Η ΛΑΪΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΤΟ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ ΤΩΝ ΕΚΛΟΓΩΝ

Του Χρήστου Πατούχα, Δημοτικού Συμβούλου του Δήμου Πατρέων, επικεφαλής της Ανυπότακτης Πολιτείας

Πάτρα 22 Σεπτέμβρη 2015

Έχουμε τον χρόνο των αναλυτικών εκτιμήσεων για το εκλογικό αποτέλεσμα. Έχουμε επίσης τον χρόνο να σχεδιάσουμε την από εδώ και πέρα πορεία, συνεκτιμώντας τα λάθη που έγιναν, τις πολιτικές κυρίως, αλλά και τις οργανωτικές αδυναμίες που παρατηρήθηκαν.

Δεν έχουμε ωστόσο, καθόλου χρόνο, να εφυσηχάσουμε, να σκύψουμε το κεφάλι, να απογοητευτούμε, να παραιτηθούμε από τον αγώνα μπροστά στην καταιγίδα που έρχεται.

Θέλω να απευθυνθώ, στην νεολαία της Ανυπότακτης Πολιτείας, που έδωσε αυτόν τον εκλογικό αγώνα, με αυταπάρνηση και συνέπεια, με πολιτική και οργανωτική πληρότητα, πολλές φορές με αυτοθυσία, οδηγώντας στην πόλη μας, την Λαϊκή Ενότητα, στην καλύτερη δυνατή εκλογική επίδοση. Ιδιαίτερα για αυτούς, θα πω ότι, δεν χωράνε απογοητεύσεις, η εμπειρία και αυτής της εκλογικής μάχης, πρέπει να τους χαλυβδώσει, να τους διευρύνει τον πολιτικό ορίζοντα, να κατανοήσουν όσους για διάφορους λόγους δεν ήταν μαζί μας, να τους οπλίσει με αντοχή για το μέλλον. Αν μαζί αγναντέψαμε την Ανατολή, οι ίδιοι θα είναι αυτοί, που θα δουν τον ορίζοντα να αχνοφέγγει.

Το πολιτικό περιβάλλον των εκλογών

Οδηγηθήκαμε στις εκλογές, με τον λαό βαρύτατα ηττημένο. Η Κυβέρνηση Τσίπρα, μονοσήμαντα προσανατολισμένη, στην πάση θυσία παραμονή στην ΕΕ και την Ευρωζώνη, οδήγησε τα πράγματα συνειδητά, στο να πιστέψει ο λαός, ότι όλοι οι άλλοι δρόμοι είναι κλειστοί. Να το πούμε αλλιώς: Αφού ούτε η Αριστερά δεν μπορεί να αποκρούσει τα μνημόνια, τότε δεν μας μένει άλλος δρόμος. Ας συμβιβαστούμε με το λιγότερο κακό. Δηλαδή να διαχειριστεί τα μνημόνια «το λιγότερο κακό, το περισσότερο νέο, ό άφθαρτος νέος Πρωθυπουργός», αντί για το παλιό, το διεφθαρμένο, το ιστορικά χρεοκοπημένο.

Μα το Δημοψήφισμα; Το Δημοψήφισμα ήταν η αγωνιστική αναλαμπή! Η κούρσα στο τέλος του μαραθωνίου. Η μετατροπή του ΟΧΙ σε ΝΑΙ, μέσα σε δύο ώρες, οδήγησε στην συντριβή του λαϊκού φρονήματος. Πολλοί ισχυρίζονται, και αποτέλεσε αυτό και κεντρική θέση της Λαϊκής Ενότητας, ότι το ΟΧΙ του Δημοψηφίσματος, δεν ηττήθηκε. Και όμως. Η βαθύτατη περιφρόνηση των κυβερνητικών στελεχών και του Πρωθυπουργού, σε αυτήν την τεράστιας σημασίας λαϊκή ετυμηγορία, οδήγησε με μεγαλύτερη ταχύτητα, στην παραίτηση, στον συμβιβασμό του λαού, στην ανασύνταξη του οικονομικού και πολιτικού κατεστημένου, στις νέες απειλές, στους νέους εκβιασμούς. Ντόπιοι και ξένοι δυνάστες, βεβαιώθηκαν, ότι κανένα κίνδυνο δεν διατρέχουν πλέον τα συμφέροντα τους, από καινούρια Κυβέρνηση της «Αριστεράς». Όταν έχεις κάνει τον μέγιστο συμβιβασμό, τους υπόλοιπους τους κάνεις «νεράκι».

Η Λαϊκή Ενότητα. Η συγκρότηση, οι αδυναμίες της.

1. Άρχισε να συγκροτείται μετά τις ψηφοφορίες στην Βουλή και το ΟΧΙ των Βουλευτών της. Και μάλιστα με τον γνωστό πολύ θολό τρόπο του «καταψηφίζουμε τα μνημόνια, αλλά στηρίζουμε την Κυβέρνηση». Η ασάφεια αυτή, χρέωσε την ηγεσία της Λ.Ε., με αναποφασιστικότητα, κατηγορήθηκε, άδικα, για ωφελιμισμό, μπέρδεψε όλους τους πιθανούς πολιτικούς της συμμάχους ως προς τις προθέσεις της.

