Δεν μπορεί να υπάρξει αυθεντική αντιμνημονιακή δύναμη αν δεν είναι ταυτόχρονα πατριωτική

Το ευρωψηφοδέλτιο του ΣΥΡΙΖΑ ή η επιτομή του εθνομηδενισμού

Του Γιώργου Καραμπελιά

Το σκανδαλώδες «κόψιμο» της Σαμπιχά Σουλεϊμάν (φωτο) από τα ευρωψηφοδέλτια του Σύριζα δεν αποτελεί παρά την τελική πινελιά στην ολοκλήρωση ενός ψηφοδελτίου, το οποίο σηματοδοτεί και μία ρεβάνς –ή αποκάλυψη;– των απροκάλυπτα εθνομηδενιστικών κύκλων στο εσωτερικό του κόμματος.

Διότι το ευρωψηφοδέλτιο του ΣΥΡΙΖΑ ήταν ήδη σκανδαλώδες –και απολύτως.....μονομερές ως προς την κύρια κατεύθυνσή του, τόσο ως άνοιγμα… 

προς το εκσυγχρονιστικό ΠΑ.ΣΟ.Κ. όσο και ιδιαίτερα βεβαρυμμένο σε μια απολύτως εθνομηδενιστική κατεύθυνση. Οι παρουσίες ανθρώπων όπως ο Δημήτρης Χριστόπουλος, διαβόητο μέλος του ΚΕΜΟ (Κέντρου Ερεύνης Μειονοτικών Ομάδων) και απροκάλυπτου υποστηρικτή των Σκοπίων και των νατοϊκών επεμβάσεων στη Γιουγκοσλαβία˙ η παρουσία της πασίγνωστης ανανικής Σίας Αναγνωστοπούλου· η υποψηφιότητα του Σημιτογιωργακικού Στέλιου Κούλογλου, θα ήταν ήδη αρκετές, με το ειδικό βάρος τους και την κατεύθυνση την οποία σηματοδοτούν, για να σφραγίσουν αυτό το ψηφοδέλτιο. Όμως δεν έμειναν μόνον εκεί οι φωστήρες της πλειοψηφίας του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά ενέταξαν στο ψηφοδέλτιο και το αγαπημένο παιδί του ΓΑΠ, Κρίτωνα Αρσένη, που, όπως δηλώνει στο βιογραφικό του, υπήρξε «ο μόνος μη Τούρκος εργαζόμενος στο υπουργείο Οικονομικών της Τουρκίας» (σημειωτέον αυτή η επαγγελματική του δραστηριότητα δεν περιλαμβάνεται στο σημερινό του βιογραφικό το οποίο έχει αλλοιώσει) και ο Αντώνης Κανάκης, υπαρχηγός της Λούκας Κατσέλη, σημιτικός και υποψήφιος ευρωβουλευτής του ΠΑΣΟΚ, το 2004. Αυτοί ήρθαν να προστεθούν σε πολλούς άλλους γνωστούς και μη εξαιρετέους «αντιεθνικιστές», όπως ο Γιάννης Μηλιός, ο Δημήτρης Παπαδημούλης, και άλλοι ών ουκ έστιν αριθμός.

