Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΠΛΑΤΥΓΙΑΛΙ ΑΣΤΑΚΟΥ

ΑΠΟ ΤΗ ΚΙΝΗΣΗ ΠΟΛΙΤΩΝ ΔΥΤΙΚΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ

Με την παρούσα μας επιστολή μας θα θέλαμε να σας κοινοποιήσουμε τις ανησυχίες μας και κάποιους προβληματισμούς που σχέση έχουν με την επένδυση που προτίθεται να υλοποιήσει η κρατική εταιρία πετρελαίου του ΚΑΤΑΡ Q.P.I στο πλατυγιάλι Αστακού σε συνεννόηση με τους αρμόδιους φορείς της Ελληνικής Πολιτείας .

ΤΟ ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΤΗΣ ΝΑ.ΒΙ.ΠΕ ΑΣΤΑΚΟΥ

Το 1984 με κοινή απόφαση των τότε Υπουργών Βιομηχανίας, Οικονομικών και X. Ο.Π (173/11-4-1984), ιδρύεται στην Ελλάδα η πρώτη Ναυτιλιακή Βιομηχανική Περιοχή. (Xάριν συντομίας στο εξής θα ονομαζόταν ΝΑ.ΒΙ.ΠΕ)

Για τον παραπάνω λόγο απαλλοτριώθηκαν 1.500 στρέμματα τα οποία έμελλε να οριοθετήσουν χωροταξικά την μετέπειτα ΝΑ.ΒΙ.ΠΕ. (σήμερα η συνολική έκταση της ΝΑ.ΒΙ.ΠΕ είναι 1910 στρ ).

Φορέας υλοποίησης του έργου ήταν η Ελληνική Τράπεζα Βιομηχανικής Ανάπτυξης.

Η χρηματοδότηση του έργου θα προήρχετο κύρια από τα Μεσογειακά Ολοκληρωμένα Προγράμματα.

Σκοπός του εν λόγω έργου ήταν η δημιουργία λιμενικών εγκαταστάσεων υποδοχής πλοίων προς διάλυση και στον χερσαίο τμήμα αναλόγως των επενδυτικών ενδιαφερόντων η εγκατάσταση επιχειρήσεων συναφών προς την διάλυση πλοίων όπως: μίνι χυτήρια, υψικάμινοι κ.τ.λ

Ήταν λοιπόν μια πολιτική απόφαση της τότε κυβέρνησης και της Ε.Τ.Β.Α που όπως απεδείχθη εκ των υστέρων περισσότερο τους ενδιέφερε η απορρόφηση Ευρωπαϊκών κονδυλίων και λιγότερο η επιτυχία του όλου επιχειρησιακού πλάνου. Το παραπάνω σοβαρό γεγονός πιστοποιούν τα παρακάτω γεγονότα: Η επένδυση αυτή κατ΄ αρχήν παρουσιάστηκε ότι θα εγκατασταθεί στην Κεραμωτή. Η σφοδρή αντίδραση όμως των κατοίκων της περιοχής ανάγκασε την Ε.Τ.Β.Α να αλλάξει άποψη και έστρεψε το ενδιαφέρον της στην Πύλο. Μάταια όμως αφού και εκεί λόγω της αντίδρασης των κατοίκων ακύρωσε στην πράξη την εν λόγω επένδυση . Έτσι λοιπόν η Ε.Τ.Β.Α ως άλλος «περιοδεύων θίασος» κατέληξε στην Αιτωλοακαρνανία. Αρχικά στην Πωγωνιά- Παλαίρου άμεσα όμως μετά από αντιδράσεις των κατοίκων της περιοχής κατέληξε στο Πλατυγιάλι Αστακού. Το Πλατυγιάλι είναι ένας καλά φυλασσόμενος από κακούς καιρούς όρμος, ερμητικά φραγμένος από τις Εχινάδες Νήσους. Στη διάρκεια του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου ήταν ναύσταθμος του Αγγλικού στόλου, ενώ την δεκαετία του 1980 χρησίμευσε ως όρμος παροπλισμένων πλοίων.

