Κυκλοφόρησε από τις Εκδόσεις Κύφαντα το βιβλίο του συμπατριώτη μας Μάκη Τσέλιου (γεννήθηκε στο Παναιτώλιο) "Στους ουρανούς του Μίκη"

"Στους ουρανούς του Μίκη" 

Ο Θεοδωράκης ούτε στιγμή δεν έχασε την ψυχή του, ούτε στιγμή δεν την άφησε να δειλιάσει, να λυγίσει. Θυμηθείτε όταν διευθύνει τα μεγάλα του έργα, πώς στο πρόσωπο του απλώνεται μια γαλήνη, μια πρωτόγνωρη αρχαϊκή κι
αγέρωχη περηφάνια, θυμηθείτε πώς ολόκληρος γίνεται μια ψυχή. 

Στους ουρανούς του Μίκη, ο Μάκης Τσέλιος, αποτυπώνει τις σκέψεις και τα συναισθήματα που γεννιούνται σε έναν υποψιασμένο ακροατή της μουσικής του Μίκη Θεοδωράκη, αλλά και την ευρύτερη σχέση του συνθέτη με κάθε τι ελληνικό. Ο συγγραφέας μας μιλάει για ορισμένα από τα...
μεγάλα έργα του Μίκη, καθώς και για το πώς ο Θεοδωράκης επηρεάστηκε από τους δασκάλους του, αλληλοεπίδρασε με τους συγχρόνους του και ενέπνευσε τους νεότερους. Ο Θεοδωράκης δεν είναι μόνο τα γνωστά παυσίλυπα τραγούδια του, είναι και το υπόλοιπο μουσικό έργο του, είναι οι αγώνες του, είναι η ελληνικότητα του. 

Ο Μάκης Τσέλιος 

στους Ουρανούς του Μίκη 

Σ’ αυτόν τον μάταιο κόσμο όλα μου τα πλούτη είναι οι φίλοι μου. Και δεν εννοώ φίλους πλούσιους στην τσέπη αλλά στην καρδιά, την ψυχή, το πνεύμα, το χάρισμα, το ήθος, την ομορφιά, που σύμφωνα με τον αξεπέραστο Ντοστογιέφσκι θα σώσει τον κόσμο. Μπορεί να ξεγελάστηκα με κάποιους, μπορεί ν’ απογοήτευσα άλλους εγώ, μα ποτέ δεν έπαψα να πιστεύω ότι η φιλία είναι κάτι το ιερό. Στην 62χρονη πορεία μου στη ζωή, σταθμός υπήρξε πριν τριάντα περίπου χρόνια η γνωριμία μου με τον Μάκη Τσέλιο. Να ‘ναι καλά ο Λευτέρης Παπαδόπουλος, το φωτεινό μου αστέρι, στο τραγούδι και στη ζωή. Τα καλά λόγια του Λευτέρη για τον Μάκη, κατάλαβα, ότι ήταν περιττά, όταν τον αντίκρισα στο γραφείο του, στην παντοδύναμη τότε «PLOTIN TRAVEL», την κορυφαία επιχείρηση, εισερχομένου τουρισμού της χώρας μας. Είδα τα μάτια του και κατάλαβα το βλέμμα του Μάκη Τσέλιου, είναι βιβλίο ανοιχτό και όποιος Ξέρει «γράμματα», μπορεί να διαβάσει τα πάντα. Όταν γνώρισα και τον πατέρα του, τον θρυλικό «Νταραβέρη» ένιωσα βαθιά, ότι αυτή, η φαμελιά, είναι από Ζορμπά το σόι. Κάνω, ενσυνείδητα, το κατανοώ, μεγάλη εισαγωγή, μαγεμένος κυριολεκτικά απ’ το καινούριο βιβλίο, το καινούριο μεγαλόπνοο έργο του Μάκη, που κυκλοφορεί, απ’ τις εκδόσεις «Κύφαντα» με τίτλο «στους ουρανούς του Μίκη», για να τονίσω γι’ άλλη μια φορά πόσο χαρισματικός συγγραφέας και ποιητής είναι. Μ’ αυτό το βιβλίο, ολοκληρώνει, μια σπάνια και ξεχωριστή τριλογία, αφιερωμένη, σε τρεις μεγάλες μορφές του Ελληνικού τραγουδιού. Τρεις άνθρωποι που όμως σημειώνει ο εκδότης, η τύχη θέλησε, να συναντηθούν, πολλές φορές οι δρόμοι τους και το τραγούδι μας να ζήσει μεγάλες στιγμές. Έτσι, μετά το συναρπαστικό, εξαίσιο και λυρικό πεζογράφημα, «Στις γειτονιές του Στέλιου», τον αριστουργηματικό τόμο δοκιμίων, «Τα μαγικά τραγούδια του Λευτέρη», έρχεται, να σφραγίσει την τριλογία του, με το υψιπετές, απαράμιλλο και πολυεπίπεδο «Στους ουρανούς του Μίκη», που σε απογειώνει κι’ είσαι, έτοιμος, ν’ αρχίσεις τα χειροκροτήματα. 

