Ο Bobby Sands μεγάλωσε στα γκέτο του Μπέλφαστ, κάτω από την μπότα του Άγγλου στρατιώτη, ακόμη και η χρήση της ιρλανδικής γλώσσας ήταν απαγορευμένη σε δημοσίους χώρους. Ο φλόγα της ψυχής του για να δει την Πατρίδα του ελεύθερη και ενωμένη, τον οδηγεί να ενταχθεί στα 18 του χρόνια στον IRA, λαμβάνοντας μέρος σε παράτολμες επιχειρήσεις εναντίον των αγγλικών δυνάμεων κατοχής. Για την αντιστασιακή του δράση συνελήφθη πολλές φορές, και εξέτισε αρκετά χρόνια στα βρετανικά κολαστήρια του Long Kesh.
Ο Bobby Sands σε όλες τις δίκες αρνείται να αναγνωρίσει την εξουσία της βρετανικής «δικαιοσύνης». Στέκεται αγέρωχος και στωικός απέναντι στους τυράννους της Ιρλανδίας. Το 1977 δικάζεται ξανά με άλλους συναγωνιστές του για οπλοκατοχή, σε μια δίκη παρωδία, και του ....... επιβάλλεται ποινή 14 ετών. Τον φυλακίζουν αμέσως στην απομόνωση μέσα από απάνθρωπες συνθήκες.
Ο Bobby Sands κρατούμενος στην πτέρυγα Η’ του Long Kesh ξεκινά μαζί με άλλους συγκρατούμενούς του Ιρλανδούς απεργία πείνας και ξεκινά πρώτος, ούτως ώστε να μην πεθάνουν όλοι μαζικά και να χαθεί η δυναμική της απεργίας.
Αρθρογραφεί σε χαρτί τουαλέτας και τις πρώτες 17 μέρες της απεργίας κρατά ημερολόγιο στο οποίο καταγράφει τις σκέψεις του. Είναι φανερό απ’ τα γραφόμενά του: Ο θάνατός δεν τον φοβίζει «Δεν με φοβίζει ο θάνατος γιατί η ζωή είναι περιττή μέσα στη σκλαβιά».
Γράφει στο ημερολόγιό του: «Πιστεύω και αγωνίζομαι για το ιερό δικαίωμα του ιρλανδικού έθνους να ζήσει ελεύθερο και ανεξάρτητο, για το δικαίωμα κάθε Ιρλανδού και Ιρλανδέζας να το διεκδικήσουν με ένοπλο αγώνα. Γι’ αυτό με φυλάκισαν, με βασάνισαν και βρίσκομαι τώρα στο κελί μου γυμνός. Στο βασανισμένο μου μυαλό κυριαρχεί η σκέψη ότι στην Ιρλανδία ειρήνη δεν θα υπάρξει ώσπου οι ξένοι Βρετανοί τύραννοι να πάρουν πόδι απ’ εδώ αφήνοντας τον ιρλανδικό λαό, σαν ενιαίο σύνολο, να κανονίζει τις δικές του υποθέσεις, να καθορίζει λεύτερος τα πεπρωμένα του, λεύτερος στο μυαλό και το σώμα, ξέχωρος κι ανεξάρτητος στις ιδιαιτερότητές του, τις φυσικές, πολιτιστικές και οικονομικές.»
Στις 5 Μαΐου του 1981 σε ηλικια 27 χρονών, ο Μάρτυρας της Ιρλανδίας πεθαίνει έπειτα από 66 ήμερες απεργίας πείνας, βρισκόμενος σε κωματώδη κατάσταση στο νοσοκομείο των φυλακών. Ο αγώνας και το μαρτύριο του συγκλόνισε ολόκληρη την Ευρώπη.
Ο Bobby Sands αποτελεί παράδειγμα για τον κάθε καταπιεσμένο, τον κάθε αδικημένο, τον κάθε άνθρωπο αγωνιστή και επαναστάτη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Παρακαλούμε για τα σχόλια, να χρησιμοποιείτε Ελληνική γραμματοσειρά και σε ευπρεπές επίπεδο, χωρίς να θίγεται η τιμή και η υπόληψη κανενός πολίτη.
(«Δεν δημοσιεύονται σχόλια χυδαία και υβριστικά, καθώς και ανώνυμες καταγγελίες και χαρακτηρισμοί κατά προσώπων που δεν τεκμηριώνονται.”)
Σχόλια άσχετα με το θέμα της εκάστοτε ανάρτησης ΔΕΝ ΘΑ ΔΗΜΟΣΙΕΥΟΝΤΑΙ.
Όλα τα σχόλια θα εμφανίζονται μετά την έγκρισή τους αφού διαπιστωθεί ότι δεν εμπίπτουν σε κάποια από τα πιθανά αδικήματα περί τύπου.
Να σημειωθεί ότι απόψεις που εκφράζονται σε άρθρα και κείμενα της συγγραφικής ομάδας δεν εκφράζουν απαραίτητα την άποψη των υπευθύνων του ιστολογίου. Όπως επίσης και τα σχόλια των αναγνωστών, τα οποία αντιπροσωπεύουν τους ίδιους...