ΔΗΜΟΣ ΑΓΡΙΝΙΟΥ: Αγρινιώτης «Big Brother» - Κρυφές κάμερες

Από το sinidisi.gr

Όταν, πριν από ενάμιση μήνα περίπου, γράφαμε στην παραπολιτική στήλη της «Σ» για την τοποθέτηση καμερών στο Δημαρχείο Αγρινίου από τη νέα Δημοτική Αρχή της πόλης, θεωρήσαμε ότι αυτή η καταγραφή θα ήταν και ικανή και αρκετή, για να αντιληφθούν όσοι έχουν εγκατασταθεί στον 2ο όροφο της Χαριλάου Τρικούπη, ότι αυτές οι πρωτοβουλίες απαιτούν και σοβαρότητα και ιδιαίτερη αίσθηση ευθύνης. Οι ενδιάμεσες μέρες όμως, όχι απλά και μόνο διέψευσαν αυτή μας τη θεώρηση, αλλά με επιπόλαιες και μη σύννομες πράξεις οι κάμερες, αντί να μειωθούν,....
αυξήθηκαν και μάλιστα ακόμα και εκτός Δημαρχείου. Ο στόχος πια, απ’ ότι φαίνεται, δεν είναι μόνο η «επιτήρηση» ενός κλειστού και ιδιωτικού χώρου, αλλά η «κατόπτευση» «ανοικτών», κοινωνικών και δημόσιων χώρων, όπως η πλατεία Παναγοπούλου και η αρχή του πεζοδρόμου μπροστά από το δημαρχείο, χωρίς μάλιστα να τηρούνται οι όροι και οι προϋποθέσεις για κάτι τέτοιο.   

Ζούμε σε μια εποχή όπου η «εικόνα» αποτελεί πια ουσιαστικό εργαλείο κατασκευής και απόδειξης της καθημερινότητας μας. Άπειρες κάμερες (από τα κινητά τηλέφωνα μέχρι τις προσόψεις, τις εισόδους τους εσωτερικούς χώρους των μαγαζιών, των τραπεζών, των γραφείων, αλλά και των εθνικών οδών και των επαρχιακών δρόμων) καταγράφουν, εποπτεύουν ή επιτηρούν την κάθε μας κίνηση, μετατρέποντας τη ζωή σε ψηφιακά δεδομένα, που αποθηκεύονται συλλήβδην και σωρηδόν μόνο και μόνο για να «έχουν γνώση» οι αόρατοι «φύλακες» μας.

Είναι πια αντιληπτό από όλους, ότι καθημερινά, παραβιάζονται οι αρχές της ανθρώπινης αξιοπρέπειας, της ιδιωτικής ζωής και της ελεύθερης ανάπτυξης της προσωπικότητας μόνο και μόνο για να ικανοποιηθεί μιαυστερική προσπάθεια προληπτικής αντιμετώπισης της τρομοκρατίας και της εγκληματικότητας. Αυτή όμως η γενικευμένη αντίληψη του «ότι κινείται, κι ότι δεν κινείται, καταγράφεται», αντί να επιχειρήσει να αποτρέψει αυτή την ψηφιακή καταγραφή της ιδιωτικής, κοινωνικής και δημόσιας ζωής των πολιτών, εθίζει ακόμα περισσότερο ολόκληρη την κοινωνία στην «επιτήρηση» και την ασύστολη συλλογή των προσωπικών μας δεδομένων.

Την ώρα που οι γειτονιές μας, οι πόλεις μας, οι δήμοι μας, η χώρα μας ολόκληρη, ο κόσμος περικυκλώνονται όλο και πιο πολύ από δισεκατομμύρια «κάμερες», εμείς ως τα γνωστά υποζύγια, φορτωνόμαστε αναντίρρητα ένα τεράστιο οικονομικό κόστος στην πλάτη μας, μόνο και μόνο για να μπορούν οι «εντεταλμένες αρχές για την προστασία μας», να «τρομοκρατούν» σε κάθε γωνία τις ζωές μας.

