Δευτέρα 20 Αυγούστου 2018

ΗΡΘΕ Η ΑΝΑΠΤΥΞΗ....

«Παραλάβαμε ανεργία 27%, σήμερα βρίσκεται στο 19,5%». Τάδε Έφη ο πρωθυπουργός μας και μάλιστα  τονίζοντας ότι «η μείωση της ανεργίας κάτω από 20% για πρώτη φορά μετά το 2011, αποτυπώνει την αλλαγή σελίδας που έχει συντελεστεί στην ελληνική οικονομία». Αυτό είναι ένα τεράστιο ψέμα. Ένα τέτοιο....
ψέμα είχε ειπωθεί και από το Καθεστώς Χίτλερ στη Γερμανία του Μεσοπολέμου.
Σήμερα στη πατρίδα μας ισχύει ένας μόνο νόμος: ο θάνατός σου, η ζωή μου!
Ο τρόπος με τον οποίο εμφανίζεται η μείωση της ανεργίας είναι φοβερός. Σύμφωνα λοιπόν με τα επίσημα στοιχεία η ανεργία ως ποσοστό εμφανίζεται να βρίσκεται στο 20,2% τον Απρίλιο του 2018. Κι όλοι αυτοί που μας οδήγησαν σ’ αυτή την εθνική και κοινωνική τραγωδία εμφανίζονται να επαίρονται για τη μείωση της ανεργίας.
Ήρθε λοιπόν η ανάπτυξη και συνοδεύεται από την άνοδο του ΑΕΠ και τη μείωση της ανεργίας. Και πάνω σ’ αυτούς τους δείκτες της οικονομίας (που είναι και οι ποιο απατηλοί από όλους τους δείκτες), εξαγγέλλεται η επιτυχής έξοδος από τα μνημόνια και το λαμπρό μέλλον της ελληνικής οικονομίας. Είναι ότι ποιο αστείο μπορεί να ακούσει κάποιος. Και μάλιστα τόσο αστείο που είναι άξιο αν όχι για Νόμπελ Οικονομίας, τουλάχιστον για καθηγητική έδρα.
Άνοδο του ΑΕΠ μπορεί να πετύχει μια οικονομία  με κάθε δυνατό τρόπο, ακόμα και με μια μεγάλη καταστροφή. Χαρακτηριστική από αυτή την άποψη είναι η εκτίμηση του ΙΟΒΕ: «Ο Δείκτης Οικονομικού Κλίματος τον Ιούλιο επανέρχεται σε ανοδική πορεία και διαμορφώνεται στις 105,3 (από 102,5) μονάδες, επίδοση που είναι η υψηλότερη από τον Ιούλιο του 2014. Η εξέλιξη αυτή είναι αποτέλεσμα της βελτίωσης των επιμέρους δεικτών των επιχειρηματικών προσδοκιών στη Βιομηχανία, το Λιανικό εμπόριο και την καταναλωτική εμπιστοσύνη, ενώ στις Κατασκευές και τις Υπηρεσίες ο σχετικός δείκτης υποχωρεί.»
