Πρωτομαγιά 2014: «Δεν είχαν να χάσουν παρά μόνο τις αλυσίδες τους»

1884: Τα περισσότερα και μαζικότερα συνδικάτα του Σικάγου αποχωρούν από τη συντηρητική Συνασπισμένη Επαγγελματική Εργατική Συνέλευση, οργανώνουν το «Κεντρικό Εργατικό Συνδικάτο», που χαράζει καθαρά αγωνιστική πολιτική και αποδέχονται μια κοινή διακήρυξη αρχών:

«Όλη η γη αποτελεί κοινωνική κληρονομιά, ο πλούτος είναι δημιούργημα της εργασίας, δεν μπορεί να υπάρχει καμία αρμονία ανάμεσα στους εργάτες και το κεφάλαιο, κάθε εργάτης οφείλει να αποσπαστεί από τα καπιταλιστικά πολιτικά κόμματα και να αφοσιωθεί στο συνδικάτο».

Ξεκινούν συστηματικό αγώνα με άμεσο στόχο την πανεργατική απεργία με αίτημα το 8ωρο χωρίς να εγκαταλείπουν το σημαντικότερο: τη δημιουργία κοινού εργατικού μετώπου και την....

πάλη των τάξεων.

Σάββατο, 1η Μάη 1886: Ξεκινά η μαζικότερη απεργία που γνώρισε η Β. Αμερική. Οι εργάτες κατεβαίνουν στους δρόμους με σύνθημα:  

«8 ώρες δουλειά, 8 ώρες μόρφωση και ξεκούραση, 8 ώρες ύπνο»

Η εξάπλωση της απεργίας είναι τρομακτική. Οι πιο πολλοί εργοδότες αρχίζουν να υποχωρούν. Περίπου 200.000 εργάτες μετά από 1 μήνα απεργίας κερδίζουν το 8ωρο. Στο Σικάγο όμως οι μεγάλοι επιχειρηματίες και βιομήχανοι διακηρύσσουν ότι θα αντιταχθούν με όλες τις δυνάμεις τους στο 8ωρο και συνασπίζονται για να συντρίψουν την απεργία. Στο πλάι τους και στη διάθεσή τους όλη η δύναμη της αστυνομίας ενισχυμένη από ιδιωτικούς αστυνομικούς και ειδικούς χαφιέδες. Βοηθοί τους, άθελά τους, απεργοσπάστες εργάτες που μάζεψαν από τις γειτονικές πόλεις για να κινήσουν τις τσιμινιέρες τους.

Δευτέρα, 3 Μάη, εργοστάσιο Μακ Γκόρμικ Χάρβεστερ: Χιλιάδες εργάτες μαζεύονται μπροστά από το εργοστάσιο και αποδοκιμάζουν τους απεργοσπάστες όταν σχολάνε. Αστυνομικοί και στρατός που φρουρούσαν το εργοστάσιο χτυπάνε στο ψαχνό, πυροβολούν ανεξέλεγκτα. Ο τόπος γύρω σπαρμένος από κορμιά, βαμμένος με αίμα. Πόσοι νεκροί; Κανείς δεν ξέρει! Οι αστυνομικοί μάζεψαν τα νεκρά κορμιά και κανείς δεν ξέρει πού τα έθαψαν!

Την επόμενη μέρα η«Εργατική Εφημερίδα του Σικάγου» με λάβρα προκήρυξή της καλεί τους εργάτες στα όπλα: «Αν τουφεκίζουν τους εργάτες, θα τους απαντήσουμε με τρόπο που να μας θυμούνται για πολύ καιρό οι αφεντάδες μας. Η ανάγκη πια μας κάνει να φωνάξουμε: Στα όπλα! Σκουπίστε τα δάκρυά σας εσείς που πάσχετε. Σκλάβοι σηκωθείτε!»

