Δημοκρατικός Στρατός Ελλάδος
Τα αποκαλυπτήρια του μνημείου και τα εγκαίνια του Μουσείου για τον Δημοκρατικό Στρατό Ελλάδας, στο χωριό Θεοτόκος του δήμου Κόνιτσας πραγματοποίησε σήμερα ο γγ της ΚΕ του ΚΚΕ, Δημήτρης Κουτσούμπας.
«Σήμερα κλείνει ο κύκλος των εκδηλώσεων για τα 70 χρόνια από την ίδρυση του... ΔΣΕ, με τη δημιουργία μνημείων σε όλη την Ελλάδα για να τιμήσουμε τους αγώνες και τους αγωνιστές του ΔΣΕ» δήλωσε κατά τη διάρκεια της ομιλίας του ο Δημήτρης Γόντικας μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ. Προανήγγειλε ότι το 2018, έτος που θα γιορταστούν τα 100 χρόνια από την ίδρυση και δράση του ΚΚΕ, θα γίνουν πολλαπλάσιες εκδηλώσεις και θα αναδειχθεί ακόμη περισσότερο η δράση του ΔΣΕ στα βουνά της Μακεδονίας και της Ηπείρου.
Το Μουσείο και το Μνημείο στεγάζεται στο σπίτι και τον αύλειο χώρο του Κώστα Ζούνη, αντάρτη του ΕΛΑΣ, μαχητή του ΔΣΕ και μέλους του ΚΚΕ. Παραχωρήθηκε από την οικογένειά του στο ΚΚΕ και κατασκευάστηκε με εθελοντική προσφορά φίλων και μελών του κόμματος από τη δυτική Μακεδονία, την Ήπειρο και την περιοχή της Αττικής. Στο Μουσείο υπάρχει έκθεση φωτογραφίας όπου παρουσιάζεται υλικό και φωτογραφικά ντοκουμέντα ανά χρονολογική περίοδο από το αρχείο του ΚΚΕ, με εικόνες από την περίοδο του εμφυλίου στην περιοχή του Γράμμου, του Σμόλικα, του Άνω Βοΐου Κοζάνης και του Βιτσίου Φλώρινας. Επίσης φιλοξενείται αρχειακό υλικό στο οποίο αποτυπώνονται οι συνθήκες της καθημερινής ζωής των κατοίκων της περιοχής που στήριξαν με τη δουλειά τους στα μετόπισθεν, τους μαχητές του ΔΣΕ.
Στον περίβολο του Μουσείου και σε ειδικές πλάκες αναγράφονται 438 ονόματα νεκρών μαχητών και μαχητριών του ΔΣΕ από τα γύρω χωριά του Γράμμου και του Σμόλικα, που σκοτώθηκαν κατά τη διάρκεια του εμφυλίου πολέμου.
Μια ηλικιωμένη γυναίκα μη μπορώντας να συγκρατήσει τα δάκρυά της στάθηκε μπροστά στη στήλη με τους νεκρούς από το χωριό Λυκόραχη. Την ρωτήσαμε εάν αναγνωρίζει κάποιον συγγενή της. «Είναι ο μπαμπάς μου Νίκος Σδούνης που σκοτώθηκε στις μάχες ανακατάληψης του Γράμμου, δεν τον γνώρισα ποτέ, ήμουν μόνο 1,5 χρόνων και δεν έχω ούτε μια φωτογραφία του να τον θυμάμαι» μας λέει γεμάτη συγκίνηση. Σε λίγα μόλις λεπτά, η Ευφροσύνη Καρανίκα, μας ξετυλίγει ιστορίες που καθόρισαν τη ζωή της. «Στις αρχές του 1948 μέσα στον χειμώνα, με τα αλλά πέντε αδέλφια μου και τη μάνα μας για να γλυτώσουμε από τον πόλεμο που μαινόταν στα χωριά μας διασχίσαμε τα βουνά κα περάσαμε στην Αλβανία. Εκεί μεγάλωσα σε στρατόπεδο μαζί με άλλους Έλληνες». Η Ευφροσύνη επέστρεψε στην Ελλάδα με την μητέρα της και ορισμένα από τα αδέλφια της το 1963 σε ηλικία 16 ετών.
ΑΠΕ ΜΠΕ
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου
Παρακαλούμε για τα σχόλια, να χρησιμοποιείτε Ελληνική γραμματοσειρά και σε ευπρεπές επίπεδο, χωρίς να θίγεται η τιμή και η υπόληψη κανενός πολίτη.
(«Δεν δημοσιεύονται σχόλια χυδαία και υβριστικά, καθώς και ανώνυμες καταγγελίες και χαρακτηρισμοί κατά προσώπων που δεν τεκμηριώνονται.”)
Σχόλια άσχετα με το θέμα της εκάστοτε ανάρτησης ΔΕΝ ΘΑ ΔΗΜΟΣΙΕΥΟΝΤΑΙ.
Όλα τα σχόλια θα εμφανίζονται μετά την έγκρισή τους αφού διαπιστωθεί ότι δεν εμπίπτουν σε κάποια από τα πιθανά αδικήματα περί τύπου.
Να σημειωθεί ότι απόψεις που εκφράζονται σε άρθρα και κείμενα της συγγραφικής ομάδας δεν εκφράζουν απαραίτητα την άποψη των υπευθύνων του ιστολογίου. Όπως επίσης και τα σχόλια των αναγνωστών, τα οποία αντιπροσωπεύουν τους ίδιους...