Έτσι λοιπόν με ανύπαρκτες χωροταξικές μελέτες και με ανύπαρκτα στην ουσία επενδυτικά ενδιαφέροντα, πλην ενός και μόνο της εταιρίας «ΔΙΑΛΥΤΗΡΙΑ ΑΣΤΑΚΟΥ» (ΠΕΤΡΑΚΑΚΟΣ), άρχισε να κατασκευάζεται ένα λιμάνι - διαλυτήριο πλοίων σε μια ευαίσθητη θαλάσσια περιοχή αφού σε απόσταση αναπνοής είναι οι εκβολές του Αχελώου ποταμού με τα φυσικά ιχθυοτροφεία της Κατοχής και του Νιοχωρίου, το θαλάσσιο ιχθυογεννητικό πάρκο των βορίων Εχινάδων (συνθήκη RAMSAIR) και ο κλειστός κόλπος του Αστακού. Και ενώ δεν είχε προλάβει να ξεκινήσει το έργο της η εργολαβική σκαπάνη, γρήγορα έδωσε την θέση της στην αρχαιολογική σκαπάνη του Υπουργείου Πολιτισμού αφού με την εκτέλεση των έργων υποδομής ήλθαν στο φώς τα ερείπια μιας πρωτοελλαδικής υποθαλάσσιας πόλης που χρονικά την τοποθετούσαν στην 3Η χιλιετία π.χ.

Το έργο όμως δεν σταματά αφού με απόφαση της τότε Υπουργού πολιτισμού τα αρχαιολογικά ευρήματα με την μέθοδο της κατάχωσης σφραγίστηκαν και η κατασκευή της ΝΑ.ΒΙ.ΠΕ προχώρησε.

ΤΟ 1987 η Ε.Τ.Β.Α ως υπεύθυνη αρχή της υλοποίησης του έργου, αφού είχε ήδη απορροφήσει 6,5 δις δραχμές, διαπίστωσε ότι δεν υπάρχει το επενδυτικό εκείνο ενδιαφέρον που θα εξασφάλιζε την παραπέρα λειτουργία της ΝΑ.ΒΙ.ΠΕ, στην κυριολεξία εγκατέλειψε το έργο ψάχνοντας στη ντόπια και διεθνή αγορά να το «πουλήσει»

Από εδώ και μέχρι το 1996 συμβαίνουν απίστευτες «επενδυτικές ιστορίες» .

1η Ιστορία

Το 1988 η Ε.Τ.Β.Α στην προσπάθειά της να καλύψει «τη χασούρα» ανοίγει επίσημο διάλογο με στόχο την πώληση της ΝΑ.ΒΙ.ΠΕ στην Ελβετικών συμφερόντων εταιρία φάντασμα C.B.I ή οποία ήθελε να κατασκευάσει μονάδα καύσης χημικών και τοξικών αποβλήτων τα οποία θα προήρχοντο από της Ευρωπαϊκές αναπτυσσόμενες χώρες. Το εγχείρημα αυτό ακυρώνεται αφού σύσσωμος ο Νομός Αιτωλοακαρνανίας αντιδρά.

2η Ιστορία

Το 1992 η Ε.Τ.Β.Α Α.Ε επιχειρεί πάλι να πουλήσει το λιμάνι του Αστακού στην Εβραϊκών συμφερόντων εταιρία με την επωνυμία L.I.P.S.A, η οποία θέλει να κατασκευάσει μονάδα παραγωγής αμόλυβδης βενζίνης υψηλών οκτανίων και παράλληλα την αποθήκευση μεγάλων ποσοτήτων σε δεξαμενές βουτανίου και προπανίου. «Τα μαζεύει» όμως και φεύγει ως ανεπιθύμητη από τους κατοίκους της περιοχής και του Νομού.

Η αναξιοπιστία της και αφερεγγυότητα της Ε.Τ.Β.Α , εξόργισαν τους κατοίκους της περιοχής και του Νομού οι οποίοι ζητούσαν με συγκεκριμένα πλέον αιτήματα την μετατροπή και λειτουργία της ΝΑ.ΒΙ.ΠΕ σε σύγχρονο εμπορικό λιμάνι, αφού από το 1990 με το Π.Δ. 330 (Νόμος Πεπονή) είχε μια πρόσθετο πλεονέκτημα αυτό της μετατροπής του σε ελεύθερη ζώνη εμπορίου και βιομηχανίας.