Τρίτη, 4 Μάη: Η προκήρυξη έπιασε. Το βράδυ η πλατεία Αγοράς γεμίζει χιλιάδες εργάτες. Μιλούν με τη σειρά οι ηγέτες τους: ο Πάρσονς, ο Σπάιζ, ο Φήλντεν. Προς το τέλος της συγκέντρωσης και ενώ ο μεγάλος όγκος των απεργών έχει αποχωρήσει, η αστυνομία μπαίνει στην πλατεία για να διαλύσει τους υπόλοιπους. Τη στιγμή όμως που επιτέθηκαν στον κόσμο, μια βόμβα έσκασε ανάμεσά τους τραυματίζοντας πολλούς. Οι άλλοι άρχισαν να τρέχουν για να γλιτώσουν. Μα από πίσω τους ήταν ο στρατός που άρχισε να πυροβολεί υστερικά κι ανεξέλεγκτα σκοτώνοντας αρκετούς και τραυματίζοντας ακόμα περισσότερους…

Τις επόμενες μέρες ακολουθεί τρομοκρατία, ανελέητο κυνηγητό της εργατιάς, συλλήψεις όλων των επαναστατών, αναρχικών της πόλης. Φυλακίστηκαν όλοι οι δημοσιογράφοι και οι σημαντικότεροι ηγέτες των εργατών της Β. Αμερικής. Οι κεφαλαιοκράτες δε θα άφηναν τους εργάτες να ξεχάσουν Θα τους τιμωρούσαν που θέλησαν «να ’ναι λεύτεροι». Τον Ιούνιο και τον Ιούλιο, όταν και ο πρώτος τραυματίας αστυνομικός είχε χάσει τη ζωή του, οι πρωτοπόροι ηγέτες οδηγούνται στο κακουργιοδικείο. Με μια δίκη-παρωδία, όπου δε μπόρεσε ν’ αποδειχτεί συνωμοσία ή εμπλοκή τους στην έκρηξη και κατέληξαν να δικάζονται για τις ιδέες τους, οι επτά καταδικάστηκαν σε θάνατο.

Το Νοέμβρη του 1887, οι τέσσερις από αυτούς κρεμάστηκαν. Ο πέμπτος την παραμονή της εκτέλεσης έκανε το κεφάλι του λιώμα καπνίζοντας τσιγάρο με δυναμίτη, οι δύο πήραν χάρη. Δευτερόλεπτα πριν τραβήξουν τη θηλιά του, ο Σπάηζ αλύγιστος φωνάζει; «Θα ’ρθει μια εποχή που η σιωπή του τάφου μας θα είναι πιο ισχυρή από τις φωνές που στραγγαλίζετε σήμερα».

1889: Το Παγκόσμιο Εργατικό Συνέδριο αποφασίζει να θεσπιστεί η Πρωτομαγιά σα διεθνική εργατική γιορτή, μέρα που οι εργάτες όλου του κόσμου να απεργούν και να διαδηλώνουν το ταξικό τους μίσος ενάντια στην παγκόσμια κεφαλαιοκρατία.

1η Μάη 1936.Θεσσαλονίκη: Το θηρίο ξαναχτυπά. 30 εργάτες νεκρούς αφήνουν πίσω τους τα όργανα της «τάξης» που διατάχτηκαν να χτυπήσουν την απεργία των εργατών στη Θεσσαλονίκη.

1η Μάη 1944, Καισαριανή: Το θηρίο έχει αλλάξει πρόσωπο. Φορά τη μάσκα του ναζισμού. 200 κομμουνιστές, πρώην κρατούμενοι-εξόριστοι επί Μεταξά εκτελούνται στο Σκοπευτήριο

της Καισαριανής, ως αντίποινα για το θάνατο ενός Γερμανού στρατηγού και τριών αξιωματικών στους Μολάους της Λακωνίας στις 27 Απρίλη του ’44.

1 Μάη 2014: Το θηρίο χτύπησε και πάλι. Διψάει για αίμα. Κοιτάει να το ρουφήξει πάλι από το λαό…Το εργασιακό ρολόι γυρίζει έναν αιώνα πίσω.. Το ρολόι του κόσμου χτυπά Μεσαίωνα…

Σε πέντε χρόνια προσπάθησαν να μας πάρουν ό,τι ιερό, με αίμα κατέκτησε το εργατικό κίνημα εδώ και έναν αιώνα.