Η εν ψυχρώ δολοφονία 100 και πλέον ανθρώπων, όπως και η βιβλική καταστροφή στην Ανατολική Αττική από τις πυρκαγιές, είναι σίγουρο ότι συντέλεσε σε πολύ μεγάλο βαθμό σ’ αυτήν την εντυπωσιακή – κατά τον ΙΟΒΕ – άνοδο του Δείκτη Οικονομικού Κλίματος. Δηλαδή του δείκτη ψυχολογίας και προσδοκιών των κάθε λογής επενδυτών, γιατί περί τέτοιας ανάπτυξης πρόκειται, δηλαδή επενδυτών που λογιάζουν το θάνατο και τη ζωή με μέτρο την απόδοση των κεφαλαίων τους. Και σήμερα στην Ελλάδα, ο θάνατος, η καταστροφή και ο ανδραποδισμός ολόκληρης της κοινωνίας δημιουργεί για όλους αυτούς τους επενδυτές ιδανικές ευκαιρίες πλουτισμού.
Με άλλα λόγια η ανάπτυξη που πρέπει να περιμένουμε από δω και πέρα θα είναι αυτού του είδους, της απόλυτης καταστροφής και του θανάτου. Οι ευκαιρίες θα εμφανίζονται μετά από βιβλικές καταστροφές, πρωτίστως στο εσωτερικό, αλλά και στην ευρύτερη περιοχή. Βιβλικές καταστροφές που περιλαμβάνουν πάντα και πολέμους, οι οποίοι, για τις απελευθερωμένες υπερεθνικές αγορές από τότε που εμφανίστηκαν στο προσκήνιο της ιστορίας εδώ και 2-3 αιώνες, είναι τόσο αναγκαίοι όσο η βροχή για τη φύση.
Μερικά καταστροφικά περιστατικά στην Ελλάδα να έχουμε το χρόνο μεγέθους Ανατολικής Αττικής, όπως επίσης αν προστεθεί και κανένας πόλεμος αποσύνθεσης σαν αυτόν της Συρίας για μερικά χρόνια στη γειτονιά μας με τους δικούς μας ολιγάρχες να αναλαμβάνουν τα logistics του θανάτου και της καταστροφής, τότε θα δείτε το ΑΕΠ της Ελλάδας να εκτοξεύεται στα ύψη. Τότε θα δείτε ανάπτυξη. Τότε θα δείτε επενδύσεις.
Ας δούμε όμως πώς πέτυχαν οι κυβερνήσεις της μνημονιακής κατοχής και εκποίησης τη μείωση της ανεργίας. Πολύ απλό. Φρόντισαν να εξοντώσουν κοινωνικά, οικονομικά και εργασιακά το εργατικό δυναμικό της χώρας με ρυθμούς πρωτοφανείς για τα ιστορικά χρονικά της Ελλάδας.
Στο παρακάτω διάγραμμα απεικονίζεται η ετήσια μεταβολή του πληθυσμού. 