Έτσι το 1996 ο τότε Αιτωλοακαρνάνας υφυπουργός κ. Χ. Ροκόφυλλος «δημιουργεί» το θεσμικό πλαίσιο για την κατασκευή πρόσθετων λιμενικών έργων. Σκοπός μέσα από ένα συγκεκριμένο επιχειρησιακό πλάνο η χρηματοδότηση του οποίου έφτανε σε τιμές 1997 44 δις δραχμές, η ΝΑ.ΒΙ.ΠΕ να λειτουργήσει και σαν διαμετακομιστικό λιμάνι. Το επιχειρησιακό πλάνο που κατατίθεται στην Ε.Ο.Κ τυχαίνει χρηματοδότησης με ύψος επιδότησης 60%. Προς τούτο το Υπουργείο Ανάπτυξης δια της Υπουργού κ. Βάσως Παπανδρέου προκηρύσσει διεθνή διαγωνισμό. Το ενδιαφέρον ήταν φτωχό, αφού προέκυψε ένα και μόνο επενδυτικό ενδιαφέρον αυτό της κοινοπραξίας κατασκευαστικών εταιριών ΑΣΤΑΚΟΣ ΤΕΡΜΙΝΑΛ η οποία από το 1998 και μετά έμελλε να είναι και η ιδιοκτήτρια της κατ΄ ευφημισμό πλέον ΝΑ.ΒΙ.Π.Ε.

Στο χρονικό αυτό σημείο την εταιρία ΑΣΤΑΚΟΣ ΤΕΡΜΙΝΑΛ που είναι ιδιοκτήτρια της ΝΑ.ΒΙ.ΠΕ αποτελούν δύο επί μέρους εταιρίες: 1. Η ΝΑ.ΒΙ.ΠΕ Α.Ε το μετοχικό κεφάλαιο της οποίας κατά 100% κατέχει η ΑΕΓΕΚ Α.Ε 2. Η ΑΚΑΠΟΡΤ Α.Ε το μετοχικό κεφάλαιο της οποίας κατά 50% κατέχει η ΑΕΓΕΚ Α.Ε και το υπόλοιπο 50% η Σ.Υ.ΜΕ.Τ Α.Ε της οποίας πρόεδρος ήταν ο κ. Κούτσης.

Η σύμβασης μεταξύ του υπουργείου και της κατασκευαστικής στην ουσία εταιρίας ΑΣΤΑΚΟΣ ΤΕΡΜΙΝΑΛ ήταν δεσμευτική, η εν λόγω εταιρία θα εισέπραττε μεν τις υψηλές για την εποχή επιδοτήσεις, ώστε να εκτελέσει τα έργα υποδομής, στη συνέχεια όμως ήταν υποχρεωμένη να προσελκύσει τόσο στο λιμάνι όσο και στο χερσαίο ιδιόκτητο τμήμα της στη ΝΑ.ΒΙ.ΠΕ επενδυτές οι δραστηριότητες των οποίων έμελλε να προσδιοριστούν με την Κοινή Υπουργική Απόφαση (Κ.Υ.Α 2545/97). Για τον λόγο αυτό και λόγω της έλλειψης εμπειρίας σε θέματα διαχείρισης λιμένων, η εν λόγω κοινοπραξία σύστησε ως ξεχωριστό φορέα διαχείρισης του λιμανιού την εταιρία ΑΚΑΠΟΡΤ Α.Ε που προαναφέραμε.

Τα έργα υποδομής ολοκληρώθηκαν το 2006. Έτσι υλοποιήθηκε το πρώτο σκέλος του πλάνου δηλαδή η δημιουργία των υποδομών. Έμελλε λοιπόν να υλοποιηθεί και το ζητούμενο, δηλαδή η είσοδος στο λιμάνι επενδυτών που θα έφερνε και την πολυπόθητη ανάπτυξη. Δυστυχώς αυτό δεν έγινε ποτέ. Αφού λοιπόν οι κατασκευαστές απορρόφησαν τα χρηματικά κονδύλια για την κατασκευή του έργου αντί να ψάχνουν για επενδυτές, από ότι απεδείχθη, έψαχναν για ένα δυνατό οικονομικά επενδυτή ώστε να εισπράξουν την υπεραξία του έργου και να φύγουν αδιαφορώντας για τις δεσμεύσεις τους με βάση την προγραμματική σύμβαση που είχαν υπογράψει.

