Η «αξία» της ήττας - Μετά τον "κουρνιαχτό" των δημοτικών εκλογών

Ο οδηγός του νικητή στην αποτυχία

Για να δεις την αξία μιας νίκης πρέπει να έχεις γνωρίσεις πρώτα την «αξία» της ήττα. Όταν έχεις συνηθίσει στις νίκες η ήττα δυστυχώς γίνεται τραγωδία για ορισμένους!

ΕΤΟΙΜΑΣΟΥ ΛΟΙΠΟΝ ΓΙΑ ΤΟΝ ΝΕΟ ΡΟΛΟ ΣΟΥ...
ΜΕΤΑ ΜΙΑ ΗΤΤΑ. Υπάρχει μια ατάκα του Χόλυγουντ που μπορεί να συμπίπτει με γεγονότα και πρόσωπα των τελευταίων αυτοδιοικητικών εκλογών αλλά έχει την αξία της…

Είναι τα λόγια του «Σταλόνε» που ακούγονται στα Ροκι. «Σημασία δεν έχει το πόσο δυνατά χτυπάς, αλλά πόσα χτυπήματα θα φας και θα συνεχίσεις να προχωράς». Η συγκεκριμένη φράση γκρεμίζει την αντίληψη ότι η επιτυχία αφορά μόνο την συντριβεί των αντιπάλων, άλλα σχετίζεται άμεσα με το πώς μπορείς να διαχειριστείς την δικιά σου αποτυχία.

ΜΑΘΕ ΛΟΙΠΟΝ ΑΠΟ ΤΑ ΛΑΘΗ. Πρέπει να ξέρουμε ότι μια ήττα τώρα σημαίνει μια νίκη αργότερα, όσων έχουν τα περιθώρια να ξαναδοκιμάσουν! Εάν ήρθε εκείνη η μέρα απλώς δες τι έχει συμβεί. Εάν κάποιος με κερδίσει, τότε μαζεύω τις δυνάμεις μου και στρέφω την προσοχή μου στην επόμενη πρόκληση. Δεν πρέπει να κάθομαι στο χείλος του γκρεμού και να λέω «αν προσπαθήσω να κατέβω θα χτυπήσω άσχημα», απλώς κάνε το. Πέσε κι ας χτυπήσεις. Με αυτές τις πτώσεις γράφτηκαν οι χρυσές σελίδες της ιστορίας. Κάπως έτσι έγιναν ορισμένοι ήρωες! «Προπάντων η Πατρίς!» Για να το κάνεις αυτό πρέπει να είσαι ρεαλιστικά αισιόδοξος και όχι κυνικός για να μπορείς να προσπαθήσεις πάλι ξανά.

ΚΟΙΤΑ ΜΟΝΟ ΜΠΡΟΣΤΑ. Υπάρχουν δυο τρόποι αντιμετώπισης μιας ήττας: Ο ένας είναι να μοιράζεις κατηγορίες αριστερά δεξιά σε εκείνους που συμμετέχουν στον αγώνα χωρίς ποτέ να κατανοήσεις, πως πρέπει να κάνεις κάποια στιγμή την αυτοκριτική σου. Μην βιαστείς να ενοχοποιήσεις τις επιλογές άλλων σε σχέση με εσένα στη βάση διαφορετικής πολιτικής εκτίμησης. Ποτέ άλλοτε, στη νεότερη ιστορία του Δήμου, δεν απογυμνώθηκαν τόσο ξετσίπωτα οι «πολιτικοί» της συνομοταξίας σας, οι εκτιμήσεις, οι επιλογές και οι συνέπειές τους.

Διότι αν, στη βάση πολιτικής εκτίμησης, που επικροτήσατε τα όσα συμβαίνουν (χαράτσια, αυτοκτονίες, μεταναστεύσεις, αυξημένη θνησιμότητα, υποσιτισμό, μαζική κατάθλιψη, φτώχεια, ανεργία, ασχήμια κ.α.) συνεχίζεται να θεωρείται τον λαό εχθρό. Τότε δεν πήρατε το μήνυμα! Αν, στη βάση πολιτικής εκτίμησης, καταδέχεστε να αναζητάτε ως τέως, ένα υστερικό «γιατί;», η ιατρική επιστήμη μπορεί βάσιμα να αποφανθεί για μειωμένο δείκτη αυτοεκτίμησης. 

