«Αν σχηματιζόταν μια πυραμίδα από τις κρέπες που φαγώθηκαν, τότε αυτή θα ξεπερνούσε δυο φορές εκείνη της Βαβυλώνας...». Ετσι, παρουσίαζε ο ρωσικός Τύπος τότε τη «Μάσλενιτσα». Για να μην μιλήσει κανείς για τους....
ποταμούς οινοπνεύματος.
Την Μάσλενιτσα (Απόκρια), την γιόρταζε στη Ρωσία κάθε οικογένεια. Από τις πιο φτωχές, οι οποίες μάζευαν χρήματα σε όλη τη διάρκεια του έτους για αυτή τη γιορτή της άνοιξης και της γονιμότητας, μέχρι την αυτοκρατορική οικογένεια, που διοργάνωνε και μετείχε σε χιονοδρομίες, χορούς και άλλες ψυχαγωγικές εκδηλώσεις της υψηλής κοινωνίας.
Παρ’ ότι οι εορτασμοί στα χωριά και στις πόλεις είχαν πολλές διαφορές μεταξύ τους, διέθεταν ένα κοινό. Την «τελετουργική», υπέρμετρη κατανάλωση φαγητού και ποτού. Εκατό χρόνια πριν η εφημερίδα Moskovskie Vedomosti είχε δημοσιεύσει ένα χιουμοριστικό δοκίμιο για το πώς κυλά η αποκριάτικη εβδομάδα στη Μόσχα.
Αναδρομή στο παρελθόν
Μεγάλη Μάσλενιτσα, ημέρα πρώτη... Εδώ κι εκεί ψήνουν μπλινί (ρωσικές κρέπες). Λένε πώς δεν είναι και τόσο πετυχημένα, αλλά «κυνηγοί» γι’ αυτά βρίσκονται αρκετοί. Άλλωστε, συνδυάζονται πολύ καλά με αυτά τα αλκοολούχα λικέρ από μούρα. Το αποτέλεσμα είναι αρκετά ικανοποιητικό, ειδικά μάλιστα εφόσον αφήνει ικανοποιημένους και τους «δεξιούς», και τους «ακροαριστερούς».
Ημέρα δεύτερη. Η κατάσταση αρχίζει και σοβαρεύει. Τα μπλινί φτιάχνονται πλέον τόσο από συνηθισμένο αλεύρι, όσο και από μαυροσίταρο, είτε από έναν συνδυασμό τους. Τυλίγονται σε αυτά και κόκκινο και μαύρο χαβιάρι. Όλο και περισσότερα αλκοολούχα αρχίζουν να εμφανίζονται, στους δρόμους μπορεί κανείς να συναντήσει κόσμο με θολό βλέμμα, αλλά τέλος πάντων, όλοι προς το παρόν βαδίζουν με σταθερό, φυσιολογικό βήμα.
Ημέρα τρίτη και τέταρτη. Μπλινί αρχίζουν να εμφανίζονται παντού, φουσκώνοντας τα στομάχια όλο και περισσότερων. Τεράστια αρχίζει και γίνεται η ζήτηση των απαραίτητων «φαρμάκων», δηλαδή του κονιάκ, του κρασιού μαδέρα, και άλλων πολλών ειδών αλκοολούχων ποτών. Οι εθνικιστές πίνουν ουίσκι και σκούρα μπίρα αγγλικού τύπου πόρτερ. Σε μια επαρχιακή κοινωνία τα ήπιαν με τη συνοδεία των μπλινί όλα τα μέλη της τοπικής διοίκησης, με τον πρόεδρο να δίνει το γενικό πρόσταγμα. Ο Φ.Ρόντιτσεφ (σ.σ. πολιτικός και βουλευτής) και ο αμαξηλάτης ενός αξιωματούχου έβαλαν ένα στοίχημα: Ποιος θα φάει περισσότερα μπλινί και θα πιει την περισσότερη βότκα; Νίκησε ο Ρόντιτσεφ. Δεν ήταν λίγες οι σημαντικές προσωπικότητες που έχασαν όλα τα έσοδα, τα οποία είχαν αποκομίσει εδώ και αρκετό διάστημα από την επαγγελματική τους ενασχόληση.
