ΓΕΝΟΣΗΜΑ ΦΑΡΜΑΚΑ: ΜΑΣ ΕΧΟΥΝ ΠΕΡΙΚΥΚΛΩΣΕΙ ΚΑΙ ΜΑΣ ΠΑΝΕ ΓΙΑ ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑ!

Αυτό ήταν λοιπόν το κομμάτι που έλειπε απ’ το παζλ της δημόσιας περίθαλψης, η παρέμβαση στο φάρμακο (ή μήπως φαρμάκι), που θα μας χορηγούν από δω και πέρα, με προτεραιότητα στα λεγόμενα γενόσημα.
Τι είναι τα γενόσημα; Είναι απλώς η εξευγενισμένη ονομασία των γνωστών, από παλιά, φαρμάκων-αντιγράφων ή φαρμάκων-φασόν, που κατασκεύαζαν πολλές φαρμακοβιομηχανίες τόσο στη χώρα μας, όσο και στο εξωτερικό. Κατά κανόνα, τα φάρμακα αυτά ήταν και είναι πιο φθηνά, λιγότερο ή περισσότερο, απ’ τα πρωτότυπα, ανάλογα με το κόστος παραγωγής τους (μεροκάματο, εργαστήρια και χώροι παραγωγής, έρευνα κ.τ.λ.) και, συνήθως, εφάμιλλης περίπου φαρμακευτικής αξίας με αυτά.

Εμείς, σε μια προσπάθεια να μάθουμε περισσότερα, μιλήσαμε με γιατρούς και ......

φαρμακοποιούς και, συνεκτιμώντας τις γνώσεις και εμπειρίες μας, καταλήξαμε στα εξής δεδομένα:

1.     Στο χώρο της παραγωγής, διακίνησης και διάθεσης του φαρμάκου τις τελευταίες δεκαετίες έγινε μεγάλο «πάρτι». Το κύκλωμα φαρμακευτικές εταιρίες- γιατροί (ιδιώτες και δημόσιοι)- νοσοκομεία- κλινικές- ιατρεία (ιδιωτικά και δημόσια) και, εν μέρει φαρμακοποιοί, καταλήστευαν για πολλά χρόνια τόσο το δημόσιο χρήμα, όσο και την περιουσία των ασφαλιστικών Ταμείων.

2.     Όλο αυτό το φαγοπότι γινόταν με την ανοχή, κάλυψη και, πολλές φορές, την συμμετοχή της πολιτείας, των κυβερνήσεων δηλαδή του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, που, μέσω των αρμόδιων υπουργείων, υπέγραφαν συμβάσεις προμήθειας φαρμάκων σε εξωφρενικά υψηλές τιμές αβαντζάροντας τις φαρμακευτικές εταιρίες. Ταυτόχρονα έκαναν τα «στραβά μάτια» τόσο στα εκλεκτά κομματικά στελέχη, που διόριζαν Διοικητές στα νοσοκομεία και ιατρεία του ΙΚΑ, όσο και στους ιδιώτες γιατρούς και φαρμακοποιούς, οι οποίοι, ειρήσθω εν παρόδω, μαζί με μηχανικούς και δικηγόρους αποτέλεσαν, διαχρονικά, τις ισχυρότερες και πλέον προνομιούχες συνομιλήτριες με την εξουσία συντεχνίες!

3.     Οι έλεγχοι, σε κάθε επίπεδο, από τον ΕΟΦ (Εθνικός Οργανισμός Φαρμάκων) είναι από ελάχιστοι ως ανύπαρκτοι, σύμφωνα με δηλώσεις στελεχών του ίδιου του οργανισμού, αλλά και φαρμακοποιών και γιατρών. Χαρακτηριστικό παράδειγμα: Φαρμακευτικές εταιρίες υποβάλλουν άδεια κυκλοφορίας φαρμάκου στον ΕΟΦ και αν αυτό δεν ελεγχθεί μέσα σε ένα ορισμένο χρονικό διάστημα (τρεις μήνες π.χ.), η εταιρία το κυκλοφορεί ελεύθερα με τον αριθμό πρωτοκόλλου της αίτησης!

