«Η τιμή, τιμή δεν έχει και χαρά στον που την έχει» - Μιά απάντηση του Λευτέρη Τηλιγάδα στον Π. Μοσχολιό

Διαβάζοντας προχθές την ανακοίνωση του κ. Μοσχολιού, για την νέα μελέτη του Πάρκου, συνειδητοποιήσαμε, την δεινή θέση στην οποία...
βρίσκεται, ως επικεφαλής της μείζονος αντιπολίτευσης του Δήμου Αγρινίου.

του Λευτέρη Τηλιγάδα | | red line

Βρίσκεται σε δεινή θέση, γιατί κάθε φορά που τοποθετείται δημόσια, οφείλει, αν θέλει να είναι σοβαρός να καταθέτει έναν αντιπολιτευτικό λόγο εμπεριστατωμένο και αξιόπιστο. Δυστυχώς όμως, και για τον ίδιο και για την παράταξή του, οι αντιπολιτευτικές κορώνες που διατυπώνει στο περιορισμένης έκτασης δελτίο τύπου που εξέδωσε για την μελέτη του Πάρκου, η οποία παρουσιάσθηκε την προηγούμενη εβδομάδα (Μπορείτε να το δείτε ΕΔΩ), ούτε σοβαρές είναι, ούτε αξιόπιστες.

Η πολιτεία του κ. Μοσχολιού, κρίθηκε βέβαια από την τοπική κοινωνία, και ο ίδιος όπως και η παράταξή του, έχει «εισπράξει» την πολιτική «ανταμοιβή» των πολιτικών του επιλογών. Θα ήταν λοιπόν άδικο σήμερα, σε αυτή τη «έκπτωτη» θέση στην οποία βρίσκεται, να αντιμετωπίζεται με αυστηρότητα. Όταν όμως επιλέγει να εκφράσει, τον όποιο αντιπολιτευτικό του λόγο, με υπονοούμενα, «διαβολές» και παντελή απώλεια του μέτρου, καταθέτοντας μάλιστα αστήρικτα επιχειρήματα προσωπικών ερμηνειών, που επιδιώκουν να καταστήσουν ανυπόληπτα και καιροσκοπικά τα κινήματα των δημοτών (μικρά ή μεγάλα δεν έχει καμία σημασία) που εναντιώθηκαν στις πολιτικές του, τότε ο καθένας που συμμετείχε σ’ αυτά, έχει υποχρέωση να μην σιωπήσει, αφού, όπως είναι γνωστό σε όλους, «ο σιωπών δοκεί συναινείν».

Ο κ. Μοσχολιός, επιμένει να καταγγέλλει ως «παράνομη και φωτογραφική» την «ανάθεση» της πρόσφατης διαχειριστικής μελέτης του πάρκου στα λόγια μόνο, αλλά δεν κάνει τίποτα, για να αποδείξει τις καταγγελίες του.

Ως γνωστόν, το Ανυπότακτο Αγρίνιο, τα μέλη του οποίου συμμετείχαν στη «Ανοιχτή Συνέλευση για την αναζωογόνηση και προστασία του δημοτικού Πάρκου Αγρινίου», κατέθεσε αίτημα στο Δημοτικό Συμβούλιο τον περασμένο Νοέμβριο (Μπορείτε να το δείτε ΕΔΩ), έτσι ώστε να συζητηθεί το «παράνομο» της μελέτης στο Δημοτικό Συμβούλιο. Όμως οι δημοτικοί σύμβουλοι της παράταξης του κ. Παπαναστασίου καταψήφισαν το αίτημα, με αποτέλεσμα αυτό να μην συζητηθεί ποτέ.

Όπως μπορείτε να δείτε στην τελευταία παράγραφο του παραπάνω αιτήματος, το σύνολο των δημοτικών παρατάξεων της αντιπολίτευσης κλήθηκε να καταθέσει «αμέσως αίτημα, όπως αυτό περιγράφεται στο άρθρο 67 παρ. 2 του Ν. 3852/2010, έτσι ώστε το θέμα να συζητηθεί».

