Με άρθρο παρέμβαση του στην γαλλική εφημερίδα Le Monde ο Έλληνας πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας τοποθετείται αναλυτικά για την πορεία και τις εξελίξεις στη διαπραγμάτευση με τους Ευρωπαίους εταίρους, σημειώνοντας ότι το γεγονός ότι δεν έχουμε φτάσει...ακόμη σε συμφωνία δεν οφείλεται στην ελληνική αδιαλλαξία ή την έλλειψη προτάσεων, αλλά στην εμμονή ορισμένων εκπροσώπων των θεσμών σε παράλογες λύσεις.
«Κάποιοι υποστηρίζουν ότι η ελληνική πλευρά δεν κάνει τίποτα για την επίτευξη συμφωνίας διότι προσέρχεται στις διαπραγματεύσεις με αδιαλλαξία και χωρίς προτάσεις. Έχουν όμως έτσι τα πράγματα;», αναφέρει ο κ. Τσίπρας και προσθέτει:
«Δεδομένης της ιστορικής στιγμής στην οποία ζούμε, όχι μόνο για το μέλλον της Ελλάδας αλλά και για εκείνο της Ευρώπης, θα ήθελα να αποκαταστήσω την αλήθεια και να ενημερώσω με τρόπο υπεύθυνο την ευρωπαϊκή και παγκόσμια κοινή γνώμη για τις προθέσεις και τις πραγματικές προτάσεις της ελληνικής κυβέρνησης».
«Πρέπει να πούμε τα πράγματα ως έχουν: εάν δεν έχουν φτάσει ακόμη σε μια συμφωνία με τους εταίρους, αυτό δεν οφείλεται στην δική μας αδιαλλαξία ούτε σε ακατανόητες προτάσεις της ελληνικής πλευράς. Οφείλεται στην εμμονή ορισμένων εκπροσώπων των θεσμών που επιμένουν σε παράλογες λύσεις και αδιαφορούν για το δημοκρατικό αποτέλεσμα των πρόσφατων εκλογών στην Ελλάδα αλλά και για τη δημόσια αναγνώριση από τους ευρωπαϊκούς και διεθνείς θεσμούς που εμφανίζονται έτοιμοι να δείξουν ευελιξία για να σεβαστούν το αποτέλεσμα της κάλπης», σημειώνει μεταξύ άλλων ο Έλληνας πρωθυπουργός.
Ο κίνδυνος μιας Ευρώπης δύο ταχυτήτων
Στο άρθρο του ο κ. Τσίπρας εκφράζει ακόμη την ανησυχία του για τον κίνδυνο δημιουργίας μιας Ευρώπης δύο ταχυτήτων.
Μπορώ να συμπεράνω -αναφέρει ο κ. Τσίπρας- ότι το Ελληνικό ζήτημα δεν αφορά αποκλειστικά την Ελλάδα, αλλά είναι το θέμα που βρίσκεται στο κέντρο μιας σύγκρουσης ανάμεσα σε δύο αντίθετες στρατηγικές για το μέλλον της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης.
Η πρώτη είναι η εμβάθυνση της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης στο πλαίσιο της ισότητας και της αλληλεγγύης μεταξύ των λαών και των πολιτών της. Εκείνοι που υποστηρίζουν αυτή τη στρατηγική θα πρέπει να θυμούνται ότι είναι απαράδεκτο να αναγκάσουν τη νέα ελληνική κυβέρνηση να εφαρμόσει τις ίδιες πολιτικές με την εκείνες που επιχείρησε η απερχόμενη κυβέρνηση και απέτυχε εντελώς.
Διαφορετικά, θα πρέπει να αφαιρέσετε το δικαίωμα των εκλογών σε όλες τις χώρες που υπόκεινται σε πρόγραμμα λιτότητας. Θα πρέπει επίσης να δεχτούμε ότι οι πρωθυπουργοί και οι κυβερνήσεις κατόπιν απαίτησης από τους διεθνείς και ευρωπαϊκούς θεσμούς , ότι οι πολίτες θα στερούνται το δικαίωμά τους να ψηφίζουν μέχρι την ολοκλήρωση του προγράμματος. Πρέπει να έχουμε επίγνωση ότι αυτό θα ισοδυναμούσε με κατάργηση της δημοκρατίας στην Ευρώπη και την αρχή μιας απαράδεκτης ρήξη στο εσωτερικό της ΕΕ.
