Οι δικηγόροι θεολογούν και οι κληρικοί μας νομικίζουν, του Ιωάννη Κανελλόπουλου, Δικηγόρου Πατρών

Εδώ διαβάστε την πρώτη Ανοιχτή επιστολή

Δεύτερη Ανοικτή Επιστολή
Του Ιωάννη Κανελλόπουλου, Δικηγόρου Πατρών

ΠΡΟΣ
Τον Σεβασμιώτατον Μητροπολίτη Ναυπάκτου και Αγ.Βλασίου, κ. ΙΕΡΟΘΕΟ

Κοινοποίηση:
1) Σε όλους τους Ιεράρχες της Εκκλησίας της Ελλάδος
2) Μακαριώτατον Πρόεδρο της Ι. Συνόδου και Αρχιε-
πίσκοπο Αθηνών, κ. Ιερώνυμο
3) Δ.Ι. Σύνοδο
4) Μ.Μ.Ε. 
Δευτέρα, 29 Αυγούστου 2011

Σεβασμιώτατε, την ευχή Σας.

Στις 23 Αυγούστου 2011 αναρτήθηκε στην «Ρομφαία» η πρώτη ανοικτή επιστολή μου προς την Ιερά Σύνοδο και προς Εσάς, Σεβασμιώτατε «Άγιε» Ναυπάκτου, με την οποία αποφάσισα ως νομικός να απευθύνω δύο λόγους πνευματικούς. Όπως ενθυμείσθε, στο Ευαγγέλιο αναφέρεται ότι: «προσήλθεν νομικός τις εκπειράζων τον Ιησούν και λέγων·». Και παρ’ότι ο νομικός προσήλθε με κακή πρόθεση, ο μόνος αληθινός Αρχιερέας δεν τον καταφρόνησε, αλλά του απάντησε. Εσείς δεν απαντήσατε όμως στον νομικό της ανοικτής επιστολής. Αντιθέτως, μόλις η «Ρομφαία» ανήρτησε θετικό δημοσίευμα της εφημερίδας «Κόσμος του Επενδυτή», αμέσως..... στείλατε την απάντηση στις 27 Αυγούστου 2011 στην «Ρομφαία», που φέρει τίτλο: «Η Μητρόπολη Ναυπάκτου για τον έλεγχο στην Μονή Μεταμορφώσεως». Θα κάνω επί του δημοσιεύματός Σας αυτού, τις κάτωθι επισημάνσεις και «ο νοών νοείτω».

1) Στην αρχή της επιστολής Σας, καθιστάτε σε όλους γνωστό ότι το πρόβλημα με την Ι.Μ.Μεταμορφώσεως Ναυπάκτου είναι κατ’εξοχήν θεολογικό. Αμέσως μετά από την γνωστοποίηση αυτή, όλο το κείμενό Σας αναφέρεται μόνο σε οικονομικούς ελέγχους όπου τα πορίσματα των αρμοδίων υπηρεσιών δεν έχουν ακόμα βγει, σε διαχειριστικούς ελέγχους οικονομικής φύσεως που πρέπει να γίνουν σε σωματεία για επενδύσεις που αυτά πραγματοποίησαν, για άγνοια των ποσοστών συμμετοχής της Ι.Μονής στις επενδύσεις, για επιστροφές Φ.Π.Α. που πρέπει να κάνει η Μονή, για καταστρατήγηση του νόμου περί επιστροφών Φ.Π.Α. Για όλα αυτά περιμένουμε τις αρμόδιες οικονομικές αρχές να βγάλουν τα πορίσματά τους, και τα αρμόδια δικαστήρια να εκδώσουν τις αποφάσεις τους. Ενώ καταγγέλλετε την Μονή, μας γνωστοποιείτε ότι εάν εκ του διαχειριστικού οικονομικού ελέγχου δεν υπάρξει επιβαρυντικό πόρισμα για την Μονή, «εννοείται ότι η Ιερά Μητρόπολη θα χαρεί». Από το πνεύμα που όλο το διάστημα αυτό κατατίθεται εκ μέρους της Μητροπόλεώς Σας, φαντάζομαι το τι χαρά θα κάνετε, τι δοξολογίες πανηγυρικές θα πραγματοποιήσετε και το πόσο ευτυχής θα αισθάνεσθε με τόσα που συνεχώς ανακοινώνετε εις βάρος της Μονής.

