Για την παρέμβαση στο τοπικό επίπεδο την πολιτική κατεύθυνση της αντικαπιταλιστικής αριστεράς και τις αυτοδιοικητικές εκλογές

Παναγιώτης Βασιλάκης, Νίκος Πυρουνάκης*

Σήμερα, είναι αναγκαίο λοιπόν οι δυνάμεις της αντικαπιταλιστικής, αντιμπεριαλιστικής, αντισυστημικής και επαναστατικής αριστεράς να χαράξουν με ενιαίο τρόπο μια στρατηγική κατεύθυνση παρέμβασης τοπικά τόσο στο πολιτικό, όσο και στο κοινωνικό επίπεδο. 

Μιας στρατηγικής κατεύθυνσης που θα αντιλαμβάνεται τόσο τα μέτωπα παρέμβασης που αναδεικνύονται όσο και την ειδική μορφή της παρέμβασης στο τοπικό επίπεδο. Που θα είναι σε θέση να συνδέσει το τοπικό με το κεντρικό, το ειδικό με το γενικό, την αντιπαράθεση με το συγκεκριμένο κάθε φορά μέτωπο με τη συνολική πάλη του λαού ενάντια στα μνημόνια- ΕΕ– ΟΝΕ– ΔΝΤ. Που δε θα επικαθορίζεται αλλά........
θα καθορίζει διεκδικώντας τον ηγεμονικό πολιτικό και ιδεολογικό ρόλο που της αντιστοιχεί μέσα στη σημερινή«χύτρα» της επερχόμενης κοινωνικής σύγκρουσης και της έντασης της ταξικής πάλης. Που θα συγκροτεί μία μάχιμη πολιτική συμμαχία στο τοπικό επίπεδο, ως αναπόσπαστο τμήμα του αναγκαίου σήμερα αριστερού μετώπου ρήξης και ανατροπής και που θα συνεισφέρει στην οικοδόμηση ενός ικανού κοινωνικού μπλοκ αντιηγεμονίας που θα διεκδικεί μία άλλη μορφή κοινωνικής εξουσίας.

Σήμερα, είναι αναγκαίο η αντικαπιταλιστική αριστερά να ανασυγκροτήσει την πολιτική της παρέμβαση στο τοπικό επίπεδο, στηριζόμενη πάνω στην πλούσια εμπειρία της παρέμβασής της σε πάμπολλα κοινωνικά πεδία και μέτωπα και κυρίως στα επιτυχημένα παραδείγματα και στη μεθοδολογία παρέμβασης που έστω και με μερικό τρόπο έχει κατακτήσει στο τοπικό επίπεδο.

- Να συμβάλλουμε στη λαϊκή αυτοοργάνωση, στη δημιουργία επιτροπών κατοίκων και λαϊκών συνελεύσεων ενάντια στην κρίση και τα μνημόνια, συγκροτώντας την αναγκαία κοινωνική συμμαχία που θα επιτρέψει στην κοινωνική δυναμική να βρει το δρόμο της πραγματικής λαϊκής αυτοάμυνας και αλληλεγγύης.

- Να συμβάλλουμε στην οργάνωση του κινήματος των ανέργων κατά τόπους ως ειδικό και αναγκαίο βραχίωνα του εργατικού και λαϊκού κινήματος και την ενίσχυση των τοπικών εργατικών αγώνων

- Να συμβάλλουμε στην αντιφασιστική πάλη και την πάλη ενάτια στον κρατικό αυταρχισμό

- Να εμπλακούμε εν τέλει με όλες τις γνήσιες μορφές που λαμβάνει η κοινωνική δυναμική, συμβάλλοντας όμως στη μάχιμη έκφρασή τους.

