Ο "βασιλιάς…" Macron

Το Παρίσι απαγόρευσε στα Σκόπια και στα Τίρανα ν’ αρχίσουν ενταξιακές διαπραγματεύσεις στην ε.ε., πράγμα που όχι μόνο τα καθεστώτα αλλά και μεγάλο μέρος του πληθυσμού τους χρειαζόταν επειγόντως. Γιατί; Για τις...

ευρωπαϊκές χρηματοδοτήσεις σε διάφορους τομείς του καπιταλισμού τους (οικονομικούς, θεσμικούς, κλπ), ώστε να προσαρμοστούν στις ευρωπαϊκές προδιαγραφές. Ειδικά για την Αλβανία, αυτές οι χρηματοδοτήσεις για τον εκσυγχρονισμό του αγροτικού τομέα είναι ζήτημα ζωής και θανάτου. Χωρίς αυτόν τον εκσυγχρονισμό, χωρίς την δυνατότητα δηλαδή η αλβανική αγροτική παραγωγή να γίνει νόμιμα «ανταγωνιστική» στη διεθνή αγορά, η μόνη επικερδής διέξοδος είναι η καλλιέργεια φούντας…

Μιλώντας πιο γενικά: λόγω μεγέθους, γεωγραφικής θέσης, ιστορίας και εσωτερικών συσχετισμών, αν αυτές οι κοινωνίες δεν ενταχτούν (άρα υποστηριχτούν οικονομικά και θεσμικά) προχτές στον λευκό ευρωπαϊκό καπιταλισμό, το μόνο «μέλλον» τους είναι η μαύρη οικονομία του (ευρωπαϊκού) εγκλήματος. Είτε έτσι είτε αλλιώς, με διαδικασίες ή χωρίς, η “ένταξη” είναι αναπόδραστη. Το ζήτημα είναι ποια ένταξη. Μ’ άλλα λόγια ο γαλλικός εθνικισμός / ιμπεριαλισμός σπρώχνει τα πράγματα αντικειμενικά προς το οργανωμένο έγκλημα. (Δεν είμαστε καθόλου σίγουροι ότι αυτό οφείλεται σε αβλεψία. Όσο νάναι και η «λεγεώνα των ξένων» από κάπου πρέπει να στρατολογεί…)

Είναι σαφές πως η στάση του βασιλιά Macron έχει οπωσδήποτε και αντιγερμανικά κίνητρα. Το Βερολίνο είναι που έχει τις επιρροές του σ’ αυτά τα δύο βαλκανικά κράτη και όχι το Παρίσι. Το Βερολίνο είναι, κυρίως, που «δούλεψε» για να υπογραφτεί η συμφωνία των Πρεσπών και να παραμεριστεί το θεία Λίτσα εμπόδιο του (ηττημένου έτσι κι αλλιώς) ελληνικού ιμπεριαλισμού. Το Βερολίνο, τέλος, (εκτός απ’ την Ρώμη) είναι που έχει αποκτήσει καλές σχέσεις με τα Τίρανα τα τελευταία χρόνια.

Πως τα φέρνει η καπιταλιστική ιστορία… Στη δεκαετία του ’90, όταν το Βερολίνο επιδίωκε (στην τότε αισθητά μικρότερη ε.ε.) «εμβάθυνση» στους θεσμούς, το Παρίσι, φοβούμενο την ανανεωμένη ισχύ της ενωμένης γερμανίας, αντέδρασε προωθώντας την διεύρυνση της ε.ε.. Με την σχετικά γρήγορη ένταξη σ’ αυτήν διάφορων κρατών του πρώην «ανατολικού μπλοκ»· και, κυρίως, με την απασχόληση της ευρωπαϊκής γραφειοκρατίας με την διεύρυνση. Στην λογική «αν γίνουμε περισσότεροι, και ειδικά αν βάλουμε μέσα την Βαρσοβία που είναι φίλη μας, θα μπορέσουμε να κοντρολάρουμε τους γερμανούς…» Το μεγάλο κύμα ήρθε τελικά τον Μάη του 2004, όταν (εκτός απ’ τη νότια κύπρο) μπήκαν στην ε.ε. μαζεμένα άλλα 9 «πρώην ανατολικά» κράτη.

Μ’ αυτό τον τρόπο το γαλλικό κράτος / κεφάλαιο πυροβόλησε στα πόδια το project europe: οι διάφοροι Orban και η «φράξια του Visegrad» προστίθενται κατά καιρούς στο υπόλοιπο ευρωπαϊκό φασισταριό· κυρίως όμως προσπαθούν να κρατάνε ψηλά την όποια γεωπολιτική τιμή τους κάνοντας παιχνίδι με την Ουάσιγκτον.

Τώρα το Παρίσι το γύρισε στην ανάποδη κατεύθυνση. Θέλει «εμβάθυνση των θεσμών»! Ουάου!! «Πρέπει να αναθεωρηθεί η διαδικασία ένταξης στην ε.ε.» δήλωσε ο βασιλιάς Macron «ώστε να είναι αντιστρέψιμη, σε περίπτωση που κάποια χώρα δεν ακολουθήσει τον σωστό δρόμο». Να «διαγράφεται» δηλαδή απ’ το κλάμπ… Αυτά τα δήλωσε «προς τα έξω»: τα γαλλικά αφεντικά ανακάλυψαν ότι εκτός από entrance πρέπει να υπάρχει και exit.

Πήραν την ιδέα απ’ τον δεινοπαθούντα βρετανικό λέοντα; Ποιος ξέρει;

sarajevo