«Όχι άλλο κάρβουνο» made in «Τριχωνίδα ΑΕ ΟΤΑ»

«»…Και μόνο όταν κινδύνεψε ένα τσουβάλι καρβουνόσκονη»… συμμαχήσανε «οι καρβουνιαραίοι», ίσως να έλεγε ο Σαββόπουλος στην μουσική του παράσταση «ο Αριστοφάνης που γύρισε από τα θυμαράκια», αν βρισκόταν στην συνεδρίαση του Δημοτικού Συμβουλίου Αγρινίου την Δευτέρα 23 Μαΐου 2016», υποστηρίζει στην ανταπάντηση του προς την «Τριχωνίδα ΑΕ» το ΑΝΥΠΟΤΑΚΤΟ ΑΓΡΙΝΙΟ, που απέστειλε σήμερα στα μέσα ενημέρωσης του νομού. Και συνεχίζει:

«Η προχθεσινή διαπαραταξιακή ομοφωνία των Παπαναστασίου – Μοσχολιού – Τραπεζιώτη και η κοινή τεχνοκρατική ανακοίνωση-απάντηση της εταιρείας, που συμφωνήθηκε και συνυπογράφθηκε και από τους τρεις, αποδεικνύει περίτρανα την κοινή αντίληψη της τριανδρίας, που παρά την επικοινωνιακή διαφωνία τους, όταν ανταλλάσουν βαρείς χαρακτηρισμούς μέσα στο δημοτικό συμβούλιο, στα στρατηγικής σημασίας θέματα, όπως αυτό των περίφημων αναπτυξιακών εταιρειών και τη λειτουργία τους, ταυτίζονται απόλυτα, πιστοί φυσικά στο πυρήνα υπεράσπισης της πολιτικής του «Μένουμε» Ευρωπαϊκη Ένωση με κάθε τίμημα .

»Στο Δελτίο Τύπου της παράταξης «Ανυπότακτο Αγρίνιο» η ακριβής διατύπωση έχει κατά λέξη ως εξής: «Επειδή πάγια θέση και άποψη του ΑΝΥΠΟΤΑΚΤΟΥ ΑΓΡΙΝΙΟΥ είναι, ότι αυτού του είδους οι αναπτυξιακές εταιρείες λειτουργούν ως εργαλεία κατασπατάλησης σημαντικών δημόσιων και ευρωπαϊκών πόρων, με ΕΛΑΧΙΣΤΑ έως μηδενικά αναπτυξιακά και περιβαλλοντικά οφέλη, απευθύνουμε τα παρακάτω ερωτήματα […]».

»Όπως εύκολα αντιλαμβάνεται κανείς, το «ΕΛΑΧΙΣΤΑ» σβήστηκε, για να μπορέσει να «δέσει» η προσπάθεια εντυπώσεων. Ίσως εδώ να ισχύει το «άλλα είναι τα μάτια του λαγού κι άλλα της κουκουβάγιας».

»Καλύτερη απόδειξη του τρόπου με το οποίο το ΕΛΑΧΙΣΤΟ γίνεται ΜΗΔΕΝΙΚΟ από την συγκεκριμένη απάντηση της εταιρείας, σε συνδυασμό μάλιστα, με τα όσα υποστήριξαν οι τρεις επικεφαλής, δεν θα μπορούσε να υπάρξει, για την περαιτέρω στήριξη της εκφρασμένης παραπάνω θέσης μας.

»Γράφει η εταιρεία και συμφωνεί η τριανδρία: «Ο συνολικός προϋπολογισμός του έργου ήταν 860.000,00€ και για τις δύο χώρες και για όλους τους εμπλεκόμενους φορείς, ενώ ο προϋπολογισμός που αφορούσε την ΤΡΙΧΩΝΙΔΑ ΑΕ ήταν 190.000,00€». Και επειδή οι μέτοχοι ήταν πέντε, συμπληρώνουμε εμείς (Ο Δήμος Carovigno στην Ιταλία, ο Φορέας Διαχείρισης της Προστατευόμενης Περιοχής του Tore Guaceto, το Αγρονομικό Ινστιτούτο του Μπάρι CIHEAM – IAMB, η Τριχωνίδα Αναπτυξιακή ΑΕ ΟΤΑ και το Τμήμα Διαχείρισης Φυσικών και Περιβαλλοντικών Πόρων του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων), τσάκωσε ο καθένας το 1/5 από το πακέτο των 860.000 ευρώ… και τα λεπτά πήγαν εκεί που έπρεπε να πάνε. Οι αιρετοί πήγαν τα ταξιδάκια τους, όπως μάθαμε στο Δημοτικό Συμβούλιο, το πρόγραμμα υλοποιήθηκε, όχι στην περιοχή για την οποία διεκδικήθηκε ούτε για τον ακριβή σκοπό μιας και δεν υπήρχε η δυνατότητα υλοποίησης του προγράμματος από τον τότε Δήμο Θεστιέων κατά δήλωση του κ. Μοσχολιού, αλλά σε άλλη, ευρύτερη της πρώτης, στο Δήμο Αγρινίου (Αλήθεια! Τι ωραία φρασεολογία, για να περιγράψει κανείς το: «Την κάναμε γυριστή») και έτσι όπως αυτό υλοποιήθηκε στα «χαρτιά», απ’ όσα συνεκτιμούμε, για να καταλήξουν, «χαρτιά» και μηχανήματα, τα μεν πρώτα παρκαρισμένα στα συρτάρια της εταιρείας, τα δε δεύτερα στην αποθήκη του ΧΥΤΑ, και τα δύο αμφότερα, παραδομένα στην ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΤΗΣ ΣΚΟΝΗΣ επ’ αυτών.