Η προσπάθεια μιας φαινομενικής εξισορρόπησης αυτής της κυρίαρχης επιλογής, με την παρουσία και κάποιων διαφορετικών φωνών, όπως του Νίκου Ξυδάκη, της Πέπης Ρηγοπούλου ή της Σοφίας Σακοράφα, αποτελούσε τη στάχτη στα μάτια των αφελών. Ωστόσο, το έσχατο επιχείρημα όλων εκείνων των φίλων μας, που είτε συμμετέχουν, είτε ερωτοτροπούν με τον ΣΥΡΙΖΑ, ήταν η παρουσία –όντως εμβληματική– της Σαμπιχά Σουλεϊμάν, μιας Ρομά μουσουλμάνας που αντιστρατευόταν την πολιτική ενσωμάτωσης της μουσουλμανικής μειονότητας της Θράκης στην Τουρκία, διακηρύσσοντας πως είναι Ελληνίδα και όχι Τουρκάλα μουσουλμάνα. Αυτή η υποψηφιότητα αποτελούσε την πέτρα του σκανδάλου για όλους τους υποταγμένους στην τουρκική πολιτική και τους κήνσορες του αντιεθνικισμού. Γι’ αυτό και έκαναν ό,τι μπορούσαν για να την εκδιώξουν από το ψηφοδέλτιο. Και το πέτυχαν. Διότι, όπως δήλωσε ο Δημήτρης Χριστόπουλος, που φαίνεται πως είναι αυτός που καθορίζει την πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ και όχι ο Τσίπρας, αυτός δεν μπορούσε να είναι συνυποψήφιος με μια υποψήφια που αρνείται ότι «η μειονότητα είναι ένα ενιαίο συμπαγές τούρκικο πράμα», και «δούλεψε» για να διωχθεί! Εξάλλου, προχθές μόλις, ο Κούλογλου επιτέθηκε στον φίλο του Σταύρο Θεοδωράκη, γιατί δεν υπερασπίστηκε όπως όφειλε τον Νίκο Δήμου, υποχωρώντας στον «λαϊκισμό», σε μια χώρα που ο Κούλογλου χαρακτήρισε σαν το «Ιράν της Ευρώπης»!

Έτσι, ολοκληρώθηκε μια πορεία αποκάλυψης του βαθειά ριζωμένου, στην ηγετική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ, εθνομηδενισμού, που δεν μπορεί να θεραπευτεί με την συχνή επανάληψη της λέξης «πατρίδα» από τον Τσίπρα. Εξάλλου, και ένας γνωστός προδότης –που κυβέρνησε, για κακή μας τύχη, και τη χώρα – μιλούσε συχνά-πυκνά για την «πατρίδα». Χρειάζεται ρήξη με τα κυκλώματα του εκσυγχρονισμού και του εθνομηδενισμού, τα οποία ευθύνονται σε μεγάλο βαθμό για την σημερινή κατάντια της χώρας και τα οποία αποδεικνύεται ότι είναι κυρίαρχα σε αυτό το κόμμα, γι’ αυτό και το εμποδίζουν να μεταβληθεί σε ηγεμονική πολιτική δύναμη.

Διότι, στην Ελλάδα της κρίσης, της πείνας των μνημονίων και του τσαλαπατήματος της αξιοπρέπειάς μας, από Δύση και Ανατολή, δεν μπορεί να υπάρξει αυθεντική αντιμνημονιακή δύναμη αν δεν είναι ταυτόχρονα πατριωτική. Και ακριβώς γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ αποπνέει αυτό το ισχυρό «άρωμα» του εθνομηδενισμού, δεν κατορθώνει να μεταβληθεί σε πραγματικά πλειοψηφική πολιτική δύναμη. Γι’ αυτό και δεν μπορεί να ξεκολλήσει από τα χαμηλά δημοσκοπικά ποσοστά, γι’ αυτό και είναι συνυπεύθυνος, όπως όλοι οι εθνομηδενιστές, για την γιγάντωση της Χρυσής Αυγής, διότι εγκαταλείπει τον πατριωτισμό και τα εθνικά συμφέροντα στη ρητορική των φασιστών.

Αν στην Ελλάδα υπήρχε σήμερα μια αντιμνημονιακή πατριωτική δύναμη, θα μπορούσε να συσπειρώσει την πλειοψηφία του λαού. Και αυτή η δύναμη δεν είναι ούτε μπορεί να γίνει ο ΣΥΡΙΖΑ. Και, πάντως, σε καμία περίπτωση δεν είναι το ευρωψηφοδέλτιό του.

Περιοδικό Άρδην – εφημερίδα Ρήξη