2) Όλο αυτό το οικονομικό πρωτοφανές θεολογικό κείμενό σας, εξαντλείται στην ανησυχία για τυχόν παραγραφή των αδικημάτων και για το ότι οι Επιθεωρητές επισημαίνουν ότι θα υπάρξει οικονομική ζημία που θα υποστεί το κράτος.
α) Σεβασμιώτατε, να φοβούνται οι Επιθεωρητές «την παραγραφή των αδικημάτων», αυτό το κατανοούμε. Αλλά Εσείς που ως Πνευματικός έχετε λάβει εντολή να συγχωρείτε τα αδικήματα ακόμα και των εγκληματιών και φονιάδων, πόρνων κ.λ.π., δεν κατανοούμε γιατί να έχετε τέτοιο φόβο, αυτόν τον φόβο Σας σύμφωνα με την «αγωγή της ψυχοθεραπείας» μόνον η ΑΓΑΠΗ μπορεί να Σας τον βγάλει και ουδείς άλλος. Έχει γραφτεί: «η αγάπη έξω βάλλει τον φόβο». Φαντασθείτε να ήσασταν όχι πνευματικός Πατέρας αλλά σαρκικός, και οι Επιθεωρητές να έκαναν οικονομικό έλεγχο στα παιδιά Σας και Εσείς να είχατε αγωνία να τελειώσουν οι Επιθεωρητές γρήγορα, μην τυχόν και παραγραφούν τα αδικήματα των παιδιών Σας! Άγιε Ναυπάκτου, έχετε γίνει απολύτως κατανοητός. Αυτή η «πατρική» Σας αγάπη είναι απαράμιλλη. Γι’αυτό η Εκκλησία μας αναφέρεται μόνο σε όσους υπήρξαν «ΠΑΤΕΡΕΣ» και δεν λέμε «οι Δεσπότες τηςΕκκλησίας» ούτε «οι παπάδες της Εκκλησίες» ούτε «οι Πατριάρχες της Εκκλησίας», αλλά «οι Πατέρες της Εκκλησίας»· δηλ. αναφέρεται μόνο σε όσους το ιδίωμα του Πατρός υπερκέρασε κάθε άλλο εκκλησιαστικό αξίωμά τους.
β) Όσον αφορά την επίκληση τού «τι ζημία θα υποστεί το κράτος», Σεβασμιώτατε αν θέλετε, συνεννοηθείτε με την Ιερά Σύνοδο και να καθήσουμε να δούμε με τους οικονομικούς Επιθεωρητές τι ζημία έχει υποστεί το κράτος από πλήθος οικονομικών ενεργειών εκ των Ι.Μητροπόλεων, εκ των επιδοτήσεων που έχουν λάβει, από έργα που έχουν συντελεσθεί, από μη καταβολή Φ.Π.Α., από μη παροχή αποδείξεων εκ της τελέσεως μυστηρίων, από διπλά βιβλία, από… από… από… από διορισμούς Ιερέων διπλοθεσιτών… και δεν θέλω αυτή την στιγμή να αναφέρω άλλα που αφορούν τις ΜΚΟ για ευνόητους λόγους. Από τους Αγίους Αρχιερείς αυτοί που λιθοβολούν την Ιερά Μονή βάλλοντας πρώτοι τον λίθο πριν καν αποφανθούν οι οικονομικές υπηρεσίες, πρόκειται περί αναμαρτήτων ή περί υποκριτών;

3) Αναφέρετε ότι ο ξενώνας που ανοικοδόμησε η Μονή στερείται αδείας εκ της Ναοδομίας και της Πολεοδομίας (και αυτό όμως το θέμα βρίσκεται στην δικαιοσύνη).
Αν οι Συνοδικοί Αρχιερείς καταδικάζουν την Μονή γι’αυτό, τότε οι Άγιοι Αρχιερείς προφανώς προβάλλουν τους εαυτούς τους ως αναμάρτητους, και ως εκ τούτου πρώτοι τον λίθον βάλλουν για τους «αμαρτωλούς». Θέλετε, Σεβασμιώτατε, να δούμε πόσα αυθαίρετα κτίσματα υπάρχουν στις Ιερές Μητροπόλεις; Θέλετε να δούμε πόσοι Αρχιερείς μόνοι τους άνευ εγκρίσεων εκ της Ναοδομίας αδειοδοτούν εκκλησιαστικές εγκαταστάσεις;