Έτσι το 2007 προχώρησαν σε συμφωνία με την ενεργειακή εταιρία ιταλικών συμφερόντων EDISON προκειμένου η εν λόγω εταιρία να κατασκευάσει μονάδα παραγωγής ηλεκτρικού ρεύματος στο Πλατυγιάλι έχοντας σαν πρώτη ύλη προς τούτο τον ΛΙΘΑΝΘΡΑΚΑ με ετήσια παραγωγή τα 750ΜW. Το παράξενο βέβαια είναι ότι οι ιδιοκτήτες της ΝΑ.ΒΙ.ΠΕ ενώ γνώριζαν ότι με βάση την Κ.Υ.Α 2545/97 η EDISON δεν μπορούσε νε εγκατασταθεί στο Πλατυγιάλι, ζητούσαν από τις αρμόδιες υπηρεσίες με συγκεκριμένα αιτήματα την αλλαγής της. Τελικά, η εν λόγω επένδυση ακυρώθηκε αφού για άλλη μια φορά οι κάτοικοι της περιοχής και οι φορείς ολόκληρου του Νομού αντέδρασαν, όπως αντέδρασε κι όλη η Ελλάδα στο ενδεχόμενο συμμετοχής του λιθάνθρακα στο ενεργειακό μείγμα της χώρας. Αξιοσημείωτες ήταν και οι δηλώσεις των αρχηγών κομμάτων του Ελληνικού κοινοβουλίου, που πήραν θέση γι΄ αυτή την επένδυση.

Αξίζει να σημειωθεί ότι ο σημερινός Πρωθυπουργός στην προεκλογική του ομιλία στο Αγρίνιο κατά τις εκλογές του 2007, διεμήνυσε στην τότε κυβέρνηση ότι αν αλλάξει το σκοπό της λειτουργίας του λιμανιού, τροποποιώντας στην ουσία την Κ.Υ.Α 2545/97, ο ίδιος σαν κυβέρνηση θα το ακύρωνε και θα επανέφερε το καθεστώς της ΝΑ.ΒΙ.ΠΕ.

Αποφασιστικό βήμα γίνεται με το Ειδικό Χωραταξικό για τη Βιομηχανία (επί Σουφλιά), με το οποίο επιτρέπεται στις ΒΙ.ΠΕ -εκτός απ΄ τις εγκαταστάσεις της 2545/97 – η εγκατάσταση μονάδων ηλεκτροπαραγωγής.

Τέλος, στην πρόσφατη Μελέτη Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων (ΜΠΕ)- τροποποίηση των όρων λειτουργίας της ΝΑ.ΒΙ.ΠΕ, ρητά αναφέρεται η αλλαγή προσανατολισμού της στην κατεύθυνση του Ενεργειακού Κέντρου.

Η υπόθεση του λιμανιού της ΝΑ.ΒΙ.ΠΕ ΑΣΤΑΚΟΥ από το 1984 όπου η Ε.Τ.Β.Α καλείται να κατασκευάσει την πρώτη στην Ελλάδα Ναυτιλιακή Βιομηχανική Περιοχή, από όπου και να την πιάσει κανείς «βρωμάει».

Αρχικά δαπανήθηκαν κάποια 14 δισεκατομμύρια δραχμές σε τιμές 1996, για ένα σκοπό που όσο και να προσπάθησε η Ε.Τ.Β.Α να τον παρουσιάσει σαν όραμα πολύ γρήγορα αποδείχθηκε «φούσκα»

Το 1996 πάρθηκε μια πολιτική απόφαση που θα ικανοποιούσε το αίτημα των φορέων και των κατοίκων του Νομού, περί δημιουργίας ενός σύγχρονου διαμετακομιστικού λιμανιού, «πύλης της Ελλάδας προς την Δύση», τελικά όμως δεν μπόρεσε να φέρει τα προσδοκώμενα οικονομικά αποτελέσματα. Από τη μια η έλλειψη σωστού προγραμματισμού και μελετών περί βιωσιμότητας του όλου επιχειρησιακού πλάνου και από την άλλη ο τυχοδιωκτισμός των ιδιοκτητών της ΝΑ.ΒΙ.ΠΕ , οδηγούν τα πράγματα σε ένα λιμάνι που δεν έχει καμία σχέση με τον αρχικό σκοπό για τον οποίο χρηματοδοτήθηκε.

ΤΙ ΕΙΝΑΙ Η ΣΧΕΔΙΑΖΟΜΕΝΗ ΕΠΕΝΔΥΣΗ ΣΤΟΝ ΑΣΤΑΚΟ

Η «επένδυση» από την κρατικών συμφερόντων εταιρεία του Κατάρ (Qatar Petreleum) αφορά σε:

• Σταθμό αποθήκευσης και επαναεριοποίησης υγροποιημένου φυσικού αερίου (LNG)

• Σταθμό αποθήκευσης και επαναεριοποίησης LPG ( υγροποιημένο μείγμα προπανίου-βουτανίου)

• Μονάδα ηλεκτροπαραγωγής από LPG 1100 MW

• Μονάδα παραγωγής βιοελαίων από άλγη.

Μελλοντικά προβλέπεται η σύνδεση της μονάδας φυσικού αερίου με τον αγωγό Τουρκίας – Ελλάδας – Ιταλίας (TGI) που θα περνάει από την Ηγουμενίτσα. Η επένδυση φαίνεται του ύψους των 3 δισ. ευρώ. Όλο αυτό το έργο παρουσιάζεται ως πράσινη επένδυση εθνικής εμβέλειας, ενώ αυτό αφορά την επένδυση του Κατάρ. Αλλά ο σχεδιασμός για τον Αστακό περιέχει κι άλλη «πρασινάδα»: απ’ τις 23/10/2009 έχει κατατεθεί αίτηση στη ΡΑΕ (απ’ την εταιρεία ENGAL) για μονάδα ηλεκτροπαραγωγής από καύση αστικών αποβλήτων (σκουπιδιών δηλ.) 200MW!!

Να σημειώσουμε εδώ πως η καύση των σκουπιδιών είναι ο νέος τομέας δυναμικής δραστηριοποίησης πολλών «επενδυτών». Αλιβέρι , Θήβα, Βόλος, Ξάνθη, είναι μερικές απ’ τις περιοχές άμεσου ενδιαφέροντος τους. Η μέθοδος είναι απόλυτα καταδικαστέα απ’ όλες τις περιβαλλοντικές οργανώσεις και τους επιστημονικούς φορείς , λόγω των περιβαλλοντικών επιπτώσεων. Είναι όμως απορριπτέα κι απ’ την κοινωνία των πολιτών, γι΄ αυτό κι εμφανίζονται παντού μαζικές εκδηλώσεις αντίστασης. Αυτές ανάγκασαν τον Μπόμπολα να υποχωρήσει στην Θήβα. Εκεί η μονάδα ηλεκτροπαραγωγής ήταν ισχύος 40 MW (δηλ. το 1/5 της σχεδιαζόμενης ισχύος για τον Αστακό). Η ετήσια ποσότητα σκουπιδιών σύμφωνα με την μελέτη έφτανε τις 800.000 τόνους! ( εδώ ας πολλαπλασιάσουμε επί πέντε κι’ ας προσθέσουμε και 5.000.000 τόνους ακόμα που η εταιρεία σκοπεύει να αποθηκεύει στον Αστακό και να εξάγει στο Ιλλινόις).

Ας καταρρίψουμε τους μύθους

Για τα επόμενα χρόνια η τιμή του υγροποιημένου φυσικού αερίου θα είναι συμφέρουσα σε σχέση με το αέριο των αγωγών. Είναι σαφής επίσης η μεγάλη και συνεχώς αυξανόμενη εξάρτηση της Ε.Ε. απ’ το φυσικό αέριο. Αυτό δημιουργεί και την ανάγκη απεξάρτησης της Ε.Ε. απ’ το ρωσικό φυσικό αέριο. Η στροφή γίνεται προς το αέριο της Β. Αφρικής και της Ανατολής (Αζερμπαϊτζαν, Τουρκμενιστάν κ.λπ.). Στη σκακιέρα των αγωγών η Τουρκία παίζει κεντρικό ρόλο. Η Ελλάδα θα μπορούσε να κινηθεί ανταγωνιστικά προς την Τουρκία και η συγκεκριμένη μονάδα του υγροποιημένου φυσικού αερίου στον Αστακό να εντάσσεται σ’ αυτήν τη στρατηγική.

