Ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α όλο και πιο κοντά στην τελική αναμέτρηση... και έπεται συνέχεια.

Μέλιος Παντελής*

Ο κεντρικός πολιτικός χαρακτήρας των εκλογών και η όξυνση Μνημόνιο-Αντιμνημόνιο και Αριστερά-Δεξιά, δεν χρειάζεται ιδιαίτερη τεκμηρίωση. Ας κρατήσουμε κάποια στοιχεία της συγκυρίας που την καθιστούν ιστορικής σημασίας και προσδιορίζουν τα καθήκοντα των κομμουνιστών, των σοσιαλιστών,των ριζοσπαστών στο ΣΥ.ΡΙΖ.Α και έξω από αυτόν. 

1. Το success story - ταινία τρόμου χωρίς τέλος

Για τους εργαζόμενους και τα σύμμαχα στρώματα (άνεργοι, μικρή επιχειρηματικότητα ακτήμονες) δεν υπάρχει καμιά...... επιτυχία . Ενώ όσοι ζουν από το κεφάλαιό τους, τα πράγματα είναι διαφορετικά. Είναι προφανώς επιτυχία για τους καπιταλιστές, η αποδιάρθρωση ή, η πλήρης διάλυση των εργασιακών σχέσεων, η δραματική πτώση των μισθών και η πλήρης κατάργηση των όποιων υποχρεώσεων είχαν οι εταιρείες προς την κοινωνία (πλην της φιλανθρωπίας των εταιρειών που υποκαθιστά με τον ιταμότερο τρόπο το κοινωνικό κράτος). 

Α. ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΚΡΙΣΗ

1. Το άμεσο ληστρικό συμφέρον των αστών υπονομεύει όμως τη μακροπρόθεσμη ηγεμονία τους στις υποτελείς τάξεις. Ο Καπιταλισμός στην πραγματικότητα είναι ένα ανθρωποβόρο, αλλά και άναρχο σύστημα. 

Η διάλυση του πολιτικού συστήματος, όπως εκφράστηκε με τη διάλυση του ΠΑΣΟΚ, διαμόρφωσε ένα τεράστιο κενό πολιτικής εκπροσώπησης των λαϊκών στρωμάτων. O ΣΥ.ΡΙΖ.Α καλείται να το καλύψει γρήγορα, σε βάθος και με ποιοτικά χαρακτηριστικά. Χρειαζόμαστε μαχητές και όχι λαπάδες ή προσωπικές ατζέντες, ή παράγοντες του τίποτα, στρατηγούς της ιντριγκας.

Η αστική τάξη στην Ελλάδα καταστρέφει σημαντικό μέρος απο το παραγωγικό δυναμικό της χώρας. Το παραγωγικό δυναμικό στην καπιταλιστική κοινωνία, είναι κεφάλαιο, οπότε ανήκει στον κεφαλαιοκράτη. Το διευθυντικό δικαίωμα, την εξουσία του πλούτου, το καλύπτει και ο «νομικός πολιτισμός». Η τάξη των καπιταλιστών θεωρεί δικαίωμά της , να το καταστρέφει εφόσον αυτο δεν αποφέρει το επιθυμητό κέρδος. Καταστρέφει όμως... και τους υλικούς όρους συντήρησης και αναπαραγωγής των υποτελών τάξεων.

«Για να μπορεί να καταπιέζει μια τάξη μια άλλη, πρέπει να εξασφαλίσει σε αυτήν στοιχειώδους όρους ύπαρξης που να της δίνουν τουλάχιστον τη δυνατότητα να ζεί τη δουλική ύπαρξής της.» 

«Το Κομμουνιστικό Μανιφέστο» Κ.Μάρξ.

Η παρούσα ιστορική στιγμή είναι μια περίοδος κρίσης της ηγεμονίας της αστικής τάξης, επειδή της είναι αδύνατον να παρουσιάσει το ιδιοτελές συμφέρον της, ως γενικό-εθνικό συμφέρον. Το ακριβώς αντίθετο συμβαίνει, η ταξική και κοινωνική πόλωση, οξύνεται. 

