Βαλτωμένοι στη μέση του πουθενά.

ΞΕΝΗ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ

Η κυβέρνηση συνεχίζοντας την καταστροφική πορεία των προηγούμενων κυβερνήσεων, αυτοπαγιδεύθηκε ή παγίδεψε η ίδια την Ελλάδα «ο χρόνος θα δείξει τι από τα δυο συνέβη», σε ένα σημείο από το οποίο δεν μπορεί να πάει τη χώρα ούτε μπροστά ούτε πίσω.

Έχω διατυπώσει από καιρό την άποψη ότι το ευρώ και η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν έχουν πολύ μέλλον. Κανείς όμως δεν γνωρίζει εάν η Ευρωπαϊκή Ένωση θα διαλυθεί σε πέντε, δέκα ή είκοσι χρόνια. Το σίγουρο είναι ότι δεν θα διαλυθεί εξαιτίας της Ελλάδας. Κανένα κτίριο δεν καταρρέει επειδή έπεσε ένας σοβάς. Καταρρέει όταν καταστρέφονται τα θεμέλια και οι κολώνες που το στηρίζουν. Προσωπικά, εάν ήταν στο χέρι μου δεν θα επέτρεπα να γίνει η Ελλάδα, ούτε ο αδύναμος κρίκος, ούτε η....Ιφιγένεια, ούτε ο αποδιοπομπαίος τράγος και πολύ περισσότερο να μην γίνει και τα τρία μαζί. Όσα όμως ακολουθούν δεν βασίζονται στην ανωτέρω διαπίστωση.

Όταν το 2009 άρχισε η παγκόσμια οικονομική κρίση και όλοι έλεγαν βλέπουμε και κάνουμε, διαβλέποντας ότι η οικονομική κρίση που μόλις άρχιζε θα διαρκούσε αρκετά χρόνια, έστειλα μια προσωπική επιστολή στον κ. Καραμανλή με την οποία τον συμβούλευα, να πάρει γρήγορα μέτρα για να προλάβει τις εξελίξεις πριν να είναι αργά. Του τόνισα ότι πρέπει να προχωρήσει σε πάγωμα των μισθών για να δείξει προς τα έξω ότι η Ελλάδα παίρνει πρώτη δραστικά μέτρα για την αντιμετώπιση της κρίσης και να μην αποτελέσει στόχο των αγορών και πάνω απ’ όλα του τόνισα ότι η κρίση αντιμετωπίζεται μόνο μέσα από την ανάπτυξη.

Δεν γνωρίζω εάν ο τότε πρωθυπουργός διάβασε την επιστολή μου ή αν με άκουσε, πάντως και μέτρα πήρε και συγκάλεσε και σύσκεψη των πολιτικών αρχηγών για την από κοινού αντιμετώπιση της κρίσης. Ο ξένος όμως παράγοντας και οι ντόπιοι οικονομικοί, πολιτικοί και δημοσιογραφικοί κύκλοι, είχαν ήδη δρομολογήσει την παράδοση της εξουσίας στον Γεώργιο Παπανδρέου, φυσικά με την ψήφο του έξυπνου ελληνικού λαού. Ο Καραμανλής όμως παρόλη την δύσκολη θέση στην οποία βρέθηκε, χάρισε στην επόμενη κυβέρνηση έξι μήνες, (πράξη την οποία κανείς δεν τόνισε μέχρι σήμερα), οι οποίοι όμως αντί να χρησιμοποιηθούν για το καλό της πατρίδας χρησιμοποιήθηκαν για το κακό της.

Από την αρχή διατύπωσα την άποψη ότι το μνημόνιο θα οδηγήσει στην καταστροφή της χώρας μας γιατί βασικό του χαρακτηριστικό ήταν η αδυναμία επίτευξης των στόχων, πράγμα που οδηγούσε κάθε φορά σε νέα πιο επώδυνα μέτρα. Και αυτό συνεχίζεται μέχρι σήμερα και εφόσον επιτευχθεί νέα συμφωνία θα συνεχίσει να υπάρχει αφού στις τελευταίες προτάσεις της κυβέρνησης, επιπρόσθετα προτάθηκε όπως είπε ο κ. Βαρουφάκης, η δημιουργία ενός οργάνου δημοσιονομικής πολιτικής το οποίο μόλις βλέπει αποκλείσεις από το πρόγραμμα, θα παίρνει άμεσα πρόσθετα μέτρα για να καλύπτει τα δημοσιονομικά κενά τη στιγμή που θα δημιουργούνται. Άρα προβλέπεται ολοένα και πιο βαθύς πάτος.

Ήμουν από την αρχή σκληρός στην κριτική μου απέναντι στον Σαμαρά και τον Βενιζέλο γιατί κατά την προσωπική μου άποψη συνέργησαν σε ένα προμελετημένο έγκλημα κατά της πατρίδας μας. Δεν περίμενα όμως και κάτι καλύτερο από την κυβέρνηση Τσίπρα. Δεν μπορείς να ξεκινάς μια διαπραγμάτευση λέγοντας εκ των προτέρων “μέσα στο ευρώ και στην Ευρώπη”. Ούτε δηλώνοντας ότι “το μονοπάτι που μας έβαλε στο ευρώ δεν υπάρχει πλέον για να γυρίσουμε πίσω”. Και πόσο μάλλον όταν γνωρίζει ο αντίπαλος σου ότι δεν έχεις εναλλακτικό σχέδιο. Αλλά το πιο ανόητο από όλα ήταν η παράταση του μνημονίου η οποία από την μια μεριά απέτρεψε τις μονομερείς ενέργειες από την πλευρά της χώρας μας, κάτι που ήταν καλό για τους δανειστές και από την άλλη επιδείνωσε την οικονομική θέση της χώρας φέρνοντας την στο σημείο που είναι σήμερα. Δηλαδή, η παράταση ήταν μεταφορικά σαν να προσπαθεί ένας δύτης με λίγο αέρα στην μπουκάλα του να παραμείνει κάτω από το νερό περισσότερο χρόνο από έναν άλλο που έχει γεμάτη την μπουκάλα του. Στο τέλος θα κερδίσει αυτός που έχει παραπάνω αέρα και εν προκειμένω αυτός που έχει τα λεφτά. Από εκεί και πέρα δεν περίμενα κάτι περισσότερο, από την κυβέρνηση Τσίπρα γιατί είδα το είδος των ανθρώπων που χρησιμοποίησε σε καίρια υπουργεία για να περάσει συγκεκριμένες, κατά την δική μου άποψη, αντεθνικές πολιτικές. Γιατί χρησιμοποιούσε δυο γλώσσες, άλλη μέσα και άλλη έξω. Γιατί δεν είχε σχέδιο και γιατί κατάφερε να ανακατέψει όλους τους παγκόσμιους παίχτες με αποτέλεσμα να δυσαρεστήσει και αυτούς που ως το νέο αίμα τους τον έφεραν στην εξουσία. Όπως έγραψα από την αρχή δεν έχει πολύ μέλλον αυτή η κυβέρνηση. Τα δυο καλά όμως που θα προκύψουν από την διακυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ είναι ότι πρώτον θα ανοίξουν τα μάτια των Ελλήνων και θα δουν “τι ρόλο παίζει ο καθένας” και δεύτερον ότι με το ΣΥΡΙΖΑ θα έρθουν συντομότερα κάποια πράγματα που θα ερχόταν με μια χρονική υστέρηση από την κυβέρνηση Σαμαρά – Βενιζέλου και ότι είναι να περάσει ο ελληνικός λαός θα το περάσει “μια ώρα πιο γρήγορα”.

Η αλήθεια είναι ότι στο παρελθόν έχουν έρθει πολλά λεφτά από την Ευρωπαϊκή Ένωση στην Ελλάδα. Δυστυχώς όμως τα περισσότερα από αυτά με ευθύνη όσων κυβέρνησαν δεν έπιασαν τόπο και ξαναέφυγαν. Σήμερα όμως το τυράκι που μας έβαλε στη φάκα για τους πολλούς τελείωσε. Όσοι ονειρεύονται το ευρωπαϊκό παρελθόν, λυπάμαι που θα τους απογοητεύσω αλλά αυτό πέρασε ανεπίστρεπτα. Από δω και πέρα αυτό που περιμένει τους ευρωπαϊκούς λαούς είναι “χολή και ξύδι”. Έχει όμως η “αγελάδα” της Ευρωπαϊκής Ένωσης πολύ ακόμα και καλό γάλα για τα στελέχη της και αυτά δεν θέλουν να το χάσουν. Σε ένα τραπέζι με μπόλικο κρασί συζητούσε ένας Έλληνας που αυτή τη στιγμή είναι στέλεχος στην Ευρωπαϊκή Ένωση και ένας γνωστός μου. Κάποια στιγμή από το πολύ κρασί λύθηκε η γλώσσα του στελέχους και είπε στον γνωστό μου “ότι η Ελλάδα δεν έχει μέλλον αφού μέσα από το ΤΑΙΠΕΔ σιγά σιγά θα ξεπουληθεί ολόκληρη”. Τότε ο γνωστός μου του απάντησε. “Γιατί αυτά δεν βγαίνεις να τα πεις δημόσια”; Και το στέλεχος του είπε “παίρνω 20.000,00 ευρώ από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Εάν βγω και τα πω θα με διώξουν και τότε τι θα κάνω”. Αγαπητοί φίλοι, για την “πάρτη τους” αγωνίζονται πολλοί, γι’ αυτό και δεν θέλουν να φύγει η Ελλάδα από την Ευρωπαϊκή Ένωση και δεν τους νοιάζει όλους αυτούς εάν εσείς δεν έχετε εργασία, εάν πεινάτε ή εάν είστε άστεγοι.

Με τις λίγες οικονομικές γνώσεις που έχω, διατύπωσα την άποψη ότι δεν φτάνει η Ελλάδα να αποχωρήσει από το Ευρώ για να σωθεί. Εάν θέλει να ξανασταθεί στα πόδια της πρέπει να βγει και από την Ευρωπαϊκή Ένωση για να ασκήσει ανεξάρτητη οικονομική πολιτική. Αυτό μπορεί να γίνει τόσο με την συνεργασία της τελευταίας αν και το βλέπω λίγο δύσκολο να μας πουν “η πόρτα ανοικτή και τα σκυλιά δεμένα”, όσο και με μονομερείς ενέργειες. Για μια τέτοια κίνηση χρειάζεται όμως πρόγραμμα και χρηματοδότηση. Και δεν είναι πρόγραμμα τα κουπόνια του κ. Λαπαβίτσα. Και επειδή σε περίπτωση εξόδου θα δημιουργηθούν τεράστια ζητήματα που θα έπρεπε ήδη να έχουν προβλεφτεί από την ελληνική κυβέρνηση για να απαντηθούν άμεσα στην πράξη κάτι το οποίο δεν συμβαίνει, είμαι σίγουρος ότι η κυβέρνηση θα κάνει το αδύνατο δυνατό για να υπογράψει την οποιαδήποτε συμφωνία. Δεν πιστεύω όμως ότι αυτή θα προχωρήσει στο εσωτερικό. Το τι θα γίνει από δω και πέρα μόνο ο Θεός το γνωρίζει. Το σίγουρο είναι ότι έχουμε βαλτώσει στη μέση του πουθενά.

Economist

Αναδημοσίευση από εδω