φτώχια που έφεραν οι εντολοδόχοι των ντόπιων και ξένων καπιταλιστών. Ήρθε συντηρητικός χειμώνας ή παγωνιά είναι αβάστακτη. 

Μαζί πρέπει να ζεστάνουμε τις χαμένες προσδοκίες και το όνειρο της ουτοπίας που μας δεσμεύει και οδηγεί τα βήματά μας χρόνια τώρα. Να ξεπεράσουμε όποιες αντιθέσεις γιατί μας ενώνουν οι μεγάλες αγωνίες για το δημόσιο σχολείο και οι αγώνες των δρόμων ενός κλάδου που ποτέ δεν είχε την εύνοια κανενός.

Διανύουμε ως κοινωνία και ως εκπαίδευση δύσκολες στιγμές. Προς το παρόν δεν έχει βρεθεί άλλος τρόπος αντιμετώπισης των προβλημάτων μικρών ή μεγάλων εκτός της συλλογικής δράσης των ανθρώπων της μισθωτής εργασίας. Θεωρούμε ότι είναι ανάγκη η ανασυγκρότηση της ΕΛΜΕ σε καινούργια βάση με μια απελευθερωμένη πλειοψηφία από δεσμεύσεις μηχανισμών, παράγοντες και την διοίκηση, όπου μπορεί να οδηγηθούν οι τοπικές εκπαιδευτικές εξελίξεις σε νέες διεργασίες ώστε να αποκρούσουμε το «τσουνάμι» που έρχεται.

Μπορεί όλα αυτά να είναι πρώιμα αλλά οι κατοχικές δυνάμεις δεν περιμένουν τα «θέλουν όλα και τώρα!» 

Δεν υπάρχουν αδιέξοδα στη ζωή, αδιέξοδες λύσεις υπάρχουν και αυτές επιβάλλονται όταν κάποιο παίρνουν λευκές επιταγές από τα μέλη του σωματείου και αυτοί υπηρετούν συμφέροντα έξω από τον κλάδο για πολλούς λόγους.  

Η λύση έχει αποδειχθεί ότι δεν είναι ατομική. Η ήττα που έρχεται θα ισοπεδώσει όλη την ελληνική κοινωνία και θα καταργήσει κάθε μορφή δημόσιου αγαθού, επιστρέφοντάς μας στην «εποχή του λίθου»!  Αυτό άλλωστε θέλουν να επιβάλουν οι ΓΟΡΙΛ€$. 
Εμείς ;     

  «Εκ.. βαθέων»

Κώστας Κορδάτος

Μέλος του απερχόμενου Δ.Σ. Β’ ΕΛΜΕ Αιτωλ/νίας