Έλλειμμα ηγεσίας και αξιοπιστίας;

Φωτάκης Βασίλης

Πολιτικό στέλεχος

Μέλος Κεντρικής Επιτροπής Δημοκρατικής Συμμαχίας

Η οικονομική κρίση και η διαχειρισή της ανέδειξε τα ιογενή προβλήματα του πολιτικού μας συστήματος, με τη μεγαλύτερη φθορά να αγγίζει τα λεγόμενα κόμματα εξουσίας κυρίως. Μια διαπίστωσις σε παγκόσμιο επίπεδο είναι ότι έχει παρατηρηθεί ένα έλλειμμα ηγεσίας σε όλες ανεξαιρέτως τις χώρες υψηλού κινδύνου από την αδυναμία τους να αναλάβουν πρωτοβουλίες και να αρχίσουν με τις αποφάσεις τους να αντιστρέφουν το αρνητικό κλίμα των αγορών.

Εξ αρχής ήμουν ένας από τους οποίους ανέφεραν το πρόβλημα ως πρωτίστως πολιτικό και όχι οικονομικό, δεχόμενοι τότε πυρά από διάφορους αρέσκοντες στο λαϊκισμό. Λες κι όλοι εμείς που κρούαμε των κώδωνα του κινδύνου δεν είμαστε μέρος αυτού του «κόσμου», δεν έχουμε την ίδια αγωνία, απλά δυστυχώς με κορώνες εάν δεν εντοπίσεις επακριβώς τα αίτια και δεν διορθώσεις τις στρεβλώσεις ενός συστήματος χρεωκοπημένου δεν θα λυθούν όλα δια μαγείας. Χωρίς ωστόσο.................

 να θίγεται κανένας, διατηρώντας τα κεκτημένα του, πάντα σε ένα καθεστώς διάχυτης ανομίας και πλήρους ατιμωρησίας, διογκώνοντας την διαφθορά και ως συνέπεια την αναποτελεσματικότητα και ασυνέπεια ενός κράτους που μάθαμε (μας μάθανε) ότι είναι η ασπιρίνη για όλες τις δικές μας ενέργειες.

Φτάσαμε στο σημείο να χρεοκοπούν εταιρείες κακομαθημένων γόνων επιχειρηματιών από την κακοδιαχείριση και πολυέξοδη ζωή τους και το κράτος υπό την απειλή αριστερής ρητορείας και στρεβλής κοινωνικής δικαιοσύνης κυρίως, να αναλαμβάνει τα χρέη για να μη μείνουν χωρίς δουλειά οι εργαζόμενοι ή να κλείνουν εταιρείες επειδή η αλλεπάλληλες μεθοδευμένες απεργιακές κινητοποιήσεις οδήγησαν τελικά σε λουκέτο. Αυτός ο παραλογισμός έχει κοστίσει πανάκριβα σε τούτη τη χώρα και δυστυχώς ακόμα δεν βλέπουμε να επιχειρείται να ανακτηθεί η χαμένη αξιοπιστία και να είμαστε συνεπείς έναντι των ευθυνών μας από όποια θέση και αν βρίσκεται κάποιος, ως ψηφοφόρος, ως κυβερνόντες, ως αντιπολιτευόμενοι, ως δικαστική αρχή. Το «σκληρός νόμος αλλά νόμος» δεν ισχύει στην Ελλάδα σχεδόν καθολικά αλλά και αρκετές φορές επιλεκτικά (Μαντέλης, Τσουκάτος, Θ. Αναστασιάδης κλπ) , πρόσφατα το είδαμε με το θέμα των ιδιοκτητών ΤΑΞΙ όπου τελικά επήλθε η ηρεμία επειδή οι Περιφερειάρχες θα αρνούνται να υπογράφουν νέες άδειες, άρα να εφαρμόζουν το νόμο και από ποιον· από το ίδιο το κράτος κατ΄ ουσία . Προς νέα περαίωση οδηγείται πληροφορούμαστε από την άλλη πάλι το οικονομικό επιτελείο, δηλαδή επιβράβευση ακόμη μια φορά λόγω αδυναμίας του κράτους να πατάξει τη φοροδιαφυγή όλων όσων φοροδιαφεύγουν.

Τελικά φαίνεται ότι κανείς δεν μαθαίνει σε τούτη τη χώρα και τίποτε δεν αλλάζει. Πώς θα αλλάξουμε αν μένουμε και μένουν όλα ίδια όπως διαδηλώνουμε;

Από την άλλη φαίνεται ότι η Πολιτική στην Ελλάδα δεν θα αντέξει την κρίση και τα αποτελέσματα που γεννά αυτή και αναζητά εναγωνίως διέξοδο. Αφού πειραματίστηκαν αμφότεροι με τις μαγικές οικονομικές λύσεις πότε με «οδικούς χάρτες» οι μεν και πότε με εξαγγελίες από το «Ζάππειο» οι δεν πλέον αναγκάζονται να οχυρωθούν και να αντιπαρατεθούν σε ένα πεδίο που λέγεται Συνταγματική αναθεώρηση, όχι φυσικά από επιλογή αλλά από ανάγκη αυτοσυντήρησης , διότι εξαρτάται μόνο από εσωτερικές εξελίξεις και μόνο από εσωτερικές διαβουλεύσεις. Ώστε και το πολιτικό δυναμικό να έχει εκ του ασφαλούς ένα θέμα να ξιφουλκεί μιας και δεν επηρεάζεται από διεθνείς εξελίξεις και φυσικά δεν θα επηρεάζει εν γένει την καθημερινότητα άμεσα, άσχετα από τις δυσάρεστες συνέπειες που μπορεί να επιφέρει αυτό αλλά και το πόσο επηρεάζει την πορεία ενός λαού.

Επιλέγουν με λίγα λόγια να παίξουν με τους θεσμούς, ο μεν κ.Παπανδρέου θα επιχειρήσει με δημοψηφίσματα να αλλάξει το Σύνταγμα ο δε κ.Σαμαράς έχει προτείνει ήδη δέσμη 31 μέτρων. Αυτό που μέχρι στιγμής διαφαίνεται από όσα έχουμε δει είναι ότι οδηγούμαστε προς αρχηγικά κόμματα φιμώνοντας τη βουλή και άρα έστω και έμμεσα τη θέληση του λάου δια μέσω των αντιπροσώπων του για συμμετοχή στη λήψη αποφάσεων και νομή της εξουσίας.

Μένει να δούμε τη συνέχεια, τονίζοντας φυσικά ότι στο θέμα αυτό δεν θα είμαστε απλά θεατές και παρόντες, αλλά συνδιαμορφωτές, μήπως καταφέρουμε και ο γιαλός πάψει να είναι στραβός και στραβά να αρμενίζουμε, διορθώνοντας παθογένειες και ανατρέποντας στρεβλές νοοτροπίες. Στοιχειοθετώντας ένα κράτος δικαίου για του πολίτες του και ικανό να διαχειριστεί ένα Έθνος και ένα λαό αντάξιο της ιστορίας του.