Για να υλοποιηθεί κάτι τέτοιο, έπρεπε ο κ. Μοσχολιός και οι δημοτικοί του σύμβουλοι να προσυπογράψουν. Αντί όμως ο πρώην Δήμαρχος να επιλέξει την θεσμική πίεση προς την Δημοτική αρχή, προτίμησε να «το πάει πιο χαλαρά» και να «σφυρίξει κλέφτικα», ίσως, γιατί ανάμεσα στην σοβαρή αντιπολίτευση και την ρητορική φλυαρία της καταγγελίας, να θεώρησε ότι το δεύτερο «πουλάει πολιτικά καλύτερα».

Αυτό κάνει και με το συγκεκριμένο δελτίο τύπου. Συνεχίζει με ανυπόστατα υπονοούμενα και μισόλογα να καταγγέλλει φαινόμενα διαπλοκής ανάμεσα στην σημερινή δημοτική αρχή και σε όσους αντιστάθηκαν στις συγκεκριμένες πολιτικές επιλογές του, φτάνοντας μάλιστα στα ακρότατα όρια του πολιτικού παραλογισμού, να κατηγορεί τους πολιτικούς του αντιπάλους γιατί υποστήριξαν και εκμεταλλεύτηκαν τα πολιτικά του λάθη. Αυτό όντως χρήζει πολιτικής ψυχανάλυσης.

Εάν ο κ. Μοσχολιός επιθυμούσε να είναι σοβαρός, έπρεπε, πρώτα απέναντι στους ψηφοφόρους του κατά δεύτερον απέναντι στο σύνολο των δημοτών αυτού του Δήμου, να πει τα πράγματα με το «όνομά» τους, δημοσιοποιώντας τις αποδείξεις που διαθέτει, για όσα περί διαπλοκής υποστηρίζει. Εάν δεν το κάνει, δεν φλυαρεί μόνο. Είναι ολοφάνερο, ότι επιχειρεί να αντιμετωπίσει την αντιπολιτευτική του αμηχανία, καταφεύγοντας στην μοναδική μέθοδο, που γνωρίζει πολύ καλά και που δεν είναι άλλη από το να «βάζει λάσπη στον ανεμιστήρα». Μόνο που η μέθοδος αυτή είναι αποτελεσματική, όταν αυτός που την χρησιμοποιεί, έχει στα χέρια του την εξουσία. Πότε, άραγε θα κατανοήσει, πως στην θέση την οποία βρίσκεται, ούτε «λάσπη» μπορεί να φτιάξει, ούτε «ανεμιστήρα» διαθέτει; Αγνοεί άραγε, ότι όσοι παλιότερα ανακάτευαν τη «λάσπη» και γύριζαν τη «φτερωτή» για τα δικά του πολιτικά συμφέροντα, τώρα που αδυνατεί να τους καταβάλει τα «ημερομίσθια», ψάχνουν αλλού για «μεροκάματα»;

Αυτά με τα «ηθικά». Ας δούμε όμως και τα «νόμιμα», που τόσο πολύ υπερασπίζεται.

Ο κ Μοσχολιός, είναι ο τελευταίος θεσμικός άνδρας αυτής της πόλης, που δικαιούται να μιλάει για νομιμότητα, όχι μόνο λόγω της σωρείας των μη σύννομων πράξεων που κατέγραψε ο ελεγκτής δημόσιας διοίκησης κατά την διαδικασία λήψης και υλοποίησης της μελέτης που ο ίδιος πρότεινε και υλοποίησε (Μπορείτε να δείτε ΕΔΩ τις σελίδες 55, 56 και 57 του πορίσματός του), αλλά και για άλλα πολλά, τα οποία δεν έχουν τελεσιδικήσει ακόμα, και στα οποία δεν θα αναφερθούμε περισσότερο, γιατί σεβόμαστε το τεκμήριο της αθωότητάς του.