Όπως βλέπουμε την περίοδο 2012-2017 υπάρχει μια συνολική μείωση του πληθυσμού της χώρας με απόλυτους αριθμούς να υπερβαίνει τις 355 χιλιάδες. Αν δούμε πιο προσεκτικά στις πιο παραγωγικές ηλικίες του πληθυσμού η καθίζηση είναι ακόμη πιο εντυπωσιακή. Στις ηλικίες 20-54 η συνολική μείωση του πληθυσμού είναι διαρκής για όλα τα χρόνια του μνημονίου. Το αποτέλεσμα είναι την περίοδο 2010-2017 ο πληθυσμός αυτής της ηλικίας μειώθηκε σε απόλυτους αριθμούς άνω των 522 χιλιάδων.
Με άλλα λόγια χάθηκαν από την ελληνική οικονομία πάνω από 522 χιλιάδες των πιο παραγωγικών ηλικιών του εργατικού δυναμικού της χώρας. Και συνεχίζουν να χάνονται με ρυθμούς άνω των 50.000 κάθε χρόνο.
Ας δούμε όμως στον παρακάτω πίνακα τι ακριβώς έγινε με την απασχόληση και πως φαίνεται η ανεργία και η φτώχεια.


Αυτό που βλέπουμε λοιπόν είναι ότι την περίοδο 2009-2017 ο οικονομικά ενεργός πληθυσμός ηλικίας 15-64, δηλαδή το διαθέσιμο εργατικό δυναμικό, μειώθηκε σε απόλυτους αριθμούς άνω των 480 χιλιάδων. Μόνο το 2017 η μείωση του ξεπέρασε τις 51 χιλιάδες. Δηλαδή έχουμε μια ραγδαία και συνεχιζόμενη συρρίκνωση του εργατικού δυναμικού.
Και εδώ μπαίνει ένα σημαντικό ερώτημα. Που χάθηκε αυτό το εργατικό δυναμικό; Το μεγαλύτερο μέρος του αναγκάστηκε να μεταναστεύσει προκειμένου να βρει δουλειά με προοπτικές και αμοιβές επιβίωσης. Το μεγαλύτερο πλήγμα το δέχθηκαν και εξακολουθούν να το δέχονται οι πιο παραγωγικές ηλικίες.
Την περίοδο 2009-2013 ο αριθμός των απασχολουμένων ηλικίας 15-64 μειώθηκε συνολικά κατά 1.063.829! Πόσοι απ’ αυτούς βρήκαν ξανά δουλειά τα επόμενα χρόνια, την περίοδο 2014-2017 και προστέθηκαν στο σύνολο της απασχόλησης; Μόλις οι 223.685. Δηλαδή μόλις το 21% όσων έχασαν τη δουλειά τους μόνιμα την προηγούμενη περίοδο.
Με άλλα λόγια, η ανεργία φαίνεται να μειώνεται γιατί έχει καταρρεύσει κυριολεκτικά η προσφορά εργασίας στην Ελλάδα και διώχνει συστηματικά τις πιο παραγωγικές ηλικίες. Το αποτέλεσμα είναι ότι χρειάζεται να χαθούν τουλάχιστον 5 απασχολούμενοι ηλικίας 20-54 για να μπορέσουν να βρουν δουλειά στην Ελλάδα άλλοι 2!
Και τι δουλειά μπορεί να βρει κανείς; Μπορεί να βρει μια μόνιμη και καλά αμειβόμενη εργασία, που θα μπορέσει να δημιουργήσει οικογένεια; Η απάντηση είναι ΟΧΙ. Η μαζική εξόντωση – κυρίως μέσω της μετανάστευσης – των πιο παραγωγικών ηλικιών στην Ελλάδα, έχει να κάνει κυρίως με αυτό το γεγονός. Κι αυτό εξαναγκάζει το πιο μορφωμένο, εξειδικευμένο και έμπειρο προσωπικό υψηλής παραγωγικότητας να εγκαταλείπει τη χώρα μαζικά.
Σήμερα στην Ελλάδα οι δουλειές που μπορεί να βρει κανείς είναι κυρίως χαμηλής παραγωγικότητας, χωρίς προοπτικές και δυνατότητα εξέλιξης και φυσικά χωρίς την ανάλογη αμοιβή. Κι αυτό ακριβώς το γεγονός φανερώνει η καθίζηση σε τριτοκοσμικά επίπεδα των αμοιβών εργασίας, αλλά και των όρων εργασίας.
Η απασχόληση στην ελληνική οικονομία έχει μετατραπεί σε μια ευκαιριακή, παρασιτική αγορά φτηνής και ακόμη πιο φτωχής εργασίας. Σήμερα 1 στους 2 απασχολούμενους στην Ελλάδα βρίσκεται αισίως κάτω από το όριο φτώχειας. Η δραματική επιδείνωση της συγκριτικής εισοδηματικής κατάστασης των Ελλήνων εργαζομένων φανερώνεται από τον παρακάτω πίνακα:


