Δημοτικές εκλογές 2014 στο Αγρίνιο «Να σε κάψω Γιάννη, να σ’ αλείψω μέλι»

Γιατί τα «απομεινάρια» του χθες επιμένουν;

Στο Αγρίνιο και στην Αιτωλοακαρνανία γενικότερα, πάνω από τριάντα χρόνια κυριάρχησε μια τοπική διαταξική «νομενκλατούρα» –κομματική, επιχειρηματική, επιστημονική, αγροτοσυνδικαλιστική – που διαχειριζόταν, χωρίς υπερβολή, τα πάντα. Θέσεις, αξιώματα, εργολαβίες, επιδοτήσεις, προγράμματα, ενημέρωση, όλα περνούσαν και συνεχίζουν να περνούν από την ίδια παρέα. Όποια πέτρα κι αν σήκωνες τους έβρισκες από κάτω. Εκτός από τη δουλειά τους, εκεί τους έβρισκες δύσκολα. Εκεί δηλ. που ήταν διορισμένοι, γιατί όλοι.........

σχεδόν ήταν στο δημόσιο. Σε νομαρχία, δήμους, εφορίες, πολεοδομίες ή  εκλεγμένοι σε Συλλόγους, ομοσπονδίες, συνεταιρισμούς, διορισμένοι σε «ευαγή» ιδρύματα του συστήματος. Επίσης, σε θέσεις «ευθύνης», όπως διευθυντές, προϊστάμενοι, πρόεδροι, σύμβουλοι, ιδιαίτεροι βουλευτών, κουμπάροι. Με υψηλές γνωριμίες πάντοτε «έλυναν και έδεναν». Δεν τους έπιανε νόμος, όλα τα τακτοποιούσαν με τον τρόπο που μόνο αυτοί ήξεραν. «Είχαν μπάρμπα στην Κορώνη!» Όποιοι στάθηκαν απέναντί τους ή λοιδορήθηκαν ως γραφικοί ή κυνηγήθηκαν ανελέητα. Η δαιμονοποίηση προσώπων, κινήσεων, μιας ιδέας, μιας ιδεολογίας υπήρξε, αιώνες τώρα, ένα διαχρονικά «χρήσιμο» και αποτελεσματικό εργαλείο προπαγάνδας και εκφοβισμού των πολιτών, κάτι που έκαναν καλά οι σφετεριστές της τοπικής εξουσίας όλα αυτά τα χρόνια με άνωθεν προστασία. Μια πρώτης τάξεως υπηρεσία στο βαθύ κράτος που την εποχή εκείνη στέγαζε το πάλαι ποτέ κραταιό ΠΑΣΟΚ! Είναι αυτό που λέει ο σοφός λαός: «μόνο οι λέρες ξέρουν να οδηγούν γαλέρες» O Αστερίξ μονομάχος (Asterix gladiateur) – 1964.

Σήμερα βέβαια έχουν αλλάξει πολλά. Αυτά που χρόνια μας «πούλαγαν», αποδείχτηκαν πράσινα φούμαρα και μεταξωτές κορδέλες. Όμως αυτοί συνεχίζουν απτόητοι. Τι κι αν ο πολιτικός τους φορέας μετατράπηκε σε «ποταμίσια ελιά», που  κατρακύλησε στο 3 με 4%; Τι κι αν οι ταγοί τους ελέγχονται για πολλές λίστες! Σε τοπικό επίπεδο παραμένουν αχτύπητοι. Και διεκδικούν την ψήφο σου και τώρα!