Δεν είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε, αν τα 180 δέντρα περίπου που θα κοπούν είναι άρρωστα ή υγιή. Προς το παρόν εμπιστευόμαστε αυτό που ένας επιστήμονας του κύρους του κ. Ζάγκα μας διαβεβαίωσε.

Ως κοινωνία αναμένουμε εναγωνίως τις τεκμηριωμένες ενστάσεις, αφού η διαβούλευση (Δείτε ΕΔΩ) μέχρι και την τελική έγκριση της μελέτης από το δημοτικό συμβούλιο το επιτρέπει.

Αυτό που γνωρίζουμε όμως, είναι ότι για πρώτη φορά θα παρθεί μια απόφαση, όχι απλά και μόνο με καταμετρημένα τα δέντρα του πάρκου, αλλά και με βάση ένα σημαντικό και επιστημονικό εργαλείο για την ουσιαστική διαχείριση του υψηλού πρασίνου, όπως το Μητρώο των δένδρων, στο οποίο καταγράφονται όλα τα απαραίτητα στοιχεία κάθε δένδρου ξεχωριστά.

Ιδού λοιπόν πεδίον δόξης λαμπρό και για τον κ. Μοσχολιό και για όλους όσους ενδιαφέρονται να ασχοληθούν με το ζήτημα, έτσι ώστε, όλοι μαζί και από κοινού, να προστατέψουμε αυτά τα δέντρα που δεν πρέπει να κοπούν.

Για κάθε δένδρο όμως που τελικά θα κοπεί, υπόλογη θα είναι η πολύχρονη και διαχρονική αδιαφορία μιας δημοτικής παράταξης, μιας τοπικής πολιτικής οικογένειας, της οποίας ο κ. Μοσχολιός ήταν ο τελευταίος δήμαρχος και η οποία, απολαμβάνοντας την πολιτική στήριξη του ΠΑΣΟΚ, κυβέρνησε αυτόν τον Δήμο από τα τέλη της δεκαετίας του 80 μέχρι σήμερα.

Ας μην συγκρίνει αριθμούς λοιπόν, ο κ. Μοσχολιός.

Τα 64 δέντρα, την κοπή των οποίων προέβλεπε η δική του μελέτη, ούτε ο κ. Μοσχολιός, ούτε κανένας άλλος μπορεί με γνώση να υποστηρίξει, ότι ήταν λίγα ή πολλά, υγιή ή άρρωστα.

Όπως αναφέρει ο ελεγκτής δημόσιας διοίκησης: «Από την εξέταση των παρατιθέμενων στοιχείων προκύπτει ότι η Διεύθυνση Τεχνικών Υπηρεσιών του Δήμου προχώρησε στην έγκριση της μελέτης του έργου του θέματος με την Α.Π. 42/2012/20-02-2012 απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου Αγρινίου ΧΩΡΙΣ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΩΣ ΝΑ ΕΧΕΙ ΟΛΟΚΛΗΡΩΘΕΙ Ο ΕΛΕΓΧΟΣ ΚΑΙ Η ΕΓΚΡΙΣΗ ΤΗΣ ΜΕΛΕΤΗΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΔΑΣΑΡΧΗ ΑΓΡΙΝΙΟΥ ΚΑΙ ΤΗΝ ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ ΔΑΣΩΝ ΑΙΤΩΛΟΑΚΑΡΝΑΝΙΑΣ» (παράγραφος 6 της σελίδας 55 της έκθεσής του).

Αλήθεια, αφού ούτε καν το Δασαρχείο δεν είχε αποφανθεί γι΄αυτά, ούτε κάποιος άλλος ειδικός, μήπως μπορεί να μας πει ο κ. Μοσχολιός,με ποια κριτήρια και με ποια επιστημοσύνη η υφιστάμενή του ΤΕΧΝΙΚΗ ΥΠΗΡΕΣΙΑ, και όχι η ΥΠΗΡΕΣΙΑ ΠΡΑΣΙΝΟΥ, αποφάσισε την κοπή τους;

Δημοσιογραφικά, όταν διαβάσαμε για την χρήση του υδατοπερατού σκυροδέματος, αναζητήσαμε πληροφορίες γι’ αυτό το υλικό στο διαδίκτυο.

