Το Πολυτεχνείο ζει εκεί που οι αγώνες το ζωντανεύουν

ΕΞΩ Η ΤΡΟΪΚΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΧΩΡΑ ΜΑΣ - ΕΞΩ ΤΟ ΔΝΤ

ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΤΗΣ ΒΑΡΒΑΡΗΣ ΑΝΤΙΔΡΑΣΤΙΚΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΚΙ ΑΥΤΩΝ ΠΟΥ ΤΗΝ ΣΤΗΡΙΖΟΥΝ

Άλλη μια φορά έφτασε ο Νοέμβρης, αυτός ο παράξενος Νοέμβρης, ο Νοέμβρης του «Πολυτεχνείου», ο Νοέμβρης της εξέγερσης. Τριανταεπτά ολόκληρα χρόνια πέρασαν από τότε. Όσο το «Ψωμί, Παιδεία, Ελευθέρια» συνεχίζει να μένει ανεκπλήρωτο, τόσο οι αγώνες θα συνεχίζονται!

Σήμερα, 37 χρόνια μετά την εξέγερση του Νοέμβρη, στην εποχή του Μνημονίου του ΔΝΤ και της Τρόικας αγωνιζόμαστε ξανά, ενάντια στην κατεδάφιση κεκτημένων εργατικών δικαιωμάτων, ενάντια στη φτώχεια, την ανεργία, το ρατσισμό και την ξενοφοβία, ενάντια σ’ ότι μας εμποδίζει να αναπνεύσουμε ελεύθερα. Σήμερα, η μνήμη της εξέγερσης του Πολυτεχνείου στέκει απέναντι στο μοντέλο του υπάκουου, του φοβισμένου πολίτη. Στέκει απέναντι στην κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, που σε πλήρη συμφωνία και συνεννόηση με την Ευρωπαϊκή Ένωση και το Δ.Ν.Τ. αποφάσισαν την επιβολή στη χώρα ενός καθεστώτος σύγχρονης «χούντας» επ’ ωφελεία αποκλειστικά του κεφαλαίου ελληνικού και ξένου!

Τη Δευτέρα, πρώτη μέρα του τριήμερου γιορτασμού της εξέγερσης του Πολυτεχνείου, καταφθάνει στην χώρα μας η τρόικα των «επιτηρητών». Έρχεται για να επιβάλλουν μαζί με την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ νέα βάρβαρα αντιλαϊκά μέτρα, που ξεκινάνε από την κατάργηση των Συλλογικών Συμβάσεων  Εργασίας, την μείωση των μισθών στο δημόσιο και ιδιωτικό τομέα, την αύξηση του ΦΠΑ, έως τις χιλιάδες απολύσεις στον δημόσιο τομέα, ένα νέο γύρο φτώχειας και εξαθλίωσης για τους εργαζόμενους.

Η κυβέρνηση δήλωσε ότι το εκλογικό αποτέλεσμα τη «δικαίωσε» ώστε να συνεχίσει μια πολιτική που θέλει να σώσει τις τράπεζες από την χρεοκοπία οδηγώντας σε αυτήν την κοινωνική πλειοψηφία, που θέλει να βγάλει τις επιχειρήσεις από την κρίση βυθίζοντας τους εργαζόμενους στη φτώχεια! Ο τριήμερος γιορτασμός του Πολυτεχνείου, με πρώτο σταθμό την παλλαϊκή κινητοποίηση εργαζόμενων και νεολαίας στις 15/11/, πρέπει να γίνει απαρχή ενός νέου κύματος αγώνων που θα ραγίσουν την πολιτική του «Μνημονίου», της κυβέρνησης και της ΕΕ.  

Σε μια τέτοια ιστορική στιγμή, είναι ανάγκη να διαμορφωθεί ένα μεγάλο, μαχητικό, εργατικό, λαϊκό, ταξικό ρεύμα που θα προβάλλει στόχους και αιτήματα που θα απαντούν στην κρίση από τη σκοπιά των εργαζομένων και των συλλογικών τους συμφερόντων. Ένα κίνημα που θα διεκδικεί:

·           Ανατροπή του  πραξικοπήματος και του μνημονίου κυβέρνησης –κεφαλαίου –ΕΕ –ΔΝΤ και έξοδο από τον «μηχανισμό» στήριξης. Ανατροπή του Συμφώνου και του προγράμματος σταθερότητας – Δε θα πληρώσουμε την κρίση του κεφαλαίου, να πάρουν πίσω όλα τα αντεργατικά μέτρα.

·           Παύση πληρωμών του  χρέους – μη αναγνώριση του χρέους, έξοδος από το ευρώ, την ΟΝΕ και την Ε.Ε. Εθνικοποίηση και κοινωνικός έλεγχος των τραπεζών. Να δοθούν τα 75 δις για την εξυπηρέτηση των εργατικών και λαϊκών αναγκών.

·           Γενναία αύξηση των δαπανών σε παιδεία, υγεία και κοινωνική ασφάλιση και ταυτόχρονα πάγωμα και δραστική μείωση των στρατιωτικών δαπανών.

·           Γνήσιες συλλογικές συμβάσεις εργασίας. 1.400 ευρώ καθαρά πρώτος μισθός για όλους τους εργαζόμενους, να καταργηθούν οι αντιασφαλιστικοί νόμοι, Σιούφα - Ρέππα – Πετραλιά-Λοβέρδου.

·           Σταθερή και μόνιμη δουλειά για όλους. Όχι στην ελαστική εργασία και στην  άρση της μονιμότητας.  Απαγόρευση των απολύσεων σε δημόσιο κι ιδιωτικό τομέα

Η μνήμη και ο αγώνας των φοιτητών του ‘73 μας εμπνέουν για νέους αγώνες, για μια άλλη κοινωνία πιο δίκαιη, πιο ελεύθερη.

Το δικό μας Πολυτεχνείο είναι μια ακόμη έφοδος στο αδύνατο.

Κώστας Κορδάτος
Μέλος Δ.Σ. Β' ΕΛΜΕ Αιτωλ/νίας