Η Ρ.Α.Σ. ΓΙΑ ΤΙΣ ΕΚΛΟΓΕΣ ΑΝΤΙΠΡΟΣΩΠΩΝ ΣΤΗΝ ΟΛΜΕ 5 ΜΑΪΟΥ 2011

Ρ.Α.Σ.

ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΙΚΗ ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗ

«Για Παρέμβαση στο 15^ο Συνέδριο της ΟΛΜΕ»

 Στις εκλογές για το 15^ο Συνέδριο ΟΛΜΕ να μετατρέψουμε την κρίση του συνδικαλισμού σε γεγονός αναστάσιμο

"αλγεινοτέρα ανδρί φρόνημα έχοντι η μετά του μαλακισθήναι κάκωσις"

«Θουκυδίδης»

Στις εκλογές της 5^ης  Μαΐου για την ανάδειξη των αντιπροσώπων της Β’ ΕΛΜΕ στο 15^ο συνέδριο της ΟΛΜΕ παρουσιάζεται για πρώτη φορά, μετά από δεκαετίες ίσως, μια μεγάλη ευκαιρία: να θάψουμε οριστικά το νεκροζώντανο σαρκίο του μεταπολιτευτικού κομματικού συνδικαλισμού και να αναστήσουμε το χαμένο από καιρό συλλογικό μας ήθος.

ΝΑ ΘΑΨΟΥΜΕ ΟΡΙΣΤΙΚΑ ΤΑ ΖΟΜΠΙ ΤΟΥ ΜΕΤΑΠΟΛΙΤΕΥΤΙΚΟΥ ΚΟΜΜΑΤΙΚΟΥ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΜΟΥ

Ο συνδικαλισμός όπως τον γνωρίσαμε τα τελευταία χρόνια είναι προ πολλού κλινικά νεκρός. Οι υποσχέσεις, η μεσολάβηση για κάθε είδους εξυπηρετήσεις ως εργαλείο προσέλκυσης ψήφων, η δίκην εργολάβου σχέση με την πολιτική, όλα δηλαδή αυτά που έτρεφαν ως τώρα ιδιοτελείς στρατηγικές ανέλιξης από τα Δ.Σ. σε διοικητικές θέσεις και συχνά στην τοπική αυτοδιοίκηση ή σε βουλευτικούς θώκους, ούτε πείθουν ούτε μπορούν πλέον να πείσουν αφού τα μεν περιθώρια για ρουσφέτι έχουν στενέψει, η δε αξιοπιστία των κομματικών στελεχών έχει πέσει στο ναδίρ. Ο τύπος του συνδικαλιστή καριέρας, του κομματικού υπαλλήλου που επιβάλλεται με τις «γνωριμίες» και τις δημόσιες σχέσεις «μιλά στο πόπολο σαν το… βολευτή» πρέπει πλέον να απαξιωθεί πλήρως στις συνειδήσεις των συναδέλφων. Η αποκρουστική του φιγούρα ωστόσο εξακολουθεί να περιφέρεται ανάμεσά μας σα ζόμπι και να τρέφεται από τις σάρκες του Δημοσίου. Γι’ αυτό τούτο το πτώμα που σαπίζει πρέπει να οδηγηθεί πάραυτα σε υγειονομική ταφή πριν δηλητηριάσει το υγιές σώμα της μεγάλης κοινότητας του εκπαιδευτικού κόσμου.

Δεν είναι όμως μόνο το ποιον και το ήθος των εκπροσώπων μας που μας πληγώνουν. Είναι η εδώ και χρόνια συμπαιγνία της «ηγεσίας» με τις πιο αντιδραστικές επιλογές του συστήματος που σήμερα αποκαλύπτεται σε όλο της το μεγαλείο. Είναι η χρεοκοπία του μεταπολιτευτικού κομματικού συνδικαλιστικού λόγου. Του δήθεν «αγωνιστικού» και «για το καλόν του κλάδου» βεβαίως, αλλά τελικά για να καλύψει το γεγονός ότι ο βασιλιάς είναι γυμνός: χωρίς πρόταση, χωρίς όραμα και κυρίως χωρίς αγάπη για τον τόπο και τον πολιτισμό μας, για το Δημόσιο Σχολείο και την Παιδεία, για την Εκπαίδευση και τη Γνώση, για το Συνάδελφο, Εκπαιδευτικό Λειτουργό.