4) Στο εν λόγω κείμενό Σας αναφέρετε: «η Ιερά Μονή Μεταμορφώσεως κινείται σε αδιαφάνεια έχοντας δημιουργήσει ένα πλέγμα παράλληλων διαχειρίσεων που όλα πρέπει να ελεγχθούν». Σεβασμιώτατε, να είσθε σίγουρος ότι αν οι πατέρες της Μονής γνώριζαν ότι ο Μητροπολίτης τους είναι πάνω από όλα στοργικός Πατέρας, δεν θα είχαν καμία υποτιθέμενη αδιαφάνεια. Κανένα παιδί δεν κρύβει από τον πατέρα του τα όποια οικονομικά -ή μη- δεδομένα του. Εάν όμως δει ότι αυτός που έχει απέναντί του μοιάζει με οικονομικό ελεγκτή του Δημοσίου που ψάχνει να βρει κάτι για να τον καταστρέψει, τότε -να με συγχωρείτε- κι εγώ σε αδιαφάνεια προς αυτόν θα εκινούμην. Μήπως λοιπόν η αδιαφάνεια που επικαλείσθε δεν οφείλεται σε αυτούς;
Για όλα αυτά τα οικονομικά «θεολογικά», Σας απάντησε στην «Ρομφαία» ο επ. Εισαγγελέας Εφετών κ. Γεώργιος Κουβέλης στις 28 Αυγούστου 2011 και δεν θα επεκταθώ περισσότερο.

5) Μέσα σε αυτή την επιστολή Σας, καθιστάτε γνωστή την αγωνία Σας α) να μην χάσει το κράτος εκ της Μονής το Φ.Π.Α., β) να μην υποστεί το κράτος οικονομική ζημία, γ) ότι πριν παρέλθει η δεκαετία από την επένδυση, μέρος του ξενώνα εισήλθε σε άλλο επενδυτικό πρόγραμμα, καίτοι εισπράχθηκε υψηλό ποσό επιστροφής Φ.Π.Α., δ) δεν υπήρξαν αποφάσεις εκ της Πολεοδομίας για τον ξενώνα. Βλέπουμε λοιπόν, μια μεγάλη αγωνία Σας για να μην χάσει το διεφθαρμένο κράτος κάποια έσοδα εκ των εσόδων της Μονής. Να το έκανε αυτό ο οικονομικός έφορος της Ναυπάκτου, θα το κατανοούσαμε. Αλλά να αγωνιάτε Εσείς γι’αυτό, είναι ακατανόητο για εμάς και γίνεται περισσότερο ακατανόητο όταν γίνεται από τον μοναδικό Μητροπολίτη που διδάσκει την «θέωση» και την «θεοπτία». Σαν Πατέρας που είσθε των αδελφών, θα περιμέναμε από Εσάς και να είχαν αδίκημα τέτοιας φύσεως οι αδελφοί, Εσείς με στοργή να προβαίνατε μυστικά στην διευθέτησή τους και όχι σε καταγγελίες. Πραγματικός πατέρας δεν κάνει καταγγελίες για τα παιδιά του, σε όποιες αμαρτίες κι αν πέσουν αυτά.

Ο ένας φόβος Σας που διατυπώνετε, είναι ο ανωτέρω, μην τυχόν και χάσει το διεφθαρμένο κράτος κάποια έσοδα από τα παιδιά Σας και ο ουσιαστικότερος λόγος που προβάλλετε είναι ότι: «Η αδιαφορία ή η συγκάλυψη τέτοιων γεγονότων συνιστά για Εσάς κανονικό και ποινικό αδίκημα και δεν θέλετε να θεωρηθείτε συμμέτοχος». Αφού εκδηλώσατε τον φόβο Σας μην χάσει κάτι το δημόσιο από τα παιδιά Σας, τώρα εκδηλώνετε έναν φόβο για τον εαυτό σας: φοβάσθε μην θεωρηθείτε συμμέτοχος συγκαλύπτοντας τις αμαρτίες τους και είσθε υπόλογος από πλευράς Κανόνων και εκκλησιαστικής νομοθεσίας. Ό,τι αγαπά κανείς αυτό και φοβάται μην θιχτεί. Αν ήσασταν φιλεύσπλαχνος πατέρας, έναν φόβο μόνο θα είχατε: Μην εκτεθούν σε κάτι τα παιδιά Σας. Αυτό όμως προϋποθέτει να έχει καθαρθεί ο νους από την φιλαυτία και να τηρεί την εντολή της αγάπης προς τον πλησίον. 