Αυτό που φαίνεται από τον πίνακα είναι ότι η εργασία σήμερα και μάλιστα πλήρους απασχόλησης δεν μπορεί να εξασφαλίσει ούτε καν την επιβίωση του εργαζόμενου. Ας δούμε όμως  τι συμβαίνει με τον κίνδυνο φτώχειας πριν απ’ όλες τις κοινωνικές μεταβιβάσεις ηλικίας 18-64, ο οποίος εκτινάσσεται από το 33% του συνολικού πληθυσμού το 2008 και 2009, γύρω στο 45% το 2016-2017.
Κοιτάξτε  πώς μειώνεται ο κίνδυνος φτώχειας αν περιληφθούν οι συντάξεις μόνο από τις κοινωνικές μεταβιβάσεις. Το 33% γίνεται 22% το 2008-2009. Ενώ το 45% του 2016-2017, γίνεται 25%. Με άλλα λόγια η εξάρτηση από τις συντάξεις των ήδη εργαζομένων ηλικίας 18-64 έχει πολλαπλασιαστεί. Σε βαθμό τέτοιο ώστε οι εργαζόμενοι στην Ελλάδα να εξαρτώνται από τις συντάξεις όσων έχουν συνταξιοδοτηθεί προκειμένου να μην βουλιάξουν στην απόλυτη εξαθλίωση.
Στην Ελλάδα σήμερα δεν είναι οι εργαζόμενοι που μέσα από την εργασία τους και τις εισφορές τους εξασφαλίζουν τις συντάξεις των παλαιότερων γενεών, όπως γίνονταν παλαιότερα, αλλά ακριβώς το αντίθετο. Οι συντάξεις είναι που αποτρέπουν τους εργαζόμενους από το να βιώσουν την απόλυτη εξαθλίωση σε ανάλογα επίπεδα με τις γειτονικές χώρες των Βαλκανίων.
Για πιο λόγο λοιπόν επαίρεται ο φερόμενος ως πρωθυπουργός; Για το γεγονός ότι για να μειωθεί εικονικά η ανεργία στην Ελλάδα θα πρέπει να μειώνεται δραστικά το εργατικό δυναμικό της χώρας; Και μάλιστα στις πιο παραγωγικές του ηλικίες;
Για πιο λόγο επαίρεται; Για το γεγονός ότι η απόλυτη φτώχεια και η ολοκληρωτική κατάρρευση της αγοράς εργασίας εξασφαλίζουν την οριακή αύξηση στην ευκαιριακή απασχόληση χωρίς προοπτικές στην Ελλάδα; Και σε ποια οικονομία; Σε μια άκρως παρασιτική οικονομία όπου κυριαρχεί η ανομία της ελεύθερης αγοράς και της βιομηχανίας του μαύρου χρήματος.
Μετά από όλα αυτά μπορούμε να πούμε ότι όποιος επαίρεται για την κατάσταση αυτή και μάλιστα έχει το θράσος να λέει ότι «αλλάζει σελίδα» η χώρα, τότε δεν κάνει τίποτε άλλο παρά να ειρωνεύεται τα θύματά του με τον ίδιο σαρκαστικό και σαδιστικό τρόπο των ναζί όταν στην είσοδο του Άουσβιτς είχαν αναρτήσει την γνωστή πινακίδα: Arbeit Macht Frei. Η εργασία απελευθερώνει!
Γιατί χαίρεται ο κόσμος και χαμογελάει, πατέρα, γιατί λάμπει ο ήλιος έτσι, γιατί φέγγει έτσι η μέρα; Γιατί ο Τσίπρας και όλη η φάρα του ανακάλυψε ότι στο Άουσβιτς της σημερινής Ελλάδας η ανεργία μειώνεται!

ΒΑΣΣΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ ΜΕΛΟΣ Ε.ΠΑ.Μ.

Δεν υπάρχουν σχόλια :

Δημοσίευση σχολίου

Παρακαλούμε για τα σχόλια, να χρησιμοποιείτε Ελληνική γραμματοσειρά και σε ευπρεπές επίπεδο, χωρίς να θίγεται η τιμή και η υπόληψη κανενός πολίτη.
(«Δεν δημοσιεύονται σχόλια χυδαία και υβριστικά, καθώς και ανώνυμες καταγγελίες και χαρακτηρισμοί κατά προσώπων που δεν τεκμηριώνονται.”)
Σχόλια άσχετα με το θέμα της εκάστοτε ανάρτησης ΔΕΝ ΘΑ ΔΗΜΟΣΙΕΥΟΝΤΑΙ.
Όλα τα σχόλια θα εμφανίζονται μετά την έγκρισή τους αφού διαπιστωθεί ότι δεν εμπίπτουν σε κάποια από τα πιθανά αδικήματα περί τύπου.
Να σημειωθεί ότι απόψεις που εκφράζονται σε άρθρα και κείμενα της συγγραφικής ομάδας δεν εκφράζουν απαραίτητα την άποψη των υπευθύνων του ιστολογίου. Όπως επίσης και τα σχόλια των αναγνωστών, τα οποία αντιπροσωπεύουν τους ίδιους...

ΚΑΜΜΕΝΟΣ - ΑΓΡΙΝΙΟ-ΥΠΟΔΗΜΑΤΑ