Το ληγμένο ΠΑΣΟΚ και ο νέος συνταγματικός πατριωτισμός

Ο μακαρίτης Φρανσουά Μιτεράν είχε κάνει μια επισήμανση που συνιστά την επιτομή της πολιτικής επικοινωνίας: Η πολιτική είναι η διαχείριση των συμβόλων. 

Ο έτερος μακαρίτης σοσιαλιστής, ο δικός μας Ανδρέας Παπανδρέου αποδείχθηκε διαχρονικά «μανούλα» σε αυτό, αρχής γενομένης από την ημερομηνία που επέλεξε για τη ληξιαρχική πράξη γέννησης του ΠΑΣΟΚ.

Επιλέγοντας την 3η Σεπτέμβρη του 1974 για να κάνει τη διακήρυξη του νέου.......
κόμματός του, συνέδεσε το εγχείρημά του με την επανάσταση της 3ης Σεπτέμβρη του 1843 που είχε ως αποτέλεσμα την παραχώρηση συντάγματος από τον Όθωνα και τη μετάβαση της Ελληνικής πολιτείας από την απόλυτη μοναρχία στη συνταγματική μοναρχία.

Η Ιστορία όμως είναι μεγάλη «τσούλα», όπως έχει αποφανθεί το γνωστό τραγούδι του Θάνου Μικρούτσικου. Η μεγάλη ειρωνεία της Ιστορίας λοιπόν είναι πως το ΠΑΣΟΚ το οποίο γεννήθηκε σαν σήμερα πριν από 39 χρόνια, άμεσα συνδεόμενο με το αίτημα του συνταγματικού εκδημοκρατισμού της χώρας, είναι ο ηθικός και φυσικός αυτουργός της απαξίωσης του Συντάγματος.

Ο Σημίτης και η ΟΝΕ, ο Γιώργος Παπανδρέου και το «Καστελόριζο», ο Βενιζέλος και το PSI μαζί με την «έμπνευση» για το χαράτσι στα ακίνητα, είναι πολιτικοί σταθμοί σε μια διαδρομή που έχει καταστήσει «κουρελόχαρτο» το ελληνικό Σύνταγμα. Δεν υπάρχει θεμελιώδης διάταξη του Συντάγματος που να μην καταστρατηγήθηκε και να μην καταρρακώθηκε, ειδικά τα τρία τελευταία χρόνια, άσχετα με το τι λέει κάθε φορά το Συμβούλιο της Επικρατείας.

Άλλωστε ο Έλληνας πολίτης μέσα από την καθημερινή του εμπειρία έχει κάθε λόγο να θεωρεί τις συνταγματικές εγγυήσεις ως ….ανέκδοτο. Πάρτε για παράδειγμα το Άρθρο 4. «Οι Έλληνες είναι ίσοι ενώπιον του νόμου». Εδώ αρχίζουν τα γέλια, όταν σκεφθεί κανείς την εξασφαλισμένη ατιμωρησία για «ειδικές κατηγορίες». Αλλά τα γέλια γίνονται ακόμη περισσότερα με την επιταγή «οι Έλληνες πολίτες συνεισφέρουν χωρίς διακρίσεις στα δημόσια βάρη, ανάλογα με τις δυνάμεις τους».

Οι σημερινές γιορτές και τα πανηγύρια που κάνει το ΠΑΣΟΚ δεν αφορούν κανέναν. Είναι καλά μόνο για την πολυλογία περί Κεντροαριστεράς, την οποία τροφοδοτούν τα συστημικά media και η διαπλοκή, ευελπιστώντας στη διάσωση του «βενιζελικού» ΠΑΣΟΚ. Αν η λύση στο πολιτικό πρόβλημα της χώρας ήταν ο Μπίστης, ο Μόσιαλος και ο Φλωρίδης, θα ήμασταν ευτυχείς. Το πολιτικό πρόβλημα της χώρας είναι θεμελιακό. Έχει ένα ληγμένο πολιτικό σύστημα κι ένα ληγμένο Σύνταγμα.

Το να γίνεται προσπάθεια να παραμείνει το ΠΑΣΟΚ στα «ράφια» της πολιτικής αγοράς έστω και ως προϊόν «περιορισμένης διατηρησιμότητας» εξυπηρετεί μόνον τη φιλοδοξία του Βενιζέλου να γίνει κάποια μέρα πρωθυπουργός. Κι επειδή αυτό δεν πρόκειται να συμβεί ποτέ με ελεύθερες εκλογές, τα σενάρια που διακινούνται εσχάτως περί της δυνατότητας να προκύψει νέα κυβέρνηση από την παρούσα βουλή, θα είναι η χαριστική βολή που θα δώσει το ΠΑΣΟΚ στη συνταγματική νομιμότητα.

Αν λοιπόν έχει νόημα μια συζήτηση δεν είναι ούτε για το ληγμένο ΠΑΣΟΚ, ούτε για την ομιχλώδη Κεντροαριστερά. Νόημα έχει μόνο η συζήτηση για έναν νέο συνταγματικό πατριωτισμό. Ένα νέο πολιτικό όραμα που δεν θα έχει ως αφετηρία ιδεολογικούς διαχωρισμούς, οι οποίοι δεν σημαίνουν πλέον τίποτα, αλλά θα επικεντρώνεται στους κανόνες, τις αξίες, τους θεσμούς και τους ρόλους στο πλαίσιο ενός λειτουργικού και δημοκρατικού Συντάγματος. Όραμα που θα οριοθετεί τον συνταγματικό πατριωτισμό και ως προς τον εθνικισμό της Χρυσής Αυγής και ως προς τον κοσμοπολιτισμό του νεοφιλελευθερισμού και ως προς τον χαζοχαρούμενο διεθνισμό ορισμένων συνιστωσών του ΣΥΡΙΖΑ.

Αλλά για αυτή την αναγκαιότητα θα έχουμε να πούμε περισσότερα σύντομα.

ΥΓ: Η διαφορετική εκτίμηση για τη βιωσιμότητα του χρέους μεταξύ Στουρνάρα και Σταικούρα, έχει «ουρά». Και μάλιστα μεγάλη. Άλλοι την εκτιμούν σε… 20 νεοδημοκράτες βουλευτές κι άλλοι σε ακόμη περισσότερους.

ΠΗΓΗ