Δυστυχώς η τοπική αυτοδιοίκηση έχει απολέσει το λαϊκό της χαρακτήρα, από τις πολιτικές που υπηρετούν τα ιδιωτικά συμφέροντα και τον τρόπο διαχείρισης της τοπικής εξουσίας. Άνθρωποι που  αναμασούν τα ίδια και τα ίδια, μια ψευτο-επιστημονική αργκό, που δεν έχει κανένα νόημα και περιεχόμενο. Αραδιάζουν κλισέ φράσεις όπως, «μοχλός ανάπτυξης κι εξόδου από την κρίση», «φιλικό επιχειρηματικό περιβάλλον», «αειφόρος ανάπτυξη» «συγκριτικά αναπτυξιακά πλεονεκτήματα», «βελτίωση της ανταγωνιστικότητας», «οικονομική ενοποίηση» αλλά κυρίως «αύξηση της απορροφητικότητας», του ΕΣΠΑ προφανώς. Καμαρώνουν γιατί είναι, λέει, πολύ απορροφητικοί. Και όσο πιο «απορροφητικός» είσαι, τόσο πιο πετυχημένος δήμαρχος! Τόσο πιο πολύ τσιμέντο πέφτει στην πόλη! Και πολλά άλλα που θαύμαζες πώς, διάολο, τ’ αποστηθίζουν, ενώ δεν καταλαβαίνουν τι λένε!

Οι τοπικές και περιφερειακές εκλογές γίνονται στο λυκόφως των τροϊκανών κατοχικών δυνάμεων, ενώ η εκλογή των αρεστών τους στην αυτοδιοίκηση βρίσκονται υπό τη γενική εποπτεία του κ. Ραϊχενμπαχ, εκπροσώπου της κ. Μέρκελ και της βορειοευρωπαϊκής ελίτ.

Το άμεσο ενδιαφέρον των γερμανικών πολυεθνικών εταιρειών συνίσταται στην εκμετάλλευση των πλουτοπαραγωγικών πηγών της χώρας, όπως και την παραγωγή βιομάζας-ενέργειας από την (τσάμπα) διαχείριση – εκμετάλλευση των απορριμμάτων των δήμων και της περιφέρειας (βλέπε Μπόμπολας, Λάτσης κ.α., κόλπο αρκετών δις ευρώ).

Το νερό επιδιώκουν να πάει στους ιδιώτες και οι λογαριασμοί πιο αυξημένοι στους πολίτες! Ενώ όλα αυτά τα χρόνια κατεδάφισαν ό,τι θύμιζε το Αγρίνιο κάποτε, ταυτόχρονα δεν έκαναν τίποτε για να διατηρήσουν την ιστορική και πολιτιστική αξία, που «συμβολοποιούσαν» ορισμένοι χώροι και παλαιά κτήρια, όπως το κτήριο του Ορφέα, η οικία Δημάδη, οι μαρτυρικές καπναποθήκες του «χαμένου ονείρου»! Απαξίωσαν και τελικά πέτυχαν να καταργήσουν τα «ΠΑΠΑΣΤΡΑΤΕΙΑ» έναν αναγνωρισμένο διεθνώς πολιτιστικά και αθλητικά θεσμό του Αγρινίου, χωρίς μάλιστα να προτείνουν κάτι άλλο (πιο «δημοκρατικό» ίσως!) στη θέση τους, όπως έκαναν πολλές πόλεις γύρο μας.

Ποιοι απαξίωσαν τους ντόπιους δημιουργούς του πολιτισμού, της μουσικής και του θεάτρου; Μια πολιτιστική και κοινωνική ανυδρία συναντάς παντού. Η φιλαρμονική έχει μετατραπεί ως ο απόλυτος διασκεδαστής  παντός καιρού. Τζάμπα πράμα!!!

Βρισκόμαστε στις  κρισιμότερες στιγμές στη μεταπολεμική ιστορία της χώρας. Στο αποτέλεσμά των τοπικών και περιφερειακών εκλογών, όπως επίσης και για την Ευρώπη θα αποτυπωθεί το εάν θα τους επιτρέψουμε και με την ψήφο μας να μας «εξευτελίσουν και άλλο και να μας κάνουν «σκλάβους» για 300 ευρώ, μετατρέποντάς μας σε Κινεζοποιημένους της Ευρώπης. Οι δημότες να ξέρουν ότι οι ψευδαισθήσεις τελείωσαν. Η επιβράβευση όλου αυτού του πολιτικού προσωπικού  - πουν έχουν πάνω από όλα το κομματικό-προσωπικό τους συμφέρον -  θα φέρει και νέα δυσβάστακτα χαράτσια, εξαθλίωση των δημοτών, αύξηση της ανεργίας, κλείσιμο μαγαζιών, ενώ το μόνο έργο που θα κάνουν καλά θα είναι να συνεχίζουν να μοιράζουν καθρεφτάκια στους ιθαγενείς στα κοινωνικά παντοπωλεία με περίσσεια υποκρισία και χωρίς φειδώ!   