Κομβικό ρόλο σε αυτή την κατεύθυνση διαδραματίζει η συγκρότηση αριστερών, αντικαπιταλιστικών κινήσεων πόλης, ως πολιτικο-συνδικαλιστικών συλλογικότητών που θα συγκροτούν την αναγκαία σήμερα πολιτική συμμαχία, θα εξασφαλίζουν καλύτερους όρους για επιτυχημένη παρέμβαση στο τοπικό επίπεδο και θα λειτουργούν ως πολιτικό κέντρο με πρωτοπόρο ρόλο στα κοινωνικά κινήματα αλλά και θα

ανατροφοδοτούνται από την εμπειρία που αντλούν από αυτά. Με κύρια χαρακτηριστικά:

- Πρώτο στοιχείο οφείλει να είναι η μάχιμη αριστερή αντικαπιταλιστική πολιτική κατεύθυνση και φυσιογνωμία. Και ένα αριστερό σχήμα σήμερα πρέπει να αντιλαμβάνεται πως τα τοπικά ή περιβαλλοντικά προβλήματα συνδέονται άμεσα με τα κεντρικά πολιτικά μέτωπα. Πρέπει να αντιλαμβάνεται ότι η αντιπαράθεση με το στρατηγείο της επίθεσης που δεν είναι άλλο από την ίδια την Ευρωπαϊκή Ένωση είναι ζήτημα κομβικής σημασίας. Πρέπει να αντιλαμβάνεται ότι το δημόσιο χρέος θα χρησιμοποιηθεί για να γίνουν όλα βορά στην εξυπηρέτηση του και με αυτήν την έννοια δεν μπορείς παρά να απαιτείς, την μη αναγνώριση και διαγραφή του. Ειδικά σήμερα που αποδεικνύεται το πιο βάρβαρο, το πιο αντιδημοκρατικό, το πιο σκληρό πρόσωπο της Ε.Ε. το οποίο αποτυπώνεται δομικά στην σύστασή της, η σύγκρουση με την Ε.Ε. και τις ντιρεκτίβες της είναι μονόδρομος. 

Αριστερά φυσιογνωμία είναι βέβαια και το να πιστεύεις στην μαζική λαϊκή πάλη. Να βάζεις ως προτεραιότητα τις αντιθέσεις που πηγάζουν από την βασική αντίθεση που είναι αυτή του κεφαλαίου απέναντι στην εργασία. Να είσαι προσανατολισμένος στο πως αλλάξεις συνολικά τη κοινωνία και τους συσχετισμούς και να μην κάθεσαι αυτάρεσκα σε φυσιογνωμικά χαρακτηριστικά που απλά εξασφαλίζουν την πολιτική σου επιβίωση. Με αυτήν την έννοια η αριστερά πρέπει να είναι και ενωτική. Ενωτική αριστερά όχι απλά στην βάση της ανάγκης για την

διεύρυνση της απεύθυνσής της, αλλά στη βάση των πραγματικών αναγκών του κινήματος για να πετύχει νίκες και ρωγμές σήμερα. Επίσης, αριστερά φυσιογνωμία σημαίνει να κάνεις πολιτική σε όλα τα επίπεδα να μην χαρίζεις πολιτικές μάχες που δεν είναι στο προνομιακό μας πεδίο στον αντίπαλο.

Αντικαπιταλιστική γιατί αντιλαμβάνεται ότι ο τρόπος που δομείτε η πόλη το πλαίσιο μέσα στο οποίο ξεδιπλώνονται τα κινήματα πόλης δεν είναι μια ουδέτερη «φυσική» διαδικασία αλλά η δομική αποτύπωση των κυρίαρχων κοινωνικών σχέσεων εξουσίας, έτσι όπως επικαθορίζονται απ’ την αδιάκοπη ταξική πάλη.

Έτσι η παρέμβαση ενός σχήματος πόλης πρέπει σε όποιο επίπεδο και να λειτουργεί(πολιτικό, οικονομικό, ιδεολογικό) να μπορεί να παρεμβαίνει απ’ την μεριά των δυνάμεων της εργασίας ενάντια στο καπιταλιστικό σύστημα παραγωγής να είναι μια δύναμη αντικαπιταλιστική. Και πρέπει να έχει και μια φυσιογνωμία μάχιμη μια φυσιογνωμία ανυποχώρητου αγώνα να απαντάει δυναμικά ακόμα και στις μορφές πάλης απέναντι στην εξουσία και στους εκφραστές της.