4.     Η συχνότερη και, λογικότερα, πιο ακριβοπληρωμένη διαφήμιση των ημερών μας είναι η διαφήμιση του Υπουργείου Υγείας για τα γενόσημα. Κανονική πλύση εγκεφάλου. Μόνο η εικόνα του Λοβέρδου να καταπίνει, με χαμόγελο ευτυχίας, γενόσημο, δεν παρουσίασαν, όχι ακόμα τουλάχιστον! Πάντως οι μεγαλύτεροι θα θυμούνται έναν υπεύθυνο του ΔΗΜΟΚΡΙΤΟΥ, να βγαίνει στο γυαλί μ’ ένα κεσεδάκι φράουλες (θερμοκηπίου βεβαίως, βεβαίως) ,τις μέρες του Τσερνομπίλ, για να μας καθησυχάσει. Όθεν…

5.      Προσπαθούν να μας πείσουν για την αξιοπιστία των φαρμάκων αυτών με το επιχείρημα πως είναι ιδιαίτερα διαδεδομένα στην Ευρώπη. Αυτό που δεν μας λένε, είναι πως τέτοια φάρμακα μπορεί να παράγονται από «αξιόπιστες» εταιρίες, εταιρίες που ακολουθούν πιστά κανονισμούς, τόσο στη διαδικασία, όσο και στις συνθήκες παραγωγής του φαρμάκου, αλλά μπορεί επίσης να παράγονται και από εταιρίες που δεν πληρούν κανέναν από τους παραπάνω όρους. Προφανώς τα φάρμακα αυτά είναι φθηνότερα, αλλά και επικίνδυνα. 

6.     Τα γενόσημα δεν είναι ακριβή αντίγραφα των πρωτοτύπων. Κι αυτό γιατί, ακόμη κι αν περιέχουν την ίδια δραστική ουσία, δεν περιέχουν τις ίδιες ποσότητες εκδόχων, των πρόσθετων δηλαδή ουσιών του φαρμάκου, που είναι απαραίτητες για την ομαλή και πλήρη απορρόφηση της δραστικής ουσίας από τον οργανισμό, κι όχι μόνο. Αυτό κυρίως σχετίζεται με τη δραστικότητα και την αποτελεσματικότητα του φαρμάκου, αλλά και με την ύπαρξη ή όχι ανάλογων παρενεργειών, φανερών και άμεσων (επομένως αντιμετωπίσιμων) ή αφανών και μακροπρόθεσμων.

Με βάση αυτά τα δεδομένα καταλήγουμε στα εξής λογικά συμπεράσματα:

1.     Σε τελική ανάλυση το ζήτημα αρρώστια- περίθαλψη- φάρμακο δεν είναι δυνατόν να το κρίνει και να το αξιολογήσει πλήρως ο κάθε ασθενής. Καταλήγει λοιπόν σε θέμα εμπιστοσύνης στους αρμόδιους φορείς και κυρίως στην πολιτεία. Όμως ποιος μπορεί, έστω και στο ελάχιστο, να εμπιστευτεί σήμερα τον Λοβέρδο και τον κάθε Λοβέρδο με τη σωρεία ψεμάτων και εξαπάτησης δύο χρόνια τώρα; Ποιος μπορεί επίσης να εμπιστευτεί τον κ. Τούντα (πρόεδρος του ΕΟΦ), όταν ξέρει πως οι θέσεις σε τέτοιους οργανισμούς είναι κατά βάση πολιτικές, αλλά και ότι ο ίδιος ήταν προστατευόμενος και υμνητής του καταστροφέα Σημίτη; 