Καταργούν:

-Το δικαίωμά μας στην εργασία. Τη μετατρέπουν σε αβέβαιη, ελαστική, κακοπληρωμένη απασχόληση (τον 21ο αιώνα! Που οι υλικοί όροι μπορούν να εξασφαλίσουν ακόμα λιγότερες ώρες

δουλειάς για τον εργάτη!)

- Το δικαίωμά μας στα στοιχειώδη υλικά αγαθά που εξασφαλίζουν την επιβίωσή μας κατεδαφίζοντας τα τελευταία απομεινάρια του κοινωνικού κράτους.

Ξεπουλούν στο κεφάλαιο όλα τα δημόσια λαϊκά αγαθά. Όλα τα μετατρέπουν σε εμπόρευμα και τα υποτάσσουν στο σύγχρονο Θεό: ΤΟ ΚΕΡΔΟΣ..

Καταλύουν τις ελευθερίες μας, τη μία μετά την άλλη.. Διαλύουν το Δημόσιο Σχολείο, αφού:

- καταργούν το δικαίωμα κάθε ανθρώπου στη μόρφωση εκτοπίζοντας από τα σχολεία τους πιο αδύναμους μαθητές που δε μπορούν να ανταποκριθούν σε ένα εξεταστικό σύστημα πέρα και πάνω από τα μέτρα και τις δυνατότητες των παιδιών και του σχολείου.

- τσακίζουν τα όνειρα των παιδιών μας

- σκοτώνουν την αγάπη τους προς τη γνώση μετατρέποντας τα νεανικά μυαλά σε δέκτες-καταναλωτές θραυσμάτων γνώσης

- στραγγαλίζουν τη σκέψη τους στις συμπληγάδες ενός άθλιου συστήματος που έχει εξορίσει το διάλογο, το μόνο παιδαγωγικό μέσο

- ενσταλάζουν έτσι στις ευάλωτες παιδικές συνειδήσεις την ήττα και την αποδοχή… ετοιμάζοντας τους δούλους του 21ου αιώνα.

Δε μας άφησαν τίποτα ή …σχεδόν τίποτα. Γιατί με ό,τι μας έχουν πάρει, μέσα μας ζωντάνεψαν πάλι το μίσος για το σύστημα που μας κυβερνά και μας καταστρέφει τη ζωή… και ΜΙΑ ΑΠΟΦΑΣΗ:

ΤΩΡΑ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ

καθηγητές, δάσκαλοι, φύλακες, καθαρίστριες, γιατροί, νοσηλευτές, εργάτες, υπάλληλοι, άνεργοι,

ΟΛΟΙ ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΤΗΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ, ΤΟΥ ΜΟΧΘΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΑΝΕΡΓΙΑΣ ΜΠΟΡΟΥΜΕ

ΝΑ ΦΤΙΑΞΟΥΜΕ ΕΝΑ ΝΕΟ ΚΟΣΜΟ, ΧΩΡΙΣ ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΣΗ, ΧΩΡΙΣ ΦΤΩΧΕΙΑ, ΠΟΛΕΜΟ ΚΑΙ ΡΑΤΣΙΣΜΟ.

ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΧΩΡΙΣ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟ  ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΣΥΝΕΧΙΣΟΥΝ ΝΑ ΚΕΡΔΙΖΟΥΝ.

Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΕΙΝΑΙ ΜΕ ΤΟ ΜΕΡΟΣ ΜΑΣ.

ΔΕΝ ΤΟΥΣ ΧΑΡΙΖΟΥΜΕ ΣΤΑΓΟΝΑ ΑΠΟ ΤΟ ΑΙΜΑ ΜΑΣ

ΓΙΑΤΙ ΤΟ ΟΤΙ Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΕΠΑΝΑΛΑΜΒΑΝΕΤΑΙ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΤΟΥΣ

ΨΕΜΑ ΚΑΙ Η ΠΙΟ ΑΠΟΚΡΥΦΗ ΕΠΙΘΥΜΙΑ ΤΟΥΣ.

Πάτρα, 30-4-2014,

Εκπαιδευτική Παρέμβαση

Αχαΐας, αυτόνομο μέλος του Δικτύου Παρεμβάσεων – Συσπειρώσεων Δ.Ε.

http://eparemvasiax.wordpress.com/