Βέβαια υπάρχει και ο διαφορετικός τρόπος προσέγγισης της απώλειας, για αρχή αποδέχεσαι σιωπηλά (βάζεις κοινός την ουρά κάτω από τα σκέλια), κάποια στιγμή αντιλαμβάνεσαι την σκληρή πραγματικότητα και συμβιβάζεσαι με την ήττα ως αποτέλεσμα δικών σου λαθών και όχι των άλλων. Δίνεις εντολή στους υπαλλήλους σου (όσοι θα μπορείς να εντέλλεσαι) να αλλάξουν τα έδρανα της αντιπολίτευσης, απ’ ότι εσύ είχες τοποθετήσεις και αυτά της αξιωματικής τα βάζεις μπροστά από τους άλλους λόγω κεκτημένης ταχύτητας!!! Θα διαισθανθείς κάποια στιγμή ότι θα παίρνεις το λόγο, όσο θα σου επιτρέπει ο δημοκρατικός κανονισμός, που εσύ έφτιαξες για τους άλλους! Στο τέλος να είσαι σίγουρος ανταμείβεσαι. Όσο γρηγορότερα μπορέσεις να αποδεχτείς την ιδέα της ήττας άλλο τόσο θα σου πάρει να προχωρήσεις.

ΚΛΕΙΣΕ ΡΑΝΤΕΒΟΥ ΜΕ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ. Εάν κάποιος έχει πετύχει πολλά υπάρχει κίνδυνος επανάπαυσης οι πολίτες σε έστειλαν να αντιπολιτευτείς των ίδιο σου τον εαυτό και τις ημέρες και τα «έργα» σου τελικά..! Γιατί είναι σωματικά και ψυχολογικά δύσκολο να βρίσκεσαι συνεχώς στην κορυφή πολύ δε περισσότερο όταν απέναντι σου βρίσκεται σχεδόν μια πόλη και όχι απαραίτητα κάποιος δοκιμασμένος και ιδιαίτερα όταν το ακροατήριο κουράστηκε να σε ακούει. 

ΣΥΜΦΙΛΙΩΣΟΥ ΜΕ ΤΗΝ ΗΤΤΑ. Πρέπει να γνωρίζουμε ότι οι σωματικές και ψυχολογικές μεταπτώσεις είναι αναπόφευκτες, όσο καλός και να είσαι κάποια στιγμή θα χάσεις. Το καλό θα ήταν η αποτυχία να έρθει όταν δεν κρίνεται τίποτα σημαντικό.

Αυτό δεν σημαίνει ότι πρέπει να πιεζόμαστε για το κάτι παραπάνω.

Οι μεγάλοι ηγέτες δεν εστιάζονται στο αποτέλεσα αλλά κυρίως στον τρόπο που ήρθε, δείχνοντας μεγάλο ενδιαφέρον στις αντιδράσεις και τις συμπεριφορές που οδηγούν σε αυτό.

ΒΡΕΣ ΤΟ ΡΥΘΜΟ ΣΟΥ. Συνέχισε να είσαι δημιουργικός παίρνοντας τις σωστές αποφάσεις. Συνέχισε δε να βλέπεις πράγματα που οι άλλοι δεν μπορούν να δουν, κλείσε λοιπόν τα μάτια και προσπάθησε να βρεις χρόνο για να σκεφτείς τι συνέβη. Όταν τα ανοίξεις θα είσαι έτοιμος και χαλαρός να δρομολογήσεις αυτά που ονειρεύτηκες και οι πολίτες δεν σε κατάλαβαν… 

Αρκεί ένας ελληνικός καφές στο δημοτικό καφενείο που έκλεισες για να δεις την πραγματική εικόνα της πόλης που διαφεντεύατε τόσα χρόνια και ανάγκασες τους δημότες να δώσουν ψήφο ανοχής στην «νέα αρχή» και μάλιστα με δυσθεώρητα ποσοστά από ότι το μπόι τους.

Άλλωστε ο Φρόιντ είπε ότι η λύση του προβλήματος βρίσκεται μέσα στο ίδιο το πρόβλημα και μην ψάχνουμε για φαντάσματα γύρο μας.

Λέει ο Μαρξισμός: "ΑΠΟ ΤΟΝ ΚΑΘΕΝΑ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΙΣ ΔΥΝΑΜΕΙΣ ΤΟΥ, ΣΤΟΝ ΚΑΘΕΝΑ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΙΣ ΑΝΑΓΚΕΣ ΤΟΥ" .

Ενώ ο Ισίδωρος είπε: « Ό,τι είναι αδικία οι τελευταίοι να διοικούν τους πρώτους!» 

Υ.Γ. Εδώ δεν ταιριάζει απλώς το «να σε κάψω, Γιάννη μου, να σ’ αλείψω λάδι». Ταιριάζει περισσότερο το «ο τενεκές ο αδειανός, μεγάλους χτύπους κάνει». Ελπίζω, με το σχόλιό μου, να έχω συμβάλει στο να νιώσετε την πραγματική αξία της ήττας, έστω και αμβλυμμένη από τις κούφιες κολακείες των συνήθων παρατρεχάμενων, που άρχισαν να αναδύονται προς τον νέο τροπαιούχο. Ούτος η άλλως τα «σαλιγκάρια» συνήθως την «άνοιξη» αναδεύονται!

Ένας «ηττημένος» στη θέση του νικητή!