Ο «νέος θρίαμβος» της κυβέρνησης Τσίπρα: Διαιώνιση της επιτροπείας και της βαρβαρότητας

“Και τώρα ανοίγει ο δρόμος για την έξοδο στις αγορές, για το οριστικό τέλος σε ένα χρόνο από σήμερα των προγραμμάτων στήριξης και των μνημονίων που τα συνοδεύουν, ανοίγει ο δρόμος για την οριστική έξοδο από την κρίση...” (διάγγελμα Τσίπρα, 16-6)

Ο πρωθυπουργός και η κυβέρνηση αυτής της “επιτυχίας”, μέχρι πριν λίγες μέρες ψήφιζαν σωρηδόν τα εκατοντάδες των προαπαιτούμενων που απαιτούσαν οι δυνάστες του τόπου, για την ολοκλήρωση (!) της δεύτερης αξιολόγησης του προγράμματος, την εξασφάλιση της νέας δόσης που σχεδόν αυτούσια....

επιστρέφουν στους τοκογλύφους και ένα... νεύμα, όπως εξελίχθηκε τελικά, για το χρέος. Μέτρα που εκτός όλων των άλλων (φόροι, συντάξεις, κόκκινα δάνεια κλπ), σηματοδοτούν και ένα νέο αντιδραστικό “άλμα” στο ζήτημα της εκχώρησης των δημόσιων επιχειρήσεων, αφού το ξεπούλημα που συντελείται επί ημερών ΣΥΡΙΖΑ περιλαμβάνει ακόμα και το 40% της παραγωγής ενέργειας της χώρας!

Και ενώ η νέα “καθαρή” συμφωνία περιγράφει πλεονάσματα ακόμη και για το 2060(!), η κυβέρνηση πανηγυρίζει για την έξοδο από την κρίση… Πόσο θράσος και πόση αλαζονεία χρειάζεται αλήθεια για να πανηγυρίζει ο Τσίπρας “…το οριστικό τέλος των μνημονίων τον Αύγουστο του 2018”, την ίδια στιγμή που “αναλαμβάνει” δεσμεύσεις μέχρι και για το 2060, ή εκχωρεί τη δημόσια περιουσία για 99 χρόνια στα πλανητικά αρπαχτικά; Ποιος ο λόγος να πανηγυρίζει κάποιος στην Ελλάδα για την “έξοδο στις αγορές” (κάτι που έχει ακουστεί δεκάδες φορές τα τελευταία 8 χρόνια) και να χαίρεται που κερδίζει η χώρα του την εκτίμηση και την “εμπιστοσύνη των αγορών”, δηλαδή, των αδίστακτων διεθνών τοκογλύφων; Ποιο άλλο μπορεί να είναι το πραγματικό περιεχόμενο της “βελτίωσης” των οικονομικών δεικτών που αραδιάζουν καθημερινά στον πολύπαθο ελληνικό λαό και των ατέρμονων πλεονασμάτων που του υπόσχονται, εκτός από τη χειροτέρευση της σημερινής πραγματικότητας; Στην πραγματικότητα αυτό που η κυρίαρχη τάξη και οι κυβερνήσεις της αποκαλούν “έξοδο από την κρίση”, για το λαό δεν είναι άλλο από το βάθεμα και τη διαιώνιση της κοινωνικής βαρβαρότητας. Άλλωστε και μόνο η συμφωνία για πλεονάσματα μέχρι το 2060, είναι μια αιματοβαμμένη συμφωνία που προϋποθέτει το στύψιμο του ελληνικού λαού και το οριστικό ξεπούλημα των δημόσιων επιχειρήσεων της χώρας. Για τον ελληνικό λαό η έξοδος από τα μνημόνια δεν μπορεί παρά να ταυτίζεται με την άρνηση και την ανατροπή αυτής της πολιτικής και όχι με την συνέχειά της. Δεν μπορεί παρά να έχει το περιεχόμενο της ανάκτησης των μισθών και των συντάξεων, της κατάργησης όλων των νέων φόρων και των αντιλαϊκών μέτρων, της επαναφοράς των δικαιωμάτων που έχασε όλα αυτά τα χρόνια και την επανακατάκτηση του εδάφους που έχασε στη δημόσια υγεία, παιδεία, πρόνοια. Όλα αυτά δεν μπορεί να έχουν και δεν έχουν καμία σχέση με τα κάλπικα πανηγύρια και αυτής της κυβέρνησης, που προσπαθεί να ταυτίσει την “ανάκτηση της κυριαρχίας” με τη διαιώνιση της υποτέλειας και της βαρβαρότητας.  Δεν είναι η πρώτη φορά που ο ελληνικός λαός βρίσκεται αντιμέτωπος με το ίδιο κακοπαιγμένο πανηγυρικό θέατρο των κυβερνώντων, την ίδια στιγμή που οι τελευταίοι απεργάζονται την εξόντωσή του. Αναρίθμητες είναι οι φορές τα τελευταία χρόνια που οι μνημονιακές κυβερνήσεις “είδαν φως στο τούνελ” και ανακοίνωσαν την έξοδο από την κρίση και τα μνημόνια. Μοναδικός στόχος αυτής της άθλιας προπαγάνδας είναι η καλλιέργεια ψεύτικων ελπίδων που σίγουρα λειτουργούν αποπροσανατολιστικά και ενισχύουν την αδράνεια, γίνονται εμπόδιο στην αναγκαία αγωνιστική ανασύνταξη των λαϊκών δυνάμεων, που είναι η απαραίτητη προϋπόθεση για την απάντηση και ανατροπή της σημερινής κατάστασης.

Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ έχοντας από καιρό εγκαταλείψει τους αρχικούς φραστικούς βερμπαλισμούς και προσαρμόζοντας πλήρως τη ρητορική της στις ανάγκες εφαρμογής της πιο ξενόδουλης πολιτικής, αναδεικνύεται σε χρυσό διαχειριστή της μνημονιακής βαρβαρότητας, για τη ντόπια ολιγαρχία και τους ξένους δυνάστες. Οι τελευταίοι βρίσκοντας στη σημερινή κυβέρνηση έναν ακόμη πρόθυμο υπηρέτη των συμφερόντων τους, αποδεικνύονται όλο και πιο αδίστακτοι, αφού εμφανίζονται απρόθυμοι ακόμη και να τους προσφέρουν -κενά περιεχομένου- καλά λόγια, που τόσο ανάγκη έχουν τα φερέφωνά τους για να τροφοδοτούν την εσωτερική κατανάλωση. Είναι χαρακτηριστικό ότι μετά τον κουρνιαχτό που μήνες τώρα συντηρεί η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ σκορπώντας απάτες και αυταπάτες για την “διευθέτηση του χρέους”, τελικά πήρε από τα ευρωπαϊκά και αμερικάνικα αφεντικά της ένα μεγάλο μηδενικό. Από τις μεγάλες αυταπάτες που τροφοδότησε, κάτω και από τις οδηγίες του ΔΝΤ για “ελάφρυνση” του χρέους, κατέληξε να θεωρεί επιτυχία ακόμη και τις θολές αναφορές για τη «βιωσιμότητά» του, για τις οποίες μάλιστα κατάντησε σχεδόν να εκλιπαρεί τους δυνάστες του τόπου τις τελευταίες μέρες. Ο διασυρμός της κυβέρνησης για μια ακόμη φορά, διαλύει τις αυταπάτες που επιχειρεί ο ΣΥΡΙΖΑ να εδραιώσει για τις “δικές της διεξόδους” και τους δικούς της καλούς “προστάτες” που ανακαλύπτει εκεί που πριν έβλεπε δυνάστες.

Η έξοδος από τα μνημόνια για τον ελληνικό λαό, περνάει αναγκαστικά μέσα από τους αγώνες του για την ανατροπή της πολιτικής της εξάρτησης και της εξυπηρέτησης των συμφερόντων του ιμπεριαλισμού και της ντόπιας μεγαλοαστικής τάξης. Όπως και να ‘χει η υπόθεση της υστεροφημίας των λακέδων είναι γνωστή. Η ιστορία έχει ειδική θέση στις χωματερές της για όλους αυτούς, που υποτιμούν την κρίση και τη δύναμη των λαών που έχουν δίκιο. Και σε αυτές τις χωματερές θα πετάξει ο ελληνικός λαός, το πολιτικό προσωπικό του ραγιαδισμού, βαδίζοντας το μονόδρομο του αγώνα για την ανατροπή αυτής της κατάστασης. Και μαζί με αυτούς και τους προστάτες τους.

22/6/2017

ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΣ ΟΜΙΛΟΣ – αντιτετράδια της εκπαίδευσης