Aθώος!... o Πρωτοπρεσβύτερος Γεώργιος Καλακανίδας

 Αγαπητοί Συμπολίτες

Γνωρίσατε την επί μία 10ετία δικαστική μου περιπέτεια. Είδατε, αλλεπάλληλες φορές, στο πινάκιο του Πρωτοδικείου Αγρινίου το όνομά μου, ως κατηγορουμένου για ψευδορκία, κλπ.
Μάθετε τώρα ότι η κατηγορία κατέρρευσε και ότι είμαι, όχι μόνο ουσιαστικά, αλλά και τυπικά και πανηγυρικά αθώος!

Θυμάστε εκείνη την ανώνυμη και υβριστική αναφορά, κατά του πρώην Γραμματέα της Μητροπόλεως Αιτωλοακαρνανίας κ. Βλαχόπουλου;
Η αναφορά αυτή γράφτηκε από μια ομάδα κληρικών του Αγρινίου, αυτοαποκαλουμένων «Νέων μαχομένων χριστιανών». Και κατατέθηκε (11/10/2000) στη ΔΙΣ (Διαρκή Ιερά Σύνοδο) από τον κ. Τσώκο, ως πληρεξούσιο δικηγόρο.
Όπως ήταν φυσικό, ο κ. Βλαχόπουλος υπέβαλε μήνυση και αγωγή εναντίον των συντακτών της αναφοράς. Πλην όμως, όταν ήρθε η ώρα της ευθύνης, τα «παλικάρια», που έγραψαν το υβριστικό κείμενο-όλως αντιχριστιανικώς-κρύφτηκαν.

Και ο κ. Τσώκος, υπηρετών, όπως φαίνεται, την δεοντολογίαν, προσεκόμισε στις δικαστικές αρχές ένα πληρεξούσιο, που, όπως αποδείχτηκε ήταν πλαστό. Με πλαστές υπογραφές και άλλα ελλιπή στοιχεία ανυπόπτων και ανυπάρκτων προσώπων. Που, σύμφωνα με τη δική του εκδοχή, του το έστειλαν οι εντολείς του .

Μεταξύ των πλαστών υπογραφών ήταν και η υπογραφή η δική μου, του π. Ηλία Υφαντή και μελών και συγγενών της οικογενείας Μπαμπάνη.

Ζητήσαμε, όπως ήταν φυσικό, απ’ τη Δικαιοσύνη, εξέταση των υπογραφών από γραφολόγο, αλλά, περιέργως, δεν εισακουστήκαμε. Και παραπεμφθήκαμε σε δίκη.
Για να συρόμαστε για χρόνια από το Αγρίνιο στην Αθήνα. Όπου οι διάφοροι παράγοντες της δίκης «έπαιζαν κρυφτούλι», με τις αλλεπάλληλες αναβολές.
Και να καταξοδευόμστε και να καταταλαιπωρούμαστε. Χωρίς να ξέρουμε και χωρίς να έχουμε φταίξει σε τίποτε. Στο όνομα μιας άθλιας σκευωρίας, που είχε στηθεί σε βάρος μας. Όταν οι αυτουργοί βρίσκονταν στο απυρόβλητο. Για ν’ αποδειχθεί, τελικώς, από τρεις γραφολόγους η πλαστότητα των υπογραφών μας. Και συνεπώς η αθωότητά μας.

Αλλά, σε μένα επιφυλάχτηκε η ιδιαίτερη τιμή, να υποβληθεί, στη συνέχεια, εναντίον μου από τον πληρεξούσιο δικηγόρο κ. Τσώκο, μήνυση για συκοφαντική δυσφήμηση και ψευδορκία. Την οποία, σε κάποια στιγμή, ανακάλεσε, ύστερα από συμβουλή Γέροντος Αγιορείτου. Για ν’ ανακαλέσει κατόπιν την ανάκλησή του, χωρίς να αναφέρει τίνος τη συμβουλή ακολούθησε.
Και να παραπεμφθώ, τελικώς, για να δικαστώ για ψευδορκία. Επειδή τόλμησα να χρησιμοποιήσω τη λογική μου και να επικαλεστώ την αλήθεια. Όπως είχα υποχρέωση έναντι του Θεού και των συνανθρώπων μου να πράξω.
Για να ταλαιπωρούμαι, για το “αμάρτημά” μου αυτό, εξαιτίας των αλλεπάλληλων αναβολών για κάπου πέντε χρόνια! Ώσπου ν’ ακούσω επιτέλους την 21/10/2010 από το στόμα της αξιοτίμου Προέδρου του Πρωτοδικείου Αγρινίου τη λέξη: ΑΘΩΟΣ!