Το απόγευμα της προ-προηγούμενης Παρασκευή (12 Δεκεμβρίου 2014) είχαμε την πληροφορία, ότι πάνω στον ιστό, που βρίσκεται τοποθετημένος στην οροφή του κλιμακοστασίου των αποθηκών Παπαστράτου (τσιμεντένιο κτίριο), εκεί που στεγάζεται η ΔΕΠΑ (ΦΩΤΟ 1 | ΘΕΣΗ 1), υπάρχει τοποθετημένη μια ψηφιακή περιστρεφόμενη κάμερα, η οποία έλεγχε, σύμφωνα με τις πληροφορίες μας, την πλατεία Παναγοπούλου..

Από τον έλεγχο του σημείου, τον οποίο πραγματοποιήσαμε το πρωί της επόμενης ακριβώς μέρας (Σαββάτο 13 Δεκεμβρίου) διαπιστώσαμε ότι η κάμερα είχε αφαιρεθεί. Ταυτόχρονα όμως μας δόθηκε η πληροφορία ότι μία άλλη κάμερα είχε τοποθετηθεί στον ιστό που βρίσκεται η κεραία της δημοτικής παροχής internet στην Πλατεία Δημάδη (ΦΩΤΟ 2).

Την  περασμένη Παρασκευή το πρωί παρατηρήσαμε ότι μία άλλη κάμερα είχα τοποθετηθεί στο κρηπίδωμα της ταράτσας του τσιμεντένιου κτιρίου των αποθηκών Παπαστράτου (ΦΩΤΟ 1 | Θέση 2 και ΦΩΤΟ 3), η οποία είναι εστιασμένη να κατοπτεύει την Πλατεία Παναγοπούλου, όπως μπορείτε κι εσείς να δείτε.

Μετά από όλα αυτά, «ειρήσθω εν παρόδω», ήδη υπάρχει μια τοποθετημένη κάμερα στην είσοδο του Δημαρχείου (ΦΩΤΟ 4), συμπεραίνουμε, ότι κάποιοι στο Δήμο Αγρινίου «παίζουν με τις κάμερες.

Μόνο που αυτά τα «παιχνίδια» θεωρούμε πως η τοπική κοινωνία. ούτε μπορεί να τα ανεχθεί. ούτε να τα προσπεράσει, αφού το διακύβευμα στη συγκεκριμένη περίπτωση είναι εξαιρετικά σημαντικό και η χρήση των συγκεκριμένων ηλεκτρονικών μέσων καταγραφής διέπονται από τους όρους και τις προϋποθέσεις, που ορίζει το Σύνταγμα της χώρας [1 & 2], η οδηγία 1/2001 (Αριθ. Πρωτ. Γ/ΕΞ/2274/31.03.2011) με τίτλο: «χρήση συστημάτων βιντεοεπιτήρησης» της ανεξάρτητης «Αρχής Προστασίας δεδομένων» [3], καθώς και ο ν. 2472/97 με αντικείμενο «τη θέσπιση των προϋποθέσεων για την επεξεργασία δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα προς προστασία των δικαιωμάτων και των θεμελιωδών ελευθεριών των φυσικών προσώπων και ιδίως της ιδιωτικής ζωής»[4].

Σε κανένα σημείο από τα προαναφερόμενα (Πλατεία Παναγοπούλου | Συντριβάνι, Πλατεία Δημάδη, | Είσοδος Δημαρχείου Αγρινίου) δεν υπάρχει αναρτημένη πινακίδα που να ικανοποιεί σε απόλυτο βαθμό το «Δικαίωμα ενημέρωσης» του νόμου ν. 2472/97[3] με ειδική πινακίδα, πρότυπο της οποίας βρίσκεται στη σελίδα 23 της «οδηγίας 1/2001» της ανεξάρτητης «Αρχής Προστασίας δεδομένων», (ΦΩΤΟ 5).