Η Ελλάδα ύστερα από την παρουσία του Ερντογάν οδηγείται σε συνολική ενεργειακή συνεργασία με την Τουρκία αναγνωρίζοντας την πρωτοκαθεδρία της. Ήδη ο αγωγός Μπουργκάς – Αλεξανδρούπολη ακυρώνεται, η δε τουρκική κρατική ενεργειακή Botas μπαίνει συμμέτοχος στην κατασκευή του ΤGI. Και έπονται τα κοιτάσματα του Αιγαίου. Εκτός των άλλων, σύμφωνα και με τη δήλωση του εκπροσώπου της Astakos Terminal (ιδιοκτήτριας εταιρείας της ΝΑΒΙΠΕ) αλλά και την άδεια παραγωγής, το λιμάνι του Αστακού πουλιέται μαζί με τη Βιομηχανική Περιοχή σε Εταιρεία του Κατάρ ως η πρώτη ιδιωτική βιομηχανική περιοχή μαζί με ιδιωτικό λιμάνι που ανήκουν σε ξένη χώρα! Επομένως:

- Κανένα γεωπολιτικό πλεονέκτημα δεν προκύπτει απ’ τη συγκεκριμένη αποικιοκρατικού τύπου επένδυση .

Το ύψος, είναι 3 δισ. Αυτό είναι το κόστος της επένδυσης για το Κατάρ και οφείλει να διαχωριστεί απ’ το όφελος της ελληνικής οικονομίας, η οποία απ τη φύση της (μιας και δεν διαθέτει την υψηλή τεχνολογία) δεν θα τα απορροφήσει. Ούτε καν ο κατασκευαστικός τομέας δεν θα ωφεληθεί. Αλλά να υπολογίσουμε και κάτι άλλο: μετά το 2013 το κόστος ρύπων θα είναι πάνω από 40 ευρώ ανά τόνο. Δεδομένου ότι το ύψος των εκπομπών CO2 θα είναι 6.000 τόνοι την ημέρα, συνεπάγεται πως τα πρόστιμα ρύπων της συγκεκριμένης επένδυσης θα είναι 240.000 ευρώ την ημέρα! Δηλαδή 90 εκατομμύρια ευρώ το χρόνο.

- Το μόνο σίγουρο οικονομικό όφελος είναι για τους επενδυτές και όχι για την ελληνική κοινωνία.

Αν και ενεργειακός σχεδιασμός δεν έχει κατατεθεί, δίνονται αφειδώς αδειοδοτήσεις για θερμοηλεκτρικές μονάδες (που εκτός των άλλων εκτρέπουν την Ελλάδα και από τον εθνικό στόχο 20-20-20), στηριζόμενες στο αξίωμα ότι η Ελλάδα έχει πρόβλημα ενέργειας. Η ηλεκτροπαραγωγική μονάδα των 1100MW που θα εγκατασταθεί στον Αστακό θα εξάγει το ρεύμα στην Ιταλία από την οποία θα το επανεισάγει τους θερινούς μήνες αιχμής…

- Η τερατώδης θερμοηλεκτρική μονάδα δεν συμμετέχει στο ελληνικό ενεργειακό φορτίο αλλά είναι μια κερδοσκοπική αρπαχτή.

Στη μελέτη αναφέρεται η μονάδα βιοελαίων, σε δέκα γραμμές, που θα δεσμεύει υποτίθεται το διοξείδιο του άνθρακα. Δεν υπάρχει καμία τεκμηρίωση σχετικά με το πως γίνεται και αυτό είναι λογικό αφού δεν υπάρχει πουθενά σήμερα ασφαλής και οικονομικά συμφέρουσα μέθοδος δέσμευσης του CO2. Αλλά αν η συγκεκριμένη εταιρεία έχει αυτή την τεχνογνωσία, γιατί την περιορίζει στον Αστακό και δεν τη διαθέτει σε παγκόσμια κλίμακα.