 Οι δημότες αναλαμβάνουν πλέον και οι ίδιοι τεράστιες προσωπικές ευθύνες για τη συνέχιση ή μη αυτής της εικονικής πραγματικότητας! Δεν πρέπει να «τσιμπήσουν» εύκολα, όσο και αν μεταμφιέζονται ορισμένοι… Ενώ ορισμένοι ας μην κρύβονται πίσω από το ατομικό τους βόλεμα….

Παρά τα άπειρα ψέμματα απ' τη συγκυβέρνηση και τα παπαγαλάκια της, καμιά ανάπτυξη δεν έρχεται, κανένα μαγειρεμένο «πρωτογενές πλεόνασμα» δε βγάζει την κατεστραμμένη οικονομία απ' το χάος και τους εργαζόμενους απ' την εξαθλίωση. Για ν' αποπληρώσουν το χρέος και να κερδίζουν δισεκατομμύρια οι τοκογλύφοι, δε φτάνει η αρπαγή των εισοδημάτων μας, αλλά χρειάζεται και η απαλλοτρίωση κάθε ακίνητης περιουσίας μας. 

Ο Δήμος έγινε τοπικό κράτος. Προχωρά χωρίς πυξίδα και χωρίς να μπορεί να χαράξει ένα σύγχρονο στρατηγικό οδικό χάρτη με αυτόδιοικητικά χαρακτηριστικά και με γνώμονα τις σύγχρονες ανάγκες και προσδοκίες των δημοτών.

Στις δύσκολες μέρες που ζούμε, κάτω από τους επαχθείς όρους των μνημονίων, η κοινωνία βρίσκεται σε τραγική κατάσταση. Τα χωριά μας, η ύπαιθρος συνολικότερα, έχουν αποσαθρωθεί, χωρίς αγροτική και κτηνοτροφική παραγωγή και εισόδημα.

Η Περιφέρεια της Δυτικής Ελλάδας, η οποία αν και παράγει το 7% του ετήσιου ελληνικού πλούτου, είναι μια από τις πιο φτωχές περιφέρειες της Ευρώπης, με τα νέα τζάκια να καμώνονται ότι είναι η πιο χρήσιμοι και σε αυτές τις εκλογές. Με το πανεπιστήμιο, αντί της εδραίωσής του στο νομό, για μια ακόμα φορά να μετοικεί στην Πάτρα! Αλήθεια, ποιοι είναι αυτοί οι ψηφοφόροι που στα γκάλοπ δίνουν αυτά τα υψηλά ποσοστά στον κ. Κατσιφάρα, όταν το κόμμα του (το ΠΑΣΟΚ) δεν έχει ούτε 4% στην περιφέρεια; Δεν αντικατοπτρίζεται εδώ μια διαχείριση τοπικών προσωπικών εξυπηρετήσεων χωρίς σύνορα;  

Η φτώχεια αποτελεί αντιπροσωπευτικό γνώρισμα και οι αριθμοί δείχνουν μια πολύ άσχημη πραγματικότητα. Μέσα σε 4 χρόνια, η ακραία φτώχεια έχει εξαπλασιαστεί. Πάνω από το 40% των συμπολιτών μας πλέον αδυνατούν ν' αγοράσουν βασικά αγαθά, ενώ πολλά νοικοκυριά δεν έχουν ρεύμα.

«Το Αγρίνιο και η ευρύτερη περιοχή βουλιάζουν». Από «πρωτεύουσα» πόλη, που διακήρυτταν ορισμένοι, εξελίχθηκε σε ουραγό των εξελίξεων. Πραγματική «ασχημούλα» του κάμπου!