Τέλος, όλα αυτά θα οδηγήσουν στη γέννηση ενός τεχνοκρατικούς τέρατος και στην απομόνωσης της Ευρώπης και των βασικών αξιών της
Η δεύτερη στρατηγική οδηγεί σε διαταραχή και διάσπαση της ζώνης του ευρώ και ως εκ τούτου της ΕΕ. Το πρώτο βήμα προς αυτή την κατεύθυνση θα ήταν η δημιουργία μιας ζώνης του ευρώ δύο ταχυτήτων, όπου ο πυρήνας θα επιβάλει σκληρούς κανόνες λιτότητας και προσαρμογής.
Αυτός ο πυρήνας επιβάλλει επίσης την τοποθέτηση ενός υπερ-υπουργού Οικονομικών της ζώνης του ευρώ που θα απολαμβάνει τεράστια δύναμη και θα έχει το δικαίωμα να απορρίψει τους εθνικούς προϋπολογισμούς, ακόμη και των κυρίαρχων κρατών, τα οποία δεν συμμορφώνονται με τα δόγματα του νεοφιλελευθερισμού.
Για όλες τις χώρες που αρνούνται να υποκύψουν σε αυτή τη νέα δύναμη, η λύση είναι πολύ απλή: αυστηρή τιμωρία, υποχρεωτική λιτότητα, και, επιπλέον, περιορισμό κινήσεων των κεφαλαίων, πειθαρχικές κυρώσεις, πρόστιμα, ακόμη και τη δημιουργία ενός παράλληλου νομίσματος με το ευρώ.
Αυτή τη νέα Ευρώπη επιδιώκουν να χτίσουν. Η Ελλάδα είναι το πρώτο θύμα. Ήδη παρουσιάζεται ως ένα κακό παράδειγμα στα άλλα κράτη και λαούς της Ευρώπης, ως ανυπάκουη, που δεν θα πρέπει να την ακολουθήσουν.
Αλλά το βασικό πρόβλημα είναι ότι αυτή η δεύτερη στρατηγική συνεπάγεται μεγάλους κινδύνους και εκείνοι που τη στηρίζουν δεν φαίνεται να το καταλαβαίνουν αυτό. Αυτή η δεύτερη στρατηγική μπορεί να είναι η αρχή του τέλους, δεδομένου ότι αλλάζουν τη νομισματική πολιτική της ζώνης του ευρώ.
Επιπλέον, εγκαινίασαν μια διαδικασία οικονομικής και πολιτικής αβεβαιότητας που θα μπορούσε επίσης να μετατρέψει σε βάθος χρόνου τις οικονομικές και πολιτικές ισορροπίες σε ολόκληρο τον δυτικό κόσμο.
Σήμερα, η Ευρώπη βρίσκεται σε ένα σταυροδρόμι. Μετά από σημαντικές παραχωρήσεις από την ελληνική κυβέρνηση, η απόφαση εναπόκειται όχι πλέον στους θεσμούς που με εξαίρεση την Ευρωπαϊκή Επιτροπή δεν εκλέγονται και δεν είναι υπόλογοι στο λαό, αλλά στα χέρια των ηγετών της Ευρώπης.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου
Παρακαλούμε για τα σχόλια, να χρησιμοποιείτε Ελληνική γραμματοσειρά και σε ευπρεπές επίπεδο, χωρίς να θίγεται η τιμή και η υπόληψη κανενός πολίτη.
(«Δεν δημοσιεύονται σχόλια χυδαία και υβριστικά, καθώς και ανώνυμες καταγγελίες και χαρακτηρισμοί κατά προσώπων που δεν τεκμηριώνονται.”)
Σχόλια άσχετα με το θέμα της εκάστοτε ανάρτησης ΔΕΝ ΘΑ ΔΗΜΟΣΙΕΥΟΝΤΑΙ.
Όλα τα σχόλια θα εμφανίζονται μετά την έγκρισή τους αφού διαπιστωθεί ότι δεν εμπίπτουν σε κάποια από τα πιθανά αδικήματα περί τύπου.
Να σημειωθεί ότι απόψεις που εκφράζονται σε άρθρα και κείμενα της συγγραφικής ομάδας δεν εκφράζουν απαραίτητα την άποψη των υπευθύνων του ιστολογίου. Όπως επίσης και τα σχόλια των αναγνωστών, τα οποία αντιπροσωπεύουν τους ίδιους...