2.     Η παρέμβαση στο χώρο του φαρμάκου δεν έχει στόχο την εξυγίανση του κυκλώματος εταιρίες- γιατροί- νοσοκομεία, την εξάλειψη της σπατάλης και της διαφθοράς στο χώρο της υγείας. Έχει στόχο απλώς και μόνο την περικοπή και μεταφορά στους δανειστές κάποιων δις ευρώ, τόσων που, στην ουσία, διαλύουν την περίθαλψη. Αυτό προκύπτει και από τις προθέσεις της κυβέρνησης να χορηγείται το φθηνότερο γενόσημο με βάση τη δραστική ουσία στον ασθενή ή, αν αυτός επιθυμεί κάποιο άλλο ακριβότερο, να πληρώνει τη διαφορά! Αναρωτιόμαστε: Αν αρρωστήσει κάποιος απ’ αυτούς, γενόσημα θα πάρει;

3.     Το ότι με την περικοπή αυτών των δις, που (ξαναλέμε) διαλύουν την περίθαλψη, καταπολεμάται, εν μέρει, και το φαγοπότι γιατρών και εταιριών, είναι μια παράπλευρη συνέπεια και όχι στόχος. Γιατί η κυβέρνηση θα μπορούσε, αν ήθελε, με χίλιους δυο τρόπους, να κόψει μαχαίρι το φαγοπότι, χωρίς, τουλάχιστον, να θίξει την ποιότητα της περίθαλψης.

4.     Ποιος μπορεί να γνωρίζει ή να υπολογίσει μακροχρόνιες επιπτώσεις στην υγεία, ιδιαίτερα στους χρόνια ασθενείς, από μη ελεγμένα ή πλημμελώς ελεγμένα ή, για τον οποιοδήποτε λόγο, αμφιβόλου προελεύσεως φάρμακα, που ως κύριο γνώρισμά τους έχουν την χαμηλή τιμή; Εξάλλου χαμηλή τιμή είχε και η σιλικόνη των αισθητικών επεμβάσεων ανόρθωσης στήθους στις γυναίκες, που αποκαλύφθηκε πρόσφατα, όπως και οι βίδες μηχανουργείου, που τοποθετούσε στα εμφυτεύματα οδοντίατρος πριν από κάποια χρόνια! 

5.     Ένας μεγάλος αριθμός εργαζομένων, μετά τη δεκαετία των σαράντα, και σχεδόν όλοι οι συνταξιούχοι, πάσχουν από ελαφρύτερες ή βαρύτερες χρόνιες ασθένειες (καρδιόπαθειες, υπέρταση, χοληστερίνη, κυκλοφοριακό, διαβήτη κ.τ.λ), που τους αναγκάζουν να παίρνουν, σε σταθερή βάση, φαρμακευτική αγωγή. Οι εργαζόμενοι αυτοί και οι συνταξιούχοι, κατά κανόνα, ξοδεύουν περισσότερα, από όσα αποδίδουν μηνιαία στα ταμεία. Είναι λοιπόν αντιοικονομικοί και δεν θα ήταν και μεγάλη απώλεια για το σύστημα, αν η μητέρα φύση τους καλούσε μια ώρα νωρίτερα κοντά της! Το σύστημα θέλει εργαζόμενους να δουλεύουν, να πληρώνουν αδρές εισφορές για παροχές υγείας, αλλά ποτέ να μην αρρωσταίνουν και, φυσικά, όταν αρρωστήσουν, να μην ελπίζουν σε ανταπόδοση των όσων έχουν πληρώσει! Αυτό μπορεί να ακούγεται τερατώδες, αλλά όχι παράλογο. Χρόνια τώρα λένε και ξαναλένε πως ζούμε πολλά χρόνια κι αυτό δημιουργεί πρόβλημα στα ασφαλιστικά ταμεία. Επομένως…

Δεν σκοτώνουν μόνο τα άλογα, όταν γεράσουν …

    http://anexartitosima.wordpress.com