Από πόλη του καπνού έχουμε μετατραπεί σε «καλλιεργητές» φωτοβολταϊκών και σαλιγκαριών!  Μια καθημερινότητα που διακρίνεται από τον υπέρμετρο ατομικισμό και την ραθυμία των ντόπιων!

Η τελευταία περίοδος σφραγίστηκε από μια δημοτική πλειοψηφία, άνευρη, άνυδρη και κατώτερη των απαιτήσεων των δημοτών και των ουσιαστικών αναγκών του Αγρινίου παρά τις μεγαλοστομίες και τις καλές προθέσεις κάποιων. Υποταγμένη σε μια συγκεκριμένη πολιτική πρακτική των ίδιων ανθρώπων χρόνια τώρα, που κούρασαν για όσα δεν έχουν κάνει, χωρίς να μπορούν πλέον να δώσουν όραμα και ελπίδα στη νέα πραγματικότητα με τις νέες απαιτήσεις στο δημόσιο διάλογο. Οι δημότες των π. Καποδιστριακών δήμων, που αναγκαστικά συνενώθηκαν με το μεγάλο αστικό κέντρο του νομού μας, έχουν αφεθεί στην τύχη τους (για αντικειμενικούς και υποκειμενικούς λόγους), ενώ είναι ένα στοίχημα ιδιαίτερα σήμερα εάν μπορέσουν ποτέ οι περιοχές αυτές να «ενοποιηθούν», πολεοδομικά, πολιτισμικά και κοινωνικά, με την πόλη του Αγρινίου. Η απερχόμενη δημοτική αρχή Αγρινίου διακρίνεται από την ανυπαρξία στρατηγικών  επιλογών και υποταγή στο κομματικό κράτος και στους φίλους της, που έφτασε την περιοχής μας να είναι η τελευταία της Ευρώπης σε ρυθμούς ανάπτυξης!  

Πρώτη περιφέρεια στην ανεργία και ιδιαίτερα στους νέους επιστήμονες. Οι αγρότες της περιοχής μας έχουν ξεκληριστεί. Οι νέοι οδηγούνται στην εγκατάλειψη της ιδιαίτερης πατρίδας τους για αναζήτηση εργασίας σε άλλες πολιτείες.

Η Τριχωνίδα και το ποτάμι της οργής, ο Αχελώος, του μύθου και της ζωής έχουν γίνει χώροι εναπόθεσης σκουπιδιών αντί της ήπιας αξιοποίησής τους για την αλλαγή του αναπτυξιακού μοντέλου. Η Λιμνούπολη από πόλη των «ονείρων μας» κινδυνεύει να γίνει ένας εφιάλτης για όλους. Ο κάμπος της πεδινής και ημιορεινής Τριχωνίδας, των παραλίμνιων χωριών μας βρίσκεται σε μαρασμό από την άνυδρη πολιτική εκείνων που για 36 ολόκληρα χρόνια δεν έκαναν τίποτε για όλους αυτούς, που τώρα θέλουν να σώσουν!

Από τα 3 ΚΠΣ που πέρασαν και τα ΕΣΠΑ, οι αγρότες των Δημοτικών Κοινοτήτων και Τοπικών Συμβουλίων που αποτελούν το νέο διευρυμένο Δήμο Αγρινίου αποκλείστηκαν από τις λεγόμενες επιδοτήσεις. Το κύκλωμα της καλλιέργειας και εμπορίας του καπνού πέρασε στα χέρια των μεγαλοβιομηχάνων, με τη βοήθεια των Αγροτικών Ενώσεων και των κομματικών κρατικοδίαιτων αγροτοσυνδικαλιστών. 

