Α.Ε.Κ.: Β’ ΕΛΜΕ ΑΙΤΩΛ/ΝΙΑΣ = Μία αφύλαχτη διάβαση!

ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ ΚΑΘΗΓΗΤΩΝ
ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟ ΔΙΚΤΥΟ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΩΝ

Τους ύπατους εγώ ανέδειξα στις συνελεύσεις

κι αυτοί κληρονομήσανε τα δικαιώματα

Φόρεσαν πορφυρούν ατίθασον ένδυμα,

Σανδάλια μεταξωτά ή πανοπλία

εξακοντίζουν τα βέλη τους εναντίον μου-

η θέλησή μου που καταπατήθηκε 

τόσους αιώνες.

Μ. Κατσαρός, κατά σαδδουκαίων.

Β’ ΕΛΜΕ ΑΙΤΩΛ/ΝΙΑΣ = Μία αφύλαχτη διάβαση

(Με αφορμή τις εκλογές στις 29 Νοεμβρίου 2017)

Η ανασυγκρότηση του εργατικού και λαϊκού κινήματος αποτελεί προϋπόθεση για την σωτηρία του λαού. Σήμερα, για να είναι χρήσιμο το σωματείο πρέπει να συγκρουστεί αποφασιστικά με τις κυρίαρχες πολιτικές, να ενώνει τους εργαζόμενους ξεπερνώντας τόσο μικροπαραταξιακές λογικές και κομματικές περιχαρακώσεις, όσο και τις κυβερνητικές προσπάθειες διαίρεσης του κόσμου της δουλειάς.

Καθημερινά οι καθηγητές και τα σχολεία βιώνουν το μνημονιακό βάλτο, την πολιτική των περικοπών, το Νέο Λύκειο, το Πιστοποιητικό Παιδαγωγικής επάρκειας (καθηγητικές σχολές), κλείσιμο ειδικοτήτων και τομέων, ολιγομελή τμήματα, ηλεκτρονικές εγγραφές σε ΕΠΑΛ, ωράριο - ελαστικοποίηση σχέσεων εργασίας- μηδενικοί διορισμοί, κατάργηση εκπαιδευτικών δομών- ΟΟΣΑ - ΙΕΠ - αποτιμήσεις αξιολόγηση-κατάρτιση  κ.λ.π.

Δεν υπάρχει «Δημόσιο Σχολείο» έτσι γενικά. Υπάρχει μια επίθεση που λέει

Γυμνάσιο = Εκπαίδευση της αμάθειας με σεμινάρια, θεματικές κλπ, Λύκειο = παροχή φροντιστηριακών υπηρεσιών 

Τεχνική Επαγγελματική Επαγγελματική = επιστροφή στην εποχή του κάλφα με μαθητείες, καταρτίσεις και τα λοιπά «αγαθοεργά» επιδόματα φτώχειας. 

Οι συνάδελφοι για μια ακόμη φορά καλούνται να επιλέξουν την Τετάρτη 29 Νοέμβρη το νέο Δ.Σ. της Β΄ ΕΛΜΕ Αιτωλ/νίας για την επόμενη συνδικαλιστική χρονιά σε μια κρίσιμη πολιτική, οικονομική και κοινωνική συγκυρία, χωρίς φως στο τούνελ. Η ελληνική κοινωνία, που κάποτε φαινόταν να αλλάζει… που τελικά δεν έχει αλλάξει κι όμως πρέπει να συνεχίσει να πιστεύει σε κάτι γιατί αλλιώς έχει πεθάνει… Σε αυτό το κοινωνικό γίγνεσθαι οφείλουν να αποφασίσουν για την εκπροσώπησή τους τοπικά και για το πώς θα «περισωθούν» τα όποια κεκτημένα μας έχουν απομείνει. Να αποφασίσει ο καθένα συνάδελφος και η κάθε μια συναδέλφισσα για το μέλλον τους ως εκπαιδευτικοί – εργαζόμενοι στο δημόσιο σχολείο που καθημερινά «γκρεμίζεται». 