Μετά τον καθαρμό έρχεται ο φωτισμός. Φωτίζεται ο Πατέρας και βλέπει ότι πρέπει να αγαπά τα παιδιά του όχι σαν τον εαυτό του ούτε απλώς θυσιάζοντας τα δημόσια έσοδα, αλλά θυσιάζοντας και αυτή την ίδια του την ψυχή, διότι «μείζονα ταύτης αγάπη ουδείς έχει ίνα τις την ψυχήν αυτού θη υπέρ των φίλων αυτού». Βασική προϋπόθεση του καθαρμού και φωτισμού είναι το μίσος του νοός στην εαυτού ψυχή: «όστις δεν μισήσει την εαυτού ψυχή ου δύναται είναι μου μαθητής». Και «όστις εάν θελήσει να σώσει την εαυτού ψυχή απωλέσει αυτή». Έτσι ο νους διά του μίσους στην εαυτού ψυχή και την θυσία της για τον πλησίον φθάνει στην θέωση. Αγαπά και σκεπάζει τότε όχι μόνο τα παιδιά του όπως κάνει ο πιο άσημος πατέρας, αλλά αγαπά, ευεργετεί και σκεπάζει και τους αντικειμενικά και αποδεδειγμένα εχθρούς του. Η εντολή του Μόνου Αληθινού Αρχιερέως δεν είναι να αγαπάμε και να σκεπάζουμε τα παιδιά μας και τους αδελφούς μας (γιατί αυτό το κάνει ο κάθε πατέρας), αλλά: «αγαπάτε τους εχθρούς υμών, ευλογείτε τους καταρωμένους υμάς, καλώς ποιείτε τοις μισούσιν υμάς και προσεύχεσθε υπέρ των επηρεαζόντων υμάς και διωκόντων υμάς, όπως γένησθε υιοί του πατρός υμών του εν ουρανοίς, ότι τον ήλιον αυτού ανατέλλει επί πονηρούς και αγαθούς και βρέχει επί δικαίους και αδίκους. Εάν γαρ αγαπήσητε τους αγαπώντας υμάς, τίνα μισθόν έχετε; Ουχί και οι τελώναι το αυτό ποιούσι; Έσεσθε ουν υμείς τέλειοι ώσπερ ο πατήρ υμών ο εν τοις ουρανοίς τέλειος εστιν» (Ματθ.ε΄).