Μετά την δημόσια παραίνεση της εταιρείας επισκεφθήκαμε το site της «Τριχωνίδας Α.Ε.» και πραγματικά απογοητευτήκαμε για το πόσο μεγάλο είναι το δίκιο της θέσης μας, όταν υποστηρίζουμε: «…ότι αυτού του είδους οι αναπτυξιακές εταιρείες λειτουργούν ως εργαλεία κατασπατάλησης σημαντικών δημόσιων και ευρωπαϊκών πόρων, με ΕΛΑΧΙΣΤΑ έως μηδενικά αναπτυξιακά και περιβαλλοντικά οφέλη» γενικά, αλλά και για τον Δήμο Αγρινίου και την ευρύτερη περιοχή μας, ειδικότερα.

«Μόνο από το πρόγραμμα προσέγγιση leader της προηγούμενης περιόδου 2007-2014», λέει η εταιρεία στην ανακοίνωση της, «δημιουργήθηκαν 35 παραγωγικές επενδύσεις στην περιοχή, στους τομείς ( μεταποίηση, χώροι εστίασης, μικρές ξενοδοχειακές μονάδες , βιοτεχνίες)». Λέγοντας την φράση περιοχή φυσικά σε καμία περίπτωση δεν εννοεί την περιοχή του Δήμου Αγρινίου, ο οποίος δύο με τρεις φορές αναγκάστηκε να προχωρήσει σε αύξηση του μετοχικού κεφαλαίου της, εισφέροντας στα ταμεία της τη μερίδα του λέοντος από τα δημοτικά του έσοδα, για να ικανοποιηθούν οι λειτουργικές της ανάγκες (Ενοίκια γραφείων και πληρωμές προσωπικού) έτσι ώστε να γεμίσει η Ευρυτανία με καταλύματα και καφενεία.

Να μην ρωτήσουμε τι απέγιναν τα περιβόητα καΐκια που θα αποτελούσαν μέσο τουριστικής περιήγησης στην λίμνη Τριχωνίδα, να μην ρωτήσουμε για την «Κοινωνική Επιχείρηση ΧΑΡΑΥΓΗ Ε.Π.Ε.» και πόσες θέσεις εργασίας διατηρεί σήμερα; Ούτε πόσο σημαντικός είναι για την ανάπτυξη ο εκσυγχρονισμός της κατασκήνωσης της Χριστιανικής Ένωσης ή η επέκταση και ο εκσυγχρονισμός ενός παραδοσιακού ουζερί ή μιας ταβέρνας ή ενός καφενείου στη «μέση του πουθενά»;

Από «το πρόγραμμα προσέγγιση leader», μας πληροφορεί επίσης η εταιρεία με περηφάνια, «δημιουργήθηκαν 40 νέες θέσεις εργασίας πλήρους απασχόλησης, 36 νέες θέσεις μερικής απασχόλησης, ενώ διατηρήθηκαν 23 υφιστάμενες θέσεις. Κουβέντα όμως δεν κάνει για το πόσο μόνιμες ήταν και αν υπήρχαν, όχι μέχρι πέρυσι, αυτό ίσως να ήταν και δύσκολο, αλλά δυο-τρία χρόνια μετά τη λήξη του προγράμματος.

Τα 12 εκατομμύρια ευρώ, αποδεικνύουν περίτρανα, ότι στην εποχή που η λιτότητα αποτελεί ευαγγέλιο για όλους τους μνημονικούς και λάτρεις του οικονομικού αυτού συστήματος που λέγεται καπιταλισμός, όπου οι εργαζόμενοι έχουν απολέσει κάθε κατάκτηση τους, που με αίμα και ιδρώτα είχαν κερδίσει τα προηγούμενα χρόνια, ο πλούτος που συσσωρεύεται σήμερα απλά πηγαίνει με συγκεκριμένους μηχανισμούς σε συγκεκριμένες τσέπες. Τίποτε περισσότερο και τίποτε λιγότερο από αυτό.

Η έλλειψη σοβαρού σχεδιασμού για την ικανοποίηση των υπαρκτών και μεγάλων κοινωνικών και λαϊκών αναγκών που πάντα υπήρχε αλλά που στα χρόνια της κρίσης πήρε εφιαλτικές διαστάσεις με την υποχρηματοδοτηση και την διάλυση όλων εκείνων των δημόσιων φορέων, καθώς και η εκποίηση της δημόσιας περιουσίας προς όφελος των δανειστών αφήνει τεράστια κενά στη σφαίρα της οικονομίας προκειμένου να καλυφτούν από τέτοιες «αναπτυξιακές δράσεις».

Κλείνοντας να επισημάνουμε, πως τίποτα το νεότερο δεν πρόσθεσε η απάντηση «της υπηρεσίας», σε όσα, εκ των προτέρων, γνωρίζαμε. Ο στόχος της ερώτησης μας όμως, επιτεύχθηκε σε απόλυτο ποσοστό. Αναδείξαμε την προχειρότητα με την οποία σχεδιάζονται αυτού του είδους τα προγράμματα ανάπτυξης, την επιπολαιότητα στην εφαρμογή τους, το μοίρασμα της πίττας στους ημετέρους, καθώς και το διαπαραταξιακό μέτωπο της διαχείρισης τους, κάθε φορά που οι «καρβουνιαραίοι» αισθάνονται, ότι κινδυνεύει «ένα τσουβάλι με καρβουνόσκονη».

ΠΗΓΗ: RedLine