2. Mε όχημα τον ΣΥΡΙΖΑ, η εργατική τάξη παίζει το τελευταίο της χαρτί ώστε να μην ζήσει 50 χρόνια Θατσερισμού, πολιτικού, ταξικού και εθνικού εξανδραποδισμού. Η πολιτική εξαθλίωσης της εργατικής τάξης και των μικρομεσαίων λοιπόν, θέτουν σε ανoικτή αμφισβήτηση την πολιτική ηγεμονία των αστών και βάζουν στην ημερήσια διάταξη την πολιτική πάλη για την αμφισβήτηση του ηγεμονικού τους ρόλου. Ανάμεσα στον πλέριο κομμουνισμό και τη δικτατορία του προλεταριάτου , υπάρχουν πολλά χρώματα του ουράνιου τόξου ενός ευνοικότερου καθεστώτος για τους εργαζόμενους. Ο Αλ. Αλαβάνος συνέβαλε αποφασιστικά να απαλλαγεί ο ΣΥΝ απο το στίγμα της ευρωλαγνίας που κυριαρχούσε μέχρι τότε. Όταν στη συνάντηση των πολιτικών αρχηγών για την αντμετώπιση της κρίσης του Δεκεμβρίου 2008, ο Αλαβάνος κάλεσε σε συνέχιση συγκρουσιακών διαδηλώσεων, ο ΣΥΡΙΖΑ πήρε κεφάλι σε μεγάλο τμήμα της κοινωνικής αριστεράς . 

Η συζήτηση που άνοιξε τότε, «πόλεμος θέσεων» , ( η διαχειριστική λογική με τη σταδιακή κατάληψη Δήμων , την εκλογική δουλειά κτλ ) , σε αντίθεση με μια προσέγγιση «πολέμου κινήσεων» επιθετικής δηλ. γραμμής που επιδιώκει την κατεδάφιση της κυβέρνησης κάτω απο τα χτυπήματα του εργατικού κινήματος είναι ακόμη επίκαιρη. Αυτή είναι και η καλύτερη εγγύηση για την Κυβέρνηση της Αριστεράς. Κοράκια θα αντιμετωπίσουμε και χρειαζόμαστε γεράκια.Το μήνυμα το πήραμε απο την Κύπρο. Η στρατηγική της Αριστεράς και στις συμμαχίες και στην οργάνωση του κόμματος που τώρα οικοδομείται δεν μπορεί να είναι παρά η ΑΝΑΤΡΟΠΗ.

.To success story των καπιταλιστών μπορεί να αντιστραφεί σε εργατική-λαική αντεπίθεση, με την οργανωμένη παρέμβαση του ΣΥ.ΡΙΖ.Α και την αυτενέργεια των μαζών. H συνειδητή και οργανωμενη κομματική παρέμβαση είναι το κλειδί της επόμενης περιόδου. 

B. Εικόνες απο το μέλλον

Η εκκωφαντική κατάρρευση του πολιτικού συστήματος.

ü Το πολιτικό σύστημα πέραν του μιζαδορισμού (το ανώτατο στάδιο του νεοφιλελευθερισμού), διευθετεί στην αστική Δημοκρατία τις σχέσεις μεταξυ των τάξεων. Οταν αυτη η αναγκαία διευθέτηση, για μια ομαλή καπιταλιστκή διαχείρηση, δεν πληρείται πιά, ανοίγει, ακόμα και το ενδεχόμενο επαναστατικής κρίσης.

ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΓΕΓΟΝΟΣ

Τα Δεκεμβριανά μετά τη δολοφονία του Γρηγορόπουλου, δεν ήταν ούτε προβοκάτσια, ούτε ενα γεγονός ξεκομμένο απο την ταξική πάλη που προηγήθηκε. Ένα μεγάλο κομμάτι των πολιτών στήριξαν ή επέδειξαν ανοχή στην άμεση δράση μιας μαχητικής μειοψηφίας. Γι αυτό άλλωστε η επιλογή του στρατιωτικού τύπου καταστολής που συζητήθηκε στους κυβερνητικούς κύκλους, αποσύρθηκε απο το φόβο γενίκευσης της εξέγερσης στην εργατικη τάξη. Οι γονείς των παιδιών του Δεκέμβρη, υφίστανται μια παρατεταμένη λιτότητα απο το 1985-86, υφίστανται όλοι ενα κράτος ληστή, πειρατή και χαρατσιών, ζηλωτή των ιδιωτικοποιήσεων, (με παγκόσμια πρώτη την επανακρατικοποίηση της ΕΑΣ), τη σημερινή ΕΘΕΛ, μετά απο 2ετή απεργία και αγώνα διαρκείας). 

Εκεί όμως το σωματείο μπήκε μπροστά, 4 μέλη του ΠΑΜΕ καταδικάστηκαν , εμφανίζονταν οι ΕΑΣίτες για συγκέντρωση και φεύγανε τα ΜΑΤ. Οσοι ηταν μέσα στο χώρο, ή αλληλέγγυοι, γνωρίσαν απο πρώτο χέρι τη δύναμη της σωματειακά οργανωμένης εργατικής τάξης που αναδεικνύει εργατικά στελέχη σαν τον αείμνηστο Σταμούλο, ανέτρεψε μια σκληρή νεοφιλελεύθερη επιλογή και έριξε την κυβέρνηση Μητσοτάκη. Εκεί έπρεπε να είναι ο προσανατολισμός του ΣΥΡΙΖΑ, στη μαχητική διάταξη των δυνάμενων και στην ανάλογη επιλογή συμμαχιών.

Γ. ΔΕΞΙΑ ΑΥΤΟΝΟΜΙΑ

Στο δικό μας χώρο κυκλοφορεί μια δεξιά μορφή της «αυτονομίας», μια δήθεν κινηματίστικη αντίληψη που δεν παρεμβαίνει, δεν αναλαμβάνει την ηγεσία και την ευθύνη για συντονισμένους αγώνες, «για να μην καπελώσει»...τους αγώνες. Αφού όμως τους αφήσει ακαπέλωτους, έρχεται να ζητήσει την ψήφο παρουσιάζοντας την ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΤΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ σαν μια απλή συνέχεα του παλαιού καθεστώτος, με μικροβελτιώσεις, εξορθολογισμούς, διαφάνεια, λέξεις που δεν σημαινουν τίποτα για την τσέπη των ανθρώπων. Και το κυριότερο , είναι ενα πολιτικό σχέδιο που δεν εμπλέκει τους εργαζόμενους , τη νεολαία , τα πληβειακά στρώματα, σε οποιαδήποτε δράση, οργάνωση της αντίστασης, με ελάχιστες εξαιρέσεις.

Δ. Το πάρτυ του Μοσχολιού τελείωσε.

Ανεξαρτήτως του μελλοντικού αποτελέσματος, φημών, (συκοφαντιών) να πω εγώ , πάνω σε ζητήματα διαχείρησης των οικονομικών του Δήμου, ο εκφυλισμός φαίνεται από την έλλειψη πολιτικής ευθύνης απέναντι στους πολίτες. Όσοι κύριοι, δεν διάβασαν το Μνημόνιο, δεν διαχωρίστηκαν εγκαίρως, στηρίζουν ακόμα την καταστροφή του λαού και την εκποίηση του Δημόσιου πλούτου, θα έχουν μόνο μια κατάληξη: την απαξία στα μάτια του λαού, τη λήθη στη συλλογική πολιτική μνήμη. Η κεντροαριστερά δεν ανασταίνετα.Το ίδιο και όσοι ψήφισαν Μνημόνια, Μεσοπρόθεσμα , την άγρια επίθεση του κεφαλαίου.Τη λύση θα τη δώσει η ΣΥΜΠΑΡΑΤΑΓΜΕΝΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ, η εργατική τάξη και ο λαός.

ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΠΑΜΕ ΟΥΤΕ ΡΟΥΠΙ ΠΙΣΩ

ΣΥΖΗΤΑΜΕ ΜΟΝΟ ΓΙΑ ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΤΟ ΕΙΣΟΔΗΜΑ 

ΚΑΙ ΤΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ. 

Ε. Η ΑΟΡΑΤΗ ΑΝΤΙΠΟΛΙΤΕΥΣΗ ΣΤΟ ΜΝΗΜΟΝΙΑΚΟ ΔΗΜΑΡΧΟ ΣΤΟ ΔΗΜΟ ΑΓΡΙΝΙΟΥ

Ο ισχυρισμός μας είναι οτι ο παλαιός ΣΥ.ΡΙΖ.Α, δεν έκανε πραγματική αντιπολίτευση στη Διοίκηση του Δήμου. Το αντίθετο, άφησε την πρωτοβουλία των κινήσεων στο Μοσχολιό. Δύο παραδείγματα. Στην περίπτωση του Πανειστημίου. Δεν κινητοποιήσαμε συντονισμένα , φοιτητές, καθηγητές, δασκάλους, διοικητικούς υπαλλήλους, άλλα σωματεία, επαγγελματικούς φορείς, στην κατεύθυνση - σημαία του χώρου μας ΔΗΜΟΣΙΑ ΔΩΡΕΑΝ ΠΑΙΔΕΙΑ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ. Έκανε ο θύτης (ο δήμαρχος δηλαδή) το μνημόσυνο του Πανεπιστημίου με μια άμαζη συγκέντρωση που δεν κινητοποίησε στο ελάχιστο την τοπική κοινωνία, γιατί δεν οργανώθηκε με αυτό το σκοπό.. 

Το σκάνδαλο του Παπαστράτειου Πάρκου, όπου παράνομα επιχείρησε ο Δήμος να καταστρέψει το εμβληματικό για την πόλη Πάρκο: στη Γραμματεία του ΣΥΡΙΖΑ αντιμετωπίστηκε με ομαδοποιήσεις 

1. κάποιες υπέρ του έργου, (το δήλωσαν άλλωστε δημόσια στο ραδιοσταθμό «στο ΚΌΚΚΙΝΟ»

2. κάποιοι τοποθετήθηκαν κατά απο την αρχή και τροφοδότησαν με επιχειρήματα τον κόσμο που ήταν ενάντια στο έργο, 

3. ΣΥΡΙΖαίοι, αντιεξουσιαστές, ομάδα πολιτών,

4. Οι νομικοί που το κυνήγησαν με προσωπικό κόστος. 

Κάποιοι ήρθαν αντιμέτωποι με τις μπουλντζόζες και τα ΜΑΤ του κ. Μοσχολιού.

Το ενδεχόμενο νίκης ή μιας ισχυρής Δημοτικής παράταξης πλέον στον Δήμο Αγρινίου είναι βέβαιο. Και πέρα από προγραμματική επεξεργασία , στελέχωση και πλαισίωση του Δημάρχου , ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α θα αντιμετωπίσει την ανάγκη ενός ισχυρού κινηματικού βραχίονα.

ΣΤ. ΤΙ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ

1. Να επιχειρήσουμε να αποκαταστήσουμε το κενό προγραμματικής και οργανωτικής προετοιμασίας που δεν έγινε μέχρι τώρα, στο αμέσως επόμενο διάστημα. Οι ομάδες εργασίας της δημ. Παράταξης και συνολικά οι οργανώσεις του ΣΥΡΙΖΑ να λειτουργήσουν ουσιαστικά, να εξειδικεύσουν τη γενική πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ. Υποψήφιο Δήμαρχο έχουμε, ανθρώπους να δουλέψουμε συστηματικά δεν έχουμε. Η ομάδα συγκρότησης ψηφοδελτίου έχει μεγάλο σουξέ, αλλά δεν συνοδεύεται ακόμα τουλάχιστον απο θέσεις προτάσεις, δράσεις κτλ..

