Τι επιδιώκει η Κεραμέως και η κυβέρνηση, με το (ΔΙ)ΟΡΙΣΜΟ προσωρινών διευθυντών εκπαίδευσης (;)

Έτσι ξαφνικά, και ενώ η Βουλή μόλις τον προηγούμενο μήνα είχε ψηφίσει παράταση της θητείας ΟΛΩΝ των στελεχών της εκπαίδευσης (προϊσταμένων διοίκησης & διευθυντών σχολείων, υπ. ΕΚ),  η υπουργός κ. Κεραμέως αποφάσισε να (δι)ορίσει νέους διευθυντές Δευτεροβάθμιας και...

Πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης σε κάθε Περιφερειακή Ενότητα (νομό), με ανοιχτή θητεία.

Πρόκειται για μια διαδικασίες express. Η Υπουργός Παιδείας συγκρότησε ένα πενταμελές συμβούλιο επιλογής-(δι)ορισμού τους, κεντρικά στο υπουργείο, «εν κρυπτώ και παραβύστω», δηλαδή με αποκλεισμό των αιρετών εκπροσώπων των καθηγητών, για να μην υπάρχει ούτε πιθανός στοιχειώδης έλεγχος από τους εργαζόμενους εκπαιδευτικούς!

Αξιοποιούν την αποστασιοποίηση των αιρετών από τον κλάδο με την μετατροπή των περισσοτέρων, τα τελευταία χρόνια, σε διεκπεραιωτές της διοίκησης, χωρίς δηλαδή να διαφοροποιούνται και να καταγγέλλουν την πολιτική των εκάστοτε μνημονιακών κυβερνήσεων. Επιστρέφουν στην κλασική γραμμή διαχείρισης του κομματικά ελεγχόμενου κράτους.

Η άλωση του κράτους από το κόμμα, είναι ο στόχος. Υπήρξε βέβαια και από την προηγούμενη κυβέρνηση με ιδιόμορφο και πλάγιο τρόπο, τώρα όμως συνεχίζεται και κλιμακώνεται επικίνδυνα και ανερυθρίαστα.

Η εκπαιδευτική κοινότητα παρακολουθεί και περιμένει να δει που θα κάτσει η μπίλια. Βρέθηκε ξανά απέναντι σε τέτοιες μεθοδεύσεις, με τον ίδιο τρόπο το 2004 επί Γιαννάκου υπουργού παιδείας. Προκειμένου να μαζέψουν μόρια εκείνα τα στελέχη τους, έμειναν προσωρινά 1,5 χρόνο στις θέσεις τους. Για μια ακόμη φορά μας γυρίζουν πολλά χρόνια πίσω. Δεν απολογούμαστε για καμία κυβερνητική εκδοχή, ούτε και για τις επιλογές στελεχών που γίνονταν και θα γίνονται από ελεγχόμενα κρατικά/κομματικά Υπηρεσιακά Συμβούλια, αλλά «διάολε» δεν τηρούνται ούτε και λίγο τα προσχήματα (!)

Τα σχετικά δε περί αποκομματικοποίησης της διοίκησης, που ψήφισαν όλοι στο 3^ο μνημόνιο, φαίνεται πόσο φαιδρά ήταν. Μάλιστα απευθύνονταν στον εκπαιδευτικό που αγωνίζεται στον μάχιμο συνδικαλισμό, στις πορείες και τις διεκδικήσεις, ενώ για τα κρατικοδίαιτά και τα κυβερνητικά κομματικά συνδικαλιστικά γραφεία οι πόρτες της Διοίκησης και στην εκπαίδευση ήταν και είναι ορθάνοικτες.

Γιατί όμως όλα αυτά;

Η κυβέρνηση θέλει άμεσα να αλλάξει το τοπίο στο δημόσιο σχολείο (βλέπε την πρόσφατη έκθεση επιτροπής Πισσαρίδη). Κάτι αντίστοιχο με την πρόσφατη νομοθετική ρύθμιση για την ιδιωτική εκπαίδευση. Το επόμενο βήμα της Κεραμέως και των κυβερνητικών επιτελείων είναι ο πλήρης έλεγχος των επιλογών των διευθυντών σχολείων.