- Δεύτερο στοιχείο πρέπει να είναι η αντιδιαχειριστική λογική. Μια τέτοια λογική αντιλαμβάνεται ότι η Τ.Α. αποτελεί τμήμα του κρατικού μηχανισμού, αναπόσπαστο στοιχείο της πολιτικής, ιδεολογικής και οικονομικής λειτουργίας του αστικού κράτους που εξασφαλίζει την μακροπρόθεσμη αναπαραγωγή των καπιταλιστικών σχέσεων εξουσίας και εκμετάλλευσης, ακριβώς γιατί αυτές οι υλικές σχέσεις ορίζουν το πεδίο αναφοράς και τα όρια της. Με αυτήν την έννοια δεν βλέπει τους δήμους ως πεδίο έκφρασης της λαϊκής δυναμικής, ούτε έναν θεσμό που μπορεί εν δυνάμει να εκφράσει τα τοπικά λαϊκά συμφέροντα. Δεν είναι τυχαίο, ότι οι σημερινές όψεις«αγωνιστικών δημοτικών αρχών» σήμερα εκπίπτουν απλά στο όριο της«χρηστής διαχείρισης» των «δημοτικών υποθέσεων», προσκρούοντας βίαια τόσο στην πραγματικότητα των μνημονίων και του Καλλικράτη, όσο και στην πραγματική φύση και λειτουργία του θεσμού της Τ.Α. Η τοπική αυτοδιοίκηση λοιπόν ούτε τοπική είναι, ούτε πολύ περισσότερο αυτοδιοίκηση.

Επίσης, δεν μπορεί η πολιτική στοχοθεσία των σχημάτων να εδράζεται στην βάση της εύρυθμης λειτουργίας του κράτους, της ευνομίας και της σωστής λειτουργίας των θεσμών. Με λίγα λόγια δεν ψάχνουμε το ποιος και το πώς θα διαχειριστεί τους θεσμούς αλλά να διαμορφώσουμε σε μάχη και σε αντίθεση μαζί τους καλύτερες θέσεις μάχης για το λαϊκό κίνημα. Προφανώς, μόνο θεμιτό είναι να αξιοποιείς οποιαδήποτε ευκαιρία παρουσιάζεται μέσα και από τον θεσμικό δρόμο για να καθυστερείς να παρεμποδίζεις ή να δυσκολεύεις τον αντίπαλο αλλά δεν μπορεί αυτή να είναι η κυρίαρχη λειτουργία σου και να επικαθορίζεσαι από αυτήν.

- Τρίτο στοιχείο είναι η οργάνωση του λαού, η πίστη στην αγωνιστική του διάθεση και η συμβολή στην πραγματική δημοκρατία του κινήματος. Η δημιουργία θεσμών αυτοοργάνωσης και εργατικής λαϊκής δημοκρατίας. Η δημιουργία λαϊκών συνελεύσεων και επιτροπών αγώνα, εργατικών λεσχών και στήριξη της λαϊκής αυτενέργειας και πρωτοβουλίας. Δεν μπορεί ένα αριστερό σχήμα ούτε να κουνάει το δάχτυλο προς τον λαό, ούτε να αρέσκεται στα κινήματα που έχουν την έγκριση και την κομματική σφραγίδα, ούτε να ζει και να αναπνέει από τα δημοτικά συμβούλια αλλά να ζυμώνεται, να παρεμβαίνει, να εμπνέεται και μαθαίνει από το μαζικό λαϊκό κίνημα.

Η λειτουργία όλων αυτών των χρόνων των αριστερών αντικαπιταλιστικών σχημάτων πόλης είναι πολύ ελπιδοφόρα και έχει καταφέρει πολλές φορές να επιδείξει κοινωνικά και πολιτικά εντυπωσιακά αποτελέσματα πολλές φορές πολλαπλάσια της κοινωνικής δυναμικής που εκφράζει η αντικαπιταλιστική αριστερά. Παρόλα αυτά η δράση των σχημάτων είναι αποσπασματική και δεν βασίζεται σε μια συντονισμένη προσπάθεια και λειτουργία αλλά σε πρωτοβουλίες που παίρνει και αναλαμβάνει το κάθε σχήμα. Είναι επιτακτική ανάγκη να συντονιστούν οι επιμέρους δράσεις τόσο σε πολιτικό όσο και σε κινηματικό επίπεδο.

Να ανοίξουμε ξανά το δρόμο της ανασυγκρότησης της αντικαπιταλιστικής αριστεράς στο τοπικό επίπεδο. Σε αυτήν την διαδικασία πρέπει να αξιοποιήσουμε την εμπειρία που έχουμε αποκομίσει από παλιότερες προσπάθειες που έχουν γίνει(Διήμερο στο λόφο του Στρέφη, Πρωτοβουλία Αγώνα ενάντια στους νέους αυτοκινητόδρομους και το προεδρικό διάταγμα Υμηττού, κοινά κείμενα σχημάτων και συναντήσεις).

Μία αντικαπιταλιστική κίνηση πόλης πρέπει να συμβάλλει με όλες της τις μαζί και στο πλάι με το λαό και τους εργαζόμενους στην οικοδόμηση των αναγκαίων κοινωνικών και πολιτικών αντιστάσεων που θα σηματοδοτήσουν την απαρχή της νίκης για το λαϊκό και εργατικό κίνημα, ένα κίνημα ρήξης με τις αντιλαϊκές πολιτικές κυβέρνησης/ΕΕ/ΔΝΤ και ανατροπής τους. Για να πάρει πίσω ο μαχόμενος λαός τα κλεμμένα δικαιώματα του, για αξιοπρεπή δουλειά, μισθό, παιδεία, υγεία. Για συλλογική διεκδίκηση«πλήρους νομής και ιδιοκτησίας» του κοινωνικού πλούτου, του δημόσιου χώρου και του φυσικού περιβάλλοντος που λεηλατεί όλο και πιο άγρια το κεφάλαιο και οι κυβερνήσεις του. Για να ασκήσει χωρίς κανένα περιορισμό το αναφαίρετο δημοκρατικό, ιστορικό δικαίωμα να αντισταθεί και να καταργήσει το καθεστώς εκμετάλλευσης και καταπίεσης. Το απολυταρχικό καθεστώς των τραπεζιτών, βιομηχάνων, εφοπλιστών, της ΕΕ και του σάπιου πολιτικού τους συστήματος. Για να καταργήσει άδικους νόμους και εξουσίες, να αλλάξει τη ζωή και το μέλλον του αλλάζοντας την κοινωνία και τον κόσμο.

Για να διαβάσετε ολόκληρο το άρθρο, ανοίξτε το συνημμένο αρχείο

*Μέλη της Τ.Ε. ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α. Νοτίων Προαστίων

Σύντομη Περιγραφή: 

Παναγιώτης Βασιλάκης, Νίκος Πυρουνάκης

Σήμερα, είναι αναγκαίο η αντικαπιταλιστική αριστερά να ανασυγκροτήσει την πολιτική της παρέμβαση στο τοπικό επίπεδο. Κομβικό ρόλο σε αυτή την κατεύθυνση διαδραματίζει η συγκρότηση αριστερών, αντικαπιταλιστικών κινήσεων πόλης, ως πολιτικο-συνδικαλιστικών συλλογικότητών που θα συγκροτούν την αναγκαία σήμερα πολιτική συμμαχία, θα εξασφαλίζουν καλύτερους όρους για επιτυχημένη παρέμβαση στο τοπικό επίπεδο και θα λειτουργούν ως πολιτικό κέντρο με πρωτοπόρο ρόλο στα κοινωνικά κινήματα αλλά και θα ανατροφοδοτούνται από την εμπειρία που αντλούν από αυτά.