Γιατί η νέα αγροτική παραγωγική και οικονομία απουσιάζει από την ατζέντα των γερασμένων κομματικών γραφειοκρατών της αυτοδιοίκησης; Που είναι τόσα χρόνια τα έργα εξυγίανσης και ανακατασκευής των αρδευτικών έργων για να ανθήσει ο πρωτογενείς τομές που τόσο πολύ ανάγκη έχει μια νέα παραγωγική-αγροτική οικονομία στον τόπο μας;  

Τα φωτοβολταϊκά, που θα.. «φύτευαν» οι αγρότες στα χωράφια τους, εξελίχθηκε σε μια απάτη της κυβερνητικής εξουσίας, αφού όλοι οι μικρομεσαίοι αγρότες κινδυνεύουν να χάσουν τις περιουσίες τους από τον επαχθή δανεισμό τους από τις τράπεζες.

Τα υπερχρεωμένα νοικοκυριά και οι οικονομικά αδύνατοι της περιοχής, μέσα στην ανέχειά τους, αντιμετώπισαν και την αδιαφορία της δημοτικής αρχής στα χαράτσια της ΔΕΗ και ακόμα και τη διακοπή του πόσιμου νερού. Σήμερα υπάρχουν κομμένα νερά σε φτωχά σπίτια από τη ΔΕΥΑ, η οποία βάζει παράνομα και «καπέλο» 80% στην τιμή του νερού.

Στο σημείο αυτό πρέπει να στηλιτεύσουμε και τη ραθυμία των ίδιων των δημοτών και την απουσία τους από τα κινήματα της πόλης που φώναξαν, κινήθηκαν στην κατεύθυνση της μαζικοποίησης της αντίστασης αλλά μάταια… Για τη δήθεν «ανάπλαση» του πάρκου η δημοτική αρχή, αντί να δικαιολογεί τις αλχημείες με τις δήθεν μελέτες της «στρατευμένης» τεχνικής της υπηρεσίας, χώρισε (με τη βοήθεια ορισμένων επιτήδειων) σε βόρειους και νότιους τους δημότες, δηλαδή κάτι που συνέβαινε πριν τον εμφύλιο! Και όλα αυτά με μια ανύπαρκτη αντιπολίτευση στο Δημοτικό Συμβούλιο!

Το τραγικό σε αυτό το διακύβευμα είναι η Αριστερά. Η μεν αξιωματική στερείται «αξιωματικών», η δε έτερη κοινοβουλευτική κλείστηκε στα «χειμερινά» της ανάκτορα, ενώ η ανυπότακτη, παρά τις φιλότιμες προσπάθειές της, «μάταια» ψάχνει για μη υποταγμένους ψηφοφόρους!         

Το μνημόνιο της συγκυβέρνησης (ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΔΗΜΑΡ) και της τρόικας μάς κάνει φτωχότερους σε όλα τα επίπεδα. Θέλουν τους δήμους φοροεισπράκτορες και υπηρέτες των ξένων αγορών. Ο «Καλλικράτης» υψώνει νέα τείχη ταξινόμησης των πολιτών. Το μέλλον μας είναι προδιαγεγραμμένο. Τα σχολεία θα οδηγηθούν σε μαρασμό. Οι δημόσιες υπηρεσίες θα φεύγουν από το Αγρίνιο, για να συγκεντρωθούν στην περιφέρεια. Θέσεις εργασίας χάνονται και οι απολύσεις είναι μια πραγματικότητα, που μόνο όταν είσαι υποταγμένος δεν μπορείς να δεις.

Δεν αρκεί όμως η συντριβή τους. Δεν αρκεί μια απλή εναλλαγή διαχειριστών. Χρειάζεται να υποστηριχτεί ένας άλλος δρόμος, χωρίς μνημόνια, χρέος και  ευρώ. Για να έχουμε δουλειές, δικαιώματα, μισθούς, παιδεία και υγεία, δημοκρατία και λαϊκή κυριαρχία, χρειάζεται ρήξη και σύγκρουση με το κεφάλαιο και «απόδραση» από τη  «φυλακή» της Ε.Ε. Για να ανοίξει ο δρόμος της  κοινωνικής και πολιτικής απελευθέρωσης της εργατικής τάξης και του λαού.

Θα αφήσουμε τους τοποτηρητές, «δικαστικούς κλητήρες» αυτής της αντιλαϊκής πολιτικής, να συνεχίσουν το καταστροφικό τους έργο στον τόπο μας;

Το μέλλον των παιδιών μας θα το εκχωρήσουμε σε αυτούς που ευθύνονται για το τραγικό παρόν που βιώνουμε; Το θέμα δεν είναι μια άλλη αρχή αλλά η μετάβαση προς το νέο κι όχι η ανακύκλωση του παλιού.  Για να αλλάξουμε προς το καλύτερο τον κόσμο όπου ζούμε πρέπει από τώρα να δημιουργήσουμε μέσα στο σώμα της παλιάς κοινωνίας μας τα σπέρματα της καινούργιας, το νέο μέσα στο παλιό.

Η  ανατροπή  της αντιλαϊκής πολιτικής, που υλοποιούν στο Δήμο Αγρινίου και στην Περιφέρεια Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ και κάθε άλλη εκδοχή τους (ενώ παρουσιάζονται ως κάτι το νέο, ξεχνώντας ότι μοιάζουν στο παλιό) είναι η πρόκληση των προσεχών εκλογών!

Ποια πλειοψηφία θα κάνει σχεδιασμό όχι για το σήμερα αλλά σε βάθος χρόνου; Δουλειά στα δίκτυα, τις υποδομές, την διαχείριση απορριμμάτων και αποβλήτων, την παραγωγική αγροτική οικονομία, την εκπαίδευση και την κοινωνική συνοχή.       

Ποια πλειοψηφία θα κάνει ενεργή τη συμμετοχή του πολίτη στη λήψη αποφάσεων; Ενημέρωση, διαβούλευση και δημοψηφίσματα με τη συμμετοχή όλων των δημοτών του διευρυμένου Δήμου Αγρινίου; 

 Ποια πλειοψηφία θα εξασφαλίσει την κοινωνική συνοχή με στόχο την υποστήριξη των ανθρώπων που έχουν δεχθεί ισχυρό χτύπημα από την κρίση, προκειμένου σύντομα να σταθούν ξανά στα πόδια τους;    

Ποια πλειοψηφία θα διασφαλίζει έναν νέο πολιτικό πολιτισμό στα τοπικά πράγματα;

Ποιοι αγωνιούν να δημιουργηθεί ένα δημοτικό  δίχτυ κοινωνικής προστασίας τοπικά και υπερτοπικά για όλους τους συμπολίτες μας, για τους ανέργους-νέους και ιδιαίτερα για τους ξεχασμένους απ’ όλους της εξώπολις;

Ποια δημοτική πλειοψηφία θα σώσει το πάρκο και τους δημόσιους χώρους από τα αδηφάγα ιδιωτικά συμφέροντα;

Μήπως είναι καιρός να δράσουμε όλοι μαζί ενάντια στη μνημονιακή πολιτική της συγκυβέρνησης (ΝΔ, ΠΑΣΟΚ-ελιάς-ποταμιού) και στην τοπική ασχήμια, που μας ευτελίζουν και μας προσβάλουν καθημερινά;

Τώρα είναι καιρός να πούμε το μεγάλο ΟΧΙ, στους προσκυνημένους, που μας έχουν βάλει μαύρο στη ζωή μας. Δεν είναι καιρός για ομφαλοσκοπήσεις και μικρομέγαλους ηγεμονισμούς.

Ως πότε η αριστερά θα χύνει το γάλα την τελευταία στιγμή γιατί διαφωνεί με το χρώμα της καρδάρας; 

Η κοινή συμπόρευση δημοτικών και κοινωνικών κινήσεων, πολιτικών αντιμνημονιακών και πατριωτικών δυνάμεων, καθώς και της πλειοψηφικής Αριστεράς και των ανεξάρτητων δημοτών είναι αναγκαία όσο ποτέ άλλοτε και θα φέρει τη νίκη. Όλα τα υπόλοιπα είναι «άλλα λόγια ν’ αγαπιόμαστε»!

Υ.Γ. Οι εξελίξεις στο Δήμο Αγρινίου θα φέρουν και το αποτύπωμα του καθενός μας!

ΠΗΓΗ: http://kostaskordatos.blogspot.gr