Μέχρι τώρα βέβαια αυτή την εκδούλευση την έφερναν μια χαρά εις πέρας οι περισσότεροι ΔΙΔΕ που προέρχονταν από την εποχή του ΣΥΡΙΖΑ, ειδικά αυτοί του στενού κομματικού κύκλου· τώρα όμως το σύστημα ΝΔ και των συμμάχων του ΚΙΝΑΛ θέλει οι νέοι ΔΙΔΕ να είναι σάρκα εκ της σαρκός τους, για να περνάνε την πολιτική των μνημονίων και του ΟΟΣΑ χωρίς την παραμικρή παρέκκλιση.

Θα επιδιωχθεί η  χειραγώγηση των εκπαιδευτικών μέσω της αξιολόγησης, των περιφερειακών εξετάσεων- βλέπε της τράπεζας θεμάτων- των αρνητικών υπηρεσιακών μεταβολών, της μείωσης των φοιτούντων μαθητών στα ΓΕΛ και ΕΠΑΛ, κλπ. Η εκχώρηση της επαγγελματικής κατάρτισης και μαθητείας στους ιδιώτες, σε οργανισμούς του ευρύτερου δημόσιου τομέα και της αυτοδιοίκησης, με ταυτόχρονη συρρίκνωση των εργασιακών δικαιωμάτων των εκπαιδευτικών, είναι από τις κεντρικές επιδιώξεις αυτής της κυβέρνησης.

Η επιτροπή Πισσαρίδη προτείνει: «...Αυτονομία των σχολικών μονάδων, ενίσχυση της αξιολόγησης εκπαιδευτικών και σχολείων, μεγαλύτερη ευελιξία και εξωστρέφεια για τα ΑΕΙ επίσης, τη μεταβίβαση αρμοδιοτήτων από την κεντρική διοίκηση στις επιμέρους εκπαιδευτικές μονάδες, ενώ ενισχυμένες αρμοδιότητες πρέπει να αποκτήσει και η τοπική αυτοδιοίκηση…», μεταξύ άλλων, και «ο νοών νοείτω»! Προτείνεται λοιπόν καθαρά η αντιδραστική εκπαιδευτική ατζέντα, που έχει συμφωνηθεί, με την ψήφιση των μνημονίων και με «ευαγγέλιο την εργαλειοθήκη του ΟΟΣΑ».

Αυτές οι πολιτικές επιχειρείται να μετατρέψουν τα σχολεία από επιστημονικούς χώρους μάθησης, αγωγής και προετοιμασίας για την ζωή με γνώσεις και επαγγελματικά εφόδια των μαθητών, σε αυτοχρηματοδοτούμενες μονάδες παροχής εκπαιδευτικών υπηρεσιών.

Με τις ΣΔΙΤ, που διακηρύττουν, θα παραδώσουν την επαγγελματική εκπαίδευση στους ιδιώτες, ενώ θα μεταβιβάσουν την κατάρτιση και μαθητεία στην «ασθμαίνουσα» αυτοδιοίκηση.

Υπάρχουν σκέψεις ακόμη για νέους τρόπους αυτοχρηματοδότησης των σχολικών μονάδων με την αξιοποίηση των χώρων τους, στις ώρες που δεν θα λειτουργεί το κάθε σχολείο: π.χ. άθληση, συνέδρια, συναυλίες, θερινά σινεμά, χώροι εστίασης, ακόμη και για παρκινγκ, ενώ ακούγονται κ.α. ωραία νεοφιλελεύθερα.    

Θέλουν να αλλάξουν το DΝΑ του ζωντανού δημόσιου σχολείου, με ένα ουδέτερο τεχνοκρατικό, δήθεν ψηφιακό αλλά εικονικό σχολείο της νέα εποχής, με πρόσχημα τον COVID 19.

Οι μηχανισμοί είναι έτοιμοι· η υποχρεωτική τηλεκπαίδευση και οι video-μεταδόσεις μαθημάτων εξ αποστάσεως ήρθαν (βλέπε χθεσινή ΠΝΠ) και αποτελούν βασικά εργαλεία στη φαρέτρα του Υπουργείου Παιδείας και όχι μόνο. Τώρα φαίνεται καθαρά γιατί  το ΥΠΑΙΘ αλλάζει (ένας από τους λόγους, έπονται και άλλοι) εσπευσμένα τους διευθυντές εκπαίδευσης εν μέσω θέρους!

