Θ. ΚΑΡΤΕΡΟΥ: Συμβολή στη διαφώτιση αρχάριων ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ

Υπάρχουν ερωτήσεις για το ΣΥΡΙΖΑ που μπαίνουν και ξαναμπαίνουν σ’ αυτή την εκλογική μάχη. Άλλοτε από αρχάριους ψηφοφόρους και άλλοτε από παραδοσιακούς αντιπάλους. Ερωτήσεις μάλιστα εντελώς πρωτοφανείς για την αριστερά. Διότι δεν αναφέρονται όπως επί δεκαετίες στην αγωνιστική της συνέπεια, στην τακτική της στα συνδικάτα και στους δήμους, στην άποψή της για το μαρξισμό-λενινισμό και τον υπαρκτό σοσιαλισμό, ή σε δυσκολότερα θέματα, όπως αν ο Άρης πρέπει να αποκατασταθεί. Αλλά αναφέρονται σε θέματα που μέχρι σήμερα απασχολούσαν μόνο τα λεγόμενα μεγάλα κόμματα, τα οποία κατείχαν ex officio το μαχαίρι και το πεπόνι της κυβερνητικής εξουσίας. Άρα αντικείμενό τους είναι ακριβώς το συγκεκριμένο μαχαίρι και τo συγκεκριμένο πεπόνι.

TOY ΘΑΝΑΣΗ ΚΑΡΤΕΡΟΥ 
Ως συμβολή λοιπόν στο έργο της κομματικής διαφώτισης προς τους αρχάριους ψηφοφόρους παρατίθενται ορισμένες από τις πιο κοινές ερωτήσεις, μαζί φυσικά με μια έγκυρη γνώμη για την αντίστοιχη απάντηση. Διότι στην αριστερά ως γνωστό όλες οι γνώμες πρέπει να λέγονται και να ακούγονται –αρκεί φυσικά να είναι σωστές. 

Έχουμε λοιπόν και λέμε:

1. Μπορεί να γίνει ο Τσίπρας πρωθυπουργός;

Η απάντηση είναι απλή. Μπορεί και θα γίνει, αν τον ψηφίσουν οι Έλληνες. Εδώ έγινε πρωθυπουργός ο Παπανδρέου, δεν μπορεί να γίνει ο Τσίπρας; Αφήστε που ....
έγινε πρωθυπουργός ο Παπαδήμος, χωρίς να τον ψηφίσει κανείς, εκτός από τη Μέρκελ και του φίλους της εκτός και εντός Ελλάδος. 

2. Ναι, αλλά θα γίνει καλός πρωθυπουργός;

Η ερώτηση κρύβει παγίδες. Διότι υπονοεί ότι ο Τσίπρας είναι ακριβώς το αντίθετο από το πρότυπο του πρωθυπουργού που έχουμε όλοι στο μυαλό μας. Κοιτάξτε πόσα δεν κρύβονται πίσω από τις αθώες της λέξεις. Δεν είναι από τζάκι. Δεν σπούδασε στην Αμερική. Δεν έχει καμιά πείρα του κυβερνάν. Δεν φοράει γραβάτα. Δεν υπήρξε φίλος του Βαρδινογιάννη, του Μπόμπολα, ή του Λαμπράκη. Δεν έχει στο γραφείο του καφετιέρα Ζήμενς. Δεν θέλει να τον βλέπει ούτε ζωγραφιστό η Μέρκελ. Δεν έχει ανοιχτή, ούτε καν κλειστή, γραμμή με το ΔΝΤ. Και δυστυχώς δεν μιλάει καλά αγγλικά. 

Ως απάντηση προτείνεται καταιονισμός ερωτήσεων προβληματισμού: Μήπως ο «μικρός» μας κάνει επειδή δεν είναι σαν τους άλλους; Μήπως αφού δεν είδαμε χαΐρι με τα πρότυπα, πρέπει να τα αλλάξουμε; Μήπως με τόσα δεν που έχει, δεν κάνει και τα ίδια με τους άλλους; Μήπως αφού δεν είναι σαν τα μούτρα τους (Αλέκα) δεν ξεχάσει και όσα λέει και υπόσχεται; 

Υπάρχει όμως και ένα στοιχείο υποβοηθητικό: Ένας άνθρωπος που κατάφερε να «κυβερνήσει» τόσα χρόνια το Συν με τις τάσεις του και το ΣΥΡΙΖΑ με τις συνιστώσες του, ασφαλώς έχει τα προσόντα να κυβερνήσει την Ελλάδα. 

3. Έχει στελέχη ο ΣΥΡΙΖΑ για να κυβερνήσει; 

Η απάντηση εδώ είναι μονολεκτική: Ουουουουου. Μπορούμε να αναφέρουμε όμως, αν ο ερωτών είναι επίμονος, και επιπρόσθετα στοιχεία για να τον καθησυχάσουμε. Όπως, ας πούμε, γιατί μπορεί να είναι υπουργός Προστασίας του Πολίτη ο Χρυσοχοΐδης και όχι ο Στρατούλης; Ή υπουργός Εθνικής Άμυνας ο Αβραμόπουλος και όχι η Δούρου; Επίσης πρέπει να γίνει σαφές ότι μόλις ο ΣΥΡΙΖΑ πάρει την πλειοψηφία θα υπάρξει τέτοιο πλήθος εθελοντών έτοιμων να προσφέρουν στην πατρίδα από θέση υπουργού, υφυπουργού, ή έστω συμβούλου, ώστε δεν θα έχει κανείς παρά να τηρεί το διαλέγετε και παίρνετε. 

4. Και είναι σίγουρο ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα τηρήσει τις δεσμεύσεις του αν γίνει κυβέρνηση; 

Ένα ξερό και γεμάτο αυτοπεποίθηση ναι φαίνεται εδώ η αρμόζουσα απάντηση. Επειδή όμως ο κόσμος έχει καεί στο γάλα, καλόν είναι να κρατήσουμε αποστάσεις από τις βεβαιότητες του είδους. Το σίγουρο λοιπόν είναι ότι ο ΣΥΡΙΖΑ εννοεί τις δεσμεύσεις του –είναι στην ιστορία, στους αγώνες, στους διωγμούς, στο DNA της αριστεράς, να μην κοροϊδεύει τον κόσμο. Το σίγουρο επίσης είναι ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα προσπαθήσει ως το τέλος να τηρήσει τις δεσμεύσεις του. Και το σίγουρο τέλος είναι ότι ο ΣΥΡΙΖΑ γνωρίζει ότι αν δεν τηρήσει τις δεσμεύσεις του θα επιστρέψει στο μικρό του ασφαλή κόσμο πιο γρήγορα απ’ ότι βγήκε απ’ αυτόν. Συνεπώς: Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει πολύ περισσότερες προϋποθέσεις να τηρήσει τις δεσμεύσεις του από οποιονδήποτε άλλον. 

Αλλά, ο πόλεμος είναι μακρύς και δύσκολος. Και όπως έγραψε κι ο Καμπανέλης, όποιος στη μάχη πάει για να πεθάνει, στρατιώτη μου τον πόλεμο τον χάνει…

Σαφές;

avgi.gr