Αξιοπρόσεχτο ήταν στη διάρκεια της δίκης το ότι ο αξιότιμος κατήγορός μου αποκάλυψε την αγάπη του για μένα. Για να του πει κάποιος προσφυέστατα: «Μα ήταν ανάγκη να τον φέρεις στο δικαστήριο, για να του δείξεις την αγάπη σου»!

Κι έπειτα να πω στους-εισέτι και εσαεί κρυπτομένους-αγαπητούς και σεβαστούς συλλειτουργούς μου να χαίρονται τη λεβεντιά τους και τα αξιώματά τους…
Ο ιερέας και ο λευίτης, στην παραβολή του Καλού Σαμαρείτη, εγκατέλειψαν το θύμα των ληστών αβοήθητο. Αυτοί, στην προκειμένη περίπτωση, δεν έπαιξαν απλώς το ρόλο του ιερέα και του λευίτη, αλλά και των ίδιων των ληστών. Που σημαίνει ότι δεν αποδείχτηκαν απλά άσπλαχνοι, αλλά έγιναν αυτουργοί σε κάτι πολύ χειρότερο…

Όπως και κάποιοι άλλοι, που «το παίζανε» φίλοι. Κι, ενώ γνώριζαν την αλήθεια, σιωπούσαν, γιατί προτιμούσαν τη φιλία των…ληστών. Παρότι, όταν χρειάστηκαν την αρωγή μου, τους την πρόσφερα αφειδώλευτα και ανυστερόβουλα. Χωρίς να φεισθώ κόπου και χρόνου.,.
Πόσο δίκιο είχε ο Δαβίδ, όταν έλεγε: «Οι φίλοι μου και οι πλησίον μου εξ εναντίας μου ήγγισαν και οι έγγιστά μου από μακρόθεν έστησαν…»!

Θέλω να ευχαριστήσω από τα βάθη της καρδιάς μου το Θεό, που παρά την ασθένειά μου, μου έδωσε τη δύναμη ν’ αντέξω στη δικαστική αυτή οδύσσεια.

Στην οποία μου συμπαραστάθηκαν οι συνήγοροί μου κ. κ. Χριστόφορος Σαράκης και Γιώργος Καράτσαλος.

Και βέβαια ευχαριστώ την πρεσβυτέρα μου για την παντοειδή στήριξή της. Τον π. Καλλίνικο Γεωργιάδη για την ηθική του συμπαράσταση. Τον θαρραλέο παπουλάκο, π. Ηλία Υφαντή και την πονεμένη κ. Ευαγγελία, χήρα του αειμνήστου δημοσιογράφου Σωτηρίου Μπαμπάνη, που μου συμπαραστάθηκαν ως μάρτυρες.

Αιωνία η μνήμη του αείμνηστου και συμπαθέστατου αγωνιστή Σωτήρη Μπαμπάνη. Που πρώτος σήκωσε το λάβαρο της αντίστασης απέναντι στο καθεστώς της αυθαιρεσίας…

Αγωνίστηκα, διώχτηκα, σύρθηκα στα δικαστήρια. Ταλαιπωρήθηκα και πόνεσα, σχεδόν υπεράνθρωπα. Κάνοντας το χρέος μου, χωρίς να περιμένω ανταλλάγματα. Για να πατήσουν και ν’ ανεβούν κάποιοι σε θώκους εξουσίας. Κι αυτοί, που επωφελήθηκαν απ’ τον αγώνα μου, με χτύπησαν πισώπλατα. Όμως…

Έστι δίκης οφθαλμός»! Γιατί μπορεί τους ανθρώπους να τους εξαπατήσουμε. Αλλά όχι και το θεό…

Μετ’ ευχών και τιμής

Πρωτοπρεσβύτερος Γεώργιος Καλακανίδας