2. Να συγκροτήσουμε άμεσα κοινή παράταξη μισθωτών, με σταθερή σχετικά λειτουργία. Η Ενωση Εργαζομένων (Κ.Ο.Ε), η Αυτόνομη Παρέμβαση (ΣΥΝ), η Εργατική Αριστερά ( Δ.Ε.Α), συγκροτούν την κοινή συνδικαλιστική παράταξη του ΣΥΡΙΖΑ κεντρικά. Το ίδιο να γίνει και εδω. Αυτό γίνεται ακόμα πιο δύσκολο σήμερα με τον ιδιόρρυθμο τρόπο που διεξάγεται η ταξική πάλη. Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ίσως η τελευταία ευκαιρία , η εργατική τάξη να ανοίξει τον δρόμο σε ριζική ανατροπή των συσχετισμών στον κοινωνικό ανταγωνισμό. 

Η συμμετοχή στα αυτοδιοικητικά ψηφοδέλτια, η εκλογική δουλειά που περιλαμβάνει μαζέματα σε σπίτια, εκδηλώσεις κτλ, η εκπόνηση ενός σχεδίου κάθε Ο.Μ για το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα είναι αναγκαία . Είναι εκ των πραγμάτων ο πρώτος γύρος της πάλης για την ανατροπή του Μνημονίου και των εφαρμοστικών νόμων.

Δεν κρίνουμε σκόπιμο αυτή τη στιγμή να καταθέσουμε ειδικές σκέψεις και προτάσεις. Αυτές θα είναι αποτέλεσμα της όλης παράταξης. Η οικοδόμηση της λειτουργίας της είναι το πιο άμεσο καθήκον για όλους μας. 

Στην όποια διαπραγμάτευση με τους δανειστές, το μόνο όπλο απέναντι τους δανειστές, δεν θα είναι παρά τα όπλα του εργατικού κινήματος : η απεργία, η κατάληψη, η λαϊκή συσπείρωση. Ας μην πριονίζουμε το κλαδί στο οποίο καθόμαστε.

3. Να οικοδομήσουμε ενα ΔΙΚΤΥΟ αντίστασης που θα συντονίζει και θα συσπειρώνει 

ü 1. διακλαδικό / οχι θεματικό 

ü 2. Πολιτικό και οχι συντεχνία 

ü 3. αριστερό και ριζοσπαστικό, εργατικό και λαϊκό, γιατί αυτό μπορεί να ανοίξει το δρόμο της νίκης. Ένα δίκτυο που με κέντρο τις δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ και τις άλλες δυνάμεις της αριστεράς, θα στηρίξει κινητοποιώντας τα σωματεία, τη νεολαία, τους πολίτες. 

Στην πραγματικότητα στο Δημοτικό επίπεδο ισχύει οτι και στην κεντρική πολιτική σκηνή. Χωρίς τον λαϊκό παράγοντα στο προσκήνιο, τη μαζική κίνηση του κόσμου, καμιά κυβέρνηση και καμιά Δημοτική αρχή δεν μπορεί να υλοποιήσει τίποτα.

Μια κυβέρνηση κατα της λιτότητας στην Ελλάδα, θα αντιμετωπίσει πιέσεις πολιτικές, εκβιασμούς, εκμαυλισμούς, σαμποτάζ κτλ, με σημαντικούς εχθρούς, απέναντί της και εκ των εσω και απο τον ιμπεριαλιστικό παράγοντα. Στην πρώτη γραμμή της αντίστασης ενάντια στις πιέσεις αυτές, του κεφαλαίου και του ιμπεριαλισμού, συντασσόμαστε οι σύντροφοι του Κόκκινου Δικτύου στον ΣΥ.ΡΙΖ.Α. 

*Μέλιος Παντελής, μέλος του Κόκκινου Δικτύου στην Ο.Μ του ΣΥ.ΡΙΖ.Α Αγρινίου.