ΣΕ ΚΑΡΑΝΤΙΝΑ ΥΠΑΝΑΠΤΥΞΗΣ ΤΟ ΑΓΡΙΝΙΟ ΚΑΙ Η ΕΝΔΟΧΩΡΑ ΤΟΥ

ΓΡΑΦΕΙ Ο ΔΗΜ. ΜΑΚΡΗΣ* 
Η μεγαλούπολη φυσικό κέντρο της δυτικής Ρούμελης βρίσκεται σε μόνιμη καραντίνα υπανάπτυξης γιατί είναι δέσμια πολλών παθογενειών οι οποίες φρενάρουν όχι μόνο το Αγρίνιο αλλά ολόκληρη την Αιτωλοακαρνανία να αναπτυχθεί αφού η Αιτωλ/νία και μεγάλο κομμάτι της Ευρυτανίας βρίσκονται σε άμεση συνάρτηση με το Αγρίνιο ως ενδοχώρα του. 

Να μη ξεχνάμε ότι η Αιτωλ/νία γεωγραφικά δεν είναι Πελοπόννησος αλλά Στερεά Ελλάδα και καμία πόλη σ’ όλη τη Στερεά Ελλάδα δεν είναι του πληθυσμιακού μεγέθους του Αγρινίου. Εξ άλλου δεν υπάρχει άλλη πόλη του πληθυσμιακού μεγέθους του Αγρινίου στην Ελλάδα που να μη σφύζει από ζωντάνια σε σύγκριση με το Αγρίνιο το οποίο συγκρίνεται μόνο και μοιάζει με την εκτός Ελλάδας Αττιλοκρατούμενη Αμμόχωστο. 

Σε πολλά σημεία μοιάζει έρημο κι εγκαταλειμμένο. Τα ενοίκια στο Αγρίνιο είναι...
καθηλωμένα χαμηλά και βλέπουμε ανά το πανελλήνιο τα ενοίκια να εκτινάσσονται. Κι ενώ εδώ αιμορραγούμε και πριμοδοτούμε τις οικονομίες άλλων πόλεων δεν υπάρχει αντίστοιχη οικονομική ροή προς Αγρίνιο. 

Ας ρίξουμε μια ματιά να ιδούμε τι συμβαίνει με πόλεις του μεγέθους Αγρινίου που κι αυτές δεν είναι παραθαλάσσιες όπως Λαμία, Λάρισα, Γιάννενα, Σέρρες κλπ έχουν ζωντάνια και ανάπτυξη. 

Ακόμα κι αν υπερβάλλω σ’ αυτή μου την τοποθέτηση η αλήθεια είναι ότι δεν απέχω πολύ από την πραγματικότητα. Η πραγματικότητα είναι ξεροκέφαλη όπως και οι παθογένειες που την καθορίζουν. 

Ποιες είναι αυτές οι παθογένειες; Η μη συνειδητοποίηση της προαναφερόμενης κατάστασης είναι αφ’ εαυτής παθογένεια. Το να ζούμε στον κόσμο μας και να ονειρευόμαστε ότι βρισκόμαστε σε άλμα ανάπτυξης χωρίς εντοπισμό των παθογενειών που φρενάρουν την ανάπτυξη, είναι εξ ορισμού παθογένεια. Επιδίωξα να μου δοθεί ο λόγος για να αναπτύξω τις παθογένειες σε κάποιο συνέδριο και δεν μου δόθηκε. Προτιμούν κάθε φορά να μιλούν με κομματικές αγκυλώσεις και περιχαρακώσεις ώστε να μας μεταφέρουν ένα κλίμα σαν να έχουμε διαξιφισμούς στο βήμα της Βουλής. Κάποτε πρέπει να ακούγεται η άδολη φωνή του αδικημένου λαού. 

Από την πλευρά μου είμαι διαθέσιμος να εκθέσω τις παθογένειες διά ζώσης οψέποτε μου το επιτρέψει η εξουσία των ΜΜΕ. Το τελευταίο άρθρο που ήταν κατάθεση ιδέας και οράματος και προβολής του Αγρινίου με τίτλο ΑΣ ΜΕΤΑΦΕΡΘΕΙ Ο Π.Ο.Υ. ΣΤΟ ΑΓΡΙΝΙΟ Κ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΕ, λογοκρίθηκε από την υψηλή δημοσιογραφία μάλλον ως ουτοπικού με κάποια εξαίρεση που προς τιμή του το ανήρτησε. 

Κάποιος πρέπει να μας μιλήσει για την ελεύθερη διακίνηση ιδεών και οραμάτων και όταν αυτά αφορούν την ανάδειξη της κατάφωρα αδικημένης πόλης που λέγεται Αγρίνιο, ας ψάξουν κάποιοι ανευθυνουπεύθυνοι της τετάρτης εξουσίας για την κατάντια του Αγρινίου, ας αναζητήσουν την παθογένεια στον εαυτό τους κάνοντας την αυτοκριτική τους για την πρακτική τους στην αντιμετώπιση των παθογενειών μέσα στις οποίες είναι εγκλωβισμένο το Αγρίνιο. Τα ΜΜΕ του Αγρινίου έχουν τη δύναμη να αντιμετωπίσουν αποτελεσματικά τις παθογένειες αλλά νομίζω δεν έχουν την απαιτούμενη ομοψυχία. Δεν υπάρχουν κύριοι ουτοπικά οράματα. 

Τα οράματα είναι και παραμένουν οράματα για όποιον τα οραματίζεται όσο κι αν φαίνεται ανέφικτη η υλοποίησή τους. Σε κάθε περίπτωση ας με συγχωρήσουν που δεν έχουμε την ίδια άποψη. Όμως οφείλουν και πρέπει να δίνουν βήμα στην άλλη άποψη των πολυτέκνων του Αγρινίου. Φτάνει που έχουμε καραντίνα στην ανάπτυξη κι αλίμονο στο μέλλον του τόπου μας που αυτό δεν μας απασχολεί, μη βάζετε σε καραντίνα και τις καλοπροαίρετες απόψεις.

 Δεν είμαι αιθεροβάμων και γνωρίζω το ανέφικτο της μεταφοράς του Π.Ο.Υ. στο Αγρίνιο και δεν στοχεύω αυτό, αλλά την ανάδειξη του υποβαθμισμένου και καθηλωμένου Αγρινίου που δυστυχώς αν και ανέγγιχτο από την πανδημία είναι εγκλωβισμένο σε καραντίνα υπανάπτυξης και θεωρώ ανεπίτρεπτο να μένουμε αδιάφοροι. 

*ΔΗΜΗΤΡΗΣ Θ. ΜΑΚΡΗΣ ΕΚΠΡΟΣΩΠΟΣ ΠΟΛΥΤΕΚΝΩΝ ΑΓΡΙΝΙΟΥ