Οι εντολές του Θεού επέχουν θέση νόμων της Θείας Δικαιοσύνης και η τήρησή τους από τους ΠΑΤΕΡΕΣ επέχει θέση παρόμοια με τις αποφάσεις των Δικαστηρίων. Ό Άγιος Διονύσιος ο Αρεοπαγίτης είναι αυτός που έχει γράψει για την εκκλησιαστική Ιεραρχία. Δείτε λοιπόν κάτωθι τι διηγείται (βλ. Μ. Συναξαριστής της Ορθ.Εκκλησίας, τόμος Ι΄, μην.Οκτώβριος, εκδ.Λαγγή 1988, σελ.68-69):
«Αφού μετέβην εις την Κρήτην (λέγει εις ένα από τα συγγράμματά του ο ίδιος ο σοφός Διονύσιος) με εφιλοξένησεν ο Ιερεύς Κάρπος, όστις ήτο τόσον ενάρετος άνθρωπος και εις τον νουν καθαρώτατος, ώστε δεν ήρχιζε ποτέ την Θείαν Λειτουργίαν, εάν δεν έβλεπεν οπτασίαν τινά και όρασιν πρότερον. Ούτος ο θαυμάσιος Ιερεύς μου έλεγεν, ότι είς άπιστος τον παρεπίκρανε, διότι εχώρισεν ένα πιστόν Χριστιανόν από την Εκκλησίαν και τον έσυρεν εις την αθεΐαν. Ενώ δε είχε τοιαύτην πικρίαν, δεν έκαμεν, ως έπρεπε, προς τον Θεόν ευχήν αγαθοπρεπώς διά να τον βοηθήση να επαναφέρη και τους δύο με νουθεσίαν και καλωσύνην εις την ευσέβειαν, αλλά (δεν γνωρίζω πώς) έμεινεν η έχθρα εις την ψυχήν του, και εκοιμήθη με την αγανάκτησιν κατ’αυτών οργιζόμενος· εγερθείς δε το μεσονύκτιον να αναγνώση τους θείους ύμνους, κατά την συνήθειάν του, καθώς ίστατο εις την προσευχήν ελυπείτο απρεπώς και εδυσχέραινε, λέγων ότι δεν ήτο δίκαιον να ζουν άνδρες άθεοι, οι οποίοι διαστρέφουσι τας ορθάς και αγίας οδούς του Κυρίου· ταύτα λέγων παρεκάλει τον Θεόν να στείλη από τους ουρανούς κεραυνόν, και να κατακαύση αμφοτέρους χωρίς κανένα οίκτον.

Τοιαύτα συλλογιζόμενος, του εφάνη αίφνης ότι εσείσθη όλος ο οίκος εκείνος εις τον οποίον ευρίσκετο· έπειτα διηρέθη εις δύο, από την στέγην έως κάτω εις τα θεμέλια, φλοξ δε πυρός κατέβαινεν εκ του ουρανού μέχρις αυτού. Ο δε ουρανός ήτο ανοικτός, και επάνω εις αυτον εκάθητο ο Ιησούς, πέριξ δε Αυτού παρίσταντο εις σχήμα ανθρώπων αναρίθμητοι Άγγελοι. Ταύτα μεν βλέπων άνωθεν εθαύμαζε, κύπτων δε εις το κάτω μέρος είδε το έδαφος της γης εσχισμένον, εις την άκραν δε του σκοτεινού εκείνου χάσματος έβλεπε τους δύο εκείνους ανθρώπους, τους οποίους κατηράτο, οίτινες ίσταντο εκεί ελεεινοί και περίτρομοι τόσον, ώστε εκινδύνευον να κρημνισθούν από τον τρόμον των ποδών των. Κάτωθεν του χάσματος εξήρχοντο όφεις συρόμενοι εις τους πόδας αυτών και ποτέ μεν εσφύριζον, ποτέ δε τους εκτύπων με τας ουράς των, και προσεπάθουν να τους ρίψουν εις τον κατήφορον, ώστε ευρίσκοντο εις μέγαν κίνδυνον. Ο δε Κάρπος βλέπων αυτούς ελυπείτο, ότι δεν έπεσον κάτω το συντομώτερον. Μετά ταύτα υψώσας προς το άνω μέρος τα όμματα βλέπει πάλιν τον ουρανόν και τον Δεσπότην Χριστόν ως πρότερον, όστις ηγέρθη από τον θρόνον Του και κατέβη με τους Αγγέλους, οίτινες εβοήθουν εκείνους τους δύο, άλλοι τον ένα και άλλοι τον άλλον, και τους έδιδον χείρα βοηθείας, διά να μη πέσωσιν· ο δε Ιησούς απλώσας την χείρα λέγει προς τον Κάρπον·
“Kρούε λοιπόν εναντίον Μου, επειδή δεν λυπείσαι τους αδελφούς σου, ότι εγώ είμαι πάλιν έτοιμος να πάθω και άλλας πολλάς φοράς διά την σωτηρίαν των ανθρώπων και χαίρω εις τούτο μόνον, άλλοι να μη αμαρτήσωσι· πλην ιδέ και στοχάσου επιμελώς, εάν νομίζης καλόν να ανταλλάξης την μετά του Θεού και των αγαθών και φιλανθρώπων Αγγέλων διαγωγήν, διά της συγκατοικίσεως μετά των όφεων εις αυτήν την σκοτεινήν φάραγγα”» .
Αυτό, Σεβασμιώτατε, είναι το «Άγιο Πνεύμα της Αγάπης του Ευαγγελίου». Τα υπόλοιπα είναι πνεύματα, ανθρώπων το λιγότερο.