Η όλη κατάσταση με την κατανάλωση των μπλινί έφτασε στο απροχώρητο, με αποτέλεσμα σε ορισμένα μέρη οι μεθυσμένοι να ψάχνουν γιατριά πλέον όχι στα οινοπωλεία και στα άλλα παντοπωλεία, αλλά υιοθετώντας άλλα φάρμακα, όπως σταγόνες μέντας και σόδα.
Φαΐ και ποτό μέχρι … «θανάτου»
Ημέρα πέμπτη και έκτη. Το πράγμα κατάντησε παρωδία, σε σημείο που πολλοί να υποστηρίζουν ότι τα μπλινί που καταναλώθηκαν θα μπορούσαν να σχηματίσουν, αν τοποθετούνταν το ένα πάνω στο άλλο, δυο πυραμίδες της Βαβυλώνας. Πάρα πολλοί άνθρωποι είναι στον κόσμο τους από το πολύ φαγητό και ποτό, και μόνο οι σοφότεροι προβαίνουν σε προφητικές προβλέψεις, ότι λόγω αυτής της κατάχρησης μελλοντικά μπορεί να υπάρξει πείνα γενικά. Τα αλκοολούχα καταναλώνονται διαρκώς, τα εστιατόρια που ψήνουν μπλινί θυμίζουν τα φουγάρα των τρένων την ώρα της αναχώρησης. Στους δρόμους η κατάσταση δεν είναι καλύτερη, βλέπεις «νεκρούς» απ’ το πιόμα, καθώς και πολλούς άλλους, οι οποίοι ίσα που μπορούν να πάρουν τα πόδια τους. Στα σπίτια, οι συγκεντρώσεις με φουλ ποσότητες μπλινί και αλκοόλ, κάνουν ορισμένους να βγάζουν παράξενους λόγους, λόγω της περίστασης. Οι ομιλητές όμως μπερδεύουν ονόματα, γεγονότα, και γενικά είναι δύσκολο να βγάλει κανείς λογικό νόημα.
Ημέρα έβδομη (ευτυχώς!), τελευταία... Σβήνουν οι φλόγες, πετούν τα άνθη... τα άνθη των συμποσίων με τα μπλινί... Το όργιο αυτό αντικαθίσταται από τη δίαιτα. Σε πολλούς γεννάται το μίσος για όλο αυτό το φαγοπότι. Όπως αναφέρει το πρωτόκολλο ενός μορφωμένου δημόσιου επόπτη, στο εστιατόριο «Γιάγκοντκα» ένας προοδευτικός έμπορος, σχολιάζοντας αυτή την πανρωσική λαιμαργία και κηρύττοντας τον σκληρό ασκητισμό, έσπαγε στο πάτωμα τα μπουκάλια και πετούσε το χαβιάρι.
Η Μάσλενιτσα ολοκληρώνεται με αναστεναγμούς στενοχώριας και προσευχές μετάνοιας: Δώστε λίγο λάχανο... και χυμό αγγουριού!
Τι γνωρίζετε για τις ρωσικές παραδόσεις; στη σελίδα μας στο Facebook!
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου
Παρακαλούμε για τα σχόλια, να χρησιμοποιείτε Ελληνική γραμματοσειρά και σε ευπρεπές επίπεδο, χωρίς να θίγεται η τιμή και η υπόληψη κανενός πολίτη.
(«Δεν δημοσιεύονται σχόλια χυδαία και υβριστικά, καθώς και ανώνυμες καταγγελίες και χαρακτηρισμοί κατά προσώπων που δεν τεκμηριώνονται.”)
Σχόλια άσχετα με το θέμα της εκάστοτε ανάρτησης ΔΕΝ ΘΑ ΔΗΜΟΣΙΕΥΟΝΤΑΙ.
Όλα τα σχόλια θα εμφανίζονται μετά την έγκρισή τους αφού διαπιστωθεί ότι δεν εμπίπτουν σε κάποια από τα πιθανά αδικήματα περί τύπου.
Να σημειωθεί ότι απόψεις που εκφράζονται σε άρθρα και κείμενα της συγγραφικής ομάδας δεν εκφράζουν απαραίτητα την άποψη των υπευθύνων του ιστολογίου. Όπως επίσης και τα σχόλια των αναγνωστών, τα οποία αντιπροσωπεύουν τους ίδιους...