2. Δεδομένου και του ελάχιστου χρονικού διαστήματος, αλλά και προγραμματικών ασαφειών και ελλείψεων, δεν κατόρθωσε να πείσει την αναγκαία κοινωνική βάση ψηφοφόρων.

Το πρόγραμμα εξόδου από την ΟΝΕ, δεν κατατέθηκε γραπτά, σημάδι αυτό της πρότερης έλλειψης προετοιμασίας, δεν απαντήθηκαν πειστικά, οι κατηγορίες για τον «επερχόμενο όλεθρο», αναδείχθηκε από τους αντιπάλους μας, το θέμα του νομίσματος σε μέγα ιδεολογικό θέμα. Η προσέγγιση του θέματος από τον σ. Κώστα Λαπαβίτσα στις δύο κεντρικές εκλογικές ομιλίες του, ήταν απόλυτα σαφής, δείγμα ότι μπορούσαμε να την έχουμε καταθέσει περισσότερο επεξεργασμένη και γραπτή.

Η ατολμία να τεθεί στην ημερήσια διάταξη το θέμα της εξόδου από την Ε.Ε., εμπόδισε μια ομαλότερη συμμαχική προσέγγιση με άλλες δυνάμεις.

3. Παρατηρήθηκαν φαινόμενα έντονου ηγεμονισμού και στενότητας, ιδιαίτερα από τον κεντρικό ηγετικό πυρήνα. Η εκτίμηση μου είναι, ότι αυτή υπήρξε η αιτία του ναυαγίου και με την ΑΝΤΑΡΣΥΑ και με τον Αλέκο Αλαβάνο. Προφανώς και δεκάδων ανένταχτων αγωνιστών της Αριστεράς. Η εμμονή, οι εν ενεργεία Βουλευτές να τεθούν επικεφαλής των ψηφοδελτίων, οδήγησε όλους τους υπόλοιπους σε δεύτερο ρόλο και στην χαμηλή ποιότητα των ψηφοδελτίων σε αρκετές εκλογικές περιοχές της χώρας. Το κυριότερο; Δημιούργησαν καχυποψία σε πλήθος ανένταχτων, για την αξιοπιστία και την αποτελεσματικότητα του νέου εγχειρήματος.

Πως θα μπορούσαν να έχουν γίνει τα πράγματα;

Οι προερχόμενοι από τον ΣΥΡΙΖΑ σύντροφοι, ιδιαίτερα οι του Αριστερού Ρεύματος, για χρόνια μέσα στα παιχνίδια τακτικισμών, στην ουσία αρνήθηκαν να δουν έγκαιρα που πήγαινε ο ΣΥΡΙΖΑ. Και ήταν τόσο προφανής η δεξιά σοσιαλδημοκρατική του μετάλλαξη από το 2012 ακόμα. Μετά τις εκλογές του Ιανουαρίου του 15, υπήρξαν τρεις κορυφαίες ευκαιρίες σοβαρής διαφοροποίησης τους.

 Η πρώτη ήταν η εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας. Ο Τσίπρας τον επέλεξε και τον ψήφισαν.

 Η δεύτερη, πολύ σοβαρότερη αυτή, ήταν η συμφωνία της 20^ης Φλεβάρη. Δεν θυμάμαι, αν ήρθε ποτέ για ψηφοφορία, αλλά την ανέχτηκαν, δεν την κατήγγειλαν.

 Η τρίτη, ήταν οι διαρκείς πληρωμές των δόσεων και μάλιστα η αφαίρεση όλων των ταμειακών διαθεσίμων από ασφαλιστικά Ταμεία και Δήμους.

Θα μπορούσε κανείς να προσθέσει την υπονόμευση του ΟΧΙ, από σημαντική μερίδα ηγετικών στελεχών. Δεν τους αποκάλυψαν, δεν τους κατήγγειλαν.

Εν τέλει, δεν φρόντισαν έγκαιρα να δώσουν αυτοτελές πολιτικό στίγμα, να μην αιφνιδιαστούν και να μην αιφνιδιάσουν ούτε τον λαό, ούτε τους πολιτικούς συμμάχους.

 Αυτές οι καθυστερήσεις, αυτές οι παλινωδίες και ανεπάρκειες, καθόρισαν κατά κύριο λόγο την φυσιογνωμία της Λαϊκής Ενότητας. Και μετά, ο χρόνος έγινε αμείλικτος εχθρός.

Το εκλογικό αποτέλεσμα, αποτελεί ήττα. Ήττα για τον λαό, ήττα για την Λαϊκή Ενότητα, ήττα για την Αριστερά στο σύνολο της.

 Ο πολιτικός διάλογος, η ειλικρίνεια και η τόλμη, η συντροφικότητα και η παραίτηση από τα κεκτημένα, κυρίως οι μεγάλες ανάγκες των ημερών που έρχονται, πρέπει να μας οδηγήσουν στα συμπεράσματα της ανάταξης και της νέας πορείας.