Μπορούμε να αλλάξουμε πορεία;

ΚΑΤΣΟΥΛΑΣ ΘΕΟΔΟΣΗΣ (Άκης)*

Σήμερα απεργία…σχεδόν Γενική…εγώ αριστερός κανονικά θα έπρεπε να χαίρομαι…Όμως για μένα κάθε απεργία που γίνεται είναι μέρα αναστοχασμού… Τι έφταιξε τι δεν πήγε καλά…γιατί οι ίδιοι και ίδιοι …τόσοι λίγοι… 

Η Ελλάδα είχε και έχει από τα ισχυρά εργατικά κινήματα στον κόσμο…Όσο για την Ευρώπη οι κατακτήσεις του εργατικού κινήματος στην Ελλάδα, έγιναν σημείο αναφοράς για πολλά άλλα… Και όμως...
στην Ελλάδα ο λαός μας, γνώρισε τις πιο συντριπτικές ήττες , την πιο βίαια ανακατανομή εισοδήματος στον κόσμο από τον 19ο αιώνα, σε πέντε μόλις χρόνια… 

Έγραφα τον Ιούλιο του 2013 (http://neotera-grek.blogspot.gr/201...) «…Σήμερα που απουσιάζει εκείνο το κέντρο αγώνα που θα οργανώσει και θα συντονίσει τους εργαζομένους απέναντι στην επίθεση «Δ.Ν.Τ., Ε.Ε., Κυβέρνησης, Κεφαλαίου. Είναι ορισμένες στιγμές που κανείς έχει την αίσθηση πως η ιστορία τρέχει λίγο πιο γρήγορα από συνήθως. Σε αυτές τις ιστορικές στιγμές οι ευρύτερες μεταβολές και οι διεργασίες που εξελίσσονται έχουν τη δυναμική να καθορίζουν την αίσθηση ότι αλλάζουν γύρω μας μερικά από τα πιο σημαντικά και κυρίαρχα ιστορικό-πολιτικά δεδομένα. 

Τις τελευταίες μέρες η πυκνότητα και η ποιότητα των πολιτικών εξελίξεων στην Ελλάδα δίνει την αίσθηση της ραγδαίας ιστορικής μεταβολής και συνάμα πολιτικής μετάβασης. Τεράστια η πρόκληση για το κομμουνιστικό κίνημα, τόσο σε επίπεδο θεωρίας όσο και πράξης που δεν έχει την πολυτέλεια να αναλύσει τα γεγονότα σε δεύτερο χρόνο, αφού είναι ήδη φορέας της ιστορίας με καταλυτικό μάλιστα ιστορικό ρόλο.…Η κρίση λοιπόν ήρθε όταν τα συνδικάτα είχαν ήδη αποδομηθεί και διαβρωθεί, η εργατική τάξη είχε ενδυθεί το πρόστυχο ένδυμα της κίβδηλης ευμάρειας και η αστική τάξη ήταν φαινομενικά κυρίαρχη. 

Η κρίση και είναι αποτέλεσμα της υπερσυσσώρευσης κεφαλαίου. Δηλαδή αποτελεί συστημική και δομική κρίση του καπιταλιστικού συστήματος- ούτε κρίση χρέους, ούτε αδυναμία ηθικής διαχείρισης, ούτε κακής θέσης της σελήνης και των αστρικών συνδυασμών. 

Η ποιοτική όμως διαφορά αφορά το βάθος, η οξύτητα της κρίσης συνδυασμένη με το διεθνή χαρακτήρα της. Γρήγορα έγινε φανερό πως η ελληνική αστική τάξη δεν ήταν σε θέση να τη διαχειριστεί από μόνη της (όπως συνήθως στο πρόσφατο παρελθόν) και βεβαίως δεν θα μπορούσε να αντιμετωπιστεί χωρίς ανθρωποφαγία, βαρβαρότητα, εκτεταμένη βία και κατάργηση βασικών αρχών της αστικής δημοκρατίας. Σύντομα πήρε ΚΑΙ το χαρακτήρα της ανθρωπιστικής καταστροφής… 

Οι προηγούμενες γραμμές μας αφορούν όλους… η τουλάχιστον όσους έχουν αναφορά τις δυνάμεις της εργασίας… Οι «κόκκινες γραμμές» έχουν ξεπεραστεί ήδη… 1.500.000 άνεργοι, εκατοντάδες χιλιάδες απολυμένοι, 4.000 αυτοκτονίες… Ένας λαός που οδηγείτε με τις εντολές «Δ.Ν.Τ., Ε.Ε., Κυβέρνησης , Κεφαλαίου» στην ανθρωπιστική καταστροφή… Δεν μπορούμε να δεχθούμε, άλλη αριθμητική, ούτε μπορούμε να περιμένουμε άλλο να προστεθούν και «άλλοι» σε αυτόν τον κατάλογο… Ούτε φυσικά να «ωριμάσουν» οι συνθήκες για εκλογές η να «ωριμάσει» ο υποκειμενικός παράγοντας «δηλαδή» το κόμμα μας…» 

Τι έγινε λοιπόν; Τι πήγε και πηγαίνει στραβά…Σήμερα ειδικά ο ΣΥΡΙΖΑ έπρεπε να «κινδυνεύει» από τα αριστερά…Από μια δύναμη εργατική που θα έβαζε οριστικό τέλος στην καταστροφή του λαού μας…και που θα έστελνε στα κάτεργα όσους εγκλημάτησαν εις βάρος του…Αντίθετα ο κίνδυνος είναι από τα Ακροδεξιά ακόμα και αυτή η «κεντρώα» Νέα δημοκρατία ολισθαίνει καθημερινά προς τα εκεί… Μπορούμε να αλλάξουμε πορεία;

* Πρόεδρος Ελλήνων Κοινωνιολόγων