Οι Μαθητές και οι Εκπαιδευτικοί είναι αυτοί που πληρώνουν αυτήν την πολιτική. Οι εκπαιδευτικοί τα τελευταία μνημονιακά χρόνια αναγκάζονται να  μπουν σε έναν κυκεώνα ανταγωνισμού που κατ’ ευφημισμόν ονομάζεται «Δια βίου Εκπαίδευση», κυνηγώντας μόρια και χαρτιά που τα περισσότερα από αυτά είναι άχρηστα στην εκπαιδευτική διαδικασία.

Άγχος, πίεση, εντατικοποίηση, ανεξέλεγκτο ωράριο, απογευματινές «επιμορφώσεις», απλήρωτος χρόνος και λοιπά μέτρα οδηγούν τους εκπαιδευτικούς σε απόγνωση και εργασιακή εξουθένωση, ενώ δημιουργούν στελέχη αποξηραμένα από το νερό της Παιδαγωγικής, μηχανιστικά φερέφωνα της μονοδιάστατης λογικής του ωφελιμισμού και της αυτοανάδειξης.

Το κυρίαρχο σήμερα δεν είναι η ουσία του ζωντανού μαθήματος στην Τάξη, αλλά το point system  των ΠΕΚΕΔΩΝ, των Συμβούλων και των μεταφραστών του ΟΟΣΑ. Αυτό το χρεώνεται το Δημόσιο σχολείο, οι μαθητές, οι γονείς και η κοινωνία με την διαρκή υποτίμηση της γνώσης και της παιδείας στα χρόνια των μνημονίων .

Αποτέλεσμα η αποδόμηση της Δημόσιας Παιδείας και η αντικατάστασή της με χάντρες της αγοράς για τους ιθαγενείς: κολέγια αντί ΑΕΙ, ιδιωτικά ΙΕΚ, ΚΕΚ, ΕΠΑΣ αντί ΕΠΑΛ, ποδηγέτηση της νεολαίας για να εγκαταλείψει το Λύκειο.

Δεν υπολογίζουν όμως την ασυμβίβαστη και ανυπότακτη αγωνιστική πτέρυγα του κλάδου, που καλείται για μια ακόμη φορά να παίξει το ρόλο της «ατμομηχανής» στους αγώνες του κλάδου που έρχονται.

Ας σταματήσει επιτέλους η ΟΛΜΕ να ασχολείται με τα επιμέρους και ας βγει μπροστά, να συσπειρώσει αγωνιστικά τον κλάδο και να καταγγείλει την πολιτική που κλείνει το δημόσιο και ζωντανό σχολείο, απολύει αναπληρωτές, προετοιμάζει το έδαφος για μετατάξεις στην ΤΕΕ και βάζει σε νέες περιπέτειες την οργανική-μόνιμη-θέση εργασίας. 

Έτσι θέλουν να μας πείσουν ότι θα υπάρξει αντικειμενική αξιολόγηση σχολείων και εκπαιδευτικών;
Αυτές είναι οι καινοτομίες; Έτσι ονειρεύονται την εκπαίδευση; Αυτό το όραμα έχουν για τη νέα γενιά;
Μόνο θλίψη και απογοήτευση …

Αυτή τη μάσκα της εξαχρείωσης, της ατομικής ευθύνης και του απόλυτου αμοραλισμού, εμείς δεν τη φοράμε, με κάθε συνέπεια του νόμου τους!

Εμείς θα συνεχίσουμε να τους χαλάμε την σούπα.

Παλεύουμε για ένα σύγχρονο Δημόσιο Δωρεάν Ολοήμερο σχολείο , που να καλύπτει τις κοινωνικές ανάγκες και να χωρά τα όνειρα όλων των μαθητών για μάθηση , γνώση , μουσική, καλλιτεχνικά και ξένες γλώσσες.

Αγωνιζόμαστε για το σχολείο των αναγκών και των οραμάτων μας!

                                   Δυτική Ελλάδα, Αύγουστος 2020

Από την ΑΕΚ       

 ΕΝΟΤΗΤΑ ΚΑΘΗΓΗΤΩΝ ΚΑΘΗΓΗΤΩΝ

 για Παρέμβαση στη ΔΥΤΙΚΗ ΕΛΛΑΔΑ

ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟ ΔΙΚΤΥΟ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΩΝ