Δήλωση του Γιώργου Λιάγκου Υποψήφιου Αντιπεριφερειάρχη Αιτωλοακαρνανίας

Η αποχή δεν είναι απόρριψη είναι φυγή...

Για πολλοστή φορά ντόπια και Αθηναϊκά παπαγαλάκια των Media προβάλουν την αποχή ως την στάση απόρριψης των πολιτών για την κατάσταση στην οποία έχουν περιέλθει οι ζωές μας.

Μοιάζουν ξαφνικά να νοιάζονται τόσο πολύ για την κοινωνιολογία που είναι απορίας άξιο πως δεν βρίσκουν λίγο χρόνο για τέτοιες σκέψεις πριν ή μετά τις Εκλογές και μόνο μας βομβαρδίζουν με φτηνή δημοσιογραφία και   life Style και μπάλα.

Την στάση αυτή των πολιτών την πριμοδοτούν σχεδιασμένα ακόμα και οι ίδιοι οι υποψήφιοι του μαύρου μετώπου ΠΑΣΟΚ – ΝΔ - ΛΑΟΣ με τις Sick προεκλογικές τους εκστατικές, τις καρτούλες με τα χαμόγελα και τις περατζάδες χαιρετούρας – χωρίς 2 αράδες πολιτικού λόγου. Δεν θα ήταν ψέμα να πούμε πως ο Μαυρογιαλούρος έγινε ξαφνικά έγχρωμος και ξέχασε τα ελληνικά του.

Η διαχείριση και η εκμετάλλευση της αποχής είναι αλώστε ένα γνωστό θέμα από τις Ευρωεκλογές του 2008 όπου η κυβέρνηση είπε σε όσους απείχαν ότι ξέρει πως ψηφίζουν ΝΔ και πως όλοι αυτοί ζητούν απλά ένα λίφτινγκ της πολιτικής της και τίποτε άλλο.  

 Μαζί τα φάγαμε (Πάγκαλος...) – Όλοι φταινε (δημοσιογράφος που ξέρει να ερμηνεύει το κοινό αίσθημα....).

Αυτές οι δύο επαναλαμβανόμενες ατάκες είναι όντως οι δύο όψεις του ίδιου νομίσματος. Ξαφνικά θήτες και θύματα γίνονται το ίδιο πράγμα.

Ο εργαζόμενος που δουλεύει για 1000 Ευρώ και χάνει την δουλειά του είναι συνυπεύθυνος με τον κ. Πάγκαλο που χρηματοδοτεί την εταιρεία του να προσλάβει κάποιον τζάμπα σε 6 μήνες.

Ο εκπαιδευτικός ή ο γιατρός που αγωνίζεται να προσφέρει όσα μπορεί περισσότερα για το δημόσιο συμφέρον είναι συνυπεύθυνος με τον Υπουργό κλείνει νοσοκομεία και στοιβάζει 30 μαθητές στην τάξη.

Ο δημόσιος υπάλληλος που προσπαθεί να κάνει το καθήκον του είναι συνυπεύθυνος με τον προϊστάμενο του που διορίζει ο κ. Πάγαλος και του αλλάζει πόστο όταν δεν είναι συνεργάσιμος.

Οι φοιτητές που αγωνίζονται για μόρφωση και δουλειά κατακτώντας ακόμα και σε αυτή την πραγματικότητα ικανότητες και γνώσεις πολλαπλάσιες των προηγούμενων γενιών αλλά και των Ευρωπαίων συναδέλφων τους είναι συνυπεύθυνοι με την κυρία Διαμαντοπούλου που προωθεί την κολεγειοποίηση των πανεπιστημίων.

Αυτοί που σχεδίασαν για 20 χρόνια το ξεκλήρισμα της αγροτιάς και την διατηρούσαν στον λήθαργο της εξαπάτησης της καλής ΕΕ που μας δίνει τα ωραία λεφτά της είναι συνυπεύθυνοι με τον αγρότη που δεν έγινε ανταγωνιστικός ταξιδεύοντας σε όλο τον κόσμο για να βρει εξωτικά φρούτα να καλλιεργεί.

Η  αριστερή παρέμβαση δεν σας λεει ωραία λόγια και ευχές:

Τα όσα ζητάμε και παλεύουμε δεν μπορούν να γίνουν ούτε από τους καθεστωτικούς σχηματισμούς αλλά ούτε και από κάποιον άλλο – μπορούν να γίνουν από την ίδια την πάλη του λαού. Οι εργατική τάξη, η νεολαία, οι αγρότες και οι αυτοαπασχολούμενοι πρέπει να πάρουν κατάσταση στα δικά τους χέρια καθημερινά και μέσα από την οικοδόμηση ταξικών συνδικάτων, συλλογών και συνεταιρισμών.

Πρώτο βήμα για όλα αυτά είναι «να πάψουμε να κάνουμε ότι κάναμε μέχρις χθες» να μαυριστεί δηλαδή η Τρόικα ΠΑΣΟΚ-ΝΔ-ΛΑΟΣ.

Δεν είναι τα όσα προτείνουμε για την επιβίωση του λαού ένας δρόμος με ροδοπέταλα που απλά δεν τον έχει δει ο λαός. Είναι όμως ο μόνος δρόμος για να μπορέσει να επιβιώσει και να βάλει στόχους βελτίωσης της ζωής του.

Η αποχή μπορεί να είναι Πράσινη ψήφος, μπορεί να είναι Μπλε ψήφος –

Δεν είναι όμως η δική σου ψήφος...