Σήμερα, 24 ώρες το 24ωρο σε αυτή τη χώρα που λέγεται Ελλάδα, συνεχώς μας «παρακολουθούν»: Κάμερες παρακολούθησης, προγραμματισμένες να εντοπίζουν κάθε «μη φυσιολογική» συμπεριφορά, ανιχνευτές βομβών: ειδικές συσκευές στα αεροδρόμια, που εξετάζουν «δαχτυλίδια καπνού» στον αέρα, για να ανακαλύψουν ίχνη εκρηκτικών στο σώμα επιβατών, βιομετρήσεις, που βοηθούν στις συλλήψεις με αποτυπώματα, εξέταση ίριδας ματιού και αναγνώριση προσώπου, χημικοί ανιχνευτές και βιοανιχνευτές που χρησιμοποιούνται για ανακάλυψη τοξικών – βιολογικών όπλων, κάμερες «αναγνώρισης» οι οποίες μπορούν να ανιχνεύσουν ακόμα και τον πιο μικρό κυματισμό ενέργειας που εκπέμπει ύλη, κρυμμένα όπλα, μαχαίρια και προσωπικές λεπτομέρειες. Υπάρχουν ακόμα και σχεδιάζεται να χρησιμοποιηθούν ευρέως, κάμερες T-RAY. Μικροσκοπικοί χημικοί αισθητήρες, ανιχνευτές ματιών από μακριά, κάμερες αναγνώρισης σχήματος αυτιών – τρόπου βαδίσματος, ανιχνευτές οσμών, σάλιου και παγκόσμιοι ανιχνευτές. Οι μέχρι τώρα κινήσεις της νέας δημοτικής αρχής αποδεικνύουν ότι δεν έχει σαφή και ξεκάθαρη άποψη για όλα αυτά. 

Κάμερες (το επαναλαμβάνουμε για να γίνει κατανοητό), μπαίνουν και βγαίνουν, ίσως και εν αγνοία των διοικούντων τον Δήμο, αφού η πρόσβαση στην ταράτσα των αποθηκών Παπαστράτου είναι «πανταχόθεν ελεύθερη. Η ευκολία με την οποία φτάσαμε ως το σημείο που είναι η κάμερα στην κορυφή του κτιρίου είναι εξωφρενική, γεγονός που καθιστά το όλο ζήτημα εξόχως επικίνδυνο, αφού άνετα ο καθένας μπορεί να έχει πρόσβαση εκεί, για να τοποθετήσει, όποια μηχανή συλλογής πληροφοριών επιθυμεί.

Επαφίεται λοιπόν για άλλη μια φορά στους πολίτες η ευθύνη να έχουν «τα μάτια τους ανοιχτά», γιατί τα μάτια που τους κατοπτεύουν και τους «επιτηρούν» έχουν τη δυνατότητα να βλέπουν τα πάντα και πάντα να είναι ανοιχτά.

Οι παρατάξεις άραγε του Δημοτικού Συμβουλίου, τι λένε για όλα αυτά;

Ποια είναι άραγε τα επιχειρήματα της δημοτικής αρχής;

Αν επιθυμούν όσοι σήμερα ασκούν την τοπική εξουσία, για τους όποιους λόγους επικαλεστούν, να παρακολουθούν την κίνηση των πολιτών, ας φροντίσουν να γεμίσουν τους χώρους που καταγράφονται τα προσωπικά δεδομένα των Αγρινιωτών με πινακίδες, όπως αυτή της φωτογραφίας 5 ή για να μην μπαίνουμε και σε έξοδα, ας συμπληρώσουν σε κάθε πινακίδα  της εισόδου της πόλης που γράφει «Αγρίνιο» την υποσημείωση: «Η πόλη παρακολουθείται». Τουλάχιστον έτσι θα είναι νομικά κατοχυρωμένοι.

ΠΑΡΑΠΟΜΠΕΣ

———————————————

[1] Η διατύπωση του άρθρου 9Α Σ. «Καθένας έχει δικαίωμα προστασίας από τη συλλογή, επεξεργασία και χρήση, ιδίως με ηλεκτρονικά μέσα, των προσωπικών του δεδομένων, όπως νόμος ορίζει. Η προστασία των προσωπικών δεδομένων διασφαλίζεται από ανεξάρτητη αρχή, που συγκροτείται και λειτουργεί, όπως νόμος ορίζει».

