Να μην τους αφήσουμε με όχημα το φόβο να ποδοπατησουν τις ζωές μας

Αγαπητοί και αγαπητές

1. Σε ότι αφορά τον ιό του κορωναϊού, κάνουμε με νηφαλιότητα και ψυχραιμία τα δέοντα, έχοντας υποχρέωση για αυτό, απέναντι στον εαυτό μας, τους αγαπημένους μας, αλλά και όλους όσους/ες ζούμε, εργαζόμαστε, κινούμαστε μαζί...

2. Οχυρωνόμαστε συλλογικά  απέναντι στον ακόμη πιο επικίνδυνο ιό του φόβου, του πανικού και της παραπληροφόρησης. Όποιος/α νομίζει ότι αυτό είναι μικρότερης σημασίας, κάνει μεγάλο λάθος κατά τη γνώμη μου. Μέσα σε όλα τα μέσα ατομικής προφύλαξης ή/και καραντίνας όπου είναι αναγκαίο, αναζητούμε και βρίσκουμε τρόπους συλλογικής συζήτησης, αναζήτησης και δράσης

3. Ετοιμαζόμαστε επομένως για τον εξαιρετικά επιθετικό ιό της εργοδοτικής και κρατικής  αυθαιρεσίας, καθώς  στο όνομα του κορωναϊού, θα επιχειρήσουν μια συντριπτική ανατροπή εργασιακών, κοινωνικών και δημοκρατικών δικαιωμάτων. Συζητάμε, αποφασίζουμε, θέτουμε αιτήματα, απεργούμε, διαδηλώνουμε

4. Δεν έχω την επιστημονική δυνατότητα να πω κάτι περισσότερο με ασφάλεια πάνω στο ζήτημα του κορωναϊού, το αφήνω σε φίλους που την έχουν. Επισημαίνω όμως και επιμένω αφόρητα, ότι πρέπει  να αντισταθούμε στο κλίμα του πανικού που έχει πάντα τη δική του καταστροφική δυναμική, διότι παράλληλα είμαι ΑΠΟΛΥΤΑ ΒΕΒΑΙΟΣ ότι έχουμε ένα διαλυμένο μετα-μνημονιακό κράτος, ένα σύστημα υγείας βομβαρδισμένο σαν το Χαλέπι, που το κρατούν ζωντανό με το ζόρι γιατροί και νοσοκόμες,  μια εντελώς ανίκανη, αδίστακτη, αλλά και πανικόβλητη κυβέρνηση, πράγμα  που καθόλου δεν αποκλείει την πιθανότητα να μετατρέψουν την ελληνική κοινωνία σε μια Μόρια χωρίς τέλος.

5. Αν υπάρχουν λοιπόν δυνάμεις που μπορούν να το αποτρέψουν αυτό, αυτές βρίσκονται σε εκείνες τις αστείρευτες κοινωνικές και πολιτικές δυνάμεις, αριστερές, αγωνιστικές και μαχόμενες, που θα κληθούν, υπερβαίνοντας μια παθητική στάση απλής "τήρησης κανόνων προφύλαξης" ή μετάδοσης ενός ασυλλόγιστου πανικού που μόνο ζημιά κάνει, να σταθούν στο ύψος των περιστάσεων, να τις συνειδητοποιήσουν. Να  ορθώσουν εκείνο το αναγκαίο μέτωπο  μάχης στο όνομα της ελληνικής κοινωνίας και της αξιοβίωτης ζωής της. Αν το αφήσουμε αυτό στις κρατικές οδηγίες, στην κυβέρνηση ΝΔ, στο στρατό και τον ΣΕΒ,  θα πάει σαν το ...Χρηματιστήριο. 

6.Δε γνωρίζουμε πόσους ανθρώπους θα θρηνήσουμε, ξεχωριστούς και αγαπημένους  οπωσδήποτε για τους συγγενείς, φίλους, συναδέλφους τους. Θα εξαρτηθεί από την πολιτεία και την ανταπόκρισή της στο βαθμό που ένα μέτωπο αγώνα θα το επιβάλλει, όσο και από την  ατομική μας στάση. Τολμώ να πω ότι παρότι με ανησυχεί, ο αριθμός θανάτων που θα υπάρξουν, με ανησυχούν πολύ περισσότερο οι λεγόμενες "παράπλευρες απώλειες", που θα προκληθούν από ότι παραπάνω σύντομα περιέγραψα. 

7. Με ανησυχεί επίσης η σιωπή της πλειοψηφίας των επιστημόνων και η αδράνεια των οργανώσεων του εργατικού κινήματος και της αριστεράς.

8.Δεν είναι  καθόλου νωρίς, να αναρωτηθούμε από σήμερα, το πως θα είναι ο κόσμος και τι θέση θα έχουν οι εργαζόμενοι την επόμενη μέρα, μετά το κύμα του κορωναϊού. Περίκλειστες τσαλαπατημένες ατομικότητες χωρίς δικαιώματα και έμπλεες φόβου και ανορθολογισμού ή περισσότερο σοφοί να δράσουμε αποφασιστικά και συλλογικά για μια αξιοβίωτη ζωή, έξω από το καταστροφικό μοντέλο ζωής και στίβαξης των ανθρώπων στο οποίο μας έχει καταδικάσει η εμπορευματοποίηση των πάντων στον καθολικό καπιταλισμό της εποχής μας; 

9. Όταν και ο πολύς και ακρονεοφιλελεύθερος Μακρόν δηλώνει στο διάγγελμά του "Θα πρέπει αύριο να αναρωτηθούμε για τις αδυναμίες της Δημοκρατίας μας! Θα πρέπει να μιλήσουμε για το σύστημα μέσα στο οποίο έχουμε βυθιστεί εδώ και χρόνια. Υπάρχουν αγαθά και υπηρεσίες που πρέπει να τοποθετηθούν ΕΚΤΟΣ των αγορών“, εμείς πρέπει να πούμε και κυρίως να κάνουμε πολύ περισσότερα

10. Ο χρόνος δε κάνει χατήρια και συμφωνίες και επομένως, οφείλουμε να συζητήσουμε, να οργανωθούμε, να δράσουμε και όχι να περιμένουμε "να περάσει η μπόρα". Η μπόρα του ιού (από τεχνική άποψη και με απώλειες, θα περάσει), αλλά τα συντρίμμια μπορεί να είναι μεγαλύτερο πρόβλημα.

Από το fb του Παναγιώτη Μαυροειδή