Πόσες θα είναι οι θέσεις εργασίας;

Η ΜΠΕ αναφέρει σαφώς 140 θέσεις εργασίας. Τα μέσα ενημέρωσης επιμένουν να μιλούν για 1.500 θέσεις, ενώ ακόμα κι ο Νομάρχης που βγήκε εξ αρχής στα μέσα μ’ αυτό το σύνθημα, αναγκάστηκε στο Νομαρχιακό Συμβούλιο να παραδεχθεί πως οι θέσεις εργασίας είναι 140, μάλιστα σε πλήρη ανάπτυξη της επένδυσης. Αυτό βέβαια δεν εμποδίζει τους τοπικούς παράγοντες, να έχουν ανοίξει φάμπρικα αιτήσεων και υποσχέσεων.

Η συγκεκριμένη επένδυση αλλάζει άρδην το διαμετακομιστικό χαρακτήρα του λιμανιού, αλλά και τον αναπτυξιακό προσανατολισμό της ευρύτερης περιοχής. Μετατρέπει την περιοχή σε ενεργειακό κέντρο μεγάλης, μάλιστα, επικινδυνότητας αφού μέρος της επένδυσης εμπίπτει στην οδηγία Sevezo II. Η ηλεκτροπαραγωγή από LPG δεν υπάρχει στην Ελλάδα αλλά και στον κόσμο.

Ποιες οι τοπικές επιπτώσεις;

- Οι τοπικοί ρύποι από μια τέτοια μονάδα είναι 20% λιγότεροι από μια αντίστοιχη μονάδα λιθάνθρακα και περίπου 15% περισσότεροι απ’ τη μονάδα λιθάνθρακα που είχε δρομολογηθεί στον Αστακό και ξεσήκωσε τον κόσμο.

- Το LPG παράγει Επικίνδυνους Αέριους Ρύπους (ΕΠΑΡ) με καρκινογόνες και μεταλλαξιογόνες ιδιότητες.

- Η αποβολή υδρατμών και η έκλυση μεγάλων ποσοτήτων θερμότητας θ’ αλλάξει το τοπικό μικροκλίμα (φαινόμενο θερμονησίδας).

- Τα αποθηκευμένα αέρια (LPG και LNG) θα διαφεύγουν σε ποσοστό 1%, δηλ. 40.000 τόνοι ετησίως. Τα διαφεύγοντα αέρια, πέρα απ’ τον κίνδυνο Ατυχήματος Μεγάλης ¨Εκτασης (ΒΑΜΕ), θα αναδύουν μια διαρκή χαρακτηριστική οσμή .

- Τα μεγάλα ατυχήματα από έκρηξη, τέτοιων μονάδων, δεν είναι σπάνια, όπως δείχνει η διεθνής βιβλιογραφία και εμπειρία. Εδώ ο κίνδυνος αυξάνεται εξ’ αιτίας της μεγάλης σεισμικότητας της περιοχής.

- Η περιοχή οδηγείται σε ενεργειακή «μονοκαλλιέργεια» με αποτέλεσμα παραδοσιακοί παραγωγικοί τομείς να οδηγηθούν σε αδιέξοδο: Γεωργία, κτηνοτροφία (σε μια εποχή μάλιστα επιβεβλημένης στροφής τους προς οικολογική κατεύθυνση), παράκτια αλιεία, ιχθυοκαλλιέργειες.

- Για τουριστική ανάπτυξη δε μπορεί να γίνεται καν λόγος. Κι ο σημερινός υποτυπώδης τουρισμός θα εξαφανιστεί. Έτσι απλά.

- Είναι σαφές πως αναιρείται ο διαμετακομιστικός χαρακτήρας του λιμανιού, αυτός για τον οποίο δαπανήθηκαν εκατομμύρια εθνικών και κοινοτικών πόρων.

- Το τελικό Ισοζύγιο των θέσεων εργασίας προκύπτει αρνητικό.