[2] «ΙΙ. H expressis verbis κατοχύρωση του δικαιώματος με το άρθρο 9Α Σ. Με την συνταγματική αναθεώρηση του 2001 (Ψήφισμα της 6.4.2001) προστέθηκε στο Σύνταγμα το άρθρο 9Α. Με το άρθρο αυτό κατοχυρώθηκε ρητά από το Σύνταγμα η προστασία των προσωπικών δεδομένων ως ατομικό δικαίωμα και ανατέθηκε ρητά από το Σύνταγμα  η διασφάλισή του σε ανεξάρτητη αρχή (δεύτερη περίοδος συνταγματικής θεμελίωσης της προστασίας των προσωπικών δεδομένων)». | Βασίλης Σωτηρόπουλος | Το άρθρο 9Α του Συντάγματος 1975/1986/2001 | www.greeklaws.com/pubs/uploads/word/596.doc

[3]  ν. 2472/97. Άρθρο 11. Δικαίωμα ενημέρωσης 1. Ο υπεύθυνος επεξεργασίας οφείλει, κατά το στάδιο της συλλογής δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα, να ενημερώνει* με τρόπο πρόσφορο και σαφή το υποκείμενο για τα εξής τουλάχιστον στοιχεία: α. την ταυτότητά του και την ταυτότητα του τυχόν εκπροσώπου του β. τον σκοπό της επεξεργασίας. γ. τους αποδέκτες ή τις κατηγορίες αποδεκτών των δεδομένων. δ. την ύπαρξη του δικαιώματος πρόσβασης 2. Εάν για τη συλλογή των δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα ο υπεύθυνος επεξεργασίας ζητεί την συνδρομή του υποκείμενου, οφείλει να το ενημερώνει ειδικώς και εγγράφως για τα στοιχεία της παρ. 1 του παρόντος άρθρου καθώς και για τα δικαιώματά του, σύμφωνα με τα άρθρα 11 έως και 13 του παρόντος νόμου. Με την αυτή ενημέρωση ο υπεύθυνος επεξεργασίας γνωστοποιεί στο υποκείμενο εάν υποχρεούται ή όχι να παράσχει τη συνδρομή του, με βάση ποιες διατάξεις, καθώς και για τις τυχόν συνέπειες της αρνήσεώς του. 3. Εάν τα δεδομένα ανακοινώνονται σε τρίτους, το υποκείμενο ενημερώνεται για την ανακοίνωση πριν από αυτούς. 4. Με απόφαση της Αρχής, μπορεί να αρθεί εν όλω ή εν μέρει η υποχρέωση ενημέρωσης σύμφωνα με τις παραγράφους 1 και 3, εφόσον η επεξεργασία δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα γίνεται για λόγους εθνικής ασφάλειας ή για τη διακρίβωση ιδιαίτερα σοβαρών εγκλημάτων. Σε επείγουσες περιπτώσεις η άρση της υποχρέωσης ενημέρωσης μπορεί να γίνει με προσωρινή, άμεσα εκτελεστή, απόφαση του Προέδρου, ο οποίος πρέπει να συγκαλέσει το συντομότερο την Αρχή για την έκδοση οριστικής απόφασης επί του θέματος. 5. Με την επιφύλαξη των δικαιωμάτων εκ των άρθρων 12 και 13, η υποχρέωση ενημέρωσης δεν υφίσταται όταν η συλλογή γίνεται αποκλειστικά για δημοσιογραφικούς σκοπούς και αφορά δημόσια πρόσωπα. 6. Ειδικά όταν πρόκειται για αρχεία που τελούν υπό την επεξεργασία του Υπουργείου Οικονομικών ή του Υπουργείου Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης και αφορούν τη μη εκπλήρωση υποχρεώσεων σε σχέση με φόρους, τέλη, δασμούς και ασφαλιστικές εισφορές, εφόσον το αρχείο πρόκειται να δημοσιοποιηθεί για λόγους δημοσίου συμφέροντος και σε αυτό περιέχονται δεδομένα για περισσότερα από χίλια (1.000) φυσικά πρόσωπα, η ενημέρωση των υποκειμένων των δεδομένων, κατά την παράγραφο 3, μπορεί να γίνεται με δημόσιες ανακοινώσεις κοινής λήψης μέσω των μέσων μαζικής ενημέρωσης και του διαδικτύου στις οποίες καλούνται τα υποκείμενα των δεδομένων να εκπληρώσουν τις υποχρεώσεις τους εντός προθεσμίας που τάσσεται με την πρόσκληση η οποία δεν μπορεί να είναι μικρότερη των οκτώ (8) ημερών από τη δημόσια ανακοίνωση.