Ο «σοσιαλισμός που βολεύει» (τα δικά μας παιδιά) αποτέλεσε το προπέτασμα καπνού για όσους υπηρετούν τη λεηλασία του εθνικού μας πλούτου και υπονομεύουν το δημόσιο σχολείο. Γιατί αν ήταν ο στόχος απλώς να αναρριχηθούν σε ηγετικές και διευθυντικές θέσεις, οι πιο καπάτσοι και καταφερτζήδες, χαλάλι τους που μας την έφεραν! Το πρόβλημα είναι ότι οι θέσεις εξουσίας αποτέλεσαν το αντίτιμο της συναίνεσης και συνεργασίας στην καταστροφή της χώρας! Στην ήττα του κλάδου και της δημόσιας εκπαίδευσης. Μάθαμε έτσι με το δύσκολο τρόπο πως τελικά «εκσυγχρονισμός» και «πρόοδος», «εξορθολογισμός» και «μεταρρύθμιση» σήμαιναν τελικά: αύξηση της κοινωνικής ανισότητας, ξεπούλημα, εξάρτηση και υποτέλεια. Σήμερα λοιπόν έχουμε τη μεγάλη ευκαιρία:

ΝΑ ΦΕΡΟΥΜΕ ΤΗΝ ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΧΑΜΕΝΟΥ ΣΥΛΛΟΓΙΚΟΥ ΜΑΣ ΗΘΟΥΣ

Γιατί αυτό είναι που κατάφεραν όλοι αυτοί τα προηγούμενα χρόνια να διαλύσουν. Τώρα επιχαίρουν για τα χαμηλά ποσοστά στις απεργίες και τη μικρή συμμετοχή στις κινητοποιήσεις. Και η δική μας ιδιώτευση έθρεψε τα βαμπίρ του κομματικού συνδικαλισμού. Τώρα όμως, η καταγγελία της «προδοσίας της ηγεσίας» δεν αρκεί ενώ συχνά αποτελεί το άλλοθι της δικής μας αδράνειας, παθητικότητας και παραίτησης. Γι’ αυτό είναι καιρός να δραστηριοποιηθούμε για να μετατρέψουμε το θάνατο του μεταπολιτευτικού συνδικαλισμού σε γεγονός αναστάσιμο.

Και η ευκαιρία είναι μπροστά μας: σ’ αυτές τις εκλογές να στείλουμε στο 15^ο συνέδριο της ΟΛΜΕ ανθρώπους που βλέπουν τη συμμετοχή στα κοινά ως προϋπόθεση συλλογικής διεκδίκησης, ως γενναιοδωρία, ως κάθοδο στο πλατωνικό σπήλαιο και κάποιες φορές ως σταυρό μαρτυρίου! Και οι άνθρωποι αυτοί υπάρχουν γιατί το δημοκρατικό αγωνιστικό ήθος και πάνω απ’ όλα η έγνοια.......... για το δημόσιο σχολείο και η αγάπη για την πατρίδα ακόμη επιβιώνουν στους καθηγητές και τις καθηγήτριες. Άλλοτε εκδηλώνονται στο δημόσιο λόγο και τις μαζικές διαδικασίες κι άλλοτε ακολουθούν υπόγεια διαδρομή με αθόρυβη, διακριτική αλλά πολύ γόνιμη και ανιδιοτελή προσφορά.

Είναι καιρός λοιπόν, όλες αυτές οι διαδρομές να συναντηθούν, σ’ ένα συνέδριο που θα σηματοδοτήσει τη ρήξη και την ανατροπή, που θα μετατρέψει το συνδικαλιστικό σε ανθρώπινο λόγο, που θα επαναφέρει την αντιπαράθεση από το ιδιοτελές, μερικό και συντεχνιακό, στο συλλογικό, συνολικό και παλλαϊκό. Που θα ξαναθέσει στην ημερήσια διάταξη το δημόσιο σχολείο ως μια μικρή κοινότητα, τη γνώση ως απελευθέρωση, την παιδεία ως υπόθεση εθνική, την ευθύνη μας να αντισταθούμε στην υποτέλεια, την υποταγή, τον εξανδραποδισμό ανθρώπων και συνειδήσεων.

Συναδέλφισσα-Συνάδελφε, για να παραφράσουμε το Λυσία στον «Κατά Ερατοσθένους» λόγο του: έχετε ακούσει, έχετε δει, έχετε υποφέρει, τους έχετε όμως τώρα εσείς στο χέρι: ε, στείλτε τους λοιπόν εκεί που τους πρέπει! Διαφορετικά, αν δηλαδή ανεχτούμε αυτήν την επιζήμια κατάσταση (κάκωσις) έχοντας επιδείξει την ίδια μαλθακότητα και αδράνεια (εάν μαλακισθώμεν αρχαϊστί), και οι συνέπειες θα είναι επώδυνες (αλγεινότεραι) και βέβαια θα είναι όλη η ευθύνη δική μας.

Κάτω το Μνημόνιο, το σύμφωνο για το Ευρώ, η Κυβέρνηση-ΕΕ και το ΔΝΤ.

Το χρέος δεν είναι του λαού, δεν το πληρώνουμε.

Οργάνωση – Αντίσταση – Αγώνας.

Να κάνουμε την οργή μας οργανωμένη δράση.

Υ.Γ. Όχι εσάς τους ευχαριστημένους, εσάς τους δυσαρεστημένους από τα σκληρά, αντιλαϊκά μέτρα της κυβέρνησης ΚΑΛΟΥΜΕ να μας στηρίξετε!