Όπως φαίνεται ο Αστακός βρίσκεται στο στόχαστρο «επενδυτικών» πρωτοβουλιών, εθνικής εμβέλειας, που εμφανίζονται με «ταχυδακτυλουργικό» τρόπο ως «πράσινη» ανάπτυξη, που δήθεν θα αλλάξει το χάρτη της χώρας και τη μοίρα του τόπου. Με την ίδια αισιοδοξία, με τις ίδιες υποσχέσεις και με παρόμοιο επενδυτικό μανδύα εμφανίστηκαν στο παρελθόν, στο Πλατυγιάλι τα διαλυτήρια πλοίων, οι πράσινες βενζίνες, τα τοξικά απόβλητα, ο λιθάνθρακας κ.τ.λ. Και κατά μία διαβολική σύμπτωση (;) οι μηχανισμοί των διαχειριστών – διαμεσολαβητών (της εξουσίας) πλάσαραν τα αποτρόπαια «προϊόντα», χρησιμοποιώντας παρόμοιο λεξιλόγιο: «ανάπτυξη», «θέσεις εργασίας» , «εθνικό όφελος», «εθνικής διάστασης επενδύσεις» κ.ο.κ. Στην πράξη, βέβαια, αποδεικνυόταν πως το ψέμα έχει κοντά ποδάρια και πως το να ποντάρεις στα υπαρκτά προβλήματα ανεργίας και εγκατάλειψης ενός τόπου για να παρουσιάσεις «το κρέας σαν ψάρι», δεν είναι το εξυπνότερο. Αυτή τη φορά οι «μετρ» της επικοινωνίας, με αστραπιαίες μεθοδεύσεις προσπαθούν να δημιουργήσουν τετελεσμένα, παράλληλα με την απόλυτη αποπληροφόρηση της τοπικής και της Ελληνικής κοινωνίας.

Η υλοποίηση μιας τέτοιας επένδυσης σε ένα λιμάνι που διαθέτει ελεύθερη ζώνη εμπορίου και ελεύθερη ζώνη βιομηχανίας, χωρίς την επιβολή φόρων και χωρίς την επιβολή προστιθέμενης αξίας στα διακινούμενα προϊόντα της, όπως είναι τα πετρελαϊκά παράγωγα, μόνο κέρδη δεν θα επιφέρει στους κατοίκους της περιοχής και την Εθνική μας οικονομία. Η ηλεκτρική ενέργεια ως παραγόμενο τελικό προϊόν θα ρυπαίνει τοπικά και θα επιβαρύνει με νέα χρηματικά πρόστιμα την προβληματική κατά τα άλλα Ελληνική οικονομία αφού θα ανεβάσει τους ρύπους και σε πανελλαδικό επίπεδο . Η πώληση της παραγόμενης ηλεκτρικής ενέργειας «ως καθαρή» σε άλλες Ευρωπαϊκές χώρες όπως η Ιταλία, μόνο το κέφι κάποιων ξένων οικονομικών συμφερόντων ικανοποίει βάζοντας «καθαρά κέρδη» στη τσέπη τους. Οι λιγοστές θέσεις εργασίας που θα δημιουργηθούν από την εγκατάσταση της εν λόγω εταιρίας στο λιμάνι του Αστακού, δεν πρόκειται να αντισταθμισθούν με τις απώλειες των θέσεων εργασίας που θα επιφέρει η λειτουργία της εν λόγω μονάδας σε άλλους υφιστάμενους οικονομικούς τομείς οι οποίοι θα υποστούν σοβαρή συρρίκνωση . Έτσι θα σφίγγει περισσότερο τη θήλεια της απόγνωσης στο λαιμό του εργαζόμενου της περιοχής.

Οφείλουμε λοιπόν ως τοπική κοινωνία, σύλλογοι, φορείς , πολίτες, να μη μείνουμε απαθείς, συνυπογράφοντας τα παραπάνω κείμενα και συντονίζοντας τις παρεμβάσεις μας.

-------------------------------------------------------------------------------------------------------

Υ.Γ. Εάν συμφωνείτε, είτε άτομα είτε συλλογικότητες, με το παραπάνω κείμενο μπορείτε κάτω από αυτό το υστερόγραφο να το υπογράψετε και να μας το ξαναστείλετε στο e-mail της «ΚΙΝΗΣΗΣ». Αυτό θα αποδεικνύει και το «γνήσιο της υπογραφής» σας.  kipodie@gmail.com  

-------------------------------------------------------------------------------------------------------

ΟΝΟΜΑΤΕΠΩΝΥΜΟ ή ΣΥΛΛΟΓΙΚΟΤΗΤΑ:

E-MAIL:

ΠΟΛΗ:

ΠΗΓΗ: http://www.anaitolika.gr/main.php