Η Ελπίδα στην ΕΝΟΤΗΤΑ και τους Αγώνες

Η πιο χαμένη ψήφος στις εκλογές τις 29 Νοέμβρη για το ΔΣ της Β’ ΕΛΜΕ Αιτωλ/νίας είναι αυτή που θα διαχειριστεί η κάθε συνδικαλιστική ή κομματική ηγεσία, στο όνομα των εργαζομένων, για να συνδιαλλαγεί με το σύστημα. Αυτός ο συνδικαλισμός των πελατειακών σχέσεων, του ρουσφετιού και της διαμεσολάβησης με την κυβέρνηση μέσα από τη χειραγώγηση και την αλλοτρίωση των εργαζομένων δεν αφορά μόνο τις κυβερνητικές παρατάξεις. Αλλά και εκείνες τις παρατάξεις που στο όνομα της Αριστεράς και του ρεαλισμού αναφέρονται στα πιο συντηρητικά αντανακλαστικά των εργαζομένων που με τη σειρά τους διαπαιδαγωγούνται με μια επαναστατική- δήθεν – ρητορική και με ασκήσεις … επαναστατικής γυμναστικής και όχι με την ιδέα το ενιαίου και παρατεταμένου αγώνα και της σύγκρουσης με την κυρίαρχη πολιτική. 

Με αυτή την έννοια η ψήφος στις δυνάμεις της αντίστασης και της ελπίδας έχει νόημα.

Η ψήφος στην (ΑΕΚ) Αγωνιστική Ενότητα Καθηγητών δεν είναι επένδυση στα κομματικά παζάρια και στη διαιώνιση του συνδικαλισμού της υποταγής, αλλά ελπίδα για έναν συνδικαλισμό που χειραφετεί και συμβάλλει στην ανασυγκρότηση του εκπαιδευτικού κινήματος και την ΑΛΛΑΓΗ του αρνητικού συσχετισμού στην Β’ ΕΛΜΕ.

«Ένα πλοίο είναι πιο ασφαλές στο λιμάνι,
Όμως τα πλοία δεν φτιάχτηκαν γι’ αυτό.
Γιατί με όλη την ανθρώπινή μας λάμψη,
Δημιουργήσαμε το πλοίο των ονείρων μας.

Έχει σα στόχο την κατάκτηση της άγνωστης ακτής,
Την αναγνώριση, την αναζήτηση, το κατόρθωμα, την εξερεύνηση.

Ένα πλοίο είναι φτιαγμένο, για να πετά και να πετά,
Για να υποτάξει τον ορίζοντα, να κατακτήσει τον ουρανό.

Κι οι λίγοι από εμάς που δεν φοβούνται,
Να αντιμετωπίσουν την επικίνδυνη ταχύτητα της δίνης.

Είμαστε οι πλουσιότεροι άνθρωποι που θα ονειρευτούν,
Και που θα πολεμήσουν μια θάλασσα ή ένα ρεύμα.

Και τα πλοία στα λιμάνια που ξοδεύονται άσκοπα,
Σαπίζουνε σιγά - σιγά και καταστρέφονται.

Ποτέ δε σπαταλήθηκε τόσο πολύ μια μέρα,
Όσο μία μέρα στο λιμάνι,

Όσο εκείνοι που μένουν πίσω».

Gael Attal

(από τη Νέα Βορειοαμερικανική λογοτεχνία)

Υ.Γ. Θα ακολουθήσει αναλυτική προεκλογική ανακοίνωση της ΑΕΚ με τον απολογισμό της συνδικαλιστικής χρονιάς με κάθε λεπτομέρεια για να γνωρίζουν οι συνάδελφοι και τη στάση της κάθε παράταξης στο απερχόμενο Δ.Σ.

Αγρίνιο 22-11-2017

Από την Α.Ε.Κ.