Όπως διαβάσαμε στο pdf που δημοσιεύουμε ΕΔΩ, με την χρήση του συγκεκριμένου υλικού, το νερό απορροφάται άμεσα (δείτε ΕΔΩ) και το σκυρόδεμα μαζί με την υπόβαση των αδρανών συμπεριφέρονται ως μέσα απορρόφησης, όταν η βροχή είναι πολύ δυνατή, βοηθώντας στη μείωση της συγκέντρωσης μολυσματικών στοιχείων στο νερό. Επίσης, παρά την επίστρωση, το υπέδαφος εξακολουθεί να «αναπνέει» και να διατηρεί μία κανονική υγρασία, αφού το συσσωρευμένο νερό επιστρέφει σ’ αυτό με φυσικό τρόπο.

Δεν ξέρουμε τη επιστημονική άποψη του κ. Μοσχολιού για το συγκεκριμένο υλικό και σαφώς περιμένουμε τα φώτα του στο Δημοτικό Συμβούλιο ή κατά την διαβούλευση. Να σημειώσουμε επίσης, ότι είναι τοποθετημένο στους κεντρικούς διαδρόμους του πάρκου, έτσι ώστε, όπως αναφέρει η μελέτη, να απορροφά τους κραδασμούς των μεγάλων οχημάτων (Πυροσβεστικά οχήματα κ.α.), που η συντήρηση και η προστασία του Πάρκου απαιτεί, να κινούνται εντός του.

Καθόλου δεν ενοχληθήκαμε με τη λύση της χωμάτινης επίστρωσης των διαδρόμων του Πάρκου, η οποία επιλέχθηκε για να λύσει τη διέλευση των καλωδίων του ηλεκτροφωτισμού και να συγκρατεί τα χώματα και τα νερά, ώστε αυτά να μην καταλήγουν στην οδό Παπαστράτου και την οδό Καζαντζάκη. Σε αντιδιαστολή μάλιστα με την προηγούμενη μελέτη και πρόταση, έχουμε πεισθεί, ότι είναι ασυγκρίτως πιο φιλική προς το δασικό περιβάλλον του Πάρκου. Μοναδικό μας κριτήριο η απλή λογική, που μπορεί να διαθέτει ο μέσος άνθρωπος.

Να θυμίσουμε στο σημείο αυτό ότι η υλοποίηση της μελέτης των τεχνικών υπηρεσιών του κ. Μοσχολιού, έσκαψε μέσα στο χώρο του υψηλού πρασίνου αυλάκια και «πηγάδια», δίπλα και πάνω στο ριζικό σύστημα των δέντρων, για να περάσει αγωγούς ομβρίων και καλωδιώσεις φωτισμού, θέτοντας σε άμεσο κίνδυνο την ευρωστία των δέντρων και την στατικότητά τους, όπως μπορείτε να δείτε ΕΔΩ. Από αυτή την καταστροφή γλύτωσε το Πάρκο και όχι από την αλλοίωση του περιβάλλοντος, όπως ισχυρίζεται ο κ. Μοσχολιός.

Τελικά, όποια τιμή και αν έχει η οικολογία, ως σαθρό υπονοούμενο στον αμήχανο πολιτικό λόγο, υπάρχει και η αλήθεια που γνωρίζουν οι πολίτες. Αλλά, μιας και έγινε λόγος για την τιμή, ίσως κάποιοι θα πρέπει να ξαναθυμηθούν τη λαϊκή παροιμία, «η τιμή, τιμή δεν έχει και χαρά στον που την έχει», μήπως επιτέλους αποκτήσει την έννοια του μέτρου η πολιτική τους αθυροστομία.