Στέλλιος Καζαντζίδης, Λευτέρης Παπαδόπουλος, Μίκης Θεοδωράκης. Τρεις κορυφαίες μορφές, του Ελληνικού τραγουδιού, που ο καθένας στον τομέα του προσέφερε, ανυπολόγιστα δώρα, στον πολιτισμό μας. Ο Μάκης Τσέλιος, γνωρίσει, όσο ελάχιστοι, το Ελληνικό τραγούδι, Έτσι με απίστευτη μαεστρία, περνάει απ’ τις γειτονιές του Στέλιου, τις γειτονιές των ταπεινών, τις μαγικές και αλησμόνητες, στα μοναδικά, αγαπημένα και διαχρονικά τραγούδια του Λευτέρη, για ν’ ανέλθει τελικά στους ουρανούς, όπου ο αρχαγγελικός μας παγκοσμίως συνθέτης, συνομιλεί με τα’ άστρα. 

Έχω γράψει ιδιαίτερα, στο βιβλίο μου, «Ένας αλήτης άγγελος», πως ένα, απ’ τα μεγαλύτερα απωθημένα μου, είναι τα δεκάδες έργα του Μάκη, αυτού του σπουδαίου και γεννημένου γραφιά, που καθεύδουν. Κι ίσως κάποιοι, με θεωρήσουν υπερβολικό, όταν τον αποκαλώ «Πρίγκιπα της Αιτωλικής γης» κι έναν σύγχρονο «Ρωμανό μελωδό» που υμνεί την ζωή και τον έρωτα. Αν μπορούσατε όμως, να διαβάσετε, τα βιβλία του, που περιμένουν υπομονετικά στην άκρη, είμαι σίγουρος, πως θα με «αθωώσετε». 

Στους «ουρανούς του Μίκη» μένεις έκπληκτος απ’ τον πρωτόγνωρο ποιητικό λυρισμό, την απέραντη γνώση, την θωπευτική, ταξιδιάρικη και μυθική τρυφερότητα αλλά παράλληλα και την ευλογημένη ουτοπία και την μνημειώδη, παγκόσμια περιπλάνηση. Θέλω να κλείσω μ’ αφορμή τους «ουρανούς του Μίκη», που το χαρούμενο κελάηδημα του θριάμβου καλείται να καταβάλει το «ανιαρό αλφάβητο του θρήνου» και να βασιλεύουν πάντα «τα πολύπλαγκτα μύρα της αυλής» και «τα γιασεμάκια των ανθισμένων κήπων» με μια εξομολόγηση. Νιώθω ντροπή και ενοχές κάποιες φορές, που ενώ εγώ ευτύχησα, νε με τραγουδήσουν, τραγουδιστές και τραγουδίστριες, της αποκαλούμενης Εθνικής Ελλάδας, τα υπέροχα τραγούδια του Μάκη, μένουν δεκαετίες στο συρτάρι του. Γιατί ο Τσέλιος γράφει τα πάντα. Είναι, και το λέω, με βαθιά επίγνωση, ακατάσχετος, χειμαρρώδης, συγκλονιστικός. Όταν κρατήσετε, στα χέρια σας, τους ονειρεμένους, «ουρανούς του Μάκη», αυτό θα το καταλάβετε απολύτως. 

Λευτέρης Χαψιάδης, 

στιχουργός - συγγραφέας