Στα βιβλία Σας «ΕΜΠΕΙΡΙΚΗ ΔΟΓΜΑΤΙΚΗ» για τον Π.Ρωμανίδη, αναφέρετε ότι ο Επίσκοπος παλαιά προήρχετο από τα Μοναστήρια. Εκεί ασκούντο και επιμελούντο την κάθαρση του νοός τους, περνούσαν στο στάδιο του φωτισμού και εν συνεχεία έφθαναν στην θεοπτία και την θέωση, και μετά εγίνοντο Επίσκοποι. Και οι Μητροπολίτες τότε ήταν πράγματι ΠΑΤΕΡΕΣ και ενεργούσαν σαν ΠΑΤΕΡΕΣ και δεν είχαν φόβους μήπως συγκαλύπτοντας τον αδελφό (όχι από αστεία οικονομικά πράγματα) θεωρηθούν συμμέτοχοι και μείνουν εκτεθειμένοι στους Κανόνες της εκκλησιαστικής νομοθεσίας. Σας παραθέτω το περιστατικό που καταγράφεται στον Γ΄ τόμο του Ευεργετινού, έκδοση ΣΤ΄ 1985 Λαγγή, σελ. 50-52. Εκεί λοιπόν αναφέρει ότι ο Αββάς Αμμωνάς, ασκητής στην έρημο, έφθασε στην απάθεια και εμφορήθηκε υπό του πνεύματος της ανεξικακίας και καλωσύνης και έτσι η Εκκλησία τον επέλεξε και τον κατέστησε Επίσκοπο. Σε ένα μέρος της Επισκοπής του, ασκήτευε κάποιος Μοναχός ο οποίος ήταν πόρνος και συζούσε με μια γυναίκα. 

Οι κάτοικοι της περιοχής εκείνης πήγαν στον Επίσκοπο Αββά Αμμωνά και του κατήγγειλαν το γεγονός και τον παρακάλεσαν σκανδαλισμένοι να μεταβούν από κοινού -κάτοικοι και Επίσκοπος- στο κελλί του Μοναχού, για να διαπιστώσει ο Επίσκοπος ότι είναι πόρνος ο Μοναχός και ότι όντως συζεί με γυναίκα, ώστε να τον τιμωρήσει και να τον διώξει από την περιοχή και από την Επισκοπή του. Ξεκίνησαν λοιπόν όλοι μαζί για το κελλί του Μοναχού. Ο Μοναχός αντιλήφθηκε ότι πλησίαζαν στο κελλί του και έσπευσε εγκαίρως και έκρυψε την γυναίκα μέσα σε ένα μεγάλο πιθάρι, το οποίο είχε το στόμιο στο επάνω μέρος. Καθώς έφθασαν ο Επίσκοπος με τους κατοίκους, ο Αββάς Αμμωνάς προορατικός ων, γνώρισε την ενέργεια του Μοναχού. Μπήκε λοιπόν πρώτος μέσα στο κελλί του Μοναχού και πήγε και κάθισε κατ’ευθείαν επάνω στο πιθάρι και ζήτησε από τους κατοίκους να προβούν σε συστηματική έρευνα στο κελλί, για να αποδειχθεί αν συζεί ο Μοναχός κι έχει γυναίκα. Αφού οι κάτοικοι έψαξαν εξωνυχιστικά και δεν βρήκαν τίποτα, ο Αββάς Αμμωνάς τους επέπληξε και τους είπε να προσέχουν και να μην κρίνουν και τους είπε να επιστρέψουν αφού τους ευχήθηκε να τους συγχωρήσει ο Θεός. Όταν οι κάτοικοι έφυγαν, κατέβηκε ο Αββάς Αμμωνάς από το πιθάρι, έπιασε πατρικά το χέρι του Μοναχού και με στοργή και αγάπη του είπε: «Πρόσεχε σεαυτώ, αδελφέ», και χωρίς να του πει τίποτα άλλο αναχώρησε».