Το "ΑΝΥΠΟΤΑΚΤΟ ΑΓΡΙΝΙΟ" εμπνέεται και διδάσκεται από τη θυσία των «120» της Αγ. Τριάδας Αγρινίου

14 Απριλίου 1944 – 14 Απριλίου 2016  Εβδομήντα δύο χρόνια μνήμη 

Πέρασαν 72  χρόνια από τη δραματική εκείνη μέρα του Απρίλη, την Μεγάλη Παρασκευή του Αγρινίου, όπως συνηθίζεται να αποκαλείται, που εκατόν είκοσι συντοπίτες μας πατριώτες εκτελέστηκαν το πρωινό της 14ης Απριλίου 1944 από τους ντόπιους ταγματασφαλίτες του Τολιόπουλου, για....

να απαντηθεί με αντίποινα το σαμποτάζ των ανταρτών του ΕΛΑΣ μεταξύ των χωριών Σταμνάς και Αγγελοκάστρου, με την ανατίναξη της αμαξοστοιχίας που μετέφερε πολεμικό υλικό και καύσιμα, συνοδευμένη από Γερμανούς στρατιώτες, με μεγάλες απώλειες για τους Γερμανούς.

Οι 117 εκτελεσμένοι στην Αγία Τριάδα (ανάμεσα τους και η μοναδική γυναίκα Κατίνα Χατζάρα), καθώς και οι 3 κρεμασμένοι στην Κεντρική Πλατεία του Αγρινίου, οι Επονίτες Πάνος Σούλος, Χρήστος Σαλάκος και ο υπάλληλος της Αγροτικής Τράπεζας Αβραάμ Αναστασιάδης, αποτελούν κορυφαία στιγμή της διαχρονικής θυσίας των λαϊκών αγώνων και της περιοχής μας στην ιστορία της αγωνιζόμενης Ελλάδας και Ευρώπης, ενάντια στο Ναζισμό και τον φασισμό των ντόπιων δοσίλογων υποστηρικτών τους.

Ένα χρόνο μετά τη δραματική... εκείνη Μεγάλη Παρασκευή του 1944 στην αγρινιώτικη εφημερίδα της εποχής «Φωνή του λαού» δημοσιεύτηκε μεταξύ άλλων και η παρακάτω μαρτυρία ενός αυτόπτη μάρτυρα του απαγχονισμού του Σαλάκου:

«Στο μισοσκόταδο άκουσα τον θόρυβο ενός αυτοκινήτου που σταμάτησε στην Πλατεία. Άκουσα ακόμα μερικές γερμανικές ομιλίες, που ύστερα απομακρύνθηκαν και φωνές τσολιάδων. Στο βάθος της πλατείας είδα να κινούνται μερικοί τσολιάδες γύρω από τις δύο κολώνες. Δεν κατάλαβα περί τίνος επρόκειτο.

Πνιχτές άναρθρες φωνές που ακούστηκαν κατόπιν δεν μου άφησαν καμμιά αμφιβολία γι’ αυτό που γινόταν: Κρεμούσαν το Σούλο και τον Αναστασιάδη.

Τον απαγχονισμό του μακαρίτη Σαλάκου τον παρακολούθησα από σιμά.

Επί κεφαλής του αποσπάσματος ήταν ο περίφημος δήμιος επιλοχίας και έπειτα ανθυπολοχαγός του Τάγματος Ασφαλείας Γεωργόπουλος.

Όταν ετοίμαζαν τη θηλειά ο Σαλάκος φώναζε:

-Θα μ’ εκδικηθεί ο λαός του Αγρινίου. Ζήτω το ΕΑΜ.

Με φρίκη άκουσα το Γεωργόπουλο (Αξιωματικός του Τάγματος Ασφαλείας)να απαντάει με θηριωδία.

-Σκάσε παλιοκάθαρμα! και τράβηξε το σκαμνί απ’ τα πόδια του θύματος.

Οι άλλοι τσολιάδες έστρεψαν τα νώτα τους προς την κολώνα για να μη βλέπουν.

Απόστρεψα με φρίκη το πρόσωπο και δεν μπόρεσα να συγκρατήσω το παράπονο που μ’ έπνιγε».

Το Ανυπότακτο Αγρίνιο εμπνέεται και διδάσκεται από τη θυσία των «120», αλλά κυρίως συνεχίζει να αγωνίζεται ενάντια σε κάθε μορφή, που μπορεί να πάρει ο ναζισμός και ο φασισμός στις μέρες μας.