 Αγρίνιο, 1^η  Μάη 2011.

Ρ.Α.Σ.

ΤΙ ΘΑ ΠΡΑΞΕΙ Ο ΑΝΤΙΠΡΟΣΩΠΟΣ ΤΗΣ ΡΑΣ  ΣΤΟ 15^Ο ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΤΗΣ ΟΛΜΕ.

Ψηφίζουμε και Στηρίζουμε την Ενιαία Δημόσια και Δωρεάν Παιδεία και Εκπαίδευση.

·        Δεν δεχόμαστε καμία αρνητική εργασιακή και εκπαιδευτική μεταβολή των εκπαιδευτικών. Θα ζητήσουμε την αναμοριοδότηση των σχολείων σε νέα βάση και προτείνουμε τα σχολεία των σεισμόπληκτων περιοχών της περιοχής μας να υπαχθούν σε ειδικό καθεστώς μορίων.

·        Προτείνουμε τη διεκδίκηση της μονιμοποίησης των ήδη υπηρετούντων αναπληρωτών εκπαιδευτικών (όλων των κλάδων και ειδικοτήτων) και όσων έχουν προϋπηρεσία τουλάχιστο για ένα διδακτικό έτος.

·        Θα προτείνουμε κλαδικό μισθολόγιο καθηγητή Δ.Ε. με αύξηση του εισαγωγικού μισθού στα 1.400 Ευρώ, σε αντίθεση με το νέο φτωχολόγιο της κυβέρνησης και όσων το υποστηρίζουν, το οποίο θα καταψηφίσουμε.

·        Θα αντισταθούμε στην προσπάθεια της ΠΑΣΚ να γίνουν θέση της ΟΛΜΕ οι προτάσεις Διαμαντοπούλου, (Σχολικά κέντρα, Μάνατζερ, αξιολόγηση, πιστοποιήσεις, περιφερειοποίηση των σχολείων, δια βίου κατάρτιση, ωράριο, νέο καθεστώς μεταθέσεων και μοριοδότησης των συναδέλφων  κ.α.).

·        Θα πούμε ΟΧΙ στις καταργήσεις και στις συγχωνεύσεις σχολείων. ΟΧΙ στα γκέτο των 35+ μαθητών στην τάξη. Θα ζητήσουμε να μην ισχύσει η Υ.Α. για τις καταργήσεις των Γ/σίων Καμαρούλας, Παλαιομάνινας, Μαλαισιάδας, Σαρδηνίων και Λυκειακών τάξεων Φυτειών.

·        Θα προτείνουμε στους συνέδρους ψήφισμα ενάντια στην περεταίρω συρρίκνωση και υποβάθμιση  της ΤΕΕ μέσου του δήθεν… Τεχνολογικού Λυκείου και την υπαγωγή της στην περιφέρεια. Θα πούμε όχι στα κέντρα δια βίου μάθησης.

ΝΑΙ στο 4^ο έτος ειδίκευσης μέσα στο δημόσιο δίκτυο της ΤΕΕ.

·        Θα στηρίξουμε τη συνέχεια των ΣΕΚ αλλά με αλλαγή της σημερινής τους δομής και λειτουργίας ως οργανική εκπαιδευτική μονάδα της Δ.Ε.

·        Θα καταθέσουμε ψήφισμα για την επικαιροποίηση της θέσης της ΟΛΜΕ ότι δηλαδή όλοι οι κλάδοι και οι ειδικότητες έχουν ρόλο και λόγο στην εκπαίδευση καθώς και 1^η ανάθεση στην ειδικότητά τους (σύμφωνα με το διοριστήριό τους), για να έχουν δικαίωμα διορισμού, μεταθέσεων και  υπηρεσιακών μεταβολών.

·        Στηρίζουμε την επαναφορά των δομών εσωσχολικής εκπαιδευτικής στήριξης στους μαθητές (ΠΔΣ). Να πληρωθούν ΤΩΡΑ οι μόνιμοι συνάδελφοι που εργάστηκαν στην ΠΔΣ και είναι 2-3 χρόνια απλήρωτοι. Άμεση διεκδίκηση κεντρικά μέσω ΟΛΜΕ και χωρίς ατομικές αγωγές.

·        Στηρίζουμε την συνέχεια των ΤΑΔ-ΕΤΑΔ, με αλλαγή της σημερινής τους δομής και μέχρι ο Αθλητισμός, ο Πολιτισμός και οι Τέχνες να γίνουν κομμάτι όλων των σχολείων.   

·        Πλήρης σύνταξη στα 30 χρόνια υπηρεσίας, χωρίς όριο ηλικίας και χωρίς να καταργούνται οι δυνατότητες πρόωρης συνταξιοδότησης στις ειδικές κατηγορίες.

·        Στηρίζουμε κάθε μορφή κινητοποιήσεων για της άμεση καταβολή της σύνταξης και του εφάπαξ στους συναδέλφους που αποχωρούν.                                              Από τη ΡΑΣ